Advertisement
Published: June 27th 2012
Edit Blog Post
Aangekomen op het kleine vliegveld van St. John's moesten we op zoek naar een kleine roodharige Duitse vrouw (Ilse) die ons zou komen ophalen. Dat was gelukkig niet zo moeilijk tussen alle 'Newfies'. Haar vriend kwam wel van het eiland en sprak zeer onverstaanbaar Engels. Het Newfoundland accent heeft iets weg van een Iers accent, maar dan alsof ze altijd dronken zijn.
Zij namen ons mee naar het Points East Bed & Breakfast wat voor de komende vier weken ons thuis zou zijn. De eigenaresse (Elke) zelf was dezelfde avond als wij aankwamen vertrokken met het vliegtuig en die waren we dus misgelopen. Wel verbleef er nog een vrouw (Sandra) in het B&B die ook op het huis pastte met ons en voor ons de boodschappen deed.
We waren moe van het reizen en het was donker, dus gingen we die avond maar gauw naar bed. De volgende ochtend stond ons een hele mooie verrassing te wachten. De achtertuin van het huis grenst meteen aan de Atlantisch Oceaan en het uitzicht was dus geweldig! Op een middag zagen we hier zelfs onze tweede Dwergvinvis! Het dorpje Pouch Cove was omgeven door beboste heuvels en zo erg mooi gelegen. Vanaf het huisje
hebben we erg mooie wandelingen gemaakt. Dat was namelijk ook één van onze taken, wandelen met Nina, de hond.
De eerste week waren er al ijsbergen in de buurt, maar om ze te zien moest je wel een heuvel opwandelen. Later was echter een groot stuk van die ijsberg afgebroken en zo de baai ingedreven waar we uitzicht op hadden. Die heeft daar de rest van de tijd gelegen, langzaam smeltend. Soms luidruchtig in stukken brekend en dan kantelend.
De eerste paar dagen verbleef ook nog de jongen tekenaar Alex bij ons in het B&B. Zij schilderde graag landschappen en was vanwege de mooie omgeving naar Newfoundland gekomen om wat tekeningen te maken.
Elke had een lange lijst met klusjes voor ons achtergelaten waar we ons mee konden vermaken terwijl bij Points East verbleven. Naast het zorgen voor de vier geiten, twintig kippen, drie katten en een hond, moesten we ook een hoop houtstapels opruimen van het land. Elke is bezig met het opstarten van een volkstuin op een deel van haar land. Wij kregen de opdracht om dat gedeelte te ontdoen van bramenstruiken, brandnetels en ander vervelend onkruid. Omdat in de opdracht stond 'clear' de plantbedden voor de volkstuin
hebben we zelfs voor een aantal bedden de graszoden opgestoken.
De geiten waren met twee volwassen vrouwtjes en twee jongen van twee weken oud. Één van de geiten was nog zwanger en die jongen konden elk moment geboren worden. Dat was natuurlijk ontzettend spannend, want niemand van ons had eerder een geitengeboorte meegemaakt. Toen de geboortedag eindelijk aangebroken was zaten wij gezellig met z'n allen te lunchen. Na de lunch ging ik weer aan het werk buiten, maar ik hoorde gemekker uit de stal komen van kleine geitjes. Toen ik ging kijken wat er aan de hand was, lagen er twee extra geitjes in de stal. Nog een beetje nat en bloederig, maar ze konden al staan en probeerden te drinken.
Een aantal kippen waren ook al een tijdje aan het broeden en door eieren te markeren zorgden we ervoor dat we de nieuwe eieren wel weg konden halen. Net als op Cape Breton leken deze kippen het leuk te vinden om allemaal op hetzelfde nest eieren te leggen en kon de broedende kip dus opgezadeld worden met meer eieren dan ze kon bedekken. In de laatste week hadden we hierdoor wel drie kuikentjes. Één van de kuikentjes
Spreeuw
Deze had een nestje in het dak van het tuindhuisje/sauna. We konden de kuikentjes horen piepen. hebben we een paar dagen in leven gezien, maar de andere twee waren al dood toen we ze ontdekten. Het was volgens Elke nog te vroeg voor de kuikentjes vanwege het af en toe nog zeer koude weer.
Het weer op Newfoundland was zeer veranderlijk. Op één dag werden we wakker in de sneeuw en liepen we 's middags zonder jas buiten. Er hangt ook bijna altijd mist boven de Atlantisch Oceaan. Geregeld komt dat dan aan land als een dikke grijze muur die naar de kust schuift. Het is erg mooi om te zien hoe dat de grillige rotskust opschuift en als een deken het land toedekt. Gelukkig waren er ook een hoop zonnige dagen waar we van mochten genieten.
Langs het B&B loopt de East Coast Trail die van noord (Cape St. Francis) naar zuid (….) langs de oostkust van de Avalon (het oostelijke schiereiland van Newfoundland) gaat. Vanaf Points East zijn we in één dag naar Cape St. Francis en terug gelopen. Dit was een ontzettend mooie hike langs kliffen en fjorden van tientallen meters hoog. Op andere dagen hebben we verder naar zuiden gelopen. We lieten ons dan bij onze eindstop ophalen door iemand,
zodat we niet weer helemaal terug hoefden te lopen en zoveel mogelijk van de trail konden doen. Omdat het veel op en neer gaat waren het best zware wandelingen. De uitzichten waren het echter meer dan waard.
Na één van de wandelingen werden we opgehaald door Eva. Net als Elke een Duitse immigrant die in St. John's woont en goede vrienden is met Elke. Eva werkt af en toe als gids voor toeristen in St. Johns, maar vindt het leuk om de vrijwilligers die bij Elke helpen ook rond te leiden. We konden bij haar in St. John's overnachten en overdag nam ze ons in de auto mee naar alle trekpleisters in en rond St. John's. Zo lag er in deze periode een grote ijsberg in de baai bij Quidi Vidi, die op een gegeven moment zo dichtbij de kant lag dat je 'm kon aanraken. Toen wij er kwamen was deze ijsberg echter al een stuk kleiner maar nog wel mooi gevormd. Naast de haven van St. John's ligt Signal Hill. Hier werd het eerste succesvolle transatlantische radiosignaal ontvangen. Op de heuvel is daarom in een toren een klein museum hiervoor ingericht. Vanaf hier hadden we uitzicht op
de haven en op het meest oostelijke puntje van Noord-Amerika, Cape Spear. Daar waren op een andere dag ook al met Eva heen geweest, maar toen was het zo mistig dat we geen uitzicht hadden. We hadden geluk dat we van de hoge klif de zee nog konden zien.
Er kwamen bij Points East geregeld mensen op bezoek om te kijken of alles goed ging. Sommige waren na een tijdje meer welkom dan andere. De buurman, Dan, bijvoorbeeld kwam altijd gezellig langs. Vaak had hij ergens hulp bij nodig. Hij leek ook steeds te proberen overal een slatje uit te slaan. Wat wel leuk was is dat hij een tuinierworkshop hield. Daar hebben we veel geleerd over tuinieren in het Newfoundland klimaat en hoe je het makkelijkst je groeiseizoen kan uitbreiden. Hij had ons ook gevraagd om een keer te helpen met het vernieuwen van het hek tussen zijn en Elkes land, omdat Elkes kippen geregeld ontsnapten en naar de tuin van de buren liepen. Uit de manier waarop hij het ons vroeg leek het een uurtje werk, maar uiteindelijk zijn we de hele dag met hem bezig geweest. Het bleek namelijk dat hij langs zijn hele land nieuw
kippengaas wilde ophangen en dat daarvoor eerst het oude hek nog enigszins netjes neergehaald moest worden.
Het einde van onze tijd bij Points East naderde steeds sneller. We waren ons er erg van bewust dat het ook bijna het einde van onze reis door Canada zou betekenen. Daarom hielden we ons veel bezig met het plannen van een kampeerweekje in Gros Morne National Park. Omdat onze vertrekdatum uit Canada al vastlag hadden we besloten om de dag na Elke's terugkomst te vertrekken uit Pouch Cove. Elke organiseerde een terugkomstdiner voor haar vriendinnen en Eva uit St. John's kwam ook. Die avond reden wij met Eva mee ons volgende avontuur tegemoet.
Advertisement
Tot: 0.081s; Tpl: 0.017s; cc: 8; qc: 46; dbt: 0.0469s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb