omgeving Gdansk & een highway to 'Hel'

---

Een tripje van waar we zaten richting Gdansk van ongeveer 350km over Poolse wegen gaat niet zo vlot als over andere West-Europese wegen. In het hartje van Polen is geen snelweg, alles 2x1 baanvak en met momenten zeer hobbelig. We hebben trouwens iets met onverharde highway 20's. In Canada belanden we destijds op een grindweg, in Polen moet je van 90km/h plots in de rem om over kasseien je weg verder te zetten.

De acsi-camping website omschreef ons doel als een grote, maar toch rustige camping op een 60km van Gdansk. Groot was ze zeker, maar rustig was ze zeker niet. Op het naburige strand werd er tot diep in de nacht luid gefeest.

De receptie sloot al om 19h, behoorlijk vreemd en nog nooit meegemaakt. Aan de toegang stond een jonge knaap de wacht te houden om iedereen binnen te laten. In gebrekkig Engels maakte hij ons duidelijk dat we een plekje mochten uitzoeken. Veel plek was er niet meer, nog ééntje was er over waar we ons in konden manoeuvreren. Na het opstellen wandelden we nog even naar het strand waar we met de kindjes nog even onze voetjes in de zee verfristen.

We staan op een schiereiland of eerder een grote zandbank tussen 2 baaien in, een andere zandbank tussen de baai van gdansk en de Baltische zee was ons doel voor dag 2. Het uiterste puntje Hel genaamd ligt op 130km van onze camping, zelfs een bezoek aan Gdansk op de terugweg was nog een mogelijkheid.

Waarom weten we nog steeds niet, maar het werd zowel letterlijk als figuurlijk een highway to 'Hel' Terwijl Google ons een origineel tijdspad aankondigde van 2,5h rijden werden het er 4,5. Van voor Gdansk tot diep op de zandbank was het aanschuiven. Precies of iedereen in Polen hetzelfde doel had. Aangekomen ruim na de middag was er dan toch tijd voor een ontspannende wandeling op een zeer mooie strand, inclusief pootje baden en een frisse pint op een strandbar. Ook konden we vanuit Hel de Russische enclave Kalinigrad zien. Door het vele tijdverlies zat Gdansk er niet meer in, halfweg de zandbank stopten we toch nog even om de kindjes bewust te maken van hoe kort de afstand tussen de 2 watervlakten is om dan snel onze weg terug te rijden.

Afsluiten die avond deden we in Stegna. Na een stralende zomerdag konden we onze kindjes voor de eerste keer bewust laten genieten van een echt 'zon zien zakken in de zee' moment. Onder de indruk waren ze zeker wel, het besef dat de aarde rond is nog niet echt. Op de vraag waar de zon is nadat ze is ondergegaan kwam volmondig het antwoord “ha, in de zee hé”. Na onze “Hel”letocht hebben we toch een mooie afsluiter kunnen voorzien.

Op de laatste dag in de regio combineerden we 2 zaken. Allereerst stond een bezoekje aan de Russische grens op het programma. Het is te zeggen, vlak aan Polen grenst een Russische enclave Kalinigrad. Waarom dit nooit onafhankelijk is geworden en er ligt omringt door Eu-landen is me nog altijd niet helemaal duidelijk. Toch we konden zomaar naar de Russische grens wandelen. Mooi was het zeker wel, allereerst wandelden we 3,5km door het bos om een koppel Poolse soldaten tegen te komen gestationeerd aan de grens. De grens letterlijk een hekwerk tot in de zee met in de verte een uitkijkpost en nog verder in de verte nog eens hekwerk met daarachter vermoedelijk Russische toeristen lonkend naar Europa. Een Visum aanvragen voor een bezoekje aan dit vreemd stukje land zagen we niet zitten en ook een gevangenisstraf van 3 jaar is me wat veel voor het overschrijden van de grens dus keerden we over het strand terug.

De terugweg ging zeker minder vlot, enerzijds over het strand lopen gaat trager dan over een bospad, anderzijds lag het strand bezaaid met amber-smaragten. Uiteraard worden alle grote exemplaren al uit het water gevist voor ze aan land kunnen komen, toch kregen we al gouw een handje vol van het gesteente. Zo ging onze wandeling plots zonder klagen van de kindjes heel vlot en werd dit een plotse zoektocht.

Als afsluiter van de 2-daagse bezochten we nog Gdansk, één van de grootste steden van Polen. Waar alles in het teken staat van hetzelfde gesteende dat ons in voormiddag bezighield. Lekker kuieren door de binnenstad, langsheen de verschillende kraampjes met stenen en langsheen de verschillende straatartiesten die de stad rijk is om af te sluiten in het Hard Rock Café (ondertussen al ons 16de sinds we 8 jaar geleden het hard rock café van New York binnenstapten). Eens terug op de camping trokken we nog even naar het strand zodat de kindjes nog snel een zandkasteel konden maken. Minder leuk waren er wel de muggen. Nog nooit heb ik aan zee zo veel last gehad van muggen. Helemaal ondergespoten met anti-muggen spray vonden die beestje nog puntjes van onbespoten mensenvlees. Mijn benen zijn ondertussen even hobbelig als de poolse wegen.

Vandaag stond een rit van 340km op de planning richting de Poolse hoofdstad Warschau. De wegen werden beter (niet over heel het traject) en de camping is een stuk rustiger, internationaler en ongelofelijk mooi verzorgd. Internationaler is misschien nog een understatement de vorige camping werd voor 95% bezet door polen, hier slechts 5%. Ook een scoutsgroep uit Tessenderlo is hier te gast, het deed me plots terugdenken aan mijn eigen kamp met de jins ondetussen alweer 17 jaar geleden.

---