Motorhomereis Albanië en Montenegro - dag 26-30

---

Zondag 19/6 - Podgorica - Montenegro



F wordt onderzocht in de consultatie, en om 04:00 wordt haar meegedeeld dat ze naar huis moet en binnen 12u terug komen voor verder onderzoek. Hoezo naar huis...? kan niet ! Na aandringen mag ze op een stretcher slapen. Ze wordt verder aan haar lot overgelaten. Niemand bekommert zich om haar. Tot ik in de voormiddag daar toekom, haar op een bank buiten vind, en dan samen naar de consultatie trekken. Het is daar complete chaos. Mensen wachten rechtstaand in de gang. Iedereen kan zomaar de consultatie binnen en buiten, terwijl onderzoeken bezig zijn. Niet duidelijk wie doctor is en wie niet, wie van het ziekenhuis is of wie niet. Soms worden we geholpen door familie van meegekomen patienten die wat Engels spreken. Verschillende onderzoeken gebeuren, maar we moeten telkens zelf de weg zoeken. Men is niet zeker van de diagnose. Uiteindelijk wordt de chirurg er bijgehaald, en zegt voor 95%!z(MISSING)eker te zijn van de diagnose van appendicitis, en stelt operatie voor. Ondertussen is het 15:00u en F wordt klaargemaakt voor de operatie. Het is te zeggen , ze krijgt een ouderwetse groezelige pijama aangetrokken en krijgt een bed in kamer 208, waar nog 2 patienten liggen. Om 16:30 wordt ze naar de operatiekamer gereden, en om 18:00u komt de chirurg me melden dat de operatie gedaan is, en dat het hoog tijd was. Ganggreen was het volgende stadium. Een beetje daarna wordt F de kamer binnen gereden, nog bloot bovenlijf, is wakker, en hees. Wou al direct haar pijamavest terug aantrekken, wat hevige reactie uitlokte van medepatiente, en dan bevestigd door Dr die langs kwam. Rusten !



Maandag en dinsdag 20/6 en 21/6 :

F krijgt baxters en antibiotica. Geen eten. Elke morgen komt Dr met een crew van mensen in opleiding in de kamers langs. Spreken wat onder mekaar, en gaan naar de volgende patient. Every thing ok ? Wat zeg je daar dan ? Er gebeuren geen onderzoeken meer. Maandagavond kan ik met haar al eens door de gang wandelen. Dinsdag krijgt ze een pot koude thee. Beikes !

Ziekenhuis is in een toestand die wij ons niet kunnen voorstellen. Versleten, gescheurd en groezelig beddegoed, vol met plekken die er niet meer uitgaan. Het is een zeer groot ziekenhuis. Ik schat van de jaren 1970. Wat ondertussen stuk is gegaan blijft stuk of werd onvakkundig gerepareerd. Onveilige liften, die niet op het uitstapniveau stoppen. Rollende bedden moeten er dan maar uitgehoffen worden.

Geen stoelen in de kamers, bezoekers blijven rechtstaan. Getater van jewelste tijdens bezoekuur.

Contacten zijn onmogelijk. Jonge doctors spreken nauwelijks Engels, ouderen helemaal niets.



Woensdag 22/6

F wordt ontslagen uit ziekenhuis, en we gaan met taxi naar de Mh wachten op de repatrieringsregeling.

Voor het ontslag wordt de wonde (+-12cm, dus geen kijkoperatie) een beetje terug open gemaakt, om wondvocht uit te duwen.

Ontslagrapport wordt naar de Balkan coordinatie-assistance doctor in Beograd gestuurd die de repatriering moet regelen. Het rapport bevat geen 'fit to fly' attest af te leveren door de behandelende doctor om als 'zieke' toegelaten te worden op een internationale vlucht. Blijkbaar kennen ze dit hier niet. Toch krijgen we de bevestiging van F's repatriering volgende dag, met direkte vlucht van Podgorica naar Parijs Ch De Gaule, en vandaar met taxi naar huis. Chauffeur zal haar aan de exit opwachten met bord met haar naam op. Prima geregeld dus.

Enkel mag F zich bij het inchecken niet als 'ziek' voordoen, vanwege geen 'fit-to-fly' attest.

Donderdag 23/6

Assist-verzekering regelt taxi naar de luchthaven van Podgorica. Uiterst vriendelijke en zorgzame taxichauffeur. Spreekt zeer goed Engels, is Bioloog die geen ander werk vindt. Ik vertrek dan met de Mh van Montenegro naar huis.

Vlucht vertrekt met 1 uur vertraging. Bij aankomst geen bord met naam te zien. Na contact met IngAssist wordt het vervoer vlug gevonden. In plaats van taxi, een belgische ziekenwagen met begeleider brengt haar van Parijs naar Relegem. Repatriering uiteindelijk perfect geregeld.

Aangevraagde Wit/Geel kruis wondverzorging wordt wordt nog zelfde dag gedaan.

Vrijdag 24/6

Bezoek aan huisdoctor in Relegem. Die schrikt en vraagt telefonisch assistentie aan Dr Algemene heelkunde in Asse.

F mag onmiddellijk op consult in Asse, en wonde wordt opnieuw verzorgd en voorzien van drain voor wondvocht afvoering.

Doctors zijn verbaasd van de nog ouderwetse manier van behandeling en wondhechting. Langdurende dagelijkse wondverzorging en na- controle in Asse blijkt noodzakelijk. Blij om terug thuis te zijn. Nu weten we waarom we zoveel belasting en sociale zekerheid betalen.

Zaterdag 25/6

Thuiskomst met Mh na 2100km rit in 3 dagen.

---