Oktober in een notendop

---

Zoals jullie waarschijnlijk al vermoeden, heb ik het zo druk gehad dat ik meer dan een maand lang geen tijd heb gevonden om een nieuwe blog te schrijven. Ik bleef het maar uitstellen omdat ik zoveel huiswerk had en zo weinig tijd om het te maken, omdat het merendeel van mijn vrije tijd besteed wordt aan pampers verversen (Giovanna), monopoly spelen (met Amber) en proffen assisteren. Deze nacht om twee uur werd de klok echter een uur achteruitgezet, waardoor deze zondag 25 uur telt in plaats van de gebruikelijke 24 uur - een perfect excuus om dat extra uur volledig te wijden aan een nieuwe blog!



Ik ben momenteel bij Amber's familie aan mijn blog aan het werken. De laatste tijd lijkt het wel alsof ik hier woon in plaats van op mijn appartement. Ik blijf hier zeer regelmatig slapen, ook wanneer ik de volgende dag niet moet babysitten. Het is vaak gewoon gemakkelijker om de volgende ochtend vanuit hun huis naar de universiteit te fietsen, want het is veel dichterbij. Ook nodigen ze mij de laatste tijd vaak uit voor het avondeten, wat ik moeilijk kan afslaan natuurlijk: een lekkere en gezonde zelfbereide maaltijd of een haastig bereide en ongezonde studentenmaaltijd is nu eenmaal een snel gemaakte keuze.

De Walters hebben mij zelfs gevraagd of ik volgend jaar, wanneer mijn jaarlijks contract voor mijn appartement is afgelopen, een jaar bij hen kom wonen, zodat ik echt deel kan uitmaken van hun familie! Buiten het feit dat ik heel graag met Amber en haar ouders optrek, zijn hier nog veel voordelen aan: niet meer zelf koken, kuisen, inkopen doen, ... Met andere woorden: veel minder huishoudelijke taken (behalve mijn kamer opruimen en af en toe eens een handje bijsteken natuurlijk). Bovendien wonen ze veel dichter bij de Universiteit, zodat ik in plaats van 25 minuten fietsen al na 10 minuutjes op de campus ben! Ook zal ik mijn eigen kamer hebben, met een luxe tweepersoonsbed met de beste matras waar ik ooit op gelegen heb (dat lijkt een klein detail te zijn, maar na meer dan een jaar op mijn doodgewone matras te slapen is deze matras hemels)!

Natuurlijk is er één groot nadeel: ik kan Amanda natuurlijk niet zomaar aan haar lot overlaten. De reden dat we hebben besloten om samen te gaan wonen waren onder andere dat we gemakkelijk samen aan onze projecten konden werken: we zullen de komende jaren veel tijd besteden aan onze thesis, en veel beslissingen daaromtrent moeten we samen bespreken. Het is veel handiger om gewoon op de deur te kloppen als we onze thesis willen bespreken, in plaats van via facebook of skype te converseren. Bovendien zijn we een hele goede match, we komen zeer goed overeen als roommates en hebben tot nu toe nog geen enkele ruzie gehad (en dat is zeldzaam, de horrorverhalen die ik heb gehoord van mijn klasgenoten over ruzies met hun roommates zijn vaak heel extreem).

Dus ik moet er nog even heel goed over denken. Enkel in het geval dat Amanda iemand vind met wie ze even graag of liever dan mij wil samenwonen, zal ik overwegen om bij de Walters te gaan wonen volgend jaar. We zien dus wel hoe het allemaal uitdraait. Voorlopig vind ik het al fantastisch wanneer ik hier enkele dagen logeer, Cara (de mama van Amber) verwent mij de hele tijd...



Okee, back to business. De blog is getiteld 'Oktober in een notendop', dus ik zal maar niet te ver afwijken van dat onderwerp. In principe is het eerste waar ik over wil vertellen iets dat tijdens de laatste dagen van september plaatsvond. Maar ik vond 'Het einde van september en de maand oktober in een notendop' nu eenmaal niet zo goed klinken als titel, dus hopelijk geven jullie me een beetje artistieke vrijheid 😉



Eind september kreeg ik heel leuk bezoek over de vloer: papa, Hilde, Carlos en Annemie kwamen voor enkele dagen naar Miami! Het eerste wat op de agenda stond was Amber's familie ontmoeten. Wegens vele vertragingen en misverstanden vertrokken Russ (de papa van Amber) en ik naar de Holiday Inn om hen op te pikken. Het weerzien was fantastisch! Het was eigenlijk nog maar anderhalve maand geleden dat ik hen gezien had, maar dat maakte de reünie niet minder emotioneel. We reden terug naar het huis van de Walters en beleefden een geweldige avond met meerdere culinaire hoogstandjes. Inderdaad, het is tijd dat we een Amerikaans stereotiep doorbreken: er zijn wel degelijk Amerikanen die thuis verrukkelijke maaltijden op tafel zetten in plaats van eten bestellen en afhalen. Toegegeven, het is hier eerder de uitzondering dan de regel (75%!v(MISSING)an de maaltijden verorberd in de US zijn niet zelf bereid), maar ik ben heel blij dat de Walters de uitzondering zijn. Het thema van de maaltijd was de oceaan, heel toepasselijk in Miami, en we hadden dolfijn, scampi's en door Russ zelf vers gevangen kreeft! De conversaties verliepen moeiteloos en we beleefden allemaal een geweldig leuke avond!

De volgende dag gingen we naar de Keys, een verzameling van een lange sliert eilandjes die door verschillende bruggen met elkaar verbonden zijn. Alleen al van eiland naar eiland rijden met de auto is spectaculair: vaak werden we langs alle kanten omringd door de oceaan. We reden helemaal tot aan het meest zuidelijke puntje van de Keys en konden daar genieten van een prachtige zonsondergang. Het was een zeer geslaagde dag!

Toen was het al maandag en moest ik terug naar de les. In de voormiddag gidste ik onze toeristen door de campus. Ze waren zeker onder de indruk: een Amerikaanse campus is nu eenmaal iets waar wij in België niet echt ervaring mee hebben en de campus van de University of Miami is één van de meest indrukwekkende campussen van de US! De meesten onder jullie hebben de foto's die ik vorig jaar op mijn blog gezet heb waarschijnlijk wel gezien, maar het is toch nog iets anders om het met eigen ogen te zien. Hopelijk kan ik velen onder jullie volgend jaar dezelfde tour geven!

Het afscheid was vluchtig, want we waren niet zeker of we elkaar nog gingen terugzien. Uiteindelijk hebben we elkaar niet meer teruggezien, wat jammer was, maar het weekend dat we samen hadden gespendeerd was ronduit fantastisch!! Bedankt papa, Hilde, Carlos en Annemie, voor een superbezoek!



Oeps... Deze blog is genaamd 'Oktober in een notendop' en ik heb volgens de woordenteller al meer dan 1000 woorden geschreven en niets daarvan heeft zich in oktober plaatsgevonden... Misschien heb ik dan toch de foute titel gekozen voor deze blog... Ach ja, na deze uitgebreide introductie volgt dan de kern van deze blog: Oktober in een notendop!



Nadat papa, Hilde, Carlos en Annemie terug naar huis vertrokken waren, hadden Cara en Russ een kleine verrassing voor mij. Jullie weten waarschijnlijk dat ik dit jaar mee naar Disneyworld mag gaan. Enkele maanden geleden had ik laten vallen dat The Lion King mijn favoriete Disneyfilm is. Amber had dit al die maanden lang onthouden en aan haar ouders verteld, en speciaal voor mij hebben ze in het Disneyhotel de Lion King suite geboekt! Dat is dus niet zomaar een hotelkamer, maar twee aparte slaapkamers met een zitkamer, volledige gebaseerd op The Lion King! Ik kan niet wachten om het te zien... Nu ben ik niet enkel aan het uitkijken naar het park zelf, maar ook naar het hotel!!



In oktober hebben we ook veel interessante workshops gehad in onze school. Een actrice die samen met Tom Cruise in Mission Impossible 3 heeft geacteerd kwam enkele weken geleden langs. Twee weken geleden kwam de producer die samen met Jerry Bruckheimer Pirates of the Caribbean, The Rock, Armageddon, Pearl Harbor en vele andere bekende films heeft gemaakt. Hij maakte een geweldige indruk en hij heeft zelf aan de University of Miami gestudeerd! Zulke workshops zijn super interessant, ik kijk al uit naar de volgende...



Vóór Halloween deze donderdag is er niet veel meer gebeurd in de maand oktober, dus dat is snel samen te vatten: huiswerk, babysitten, huiswerk en babysitten. De kleine Giovanna (de baby waar ik regelmatig voor zorg) is enorm snel aan het groeien: vorige maand kon ze zich met moeite van haar rug op haar buik draaien, nu kan ze al kruipen en rechtstaan als je haar handjes vasthoudt! Het is zo'n schattige en goedlachse baby, ik ben altijd in een goed humeur als ik op Giovanna let. Amber is zoals altijd een geweldig kind, we trekken heel goed met elkaar op en ik leer haar verschillende bord- en kaartspelen aan, wat haar ouders enorm appreciëren. Zonder mij zou Amber veel meer tijd voor de tv en achter haar computer doorbrengen.

Halverwege oktober gingen Cara en Russ voor vier dagen naar New York, en bleef ik op Amber passen. Het was de eerste keer dat ik een volledig huishouden moest runnen (de vorige keer dat ik op het huis van de Walters paste moest ik enkel voor de huisdieren zorgen, want Amber was toen mee op reis). Dus dat betekende om 7u 's ochtends opstaan, brooddoos maken, Amber wekken en helpen met aankleden, ontbijt maken, Amber naar school brengen en terug afhalen, voor eten zorgen, voor de dieren zorgen, het huishouden doen, ... Op zaterdag gingen Amber en ik naar haar schoolfeest, waar ik onverwachts mijn professor met zijn kinderen tegen het lijf liep! Het was best wel grappig om mijn professor buiten de universiteit te zien. De rest van het weekend speelden Amber en ik spelletjes, maar besteedden we allebei ook tijd aan ons huiswerk - gelukkig, anders had ik het nooit allemaal op tijd afgekregen. De vierdaagse was druk maar superleuk!



Qua huiswerk ben ik momenteel druk bezig met drie belangrijke opdrachten. Na verschillende weken te besteden aan de constructie van mijn verhaal en mijn personages, ben ik vorige week officieel begonnen aan mijn script. Het is een Middeleeuws romantisch drama, vergelijkbaar met Jane Austen en Shakespeare verfilmingen. Ik ben momenteel aan pagina 72 en hoop om de 120 volgende week te bereiken. Dan kan ik de rest van het semester besteden aan het oppoetsen en herschrijven van mijn script.

Een tweede belangrijke opdracht is voor onze productieklas: we moeten een presentatie maken voor de hele klas waarin we een filmproject voorstellen alsof we het effectief gaan produceren. Ik gebruik het script dat ik momenteel aan het schrijven ben, omdat ik dat veel beter zal kennen dan een script dat door iemand anders geschreven werd. Ik moet acteurs vinden, de crewleden, de locatie, het opnameschema, het productiebudget, ... en dat voorstellen aan de klas alsof zij de studiobazen zijn en kunnen beslissen of ze al dan niet 30 miljoen dollar willen geven aan mijn project. In deze voorbereidingen kruipt natuurlijk ook veel tijd.

Het derde project waar ik momenteel druk mee bezig ben is voor de regisseursklas. We moeten een scène van Angels in America verfilmen, een toneelstuk waar de toneelliefhebbers onder jullie ongetwijfeld al van gehoord hebben. Het was een baanbrekend toneelstuk over homoseksualiteit. Ik heb mijn acteurs gevonden en een filmlocatie, dus alles loopt zoals gepland!

De laatste tijd heb ik zoveel aan mijn hoofd dat ik niet echt meer aandacht besteed aan dagelijkse taken, zoals mijn schoenen aandoen als ik naar de universiteit vertrek. Ik was al vijf minuten aan het fietsen met mijn pluizige pantoffels vooraleer ik besefte dat ik ze niet verwisseld had voor schoenen... Ik denk dat ik die verstrooidheid van mijn papa geërfd heb...



Anderhalve week geleden heb ik een aankoop gedaan waar ik maanden lang over getwijfeld heb: een MacBook Pro. Mijn pc was aan het aftakelen en ik had een nieuwe computer nodig. Een Mac was natuurlijk een dure optie, maar een noodzakelijke. Om films te monteren moet ik vrij zware programma's kunnen runnen en een pc zou daar na een tijd waarschijnlijk onder bezwijken. Diegenen die binnenkort met mij skypen zullen merken dat de kwaliteit een pak verbeterd is! Ik ben heel blij dat ik uiteindelijk toch de knoop heb doorgehakt en mijn zuurverdiende centjes heb besteed aan een kwaliteitsvolle computer. Bovendien heb ik mezelf nog een cadeautje gegeven en ook een iPad gekocht, iets dat ik al heel lang wou maar waarvan ik de aankoop steeds heb uitgesteld. Nu is de iPad net in prijs verlaagd, dus was het het opportune moment om er één aan te schaffen. Zonder mijn maandelijkse cheques voor mijn assistentenbaantje aan de universiteit had ik dit sowieso niet gedaan, maar ik heb er voorlopig nog helemaal geen spijt van!



Eens kijken, wat is er in oktober nog allemaal gebeurd? Ik denk dat er buiten Halloween niet veel interessante dingen meer gebeurd zijn, dus zal ik daar maar over vertellen. Het plan was dat ik Amber en enkele van haar vrienden ging begeleiden tijdens het tricky-or-treating. Vaak dragen de ouders tijdens Halloween ook kostuums, dus Cara nam mij naar een Halloweenwinkel om een kostuum voor mij samen te stellen. Uiteindelijk hebben we een heel toepasselijk kostuum gevonden: een enorme Britse vlag in de vorm van een jurk. Cara leende me glitterende boots en we verfden mijn haar knalrood en BAM: ik was een Britse rockstar! Sowieso een origineel kostuum - ik kreeg meerdere complimenten en ik heb niemand anders in een gelijkaardig kostuum gezien...

Het tricky-or-treating is vergelijkbaar met nieuwjaarszingen bij ons, maar dan zonder de liedjes, met iedereen verkleed van enorm angstaanjagende tot enorm grappige kostuums, en het vindt 's avonds plaats in plaats van 's ochtends. De sfeer is in ieder geval heel anders dan de sfeer tijdens het nieuwjaarszingen!

De foto's van mijn kostuum zal ik zo snel mogelijk op de blog plaatsen (ze staan momenteel nog op Cara's gsm).



Zo, ik heb de kaap van 2000 woorden overschreden, wat een signaal is om stilletjesaan af te sluiten. Het is vrij ironisch dat de blog getiteld 'Oktober in een notendop' uiteindelijk één van mijn langste blog ooit geworden is!

---

Photos

Halloween
Mijn Britse rockstar outfit en mijn pompoen!

My Jack Skellington Pumpkin
Zelf gesneden!
Jack Skellington van The Nightmare Before Christmas