de bergen van Polen en het mooie Slowakije

---

Afscheid nemen is nooit leuk, toch moest het er ooit van komen. Bompa en nana bleven nog een dagje langer in Krakau, terwijl wij ons richting het Tatra gebergte begaven. Ook Wendy, Maarten en de vier kinderen die we enkele dagen ervoor op de camping hadden ontmoet zochten dezelfde bestemming op. Het klikte al enkele dagen tussen onze beide kindjes, ideaal om er nog een vervolg aan te breien.

De rit over een afstand van slechts 100km zou memorabel worden. Niet zo zeer omwille van de pracht (het landschap werd wel mooier en mooier) wel omwille van de verschrikkelijke files die we moesten trotseren. Een ritje van 100km afleggen tegen een gemiddelde snelheid van 25km/h het is eens iets anders. In de winter doe je er over die afstand nog eens dubbel zo lang over werd ons verteld.

Zakopane is de grootste bergstad van Polen en telt 2 campings. We kozen voor camping Ustup omwille van zijn goede recensies. Hoewel de recensies ook wel melding maakten van een nogal vreemde campingbaas. De campingbaas stond ons al op te wachten en is inderdaad al een attractie op zich. Van begin tot het einde goedgezind zette hij ons naast Maarten, Wendy en de kinderen, het is te zeggen bijna op hun schoot. We konden nog net onze luifels opendoen, anderen hadden minder geluk. De campingbaas en zijn echtgenote zijn qua sanitaire hygiëne nogal maniakaal. Na elke wc of douchebeurt stormen ze met emmer en dweil je kotje binnen om het te poetsen. Je kan er letterlijk van de grond eten. Wanneer je wil afwassen wordt er een tafeltje klaargezet en een bakje met warm water naar buiten gedragen. Behoorlijk vreemde ervaring na al die campings die we in ons leven al bezocht hebben.

's avonds beperkten we ons tot een wandelingetje in de omgeving, een snelle hap in een lokaal restaurantje en een spelletje brändi Dog, een leuk zwitsers spelletje geleerd van de belgische buren.

De volgende dag begon echt als een regendag en dit zou zo voor de rest van de dag blijven. We trokken met de paraplu in aanslag richting Zakopane. Het bergstadje kan je best wel als gezellig, maar heel toeristisch beschouwen. In de winter door skiers in de zomer door andere bergsportbeoefenaars. Een hele grote markt met lokale specialiteiten en andere toeristische prullaria schuimden we af om vervolgens een enorme winkelstraat in te duiken. Door het regenweer begonnen de kindjes te klagen van natte voeten en na een controle bleek dat hun schoenen de beste 'waterdichtheid-tijd' gehad hadden. Allebei 1 gat in 1 schoen, dus 1 natte voet. Al geluk waren het ook solden in Polen, waardoor goede stapschoenen ook plots betaalbaar werden. De Poolse standaardprijzen voor kledij en schoenen zijn zeer vergelijkbaar met die van ons.

Een regelrechte regendag vroeg om een binnenactiviteit. Na een snelle controle bleek dat we voldoende zwemgerief bijhadden in de auto, dus trokken we naar het aquapark van Zakopane. De kindjes verwonderd dat ze alweer mochten gaan zwemmen, nadat ze het enkele dagen geleden al deden met de grootouders. Het aquapark kan je best vergelijken met een kruising tussen een subtropisch zwembad en een standaard zwembad, zowel binnen als buiten. Wel met dit detail dat je het tatragebergte op de achtergrond hebt. Onze kindjes vonden het alvast geweldig! 's Avonds sloten we de dag af in de mc donalds op 100m van onze camping. Tegen het moment dat we op de camping aankwamen klaarde het op en werd het eindelijk droog.

Op onze laatste dag in Polen wilden we het gebergte intrekken met een ski-lift, maar de bewolking en de hoge prijzen hielden ons wat tegen om deze trip te maken. We trokken naar de startplaats om de Dunjanec rivier af te “raften”. Raften in het Pools heeft duidelijk een andere betekenis dat in het engels. Het raften daar is meer op een vlot op Venetiaanse manier voort gepeddeld worden. De omgeving was mooi, maar ook niet zo speciaal. Al geluk dat we van de originele wachttijd van meer dan 2h, een stuk van af hebben kunnen doen door bij Wendy en Maarten aan te sluiten die al een stuk in de rij waren opgeschoven. Ook onze kindjes vonden bijvoorbeeld de 4h lange afvaart van de Lesse per kajak boeiender dat deze 3,5 uur durende afvaart. Ach vergezeld van de belgische vrienden was het best gezellig.

's avonds trokken we nog even naar de skilift vlakbij de camping om nog even kort van het uitzicht over een stukje van de vallei te genieten om erna te gaan eten in het restaurantje vlakbij. Na een spelletje kropen we ons bedje in om ons voor te bereiden op de rit naar Slowakije.

Vooraleer we Slowakije inreden passeerden we toevallig nog het dorpje Chocolow, quasi volledig vervaardigd uit hout. We stopten nog even voor een korte wandeling door het dorp om erna definitief Polen te verlaten. De eerste indruk van het eerste Slowaakse dorpje was niet echt overweldigend, het kwam heel grauw over precies of de tijd er 50 jaar had stil gestaan. Kort erna echter reden we het nationale park door van het Tatra gebergte. Ik kon gewoon mijn snelheid niet aanhouden, zo mooi dat het was. We stopten onderweg nog even aan een wegparking met restaurantje midden in het park voor een snelle hap om dan onze rit verder te zetten. De camping voor de komende dagen ligt aan één van de grootste meren van Slowakije het meer Mara.

Aangekomen op de camping bleek het een waar kinderparadijs te zijn met een springkasteel, waterattracties, trampolines en een keienstrand aan het water. Ook met de pizzeria op de hoek leden we geen honger. Voor de ronde prijs van 18€ aten we en dronken we ons buikje rond en kropen we redelijk op tijd ons bedje in.

's ochtends ontwaakten we onder een helder blauwe hemel, jammer genoeg speelden de wolken toch wel een beetje parten echt 'zwemmen-in-het-meer'-weer zat er niet in. Wel knap om te zien hoe de wolken echt letterlijk over de nabije bergen kropen. Op aanraden van een Belgisch koppeltje bezochten we een oude keltische nederzetting en een openluchtmuseum dat er is aan geweid. Het ligt wat verder aan de rand van het meer, dus een fantastisch uitzicht kregen we er gratis bij. De gereconstrueerde gebouwen brachten de fantasie van de kindjes vaak op hol en het binnenmuseum met allerlei gevonden relikwieën deed ze soms van verbazing staren.

Na een ommetje via een winkel in het een nabij gelegen stadje keerden we terug richting camping waar de kindjes zich rot sprongen (inclusief de nodige schaaf en brandwonden), we een kipje grilden op de bbq, nog even hoogdringend moesten schuilen voor een stortbui tijdens het eten, genoten van en hele mooie regenboog en de avond afsluiten rond een kampvuurtje aan het meer. Een Nederlands koppel had ons hiertoe uitgenodigd en dat konden we uiteraard niet afslaan.

De volgende dag vertrokken we richting tratranska lomnica om de 2de hoogste berg van het tatra gebergte te bestijgen. De rit is ons Elise helaas niet goed bekomen, het middageten net binnen en alles kwam er weer uit. Geen bergliftjes dus en we keerden op onze weg terug. 's avonds was het partytime op de camping. Een Slowaaks coverbandje bracht het beste is zich naar boven, aanvankelijk zonder veel succes. Slechts 2 fans hadden ze tijdens het eerste deel, Amber en Elise. In het 3de deel was er een goed gevulde dansvloer, vermoedelijk had dit deels met het Slowaaks repertoire te maken. Ongetwijfeld ook aan de vele halve liters (voor 1,6€) die er vloeiden.

Vandaag lieten we Slowakije even voor wat het was en reden we door het Fatra gebergte richting de Hongaarse hoofdstad Boedapest. Een ritje van bijna 300km door ontzettend mooie landschappen. Onderweg stopten we op het geografische middelpunt van Europa (volgens wikipedia één van de vier, hangt af hoe je het berekend) en in het stadje Kremnica om iets te eten. Laat aangekomen op de camping in Boedapest waren we wel verbaasd van de kwaliteit, de gastvriendelijkheid en het ontzettend lekker eten in het restaurant. We kregen een gigantische vleesschotel met frietjes en aten ons buikje rond. Morgen op verkenning naar de stad.

---