Advertisement
Published: August 14th 2011
Edit Blog Post
Een drukke lente, gevolgd door een nog drukkere zomer. Dat is zo'n beetje in het kort samengevat wat wij hier beleefd hebben en nog beleven. En de herfst zal niet minder druk zijn.
Natuurlijk hadden we zoals gewoonlijk huurders. Maar dat is inmiddels gesneden koek voor ons. Helaas geen Peijnenburg, maar ze hebben hier ook lekkere ontbijtkoek.
Tussen de huurders door hebben we een paar keer een
vide grenier gehouden in eigen tuin, een garageverkoop. Die werd verrassend goed bezocht. Vooral door mensen uit het dorp en vrienden en bekenden, maar toch ook door anderen uit de wijdere omgeving die onze posters ergens gezien hadden.
Eindelijk na acht jaar in dit huis, dat we met inboedel en al kochten, proberen we eens wat van die overtollige meubels en prullaria te verkopen. Heel in het begin zijn we ook wat spullen kwijtgeraakt via ebay en de emmaüs stichting van Abbé Pierre. Maar daarna is de klad erin gekomen en hebben we alleen nog maar verzameld en het lijkt erop alsof we nu met meer pestzooi zitten dan ooit tevoren.
De opruimwoede van deze zomer is ontstaan omdat we het huis willen verkopen. Niet echt de beste tijd voor zo'n onderneming. Er
domaine de marotte
wijn proeven (druivensap voor zeno en yani!) en picknicken staat veel te koop en de banken zijn niet scheutig meer met geld. Maar we hebben regelmatig bezoek, dus blijven we goede hoop houden. Maar aan de andere kant willen we niet overmatig optimistisch zijn, want dan word je iedere keer maar weer teleurgesteld. Al is dat niet te voorkomen, als er een
compromis de vente (koopcontract) getekend wordt door mensen die goed zijn voor een deel van het geld en al met de bank contact hebben gehad ook. Toch ging het mis, want de man in kwestie ligt in scheiding. De verdeling van het geld is de rechtbank al gepasseerd, maar zolang de scheiding nog geen feit is, heeft hij nog steeds de handtekening van zijn bijna ex nodig, en die ligt dwars. Jammer, jammer.
Er kwamen ook mensen kijken die erg enthousiast waren, maar die eerst hun huis moesten verkopen. Dat was vrijwel rond, totdat het kort voor het tekenen van de papieren afketste. Dus moesten ze weer helemaal opnieuw beginnen, en wij ook.
Afgelopen week was Paul jarig en gingen we weer eens ouderwets picknicken zoals we dat ook altijd deden toen we nog een stek in de Isère hadden. Ik geloof dat we het nooit
picknick
op paul's verjaardag meer gedaan hebben sinds we hier wonen. Hoogste tijd om nostalgisch en romantisch te worden.
Het is een tripje naar Venasque geworden, een mooi oud dorp aan de andere kant van de Mont Ventoux, aan de rand van de Lubéron.
Via Montbrun en Sault zijn we op het plateau de Vaucluse terechtgekomen. Daar vonden we een aardig picknickplekje bij een kapel met een schitterend uitzicht richting Mont Ventoux, Alpen en Lubéron. Helaas waren andere mensen ons net voor, het was ook al half twee. Maar wij hebben gewoon de achterkant gepakt en op een dichtgecementeerde put onze waren uitgestald.
We hadden natuurlijk champagne - een klein flesje want we moesten nog rijden. Carpaccio van zalm met olie, citroen en dille, die Paul wat eigenaardig vond smaken, maar die we toch met een lekker stuk stokbrood naar binnen hebben gewerkt. Daarna een rauwmelkse camembert en een hard geitenkaasje voor toe op zijn Frans.
We hadden een leuke chambre d’hôte gereserveerd midden in Venasque: http://maisondecharme-venasque.com/
En voor de avond een tafeltje bij restaurant les Remparts: http://www.hotellesremparts.com/indexa.html. Daar kon Paul zijn geliefde
rougets (rode mul) eten, genietend van een prachtige zonsondergang.
Goed geslapen die nacht, en ‘s morgens kregen wij het
st saturnain d'apt
op naar het kasteel (als je zin heb) ontbijt op de kamer geserveerd. Lekkere croissants, goed fruit, beetje weinig jam voor alle stokbrood die in het mandje zat. Een kniesoor die daar op let (zoals Paul dus!).
In het restaurant kreeg Paul een telefoontje van een van zijn kleinzoons, Zeno, die precies een week na Paul jarig is, en negen wordt. Hij wilde voor opa een verjaardagsliedje zingen. De verbinding was niet denderend, maar het liedje is heel over gekomen.
Zijn ouders, broertje Yani en hij waren twee weken bij ons en hebben vrijwel al die tijd in het zwembad gelegen. Geen kind had je aan ze:-)
Wel veel om en met ze gelachen. Yani is gek op zijn grote broer, en als Zeno wel eens op zijn donder krijgt van zijn vader, dan heb je kans dat Yani met zijn kleine vuisten papa probeert aan te pakken, want als je aan Zeno komt, kom je aan hem! Komisch gezicht die kleine (maar wel stevige) Yani van drie en een half jaar die op zijn beer van een vader in probeert in te beuken, met een kwaje kop.
Van Zeno heb ik een paar uitspraken opgetekend die ik jullie niet wil onthouden.
Op een gegeven moment
in onze chambre d'hôtes
hing deze tekst... tja, als we dat nou gisteren geweten hadden had hij wat uitgevreten en daarna ging er iets mis. Zijn vader zei: zie je, god straft onmiddellijk. Ja, zei Zeno, daarom ben ik niet zo op god.
Wat je gelijk hebt, jongen!
Verder kwam Zeno me een keer vertellen dat Yani naakt in het zwembad lag te spartelen, of dat wel mocht. Natuurlijk, zei ik, jij mag dat ook als je wilt. Nee, zei hij serieus, daar ben ik te groot voor! Hahaha.
Nou wij niet hoor!
Maar een paar dagen later was de verleiding toch te groot en lag Zeno samen met Yani in zijn blootje in het zwembad. Als je acht jaar bent, kan het nog net.
En nu zijn wij in blijde afwachting van de geboorte van ons derde kleinkind, een meisje dit keer, bij de oudste zoon en schoondochter. Ergens in de komende paar weken staat dat te gebeuren. Spannende tijden voor de grootouders, maar natuurlijk vooral voor de twee ouders. Half september zijn we van plan naar Nederland te rijden om dat wondertje met eigen ogen te aanschouwen.
Het gesprek van de dag is vaak het weer, waar niet. Maar dit jaar in het bijzonder. We hebben niets te klagen, maar ongewoon
venasque
de stadswallen ([i]remparts[/i] is het wel, dat zomerweer. In mei was het al erg warm, ook de avonden. Eind juni en begin juli ook wel, maar verder hebben we vooral warme dagen en koele nachten gehad, en af en toe erg wisselvallig. En voortdurend een stevige en vaak harde wind.
Gek is ook wel dat de beestjes veel agressiever zijn dan voorheen. Voor het eerst in al die jaren ben ik gestoken door zo’n gemene paardenvlieg. Meteen de “aspi-venin” erbij gepakt en het gif uitgezogen. Toch de hele week met een forse plek op mijn been rondgelopen, maar het deed weinig pijn, alleen wat jeuk. En daarna werd ik, zonder dat ik dat beest provoceerde, gestoken door een wesp. Hij kwam aanvliegen, ging op mijn voet zitten en stak. Alweer bracht de aspi-venin uitkomst. Daarna wat azijn erop en nergens last van. E en van on ze huurders werd gestoken zonder dat hij er erg in had. Hij merkte pas dat er iets gebeurd was toen zijn hand flink opzwol. Het enige waar we minder last van hebben zijn de schorpioenen.
Vreemde zaken hier in het Provençaalse.
Advertisement
Tot: 0.123s; Tpl: 0.01s; cc: 10; qc: 49; dbt: 0.0597s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb