Advertisement
brantes
bij de fontein Het is al weer twee maanden geleden dat we terugkwamen uit Madeira. Daarna zijn we in een maalstroom terecht gekomen die weinig tijd heeft overgelaten voor zoiets als een blogverhaal:-(
Bezoek van vrienden, vide greniers, de bibliotheek enz. enz. Stuk voor stuk niet onplezierig, wel tijdrovend.
Het is een ongekende lente met heel veel zon, zoals vrijwel overal in de noordelijke helft van Europa. Er valt weinig regen en de wind waait vaak stevig. Regelmatig liggen er stukken dakpan van het een of andere huis op straat. Een van onze pergola's heeft ook de geest gegeven in een van de zuidelijke rukwinden.
De nachten zijn lange tijd wat koel geweest, dus het zwembad warmt maar langzaam op. Niet erg, want niemand wilde nog zwemmen (behalve ik dan!). Maar dat is de laatste dagen anders, en nu kan ik 's morgens weer baantjes trekken. (Paul is daar minder verheugd over dan ik, want hij ziet af en toe spookbeelden als er weer eens een verhaal in de krant staat over iemand die dood in zijn eigen zwembad wordt aangetroffen.)
Met onze Engelse vrienden M&P, die begin van de week weer terug zijn gevlogen naar Engeland, zijn we altijd behoorlijk intensief
la poterne
het uizicht over de vallei bezig. We zien elkaar niet al te vaak, dus als we samen zijn, wordt vrijwel iedere minuut goed benut.
Met hen hebben we het dorpje Brantes weer eens bezocht. Prachtig dorpje tegen een berghelling aangeplakt, op een half uur rijden van ons huis. Als dorp stelt het niet veel voor, het ligt daar gewoon mooi te wezen voor toeristen en wandelaars. Geen winkel te bekennen, zelfs geen bakker, maar wel, zoals het een echt Frans dorp betaamt, een mairie (gemeentehuis) en een paar eetgelegenheden. Er is een auberge waar je een Franse hap kunt eten, maar ook een heel leuk zaakje op de berghelling aan de rand van het dorp. La Porterne heet het. Dat betekent: poortje in een versterkte muur. (poterne la ~
posterne (=een kleine poort in de achterkant van een fort of kasteel) – mijn woordenboek)
Ze hebben er een kaart met eenvoudige lunchgerechten en schenken er een lekker wijntje bij op een zonnig terras met een prachtig uitzicht over de vallei van de Toulourenc.
Eerst natuurlijk even het dorpje doorgelopen, hoewel... lopen, het is meer klimmen, klauteren en dalen, en goed op je tellen passen om geen enkel te verzwikken op de ongelijke keitjes van
séguret
een straatje de steegjes en straatjes. Ergens op de rand met een weids uitzicht staat een lief kapelletje; die kerkheren van vroeger wisten altijd de mooiste plekjes te bemachtigen. Er is nog een kapel midden in het dorp die gebruikt wordt als expositieruimte. En verder heeft er zich jaren geleden een aardige Nederlandse pottenbakker gevestigd samen met zijn sympathieke Franse eega die schildert. Met zijn tweeën maken ze mooie, maar erg dure, dingen. Altijd leuk om daar rond te kijken, maar wij houden onze portemonnee gesloten.
Er stond een flinke wind, dus kozen we een tafeltje in de zon voor onze lunch. Ik vind het altijd weer wonderbaarlijk hoeveel mensen dit restaurantje weten te vinden. Net als onze gasten waarschijnlijk, via de foldertjes die ze in de gîte vinden.
Op zaterdag hebben we een rondje ons dorp gemaakt en wat boodschappen gedaan. Om daarna 's middags het fraaie dorp Séguret te bezoeken. Veel bekender dan Brantes. Mooier gelegen omdat het zichtbaar is vanaf de hele vallei van de Ouvèze, en zelf daardoor ook een weidser uitzicht heeft.
Het dorp is in de zomer een grote trekpleister en je struikelt er soms meer over de toeristen dan over de keitjes. In
domaine jean david
de wijn gaat geproefd worden de winter valt er niets te beleven. Veel huizen met gesloten luiken. Waarschijnlijk niet in het minst omdat er dan vaak een ijzige mistral waait. Maar in de zomer is het de moeite van een wandeling waard.
Op weg terug naar huis zijn we gestopt bij het wijnbedrijf van Jean David.
Daar maken ze biologische wijn, die wij af en toe gedronken hebben bij diverse restaurants. Maar de eerste keer dat wij hun wijn proefden was toen we een Indonesische maaltijd maakten voor vrienden in onze vorige woonplek in de Isère. Ze brachten voor ons een witte biologische wijn mee van het domein Jean David. Dat waren vrienden van hun en ze gingen er af en toe langs voor de vriendschap en de wijn. Dat is nu denk ik dertien of veertien jaar geleden, en eindelijk zijn we er dan toe gekomen om het wijndomein te bezoeken.
Eerst even gebabbeld over de gemeenschappelijke vrienden en onze vorige stek. Daarna konden we onze dorst gaan lessen. De witte wijn waar we mee begonnen, hakte er meteen flink in met een alcoholgehalte van maar liefst 15! Nog net binnen de normen van de AOC, die een maximum percentage van 15,5 voorschrijven.
avignon
place des palais des papes, nee dit is echt een olifant, geen standbeeld van een van de pausen Maar voor dit domein geen probleem, want het is gewoon een vin de table gebleven, en dan zijn de normen veel minder streng. Tegenwoordig heet zo'n wijn overigens Vin de France. Op het etiket wordt dan meestal de naam van de druif vermeld, in dit geval Roussane.
De rosé was ook lekker genoeg om een paar flessen te kopen. Toen dronken we een rode Séguret AOC Village en hadden we acuut spijt dat we niet eerder langs waren geweest. Zo mooi, zo rond, zo soepel en toch kan hij nog een paar jaar liggen. Een fles hebben we 's avonds meteen soldaat gemaakt, wat een verrukking. De rest ligt in de kelder... tot we weer in de verleiding komen.
Afgelopen maandag zijn we een dag naar Avignon gegaan met M&P. We hadden er een hotel besproken, zodat we ze de volgende dag 's morgen door naar het vliegveld konden brengen.
Het hotel lag aan de cours Jean Jaurès, die overgaat in de rue de la République. En als je die uitloopt komt je op de place de l'Horloge, waar een mannetje in de klokketoren met een hamer de hele en halve uren slaat. Daar komt ook de hele toeristische
avignon intra muros
muzikante tussen de stadswallen meute samen om te eten en drinken, en leeg te lopen. Goedkoop is het daar niet.
Een klein straatje verderop kom je op het grote plein waaraan het Palais des Papes ligt. Anderhalve eeuw lang zat daar een paus, gebrouilleerd met de paus in Rome. Ze hebben gezorgd voor welvaart, maar ook gewapende conflicten en een half afgebroken brug (http://nl.wikipedia.org/wiki/Pont_St-B%C3%A9nezet), waar minstens de helft van de toeristen voor naar Avignon komt. De beroemde Pont d'Avignon.
Veel herinnert nog aan die pauselijke aanwezigheid, en nog altijd bestaat er een Enclave des Papes, een deel van het oorspronkelijke beheersgebied van die Franse pausen, dat midden in de Drôme ligt maar bij het departement Vaucluse hoort.
We hebben een rondwandeling gemaakt, boottochtje over de Rhône naar het île de Barthelasse, waar alle mannelijke duiven lustig achter de vrouwtjes aanzaten. Daarna over een van de bruggen met een geweldig uitzicht op de ommuurde stad, weer terug via het quartier St. Didier waar veel restaurantjes zitten Daar hebben wij 's avonds gegeten op de place des Corps Saints, naast een fontein waar iemand een fles afwasmiddel in had leeggespoten, dus de vlokken vlogen je voortdurend om de oren.
Dinsdag was het na een lekker
le pont d'avignon
gezien vanaf het île de barthelasse ontbijt weer tijd om onze vrienden naar het vliegveld te brengen. Gelukkig hoefden we niet helemaal naar Marseille, maar naar het vliegveld van Avignon. Ze wonen nl. in het westen van Engeland, in de buurt van de luchthaven van Bristol. Maar EasyJet vliegt pas vanaf eind mei daarvandaan op Marseille. Ze konden wel vanaf Southampton met flybe naar Avignon. Voor hun een klein stukje verder rijden en voor ons juist een stuk dichterbij:-)
Bovendien konden we zo kennis maken met dat vliegveld. En dat was een aangename verrassing. Een kleinschalig vliegveld met een aantrekkelijke moderne en efficiënte uitstraling. Bijna on-Frans. Je kon er zelfs voor de deur parkeren in deze tijd van het jaar. Jammer dat er alleen vluchten naar diverse Engelse bestemmingen gaan en een naar Corsica. In het zomerseizoen gaan er meer vluchten naar andere Britse vliegvelden, maar niets naar Nederland of Madeira;-)
Advertisement
Tot: 0.093s; Tpl: 0.012s; cc: 10; qc: 49; dbt: 0.0522s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb