Advertisement
Published: August 19th 2010
Hallo iedereen! met veel goede zin publiceren wij onze blog geïnspireerd van onze avonturen uit Australië, het is nogal een lap tekst geworden dus smeer nog even een broodje of zet koffie. Voor diegene die zich zelf met zijn hoofd op het toetsenbord vindt: dat vinden wij niet erg zolang er maar een berichtje achter gelaten wordt.
Veel plezier en de groeten van, Jan & Elise, Roel & Anka Zo'n vier maanden geleden stonden we Eindhoven airport afscheid te nemen van iedereen die ons gedag kwam zeggen, onder deze mensen waren ook Jan en Elise aanwezig, vlak voor vertrek herinner ik me nog goed de woorden " tot over vier maanden ", wat op dat moment een eeuwigheid leek te duren is voor ons voorbijgegaan als sneeuw voor de zon, elke dag vanaf het prille begin van onze reis hebben we hier naar toe geleefd en op maandag drie augustus stonden Anka en ik zenuwachtig naar een roltrap te staren op Brisbane domestic airport, Bij elke persoon die via de roltrap naar beneden kwam keken we eerst naar de schoenen, aan de hand daarvan probeerden we te analyseren of de steeds verder onthullende persoon op de roltrap aan
Anka met bloem
Mooie foto door Roel gemaaktons profiel van Jan en Elise voldeed. Anka snelde richting Elise en vloog haar om de armen, tranen waren onontkoombaar, mannen geven elkaar een hand. Eindelijk.
Buiten het vliegveld konden we onze auto ophalen nadat we de nodige papieren hadden ingevuld, de zon scheen over onze Nissan X-trail 4x4 met negen kilometer op de teller, de enige tocht die deze jongen ooit heeft gemaakt is vanuit de showroom naar het vliegveld. Jan werd behoorlijk op de proef gesteld met het verkeer dat nogal anders is dan in Nederland, de bestuurder zit trouwens rechts waardoor het lijkt alsof elke tegenligger rakelings aan je voorbij gaat.
De eerste avond in het hostel was voorzien van een gratis worstjes barbecue die we hebben gegeten tot we scheel zagen, natuurlijk werd aan Anka gedacht door vegetarische worstjes te bereiden.
Omdat Anka en ik al een tijdje in Brisbane verbleven hebben we vooraf een kroeg gevonden waarvan we dachten dat deze ook op dinsdag levendig zou zijn.
Helaas was het cafe, zoals zovelen in Australië een plek om achttien jarige kinderen tevreden te houden, dit doen veel cafe's door een thema's te organiseren, net waar wij allemaal een hekel aan hebben. Vooral als
het thema te walgelijk is om naar te kijken, laat staan te waarderen.
Een neger met een camping lichaam in een strakke speedo moest kleine meisjes op het podium trekken om te entertainen. De enige uitweg om dit aanzicht minder pijnlijk te maken was om ons te richting de de barman te wenden en snel alcohol te bestellen, toen we van de barman te horen kregen dat alleen mensen, lees; mannen in een jurk drinken mochten bestellen trokken we het niet niet meer.
Toen er een travestiet aangekondigd werd was iedereen het met elkaar eens; weg hier! maar niet zonder twee polyurethanen wijnglazen mee te nemen, je weet wel, van die harde plastic glazen waar met grote festivals in Valkenswaard drank in wordt geschonken, die iedereen wel eens heeft geprobeerd stuk te maken, ik heb wel eens iemand een gokkast op zo'n ding zien zetten zonder een deukje op te lopen.
Ons gezamenlijk doel is om de oost kust van Australië met de auto af te leggen en overal waar we het interessant genoeg vinden om te stoppen de auto aan de kant te zetten, de eerste stop was in Rainbow beach, dit is geen plek waar my little
pony's rondlopen maar een kust plaats. Sinds Anka en ik zweren bij de auto navigatie op onze telefoons waren we er niet van bewust dat de navigatie zich aanpast aan de meest interessante route voor de bestuurder, dit was dwars door Great Sandy National Park om zes uur 's avonds, toen de navigatie ophield met het bijhouden van het aantal kilometers tot de bestemming werd de situatie wat gespannen in onze Nissan, het was schemerig en bij elke meter die we door de bossen aflegde werd Elise steeds zenuwachtiger en tegen de tijd dat stikdonker was, was elk rampscenario dat zich maar kan voordoen meerdere keren herhaald. Uiteindelijk kwamen we op een eindeloos bospad houthakkers tegen, in een bijna onverstaanbaar dialect kon ik begrijpen dat de beste man ons richting het einde van het bospad waar we ons op bevinden stuurde. Pas toen onze Nissan onder geasfalteerde wegen reed kon Elise zich alsnog indenken dat we uiteindelijk helemaal niet in de auto moesten slapen en dat de weg niet doorlopend was maar uiteindelijk leidde tot onze bestemming voor de nacht, Pippy's hostel. De receptioniste die duidelijk meer behoefte had om naar huis te gaan dan ons in te checken. Binnen
afzienbare tijd lagen we in een vier-persoonstent. We hadden die avond tevergeefs geprobeerd om een tour te boeken naar Frasier Island, omdat we van de nogal gefrustreerde mevrouw van de receptie tien minuten de tijd kregen om te beslissen of we via Pippy's wilde boeken hebben wij ervoor gekozen om elders te boeken.
De Kangoeroe het symbool van Australie; het grootste springende zoogdier van de wereld. De kangoeroe springt om energie te besparen en legt hiermee een gemiddelde snelheid af in verhouding met zijn energie verbruik, omdat de kracht van de sprong in de " vering " zit zoals in een springstok.
Op weg naar Rainbow Beach zat in een weiland een Kangoeroe, een eindje verderop hebben we de auto kunnen parkeren, via het weiland zijn Jan en ik naar de Kangoeroe toe geslopen en op een afstand van ongeveer vijftien meter hopte het beest weg van ons. De meeste Kangoeroes die wij hier tegen gekomen zijn liggen langs de kant van de weg en zijn aangereden, het kan hier inderdaad zo zijn dat er een kangoeroe op je motorkap hopt.
In Rainbow Beach hebben we een tour kunnen boeken naar Fraser Island, het grootste zand-eiland ter
wereld met een zeer diverse vegetatie en wilde dieren, van dichtbegroeide jungle paden tot eindeloze zandheuvels, duinen en aan de westkant mangrove. Een kustlijn van honderd dertig kilometer met een oceaan die thuisbasis bied voor haaien, dolfijnen, roggen en walvissen. Op het land een variatie van verschillende vogels, walibi's, slangen en de dingo's.
Dingo; wilde hond met het uiterlijk van een hazewind hond, slank. De dingo kan gevaarlijk zijn voor mensen, kleine kinderen dienen altijd in de gaten gehouden te worden. Volwassenen kunnen agressie verwachten wanneer een dingo benaderd of gevoerd wordt, het is daarom een verbod om dingo's te voeren en aan te halen. Veel waarschuwingsborden zijn te vinden rondom camping gronden.
De enige manier om het eiland te verkennen was met een terrein wagen, sinds twee weken geleden is de wet aangepast na een aantal ongevallen van toeristen die onverantwoord zelf het eiland gingen verkennen. De enige optie was; of zelf rijden in colonne, met een gids of bij laagseizoen een gids laten rijden en zelf achterin zitten. Dit laatste was onze keus geworden, en achteraf zijn we het allen eens dat dit de beste keus had moeten zijn geweest. Onze gids Adriane Martinus Jaspers was
een ontzettend grofgebekte man van zeven en vijftig, met een uiterlijk vertoon van een kerstman die geboren is in Tilburg en per schip vroeger gemigreerd zijn naar Australië. We hebben zelden iemand mee gemaakt, die naast Johan van Hoof, zo grof kan zijn terwijl je er niet kwaad om kan worden.
Hij had grove rimpels in zijn gezicht en een witte baard met gele snor van het kettingroken. Zoals elke gids vanzelfsprekend heeft geworsteld met krokodillen en dit ter ternauwernood heeft overleefd kon Jaspers dit feitelijk bewijzen, hij was tijdens een vis-tocht in zijn achterbeen gebeten, de wond aan zijn been was duidelijk zichtbaar en nam zowat heel zijn onderbeen in beslag. Jaspers was duidelijk geen man die voor het slapen gaat nog vlug even een nachtcrème op zijn gezicht smeert en een zijde pyjama aantrekt. Jaspers was het voorbeeld van een man die je door zijn eerste indrukken direct wil vermijden maar naarmate de tijd verloopt steeds meer gaat waarderen.
Dag 1: 06.08 Rond de klok van negen uur stonden zo'n veertig mensen te wachten bij de haven van Hurvey Bay, tussen ons stonden jongeren bier te drinken, dit was meteen het moment dat we allen blij
A&R
Hier valt Anka dus echt... Auw... waren dat we niet in groepsverband hoefden te reizen op het eiland. Op de boot richting Frasier Island waren dolfijnen goed te zien. Eenmaal op het eiland reden we gelijk door naar een kraakhelder meer met witzand strand, het water was koud maar als je genoeg beweegt viel het uiteindelijk mee. Jan en ik hebben hier de frisbee herondekt met Anka en Elise als toeschouwers vanaf het strand. Rond vijf uur valt de schemering in Queensland daarvoor is het belangrijk om op tijd het kamp op te zetten.
Voor vertrek hadden we voldoende bier en wijn ingeslagen om de avond gemoedelijk door te komen, Jaspers kreeg het niet voor elkaar om bij elke zin het woord " fuck " of " bitch " achterwege te laten na een aantal VB bier blikjes bestond zijn taalgebruik slechts uit " shut up bitch " en " I don't give a shit ".
VB bier staat voor Victoria Bitter, een bier dat in de middenklasse valt met een alcohol percentage van 4.6, malt bier is hier het goedkoopst maar het minst lekker, goedkoop bier bestaat hier niet, voor Victoria Bitter met dertig blikken betalen we zes en dertig dollar, dat is vier en
twintig euro. Anka en Elise drinken Vodka Cruiser een mixdrank in een flesje van verschillende smaken, dit zijn twaalf kleine flesjes voor de schappelijke prijs van veertig dollar. De enige goedkope manier om hier dronken te worden is om heel veel geld mee te nemen of je eigen aftershave te drinken.
Het is winter in Australië en daarvoor hoef je geen meteoroloog te zijn om dit te kunnen waarnemen, wanneer de zon onder is daalt de temperatuur snel, om warm te blijven bij deze temperatuur heb je goed materiaal nodig. Wanneer we allen in onze tent lagen drong het maar al te snel door dat we helemaal geen materiaal hadden wat bestemd was voor deze temperaturen. De koude van de grond trok door je lichaam en bleef daar ergens hangen, wanneer je dan eindelijk in slaap viel voor een aantal minuten werd je gewekt omdat je lichaam aan het protesteren was tegen de verschrikkelijk harde ondergrond. Mijn advies om naakt in je slaapzak te liggen voor isolatie werd door Anka niet in dank afgenomen, hier werd ik drie dagen later nog aan herinnerd.
dag 2: 07.08 Na een verschrikkelijk koude nacht keken wij heel anders naar die
vriendelijke mevrouw van het reisbureau (Peter Pan's) die met haar prodent smile vertelde dat alles in begrepen was bij de prijs, inclusief kampeer materiaal, daarmee moet ze vast gedacht hebben dat Nederlanders wat meer gewent zijn met koude winters.
Uiteindelijk moesten we slaapzakken apart huren, we moesten betalen omdat ze na gebruik uitgewassen moesten worden, zover ik weet hebben we nooit apart hoeven betalen voor bestek wanneer we uit eten zijn geweest. De slaapzakken hadden weinig effect omdat er geen matje bij de inclusieve kampeer spullen van Peter Pan mee geleverd werden.
De zon doet de temperatuur snel stijgen en al snel zit iedereen in de jeep richting het strand. Op het strand aan de oostkant van Frasier Island gelden dezelfde regels als op een autoweg, inclusief de snelheden. Niemand waagt zichzelf in het water, in Australië zijn er een hoop dingen die dodelijk kunnen zijn en wanneer je jezelf in deze wateren vind maak je deel uit van de voedselketen waar je geen controle over hebt, op het land zijn het vooral de kleinste het meest dodelijk met wereldwijd de malaria mug als grootste boosdoener. Stromingen en bepaalde dodelijke kwallen zorgen jaarlijks voor een aantal doden in Australië.
Een rivier doorkruist het strand, deze rivier die Eli Creek wordt genoemd komt aan zijn water door de hoeveelheid regen die valt op Frasier Island, door het vele zand wordt het water gefilterd waardoor het water kristalhelder was en uiteindelijk naar de oceaan stroomde.
Het was niet gemakkelijk om een foto te maken van het gestrande ship uit 1932 wat in een cycloon terecht was geraakt, zonder andere toeristen mee te vereeuwigen. Veel meer van dit schip hebben we niet te melden.
Volgende bestemming; de champagne poelen zijn rotsformaties die een natuurlijke poel vormen aan de zee, door de brekende golven op de rotsen lopen de poelen onder water waar je dan als toerist in kan zitten.
Wat eigenlijk veel mooier was, en wat alle koude nachten deed vergeten waren de walvissen die zichtbaar voorbij trekken aan de kust.
Mannetjes walvissen springen regelmatig uit het water, waarom ze dit doen is niet helemaal duidelijk, vermoedelijk om indruk te maken op de vrouwtjes, iets wat Jan en ik inmiddels al lang zijn verleerd... als ik er over na denk zijn alle alfa mannetjes van onze vrienden zowat klaar met hun paringsritueel.
Jan gebruikte precies vier jaar geleden zijn lokroep
in Kreta en veroverde hiermee zijn liefje tot op hedendaags, dat terzijde en terug naar de walvis.
De humpback whale (bultrug walvis) begint zijn trek tocht vanaf Antartica om te eten, tijdens haar tocht van zuid naar noord krijgt het moeder een kalf, deze neemt ze heel de tocht mee en verliest hiermee 1/3 van haar lichaamsgewicht. Juli en Augustus zijn de maanden waarin de walvissen langs de kust van Oost Australië trekken. Het eind van de langste trektocht der zoogdieren betekend vaak ook het einde van hun leven, daar ze op brute wijze worden afgemaakt door Japanse walvisvaarders.
Het mooiste punt om walvissen en dolfijnen te zien was vanaf Indean Head die zicht had op de gehele kustlijn. Vanaf dit punt was het mogelijk om een walvis van ongeveer twintig meter vlak langs de klif te zien zwemmen. Grote groepen dolfijnen trekken langzaam langs de kust. Op deze plek kun je uren voorbij laten gaan zonder uitgekeken
te raken.
Op de weg terug naar de Jeep aanschouwden we allen iets wat zelfs de meest geharde exhibitionist doet huiveren, een man van rond de vijf en dertig met lang haar in een mankini, de bikini voor een
man, een kruising van een string en brutels zoals Borat deze aanheeft in zijn film, kleur geel, bijna voledig mannelijk naakt leunend over de motorkap van zijn jeep op een bijna verlaten strand.
Omdat Jaspers duidelijk liet merken dat hij nergens iets om gaf waar wij zouden kamperen "I don't giva a fuck, it's your holiday, not mine" hebben we de keuze gemaakt om aan het strand, in de duinen te overnachten. Het ander alternatief was luxer, met toiletten en warme douches en ook kampeerplek voor veertig tot vijftig andere toeristen, rondom deze kampeer-grond stond een groot hek tegen de Dingo's. Omdat overnachten aan het strand avontuurlijker klinkt en uiteindelijk ook bleek te zijn hadden we hier voorkeur aan gegeven.
Ditmaal waren we in staat om de harde zandgrond om te spitten zodat er een zachtere grond overblijft. Dingo's maken deel uit van dit terrein en houden zich vooral bezig met voedsel en hiernaar zoeken, met een uitstekend reuk vermogen duurde het niet lang voor de eerste achter onze tent voorbij schoten, ze zijn ongelooflijk snel en kwamen op de geur van de barbecue af.
Elise's lievelingsdier is niet bepaald een hond of eigenlijk alles wat op meer
dat twee poten staat, zeker niet wanneer Dingo's een gevaar kunnen leveren voor mensen. Dit resulteerde in een onafgebroken geluid van het opwinden van een zaklamp, onze omgeving werd permanent nauwlettend in de gaten gehouden.
Opmerkelijk was hoe Jaspers veranderde van een lomp kalf tot een zacht gekookt ei, de grove buitenkant leek meer een toeristen act dan zijn ware persoonlijkheid, sterker nog we waren bij Jasperse thuis uitgenodigd en aanschouwde hoe alles draait om zijn gezin terwijl hij met zo veel trots over zijn vrouw sprak. Eigenlijk konden we het niet voorstellen dat dit de man was die drie dagen eerder zich voordeed als Gordon Ramsay in de huid van de Kerstman.
Van Frasier Island naar Town of 1770, wat een prachtige naam en idem locatie, het hotel lag aan de weg en voor de prijs wat we normaal voor een dorm betalen waren zaten we nu voor het zelfde geld in een appartement met wasmachine en droger, deze heeft overigens overuren gedraaid, Anka en ik hebben alle kleding uitgewassen en gedroogd dit was het laatst gebeurd in Semarang, Indonesië ongeveer twee maanden geleden. De omgeving hebben we het best verkend met de mountain bike.
Withsundays: Omdat we bij dezelfde lachende dame van Peter Pan's een combinatie van Frasier Island en Withsundays hebben geboekt stonden we op vrijdag de dertiende bij de haven van Early Beach een uur te wachten op de snelle boot richting de stranden van Withsundays, de withsunday islands zijn een eilanden groep in the Great Barrier reef die eruit zien alsof ze zo van een ansichtkaart kaart afkomen. Kraakhelder blauw water met superfijn witzand,zo fijn dat Anka en Elise erin doken om zich te scrubben.
Zoals alle schitterende attracties en natuurparken van Australië waren wij niet de enige toeristen, scholieren tot bejaarden en zelfs rolstoel-gangers maken deel uit van de ruim tachtig boten die toeristen naar de withsundays brengen.
Hoe dan ook de withsundays zijn adembenemend mooi, en waarschijnlijk de droom voor elke schipper op een zeiljacht. Onderwater was het helaas niet zo mooi als de withsundays zelf, het water was troebel door de regen en het koraal was minimaal, daarnaast was het de koude temperatuur die doorslag gaf om niet langer dan gepland in het water te blijven.
Tot zover zien wij veel reizigers die zijn in groepsverband optrekken, de mensen die je tegen komt in een bar
zijn Engelse, vaak onder invloed en niet bepaald gezellig, soms zelfs lastig. De Oostkust die wij bereizen staat bekend om zijn toerisme, maar dat het zo gericht is op backpackers maakt het voor mij in ieder geval minder interessant, het is iets te veel, voor elke mooie locatie of activiteit is er wel het drie dubbele aanbod van tour organisaties die dit maar al te graag voor je willen organiseren.
Voor een land wat bekend staat als "no worries'' en zolang alles maar relaxed is, hadden we niet verwacht dat alles aan regeltjes en tijd vast hangt. Om te kunnen profiteren van een goedkope maaltijd kun je alleen bestellen tussen vijf en zes, je gratis drankje tussen zes en half zeven en een kamer waar vier personen in slapen die eigenlijk bedoelt is voor twee, ook al betaal je voor vier geven je niet het recht om vier handoeken en koffie kopjes te krijgen, deze krijg je niet of moet je kopen.
Dat gezegd hebbende willen we absoluut niet de indruk wekken dat wij het niet naar ons zin hebben, in tegendeel zelfs. Wat we hier aan wilde dieren hebben gezien kan geen dierentuin tegen op; Dingo's, walvissen en
Hervey bay
Gekke bek trekken is Roel's hobby dolfijnen op Frasier Island, Kangoeroe's onderweg en Koala's en Walibi's op Magnetic Island.
Bier komt in dit seizoen nauwelijks uit de tap maar enkel uit blikjes, er is in de avond geen mogelijkheid tot stappen of wilde feesten, met deze wetenschap in ons achterhoofd halen we het maximale uit de dag door om zeven of acht uur op te staan en rond tien uur te gaan slapen, hiermee doen wij niet af aan de gemiddelde leeftijd van de bezoekers van Magnetic Islands; vijftig plus en moeilijk ter been.
Nu zijn we op weg naar Mission Beach en hebben nog zo'n drie honderd vijftig kilometer te gaan naar Cairns.
G'day Mates
Advertisement
Tot: 0.134s; Tpl: 0.019s; cc: 7; qc: 24; dbt: 0.0506s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Jullie Vakantiemaatjes!
non-member comment
He allebei!!! Toch wel erg vet wat we allemaal meemaken :) Nu nog ff shoppen en dan op weg naar de krokodillen bij de daintree river!!