Advertisement
"In Dublin's fair city, where the girls are so pretty...." Een mooiere start van een wandelvakantie dan Dublin bestaat er bijna niet. Zo'n heerlijke stad om weer te zijn. Vanaf hier bracht de trein ons naar Westport met uitzicht op pelgrimsberg Croagh Patrick. Het was inmiddels vier uur 's middags en we wilden nog een stukje wandelen, voordat we ergens een overnachtingsplek zouden vinden. In prinicpe gingen we voor een B&B in Newport, maar al snel bleek, dat dit stadje nog verder lag, dan we aanvankelijk dachten. We volgden mooie landweggetjes langs weilanden met schapen en overal natuurlijk de bloeiende gaspeldoorn. Een stuk verderop had de schrijver van de Western Way, die wij volgden, bedacht dat dit gedeelte over een asfaltweg ging, waar nog best veel auto's reden. De vraag of we verder zouden lopen of zouden gaan liften, was dan al snel beantwoord. Al lopend staken we onze duim op naar de voorbij rijdende automobilisten en zoals te verwachten was er al snel een vriendelijke dame, die naast ons stoptte. Ze kon ons zo'n vijf kilometer verder brengen en dat bleek nou precies weer bij een splitsing te zijn, waar de Western Way zich weer voortzette op kleine, mooie landweggetjes.
Welliswaar op asfalt, maar doordat het smaller was en er nauwelijks auto's reden al meteen een stuk aangenamer. Ons was inmiddels aangeraden om te eten in een bepaalde pub in Newport, dus duidelijk was, dat deze plaats zeker ons einddoel van deze dag moest worden. Na navraag in de pub te hebben gedaan, bleek er ook nog een leuke B&B aan de overkant van de rivier te zitten en zo zaten we even later in een mooie kamer. De tassen snel neergezet, want onze maag kon wel wat vulling in de vorm van een lekkere lasagne gebruiken, aangezien het inmiddels al na achten was. Hiermee was wel de trent gezet voor steeds later te eten, waarover later meer....
Vanaf Newport konden we met een maag gevuld met heerlijk Iers ontbijtje weer verder richting een aantal mooie meren ten noorden van deze plaats. De schapen en vooral lammetjes met zwarte kopjes en zwarte pootjes waren te fotogeniek voor woorden. Tegen de tijd dat het tijd was om te lunchen bevonden we ons natuurlijk net op een behoorlijk winderige helling met nogal moerassige ondergrond. Toch nog, net zoals de schapen, een plek achter een paar grote graspollen bij een heuveltje gevonden
een soort van uit de wind. Met een paar boterhammen achter de kiezen vervolgden we onze weg richting Letterkeen. Hier splitst de Bangortrail van de Western Way af en zijn ook rondwandelingen te doen. Zelfs nu nog kwamen we geen wandelaars tegen. Van tevoren wisten we dat dit niet het meest bewandelde gebied van Ierland was en dat is ook wel echt gebleken, want we zijn de hele week werkelijk geen enkele andere wandelaar tegengekomen. Nogal bijzonder, wat dit gebied echt het gevoel gaf, dat je het hele bos voor jezelf had. We zagen nog een mooi kampeerplekje naast een rivier, maar omdat het pas twee uur was, besloten we nog een stuk door te lopen en mochten we van ons zelf vanaf half vier zo'n beetje gaan kijken naar een mooie kampeerplekje. De eisen waren groot: vlakke, droge ondergrond, uit de wind, in de buurt van stromend water en als bonus zou een veld delen met schaapjes best leuk zijn. Een lange weg door het bos, bracht ons werkelijk geen van deze zaken en daarom alvast in een stroompje onze flessen gevuld, zodat het criterium "stromend water" niet meer nodig was voor een kampeerplek en oke, die schapen hoefden
ook niet perse meer. Om zes uur keek Daphne op het goede moment even opzij en zagen wij een stukje vanaf het pad aan de overkant van een riviertje een stukje vlak groen. Ik mocht op verkenning om te kijken of we via wat stenen het riviertje over zouden kunnen komen en sommigen van jullie weten, dat als dat mij lukt, het voor de rest ook mogelijk is. En zo stond daar binnen no time onze tent en waren we er klaar voor om te koken. En toen kwam de grootste les van deze week: er blijken meerdere soorten kleine gastankjes te zijn, waar je brandertjes op vast kan schroeven!!!!!!! Het pastte gewoon echt niet!! Opvallend kalm en oplossingsgericht stonden we dus even later hout te sprokkelen en was er met wat droog gras en kleine houtjes binnen de kortste keren een vuurtje gemaakt in een kring van stenen langs de rivier. We hebben er zo ongeveer een hele dode boom op moeten branden om een soort smeulende barbeque te krijgen, waarop we het pannetje met ons eten konden koken. Ook dit ging tergend langzaam en zo zaten we om negen uur aan onze rijstmaaltijd met groenten en kipkorrels. Gelukkig
hadden we nog een koud toetje in de vorm van chocolademouse en laat nou Daphne marshmallows in haar tas hebben gestopt, dus die waren best goed getimed hier met ons brandende vuurtje....
De volgende ochtend liepen we het bos uit en door de zeer uitgestrekte landschappen van County Mayo naar de Musical Bridge. Hoe deze brug aan zijn/haar naam kwam werd ons uitgelegd door Anja en Ed! Anja is een oud-collega van mij, die met haar man een mooi huisje heeft in Crossmolina. Aangezien onze wandelroute praktisch bij hen door de 'achtertuin' loopt, was het natuurlijk logisch, dat we elkaar hier zouden ontmoeten! Al rennend met een steen over de leuning van de brug, maakten we een soort xylofoongeluid. Erg grappig effect. We reden naar Crossmolina en betrokken de logeerkamer bij Anja en Ed thuis. Zo'n gezellig huis en supergastvrij van ze dat we bij ze mochten verblijven. En dat was natuurlijk niet alleen een mooi opgemaakt bedje en een lekker douche, maar we werden ook verwend op het vlak van uitgebreide borrelhapjes, maaltijden en verhalen over hun County Mayo! :-) Ook waren ze een soort reddende engels wat betreft de perikelen met het gastankje, zodat we in Ballina
nog even een nieuwe, goede, konden kopen.
Nooit eerder had ik een aantal kilometers van een lange afstandspad gezelschap van bekenden, maar sinds nu kan ik zeggen, dat ik dat wel heb gehad. Zo leuk dat Anja en Ed, na ons weer terug op de route te hebben afgezet ons nog een stukje over het wandelpad vergezeld hebben. Dat was dan ook zeker niet voor niets, want zo hebben zij (en vooral fanatiek vogelaar Ed) nog een mooie plek ontdekt, die zij nog niet eerder bezocht hadden. Bij Sheskin Forest is een oude lodge, die in prachtig loofwoud ligt met een bijzonder Monkey Puzzle Tree erbij. Boven ons hoorden en zagen wij een raaf. Verder zat het bos vol met zingende vogeltjes. We hebben een beetje rond lopen scharrelen bij de ruines van de lodge en toen Anja en Ed gedag gezegd, terwijl wij de Western Way vervolgden. Na nog een paar ruines en een mooi lang pad, ging dit over in een soort plankenparcours. Op de kaart was aangekondigd, dat we een stuk kregen met 'rough path/no path'. We hadden natuurlijk heel veel spannends verwacht, maar niet dat we zeker een uur over prachtig gezaagde planken zouden lopen.
Ook een perfecte ondergrond voor het bakken van wat pannenkoeken onderweg. Net toen Baukje eindelijk voorop mocht lopen op de planken, hield het feest op en belandden we weer op een gewoon bospad. De verre uitzichten tot aan de hoogste berg van County Mayo, Nephin Beg, werden dan ook weer vervangen door naaldbos. Aan het einde van dit bos stond een onbewoond huis, waar mogelijk de tent in de achtertuin pastte. We hadden echter nog wat energie over en besloten nog door te lopen om het verderop langs de rivier met de tent te gaan proberen. Wat we niet wisten was, dat dit gebied weer totaal geen grasvelden (en al helemaal niet met schapen) had en dat we dus weer tussen de bomen en de moerassige stukken waren beland. Toen ik ook nog eens uitspraken ging doen over, dat uitzicht op de Atlantische Oceaan ook wel eens mooi zou kunnen zijn, heb ik het natuurlijk op ons afgeroepen, dat we voorlopig nog geen tentplek zouden vinden.....dus we liepen vrolijk verder....pomtidom....even kijken of deze plek droog is voor de tent...nee, te drassig....pomtidom...kijk jij even bovenop die heuvel? Nee, te scheve helling....pomtidom.....en een paar uur later.....pomtidom...waren we het bos uit en nogal
gaar, aangezien het alweer acht uur was. Gelukkig waren daar weer weilanden en konden we onze tent daar parkeren. Het feit dat we nu ons gastankje wel konden gebruiken, maakte wel, dat we ons redelijk aan onze eettijden van de vorige dagen hielden en tja, we hadden wel mooi uitzicht op de Atlantische Oceaan....
Ballycastle was de volgende dag nog maar zo'n twintig minuutjes lopen en al hadden we eerder bedacht, dat dit ons eindpunt zou zijn, besloten we er nog wat kilometers aan vast te plakken. Na het bos van gisteren liepen we nu weer door het prachtige boerenlandschap en genoten we van onze lunch met noodles en uitzicht op hoe vier mannen met een hond probeerden de schapen bijeen te drijven. Verderop hadden we nog wat verrassingen in de vorm van oude ruines en steenhopen. Bij de laatste steenhoop, lieten we ons weer door Anja en Ed ophalen en brachten zij ons met de auto naar de kust, waar we al vanuit onze tent op hadden uitgekeken. Prachtige kliffen, waar we volop van allerlei vogels konden genieten, zoals drieteenmeeuwen, zilvermeeuwen, stormvogeltjes, alken, zeekoeten, alpenkraaien en last but not least: de grote burgemeester! Heel leuk om wat bij
te leren van Ed hierover. Anja had natuurlijk weer voor de 'koek en zopie' gezorgd, dus aan cola en fruit ontbrak het ook niet.
De laatste dag in County Mayo werd een mooie dag sightseeing met Anja en Ed op het eiland Achill. Zij lieten ons daar alle mooie plekjes zien, waaronder een verlaten dorp aan de voet van een nogal winderige berghelling. Na alle goede zorgen en enthousiaste verhalen van Anja en Ed, mochten wij ze gelukkig trakteren in een Tea Room onderweg. De laatste avond was natuurlijk weer heerlijk laat borrelhapjes met traditionele drankjes en lekker eten. En dat terwijl de volgende ochtend de wekker alweer om zes uur ging, omdat deze gekken graag om zeven uur al de trein naar Dublin wilden pakken om daar ook nog wat aan de dag te hebben. (ter info: de treinen gaan hier zo ongeveer eens in de vier uur, dus vandaar...)
En dat was een mooie laatste dag in Dublin, met als hoogtepunt natuurlijk heerlijk meezingen in de pub in Temple Bar.....'And it's no nay never, no nay never no more, will I play the wild rover, no never no more..'
Advertisement
Tot: 0.296s; Tpl: 0.015s; cc: 20; qc: 69; dbt: 0.0749s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
inge
non-member comment
dus weer op pad tijdens Koninginnedag. heel gaaf allemaal. leuk verslag weer en fijn dat jullie een mooi weekje hebben gehad. groetjes, inge