Warschau - Krakau: toffe mensen, prachtige steden, diepe indrukken in Auschwitz en wondermooie zoutmijnen

---

De rit van Gdansk naar Warschau was niet echt heel speciaal. Veel slechte wegen, hier en daar wel een schattig dorpje, echt vlot ging het sowieso niet. Echte stadscampings proberen we meestal te mijden, alleen zijn de campings niet echt dik bezaaid zeker niet rond de steden. De omschrijving van de camping was alvast wel veel belovend. Rust en natuur zouden de kenmerken zijn en deze camping en deze waren zeker aanwezig. Een gigantisch contrast met de vorige druk bezette voornamelijk Poolse camping, kwamen we nu op een landgoed terecht omringt door alle verschillende nationaliteiten. Onze kindjes waren ook dolgelukkig nog eens te kunnen praten met enkele Nederlandse kindjes. 's ochtends waren de kindjes jammer genoeg al vertrokken, maar een lief afscheidsbriefje waren ze echter niet vergeten.

Een verjaardag vieren in Warschau het is eens iets anders. De gps ingesteld op het hard rock café, bereikten we al snel het economische hart van de hoofdstad. Van daaruit wandelden via het presidentieel gebouw, langs het oude koningshuis tot in de oude binnenstad. Een relatief kleine maar mooie historische binnenstad wandelden we rustig door, inclusief een halte op iets wat op de grote markt moet lijken.

De poolse prijzen waren destijds al ongelofelijk laag. Dit is in elk geval nog niet veranderd. Soms is het zelfs goedkoper om te gaan eten dat zelf te koken. Zelfs op de grote markt tijdens een terrasje verwende ik mezelf met een pools biertje voor de prijs van 80 euro cent.

Onze laatste halte nabij de binnenstad was een zeer mooi park met een fonteinfestival. Weliswaar zonder muziek maar de fonteinen zien dansen in verschillende ritmes was enorm mooi om te zien. We eindigden ons bezoek in het Hard Rock Café. Op 18 juli 2009 vierden we al mijn verjaardag in Chicago, deze keer in Warschau. 8 jaar geleden verlekkerde Sabrina zich op een gigantische voorgerecht schotel, deze keer aten we de schotel samen leeg. De kindjes beperkten zich tot frietjes.

's avonds was de camping alweer helemaal vol gelopen. We werden al snel begroet door een heel tof Zweeds koppel met kindjes, de mannen genoten van Poolse wodka en de vrouwen van Portugese Porto terwijl de kindjes de tijd van hun leven beleefden. Ruim middernacht gepasseerd kropen wij uiteindelijk in ons bed goed wetende dat er ons morgen een lange rit richting krakau op het programma stond.

De gps gaf aan dat we 340km zouden moeten afleggen, naar poolse normen een heel eind. Toch verliep dit al bij al heel vlot. Verschillende stukken snelweg en andere 2-vaks banen wisselden zich af om uiteindelijk rond 17h ons te doen aankomen op de camping in Krakau. Mijn vader en vriendin brachten daar ook enkele dagen van hun oostelijke vakantie door, ideaal om onze kindjes wat met hun bompa en nana te laten ravotten.

De camping waar we aanvankelijk zouden gaan verblijven was uitgerust met een zwaar gebuisd sanitair. We kozen uiteindelijk voor één van de stadscampings en dat was zeker geen slechte keuze. Een klein speeltuintje, proper sanitair, alweer zeer internationaal gezelschap, alleen een beetje aan de dure kant. Toch in vergelijking met de meeste West-Europese bestemmingen blijft dit best betaalbaar. 's avonds beperkten we ons tot het aansteken van de bbq en bijbabbelen met een stevige fles wijn en porto.

Donderdag stond een bezoek aan Krakau op het programma met een klein busje, wat diende als publiek transport vertrokken we naar de binnenstad om eerst halt te houden aan de kathedraal. Behoorlijk imposant staat deze prachtige kerk naast het kasteel te pronken. Zowel vanbinnen als de omgeving is gewoonweg prachtig. Nog voor we binnenstapten was dit ook al duidelijk te voelen aan de mensenmassa die er bleef toestromen. Vervolgens zetten we onze wandeling verder naar de grote markt met daarop de alom bekende lakenhal. Uiteraard mocht ook een bezoekje aan het hard rock café niet ontbreken om tenslotte onze dag in de binnenstad af te sluiten met een toeristische rondrit in een soort golfkarretje. De gids reed ons o.a. langsheen een oude gothische kerk aangekleed met meer dan 200kg goud, het joods kwartier en de fabriek van Oscar Schindler. De bus terugnemen was om de een of andere reden geen optie, maar een taxi in Krakau is wederom geen onbetaalbaar vervoersmiddel. Voor 4€ bracht deze ons tot aan de ingang van de camping.

Vrijdag trokken bompa en nana er samen op uit naar Auschwitz, de dag erna zouden wij het voormalige concentratiekamp bezoeken terwijl zij de babysitrol opnamen. Het weer die dag was niet bepaald goed. Het regende hevig en dit tot laat na de middag. Dus onze kindjes creatief bezig houden was de boodschap. We gingen om te beginnen op zoek naar een winkel om wat standaard inkopen te doen. Blijkbaar was dit nog niet genoeg om ons van de regen te verlossen, maar een maaltijd in een poolse ikea wel. Onder het motto, goed, goedkoop en ook kindjes die er verlekkerd op zouden kunnen zijn trokken we naar de ikea van Krakau.

Eens buitengekomen was het dan eindelijk gestopt met regenen. Tijd voor een eerste echt gezinsmomentje een uitstapje naar de Krakau'se zoo. De zoo is gelegen in het midden van een heel mooi natuurpark en ook hier is het entreegeld een beetje bespottelijk. Voor nog geen 15€ waren we met ons 4'en binnen. De kindjes hadden er de tijd van hun leven. Wij ergerden ons vooral aan de toch wel heel kleine dierenverblijven. We voelden ons eerder weer in de Antwerpse zoo, maar dan vele decennia geleden. Hier en daar werkt men wel aan vernieuwing wat de diertjes alleen maar ten goede zal komen. Na nog een snel ijsje trokken we terug naar de camping. Op de camping waren er nog belgen gearriveerd. Een koppel met 4 kindjes van het Gentse Merelbeke zouden verder op onze trip nog een speciale rol spelen. De eerste kennismaking die avond was zowel voor ons als de kindjes alvast heel gezellig. 's avonds trokken we nog naar een lokale pizzeria. Grote tot gigantische overheerlijke pizza's waren er verkrijgbaar. Ons buikje goed rondgegeten hielden we het die avond rustig voorbereidend op wat komen zou.

Zaterdag stond voor ons het bezoek aan Auschwitz & Birkenau gepland, terwijl onze kindjes door bompa en nana verwend werden met een zwempartij in het subtropisch zwembad van Krakau. Ikzelf bezocht het concentratiekamp al als 14 jarige, uiteraard heeft dit bezoek mij destijds al ongelofelijk aangegrepen en heeft mij ook voor een stuk gemaakt tot wie ik nu ben.

Tegenwoordig is het een beetje zoeken hoe je als niet Pool je Engelse gids vindt in de massa en de gids ratelt eerder haar ingestudeerde tekst af. Veel passie straalde er alvast niet van af, ook de tijddruk waarmee ze worstelde hielp niet echt. Het voormalige hoofdkamp met de gekende toegangspoort bracht ons langsheen verschillende barakken ingericht rond verschillende onderwerpen. Toen we even stilstonden bij de gruwel dat tweelingkinderen moesten ondergaan, moesten we toch even slikken. Al redelijk afgepeigerd van de wandeling door Auschwitz 1 volgde nog het transport en zo voelde de busrit letterlijk aan (ik denk niet dat er nog een vierkante cm over was) naar Birkenau. Birkenau ofwel Auschwitz 2 was het echte uitroeiingskamp met het gekende treinspoor. Ruim 1 miljoen mannen, vrouwen, kinderen, joden, zigeuners, holebi's en anderen kwamen er aan, maar zouden de plek nooit verlaten. 21 jaar geleden was ik eerder onder de indruk van Auschwitz 1, nu maakt het 2de luik me toch veel stiller. Doordat we wat aan de vroege kant waren mocht onze groep nog een kijkje nemen in de toren, waardoor we de gigantische oppervlakte van bovenaf konden bekijken. Halfweg onze gegidste toer besloten we onze wandeling op ons eigen tempo verder te zetten. Na het opschrift “in deze barrak verbleven vooral tweelingen als proefkonijn voor dr. Mengele” kraakten we volledig. De terugrit naar de camping was gelaten, maar eens aangekomen op de camping waren we oh zo blij onze kindjes een dikke knuffel te geven. We werden nog getrakteerd op een lekker bordje spaghetti. Deze dag zal ons andermaal nog lang bij blijven.

Onze laatste dag in Krakau was voorbestemd om een bezoekje te brengen aan de zeer bekende zoutmijnen van Wieliczka. Ook hier liep ik 21 jaar geleden al eens door en wist wat er ons te wachten stond. Het is door Unesco beschermd erfgoed en het is een bezoekje meer dan waard. Een chauffeur haalde ons op op de camping en regelde het hele bezoek. Een redelijk goed engels sprekende gids begeleide ons langsheen verschillende galerijen de ene al groter dan de andere. De uitspraak:” dit is waarschijnlijk het enigste museum waar je eens aan de muren mag lekken” werd door iedereen heel letterlijk genomen en er werd duchtig geproefd. Zelfs op het einde de lift nemen was een belevenis. Geen dubbeldekker, maar een 4-dubbeldekkerlift bracht ons terug naar de oppervlakte. Dit is echt een must do voor iedereen die de omgeving van Krakau bezoekt.

---