Motorhome reis Albanië en Montenegro - dag 25

---

Vrijdagnacht op zaterdag : 18/6 – Budva Montenegro

F voelt hevige pijn in buik en braakt heel de nacht. Denkt aan appendicitis.

Zaterdag 18/6 – 's morgens om 8:00 met taxi naar medisch centrum in Budva. Dr denkt aan appendicitis of nier- of galstenen, maar beschikt niet over ultra-son apparaat om diagnose vast te stellen en stuurt ons naar kliniek in Kotor met opgave van adres voor GPS.

Deze kliniek vinden we niet, gps stuurt ons door smalle kronkelstraatjes, onmogelijk te bereiken met MH. Zoeken dan zelf , en volgen dan wegaanwijzing naar een andere kliniek die we uiteindelijk met de gps vinden.

Helaas, daar geen mogelijkheid tot onderzoek en we worden verder verwezen naar een derde kliniek in Meljine (Herceg Novi). 40km van Budva en eveneens moeilijk te vinden. Na vragen aan voorbijgangers rijden we toch een poort binnen, waar afzonderlijke gebouwen opschriften dragen waar we medische afdelingen van vermoeden. Bij receptie moet F id afgeven, en worden we door verwezen naar gebouw dat we zelf moeten zoeken. Eens binnen, niemand te zien. Wel kunnen we het gebouw door en zien we in ziekenkamers patienten liggen. Eerste reactie: hier wil je niet liggen, laat staan geopereerd worden. Uiteindelijk vinden we een soort wachtzaaltje waar er anderen op consultatie wachten. Wanneer het onze beurt is krijgen we een docter te zien die geen taal spreekt die wij begrijpen of hij ons. Een verpleegster die wat Engels spreekt, tolkt. Dokter duwt op buik, bloedonderzoek, en meting van koorts, conclusie appendix, moet geopereerd worden.

Dus bellen naar IngAssistence in Brussel met vraag van repatriering naar ziekenhuis in België.

Deze vragen een medisch rapport van de behandelende doctor. Probleem: Blijkt dat in heel dat ziekenhuis geen fax beschikbaar is. Er is wel e-mail, maar er is geen scanner om het rapport in te lezen. De maandag erop zou het wel kunnen vanuit een administratief gebouw dat in het week-end gesloten is. Onze verpleegster-tolk Darcia maakt dan maar een foto met haar I-phone en stuurt het rapport zelf door. Reddende Engel. Ondertussen is ongeveer 16:00u en begint het wachten, en telefonisch opvolgen naar het gevolg. Blijkt dat de verdere coordinatie gebeurt door lokale vertegenwoordiging van de assistence verzekering BalkanAssist in Beograd waar men de taal spreekt. Directe repatriering naar België kan niet. Men moet eerst naar lokaal ziekenhuis. Dus regelt men transfer naar ziekenhuis in Podgorica, hoofdstad van Montenegro. 140 km met ziekenwagen en begeleidster. Rond 22:00u vertrekt het transport. Aankomst in Podgorica kliniek omstreekts 24:00u. Ik kan niet anders dan met Mh terug naar Budva te rijden waar ik verzekerd ben van overnachtingsplaats bij de rest van de groep. Zondagmorgen rijd ik dan met de Mh naar Podgorica (75km) waar ik een staanplaats vind op een mh-parking annex Hostel op 9km van de kliniek, bereikbaar met taxi.

---