Even snel langs Hongarije

---

Een wandeling in Boedapest werd voorafgegaan door een bezoekje aan de peugeot garage. Net voor vertrek kreeg ik tegenstrijdige berichten over de houdbaarheid van de achterste remblokken. Toch bleek van al in Polen dat deze dringend aan vernieuwing toe waren. Niet getreurd na een ommetje langs de ene garage kwamen aan bij een garage die ons quasi instant heeft verder geholpen. Er restte ons nog wel enkele uren, onder een lode zon wandelden we door de stad. Uiteraard hielden we even halt aan het Hard Rock Café om langsheen de donau terug richting auto te trekken. Een halve dag is uiteraard te weinig om alles in Boedapest gezien te hebben, aanvankelijk planden we de dag erna ook naar de stad te trekken, de hitte en andere belevenissen wijzigden echter onze plannen.

De camping, zoals reeds beschreven, was een camping die net niet behoorde tot de echte stadscampings. Ze ligt een 10-tal kilometer uit het centrum op een eilandje net waar de Donau zich even splitst. De campingbaas had zich in het verleden al laten uitblinken als uitbater van het gemeentelijk zwembad. Mede door overstromingen van de Donau (ligt ook op het eiland) en te weinig financiële ondersteuning van de gemeente heeft hij dit opgegeven om zich volledig te weiden aan zijn camping die hij met zijn vrouw uitbaat. Het sanitair van de meeste hongaarse campings is ergens in de jaren 90 blijven steken ook hier. De camingbaas heeft zich voornamelijk bezig gehouden met hetgene waarin hij goed is, het bouwen van een zwembad. Sinds 2016 heeft hij zijn eigen zwembad gebouwd en je kan stellen dat hij dit fantastisch gedaan heeft. Mooi, modern met zich op de donau wat wil je nog meer bij +35°.

's avonds wachtte ons nog een ander vreemd fenomeen. De eerste avond waren we haast opgegeten door de muggen, de avond erna werd een professionele muggenverdelger ingeschakeld. Terwijl ik stond te praten met een buurman op de camping verscheen er aan de ene kant een rookwolk, kort erna ook aan de andere kant. Na eerst gedacht te hebben dat het over een brand ging, waarna ons gedachten richting een plotse mist gingen konden we nadien alleen maar concluderen dat het over een muggenverdelger ging. Een jeep-achtige wagen verspreide een gigantische rookwolk rondom en nadien ook op de camping. Men verzekerde ons dat het niet over kwalijke gassen ging. Het is maar te hopen, het was in elk geval een vreemde ervaring.

De avond verder verliep rustig, we hadden wat was te doen wat jammer genoeg wel veel te lang uitliep.

Nogal vermoeid stonden we de volgende dag op met dezelfde temperaturen +35° om ons lijf, we annuleerden onze oorspronkelijke plannen om nog een keer naar de stad te trekken en besloten op de camping te blijven, we zouden het ons nooit beklagen wat er viel alweer wat te beleven. Iets na de middag arriveerde een konvooi Nederlanders (die sowieso al de meerderheid over de camping bezaten) allemaal vergezeld van hun old-timer. Geen gewone old-timers allemaal op 1 na van voor 1940. De oudste auto wordt binnen 3 jaar 100 jaar. Ook onze kindjes keken heel raar op en werden door de sympathieke eigenaar zelfs uitgenodigd om even plaats te nemen in zijn 97-jarige vierwieler. Ze mochten zelfs proberen hem in gang te draaien, wat uiteraard niet lukte. Zelfs Sabrina kreeg hem niet aan de praat. Later volgde nog een mooi foto en film moment toen de old timer fanaten met hun voertuigen de stad gingen verkennen.

Verder verliep de dag gezapig, we spendeerden veel tijd aan het zwembad. We wandelden het eiland rond en bezochten het voormalige gemeentelijk zwembad om uiteindelijk nogmaals de dag af te sluiten met de vleesschotel van dag 1. Die avond was er geen auto met muggenverdelging, wel een oud dubbeldekkervliegtuig dat bleef overcircelen, waarschijnlijk met hetzelfde doel. Nadat de kindjes in bed lagen schoven we nog even aan bij de overburen om een beetje ervaringen uit te wisselen. Tot onze grote verbazing kregen we plots een vos op bezoek. We hebben in ons leven al wel wat wildlife gezien, een vos nog levend en wel op 10 meter van ons zien lopen dat was toch even verschieten. Hij is een tijdje blijven rondlopen rond ons plaatsje en dat van de onze geburen om dat zijn trektocht verder te zetten. Uiteindelijk zouden we nog een luidkeels geblaas van een kat en iets wat op een katachtige moet lijken horen om dan zelf in bed te kruipen benieuwd wat er gebeurd zou zijn.

's ochtends was het alweer zeer warm, we ruimden ons plekje op om richting het 4de en laatste land van onze trip te trekken, Oostenrijk. Ons doel van de dag lag een dikke 200km verder net over de grens met Hongarije aan het meer 'Neusiedlersee' in het plaatsje Donnerskirchen. Het was een camping gelegen aan een zwembad waarin we uiteraard direct na het rijden indoken.

Het is wel even wennen aan de Oostenrijkse gewoonten, iets voor acht uur namen we plaats aan een tafeltje op het restaurant naast de camping, waar we meteen alweer werden weggestuurd. De voorbije weken was het dagelijkse kost om pas om 21h te eten, in Oostenrijk zat dit er dus niet meer in. We haasten ons naar de auto en reden naar het stadje Eisenstad, waarna enig zoekwerk we uiteindelijk een pizzeria vonden vlak naast het gewezen kasteel. Pizza eten bij een prachtig decor, een geluk bij een ongeluk dus.

Toen we incheckten op de camping kregen we gratis een Neusiedlersee-card, een kaart waarmee we alle badplaatsen, zwembaden, musea e.d uit de omgeving mogen bezoeken. We beperkten ons tot het uittesten van zwembaden en badplaatsen bij een rondtrip rond het gigantische meer. We zwommen maar liefst 3 keer in open water en 2 keer in een zwembad. We kropen zelfs met zwemkledij in de auto om snel bij het aankomen op een nieuwe plek geen tijd te hoeven verliezen. Zo combineerden we een roadtrip door de mooie wijngaarden en zonnebloemvelden even terug over Hongarije, met afkoeling door de airco in de auto en het baden in het meer of de zwembaden.

De volgende dagen beloven alvast wat minder warm te worden, tijd voor wat stedentrips richting Bratislava en Wenen.

---