Advertisement
Published: March 5th 2017
Twee weken voordat we vertrokken regende het nog op de Lofoten. De week voor vertrek werd het kouder, begon het te sneeuwen en volgden zelfs wat sneeuwstormen. Nu er een flink pak sneeuw lag en het zonnetje doorbrak, vlogen we hoog boven de noordelijke kust van Noorwegen. Wat een uitzicht op al die steile besneeuwde bergen! Busjes brachten ons van het vliegveld in Evenes naar het plaatsje Svolvaer op de Lofoten. Aangekomen in het hotel, dat prachtig aan de haven ligt, neergeplofd en bijgekomen van de zeer korte nacht en lange reisdag.
Zondag vertrokken we naar Kabelvag, waar de grootste kathedraal van de Lofoten zich bevindt. Een gids nam ons mee langs de mooiste plekjes in dit oude vissersplaatsje. Hij had een oude skistok bij zich, die zijn overgrootvader nog had gebruikt. Vanaf een uitzichtpunt bij een standbeeld van een Viking koning, keken we uit over het plaatsje. Aan het einde van de tocht door het dorpje volgde nog een mysterieus gedeelte. We zouden een grot bezoeken, waarin een afdruk van een eland te zien zou zijn. Alleen mochten we de 'spirits' niet afschrikken daar, dus moesten we bij de beklimming vanuit het bos stil zijn, totdat we de grot
weer uit waren. De gids voerde de spanning flink op door heel geheimzinnig in de grot te kijken en daarna met een gebaar ons te laten weten, dat de elandafdruk te zien was. Een voor een mochten we door de grot lopen om te kijken. Dit alles natuurlijk in doodse stilte!
Na dit vermakelijke uitstapje dronken we wat warms in een klein cafeetje en zetten we onze tocht voort de bergen in. We staken een bevroren meer over, wat bij de oevers wat minder bevroren modder bleek te zijn. Nadat de eerste mis stapte wist de rest, dat je hier even een grote stap moest nemen. We liepen verder langs een ander meer en prachtig uitzicht op de bergen erom heen. Een laatste klim bracht ons bij een mooi uitzicht op zowel Kabelvag als Svolvaer in het decor van een prachtige zonsondergang.
's Avonds de eerste poging gedaan om het noorderlicht te gaan spotten. Het was superhelder buiten, dus de verwachtingen waren hoog gespannen. Aangekomen bij het donkere pad met uitzicht op de bergen zagen we een heleboel prachtige sterren, maar geen noorderlicht....
Maandag stond een tocht op de planning met wat meer hoogtemeters, dus dat beloofde
wat qua uitzicht! Het waaide echter ook erg hard. Dat werd dus minder pauzes houden, omdat het vrij koud was om stil te staan. We liepen eerst een stuk om een meer en klommen vervolgens een stuk omhoog naar een plateau. Waanzinnig uitzicht nu al op de plek waar we vandaan kwamen lopen. Het volgende stukje klimmen was in de snijdend koude wind, maar gelukkig was daar in de verte aan een meer een hutje. De sleutel was in geen velden of wegen te bekennen, dus dan maar aan de kant zitten waar het niet waaide en snel lunchen. Inmiddels waren vele vingers en tenen erg koud geworden, dus was het tijd om weer een stuk verder te lopen. We staken twee bevroren meren over en kregen uitzicht over een nieuw dal met skihelling. Kinderen kunnen hier net zo goed skieeen als ze in Nederland kunnen fietsen. Niet normaal hoe die kleintjes naar beneden suizen! Wij gingen wat rustiger op onze sneeuwschoenen en liepen zo het laatste stukje van onze tocht naar beneden.
's Avonds reden we naar Laukvik, waar zich het Polarlightcentre bevindt. Dit wordt beheerd door twee fanatieke Nederlanders, Rob en Threes, die hier 10 jaar geleden
zijn komen wonen voor het noorderlicht. Rob heeft heel veel meetinstrumenten in elkaar 'geknutseld' om zo allerlei voorspellingen te kunnen doen over het noorderlicht. Een monitor met een groene lijn gaf de pieken aan in het aardmagnetisch veld. Zodra deze zouden uitslaan konden we naar buiten rennen, want dan zou er zeker iets gaande zijn in de lucht. Die avond werd er niet al te veel activiteit verwacht en Rob vertelde, dat gisteren zelfs een uitzonderlijke nacht was voor de Lofoten: 0,0 activiteit. Scheen niet vaak voor te komen, maar dat hadden wij dan zondagavond mooi even meegemaakt...😊 Terwijl we allerlei achtergrondinformatie over het noorderlicht kregen te horen, sloeg dus ineens die meter uit! Veel bewolking buiten, maar er doorheen waren vage flitsten van wit en zelfs wat roze te zien. Zo onvoorspelbaar kan het noorderlicht dus zijn. Kleine mate van activiteit voorspeld en toch even een korte show tussendoor. Jammer van de bewolking. Met een deel van de groep besloten we na de lezing nog naar het strandje te lopen en nog een half uurtje extra poging te wagen wat meer te zien. Geen noorderlicht, maar heerlijk om daar in het donker het geluid van de zee te horen!
Dinsdag stond er een wandeling op de planning rondom een meer. Aangezien het goed bevroren was, liepen we ook deels op het meer. Dit leidde wel tot wat spannende taferelen met gaten en wat gekraak, aangezien de rand vooral uit ijsschotsen bestond, die weer met sneeuw bedekt waren. Je raad het al: ik liep niet erg voorop...Prachtige bergranden met enorme ijspegels, deels bevroren watervalletjes en uitzicht op de steile toppen om ons heen! Op driekwart van het meer beklommen we nog een heuvel voor wat meer uitzicht. Altijd leuk om daarna weer door de poedersneeuw lekker af te dalen! Even nog naar het schiereialnd geweest om de rekken met stokvis van dichtbij te bekijken. 's Avonds konden we lekker op tijd naar bed, want er was dikke bewolking voorspeld, dus we hoefden geen poging te doen voor het noorderlicht...
Woensdag was het ook nog vrij bewolkt, dus kozen we die dag de rondtour op de Lofoten te doen. We reden langs een aantal authentieke vissersplaatsjes, het Vikingmuseum en een paar mooie fjorden. Ook op het waarschijnlijk meest noordelijke surfstrand van Europa geweest. Nou dat waren inderdaad prachtige golven! Die nacht was de verwachting dat het rond 3 uur
op zou klaren. Aangezien dit al mijn derde reis is waarbij ik een noorderlichtpoging heb gedaan, liet ik geen kans aan me voorbij gaan en had ik dus mijn wekker om 3 uur gezet. Vol verwachting m'n gordijn opzij geschoven om vervolgens te zien dat het buiten lichtjes sneeuwde. Oke, nog geen heldere lucht, dus maar weer slapen.
Donderdag liepen we een route vlakbij de kust. Het meer was niet echt begaanbaar, aangezien het zout/brak water was. Dat bevriest aanzienlijk minder snel. Het gaf vanaf de oever wel een prachtig geluid als het waterpeil veranderde en het ijs wat bewoog. Vlak voor de lunch beklommen we nog een bergje langs de oever. Bovenaan werden we vergezeld door wat zeearenden. Wat een enorme beesten zijn dat en zo mooi hoe ze boven ons zweefden! Terug beneden bij de berg gelunchd in het heerlijke zonnetje en de route voortgezet langs vele dierensporen in de sneeuw. Een sneeuwhoender vloog vlak voor ons weg en we genoten van het laatste stuk langs het meer met prachtige ijsschotsen.
Die avond was onze grootste kans op noorderlicht. Er was geen bewolking en er werd een zeer grote activiteit voorspeld. Dit ondanks dat we in
een periode zitten, waarin de zon minder actief is. We hadden maandag uitgelegd gekregen, dat er in die periodes veel coronale gaten bij de zon zitten. Hierdoor kunnen dus veel meer geladen deeltjes ontsnappen van de zon en geeft dus in deze streken juist meer noorderlicht! Alle meetapparatuur bij Rob en Threes gaf ook aan dat we een spektakel konden verwachten vanavond. We werden via een sms door hun op de hoogte gehouden: "Dit wordt jullie avond!" Het noorderlicht begint vaak met een groene boog in het noorden. Vervolgens klimt het op vanaf de horizon en is te verwachten dat het later op de avond boven ons bevindt. Later in de nacht is het juist weer in het zuiden te verwachten. Dit alles vanwege de draaiing van de aarde en de andere hoek waarin je je bevind ten opzichte van de lichtcirkel van het noorderlicht rond de poolcirkels. Oke, genoeg theorie. Wij werden tijdens het eten in ieder geval al erg onrustig. Er ging iemand buiten kijken en jahoor: de eerste groene boog werd gespot! Even staan kijken en snel het toetje opgegeten. Naar boven gerend om het vanaf de brandtrap bovenaan het hotel te bewonderen. Vanaf de groene boog
begon het licht zich te bewegen en schoot in drie bewegende banen omhoog de lucht in. Wauw!! Snel vijf lagen kleding aan en we vertrokken naar een donkerder gelegen plek. Een prachige elips van groen licht vormde zich boven een bergtop. Om ons heen diverse banen, die af en toe wat actiever werden. Na twee uur kregen we het toch wat koud en verplaatsten we ons met de lekker warme busjes naar een donker schiereiland. De heflt van de groep liet de kou het van ze winnen, maar ik was sowieso niet van plan eerder dan middernacht naar binnen te gaan, gezien de voorspellingen. We hadden nu al prachtige groene bogen gezien, maar er was nog meer spektakel voorspeld. Na een half uurtje werd een groene baan weer wat actiever. En niet zo'n beejte ook! Flinke bewegende groene en paarse lichtbanen klommen hoog boven ons hoofd en eindigden ergens in het zuiden. Vormen van zwanenhalzen bleven achter in de lucht. Dit alles ondersteund door kreten van verwondering van iedereen die daar naar stond te kijken! Alles doofde weer een beetje uit, maar een kwartier later begon de show opnieuw. We wisten niet meer waar we moesten kijken!! Zeer voldaan stonden
we het daar inmiddels helemaal niet zo heel koud meer te hebben. Nog blijven? We stonden nog wat te kletsen, toen het weer begon op te lichten boven ons. Echt dansende gordijnen met groen, wit, roze en paars!! Zulk fel licht. Dit was echt vuurwerk!! De naam Lady Aurora, die zou dansen, was duidelijk te zien aan deze intensiteit van het noorderlicht. Het leek net of we onder een enorm bewegende rok met allerlei kleuren stonden. Helemaal hyper lag ik even later in bed. Dat duurde nog even voordat ik in slaap viel...
De laatste wandeldag liepen we om een fjord heen. Een mooie afsluiter, terwijl al onze wensen voor deze week al zo'n beetje waren uitgekomen: zonnig weer, prachtige sneeuw, mooie uitzichten, sneeuwhoenders, zeearenden: wat wil je nog meer? Oke, een eland zou ook leuk zijn, maar die zijn 'm meestal al gepeerd, voordat je ze kan zien. Zo'n groep sneeuwwandelaars komt ook niet geheel onaangekondigd je territorium binnen. We liepen langs bevroren ijsschotsen, besneeuwde boompjes met zeewier om hun stammen en aten nog even een lekker lunch in het zonnetje voordat we de schaduw aan de andere kant van het fjord in liepen. Veel sporen van elanden
en we zagen zelfs een plek waar een eland geslapen had. Voor mijn gevoel liepen we echt door hun 'huis' heen zo tussen al die kleine heuveltjes. Het was echt hevueltje op, heuveltje af, wat tot mooie uitzichten leidde en tot leuke kleine afdalingen. Zien we daar ineens op een bergrug boven ons wat bewegen. Een eland met een kalf!! Nou ja zeg! Tien seconden van kunnen genieten en toen verdwenen ze aan de andere kant van de berg. Het enige dat ons nog restte was een laatste steile afdaling door het bos. Nog even lekker naar beneden glijden en een laatste survivalroute langs boomstronken en beekjes en toen zaten de wandelingen erop. Restte ons natuurlijk nog een avond om buiten te staan voor het geval Lady Aurora nog wat voor ons in petto had. Een mooie fel groene boog boven de berg, maar daarna doofde ze uit. Geen dansend spektakel vanavond, maar wel nog even genoten van het kabbelende water van de zee en de mooie sterren boven ons!
Advertisement
Tot: 0.056s; Tpl: 0.013s; cc: 13; qc: 27; dbt: 0.029s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
inge
non-member comment
mooi verslag weer met prachtige foto's. hoop dat je hebt genoten. gaaf dat je het noorderlicht hebt gezien. prachtig beeldend geschreven. x, inge