Deel 4: 18 sept en Deel 5: 19 sept

---

Deel 4: Zondag 18 sept.
De wekker gezet om 6.30 uur. De schrik van mijn zonnesteek zat er flink in. Dat niet nog een keer. Om 7 uur aan de wandel in badkleding mét wandelschoenen. Heel charmant. Op naar de upper plunge pool. Een prachtige wandeling omhoog de berg op. Schitterend uitzicht met als beloning een soort Garden of Eden. Een grote rockpool met stroompjes overal tussendoor én de waterval waar je naartoe kunt zwemmen. We waren helemaal alleen, gek he, op dat tijdstip?! Na een kwartiertje de walk naar beneden gemaakt, tentje opgeruimd en naar de kiosk voor een ontbijtje. Hadden we natuurlijk ook zelf kunnen maken, maar hoe lekker is het als het voor je wordt klaargemaakt. Het is tenslotte zondag en op zondag wordt er altijd, iedere week, ontbijt klaargemaakt door onze geliefde kinderen !?!?
Uiteindelijk konden we ons tegen tienen losweken van deze prachtige plek. Ons plan was om toch maar eens wat km’s te maken. Aangekomen in Katherine heerlijke koffie gedronken (mét blueberry muffin, anders gaat het niet goed met Wim!!) en bij Woolworth eindelijk weer eens verse spullen ingeslagen. Onderweg kwamen we na 3 uur rijden Fran’s Homemade Pies tegen! Stop, remmen! Wij daar aan de koffie, met vers gemalen bonen. Heerlijk. Wim weer aan de homemade applepie met vanille ijs én vanillesaus. En nog heb ik niet de indruk, dat hij de afgelopen zwaarder is geworden!! Doorgereden tot aan BankaBanka station, zo’n 80 km vóór Tennant Creek, want de zon begon onder te gaan. Nog 30 min. en het zou donker zijn. De vraag was: rijden we nog een uur door in het donker naar een Caravan Park mét pool in TC of stoppen we vóór de kangaroo’s gaan ons zitten opwachten aan de rand van de weg? We waren verstandig en stopte bij deze Station, een boerderij met eenvoudige camping faciliteiten, vlgs de borden. Alles is hier inderdaad eenvoudig, maar alles is er wel: schone douches en wc’s, een campkitchen met gaspitten en een koel/vrieskast waar we onze spullen in kwijt kunnen vannacht. Alle waterflessen gooien we vannacht in de vriezer, zodat we geen ice pack hoeven te kopen. Alle beetjes helpen, helemaal gezien het feit, dat de koffie én fuel prijzen hier schrikbarend omhoog gaan. In Darwin betaalden we resp. 4 dollar per kopje koffie en 1.53 dollar voor een ltr diesel. Hier richting the Centre/the desert betalen we resp. 5 dollar en 2.05 dollar. 2 Jr geleden betaalde ik in Alice nog 2.25 dollar voor een kop koffie! Niet te geloven.
Inmiddels hebben we weer een heerlijk maal in elkaar geflanst. En hebben we ook met Jim, Renée en Pa kunnen bellen, want dat lukte vanochtend niet bij Edith Falls, want de telefoonkaarten waren daar op. Maar hier hadden ze ze wel. Gebeld vanuit een telefooncel! Weten we nog hoe dat moet? En toen hoorden we: “Hallo? Met Renée!”. Hoera!!!! De familie zat aan het zondagochtend ontbijt gemaakt door Renée. “I told you!!”. Alles ging goed: Renée’s hiphop-les is leuk en Jim’s voetbal ging voor hem niet door, want hij was op zijn stuitje gevallen met Renée’s supersonische nieuwe skateboard mét gladde wieltjes. Pa zei, dat hij het allemaal niet meer aankon met dit gespuis. Maar aan het gelach op de achtergrond te horen, leek dat allemaal erg mee te vallen. Dat was misschien een goed moment om aan te geven, dat ik misschien een paar dagen later terug probeer te komen. Gezien de administratieve delay van 5 dgn in Darwin komt Cairns voor mij in het gedrang. Morgenavond, verwachten we bij Pip aan te komen in Alice en daar gaan we eens uitpuzzelen en proberen mijn vlucht te verzetten. Jim en Renée reageerden met: “dat hadden wij ons ook al bedacht!”. Het wordt steeds gekker met die twee, maar het komt ws door die drie!!
We zitten nu in de camp kitchen met nog wat backpackers. Wim zit the Australian te lezen en verteld, dat het hier toch nog 33 C was vandaag en het wordt hier ’s nachts 18 C. Maar je merkt het minder, want je kunt merken dat het droger wordt.
Nu nog een yoghurtje en dan op tijd pitten, want de wekker om 6.15 uur, want er is hier een heuvel waarvandaan je een mooie zonsopgang ziet. ’s Avonds is de zon rood bij ondergang en hij komt in oranje weer op, zegt de stationmanager (die er ook al uit ziet als ZZ Top member!). Dat moeten we zien. Welterusten!

Deel 5: Maandag 19 sept.
Keurig op tijd wakker, weliswaar van de wekker, maar als je om 21.30 uur ligt te pitten ben je ook klaar met slapen om 6.00 uur. Een korte wandeling de heuvel op en inderdaad een mooie oranje zonsopgang als beloning. Douchen, tent opruimen, lekker eitje gebakken en om 7.30 uur on the road again.
Er viel weer een afstand te overbruggen vandaag, zo’n kleine 700 km. We zitten duidelijk in road train country. Zeer weinig verkeer op de weg, maar wat er rijdt zijn grote Mack’s met 3 of 4 opleggers erachter. Die gasten rijden zo’n 100-110 km/hr en wij zo’n 110-115 km/hr. Dat levert dus interessante situaties op. Onze auto is een 4.2 ltr met een 6 cilinder motor, maar op diesel. Hij heeft een max. van 120 km/hr., maar …. De berg af wel 130 km/hr. Maar dan rijdt ‘ie ook overal door/over heen. Zo’n road train inhalen duurt dus even en is een kwestie van nauwkeurig time management. Want vanaf de andere kant komen ze er ook aan denderen. Verder zitten er nog kangaroos, “wandering stock” en ander gespuis aan de kant van de weg, klaar om over te steken. Niet echt relaxed in halen! Nee, het is geen V70 met turbo. Het duurt ook even voor het op de 110 rijdt, maar dan heb je wel wat!
Via Tennant Creek, Ti Tree en nog wat vervallen/verlaten dorpjes aangekomen om 15 uur in Alice. Eerst natuurlijk lekkere koffie gezocht en gevonden bij de Red Dog Café en toen boodschappen bij de Woolworth ingeslagen. Pip gebeld en afgesproken, dat het ons allen het beste uitkomt als wij eerst de tour van 6 dgn gaan doen (West McDonnel Ranges, Kings Canyon, Ayers Rock) en dan haar in haar werkomgeving in de Aboriginal Community St. Theresa ontmoeten zaterdag. Daar blijven we slapen en verblijven dan zondag + nacht in Alice in haar appartement. Maandag zullen we aanrijden op Cairns en omgeving.
Met boodschappen in de auto de boel volgetankt (1.58 ct!!) en op naar onze nachtspot, Ellery Creek Big Hole. Een basic campsite met swag tables en toiletten en that’s it, maar met een heerlijke permanente waterhole.
De temperatuur is ook hier rond de 30 C, maar met een droge wind is dit minder benauwend dan de natte hitte rond Darwin. De avond was heerlijk aangenaam, lekker gebbqued en salade gegeten.
Maar toen kwam de nacht. Tot nu toe lagen we gewoon op een opengeslagen slaapzak in ons (bijna) nixie. Maar dit werd different koek. Brrrrr!! Freezing. Ws. zal het iets van 10 C geweest zijn. De slaapzakken aan elkaar geritst, dicht tegen elkaar aan, maar jeetje, dat was niet genoeg. Morgen moeten we dat anders aanpakken! Welterusten.

---