Terug naar Corsica, een feest van herkenning!

---

---

Dans la vie, il y a deux sortes de gens. Les Corses et ceux qui rêvent de l'etre

Tijd om weer eens plannen te maken, we hebben over 2 weken al vakantie! Na het nodige verzinnen en twijfelen, hakken we de knoop door. We gaan weer naar Corsica. Hier zijn we al 14 x geweest (in 2006 voor het laatst) en dan op één na alle keren met de (lig)fiets. Ditmaal gaan we met de auto.

Als eerste gaan we maar eens bekijken hoe het met de campingspullen staat, we hebben ze al een aantal jaren niet meer gebruikt, omdat we een aantal jaren wat verre reizen hebben gemaakt. Kamperen hebben we wel gedaan, maar dus niet met eigen spullen. Alleen de slaapmatjes zijn niet meer optimaal, we bestellen dan maar een nieuw luchtbed: iets comfortabeler dan slaapmatjes, maar met de auto maakt wat extra volume en gewicht niet zoveel uit! We besluiten ook te investeren in nieuwe campingstoeltjes, onze oudjes beginnen aardig door te zakken en ook lekker zitten is belangrijk, nietwaar?



Het volgende is een overtocht boeken met Corsicaferries, wel even informeren hoe het zit met onze auto op autogas, daar zijn die Fransen niet zo'n fan van. Maar na mailcontact kan ik boeken. We varen op zondag 2 september van Nice naar Ile Rousse en op zondag 16 september vanuit Bastia terug naar Toulon.

Ja, en dan is het nog een kwestie van 2 weken werken en de rest van de voorbereidingen treffen. We schaffen nog wat andere gemakkelijke hebbedingen aan, ruimen hier en daar wat op, maken de moestuin nog wat op orde en dan breekt de vakantie aan.



Vrijdag 31 augustus 2018 1e vakantiedag




De vakantie begint nog niet meteen, eerst in huis nog de laatste dingen doen, dan nog een aantal uren naar de "baas", Bert appt om 13.12 uur: ik heb vakantie. Ik mag nog een paar uur verder, maar kan om 15.00 uur ook de "werkdeur" achter me dichttrekken. Snel naar huis, omkleden, auto inladen, kijken of alles oké is en dan om 15.50 uur gaan we op weg. Nog even kijken wat de beste route is: richting Antwerpen staan de nodige files en wegafsluitingen, we besluiten via de A2 op Maastricht, Luik aan te gaan.

Ook hier komen we aanvankelijk wat korte files tegen, maar we hadden niets anders verwacht. Eenmaal na Eindhoven kunnen we lekker door gaan rijden, alleen komen we dan in een echte opstopping terecht, een paar honderd meter voor ons is wat gebeurt, al snel staan we voor een tijdje helemaal stil. Er komen de nodige ambulances, politie, sleepwagens, een wegafzettingauto enz met sirenes voorbij. We wisselen tijdens het wachten van plek, Bert gaat straks een stukje rijden. Uiteindelijk mogen we via de vluchtstrook verder rijden. We zien 2 auto's erg beschadigd met hun neus in de vangrail staan: een forse klapper dus. Bah, akelig om te zien: je zal maar net als wij net lekker op vakantie gaan. Maar niet teveel bij stilstaan.



We rijden Maastricht voorbij en ik speur intussen op internet naar een hotelletje in de buurt van Luik (Liege) We reserveren in een Campanille hotel, waar we rond 19.30 aankomen. Even naar onze kamer en dan meteen maar een hapje eten.

Het voorgerecht van de dag is een koud buffet, waar allerlei lekkere salades, vishapjes enzo te halen zijn: Prima begin van de vakantie. Als hoofdgerecht een steak tartare met een spiegelei, lekkere Belgische frieten erbij. Heerlijk! Samen met een huiswijntje erbij en een espresso toe, is het een best maaltje!

Intussen weer even oefenen met Frans spreken, met de zeer aardige en hartelijke serveerster. Gaandeweg lukt het alweer aardig!

Terug bij onze kamer is de sleutelkaart door de magneet van mijn telefoonhoes van slag, maar ook dat wordt weer snel verholpen. Het is dan langzaamaan tijd om onze bedjes op te zoeken, het is zo wel een aardig lange dag geworden!



Zaterdag 01 september 2018 2e vakantiedag




We zijn om een uur of 6 wakker en maken een bakkie koffie (nou ja, wat nescafe dus) Beetje wakker worden enzo en dan douchen en aankleden en op zoek naar het ontbijt. Er staat een buffet klaar, met vooral erg lekker brood, de cappuccino smaakt mij teveel naar chocolademelk, erg zoet, de gewone koffie met melk is ook niet echt lekker, wel een lekker sapje, lekkere yoghurt met honing. Al met al een goed ontbijt.

Daarna zoeken we onze spullen bijelkaar, nog even de tanden poetsen en dan zijn we klaar voor vertrek, Bert doet de bagage in de auto en ik ga uitchecken en dan kunnen we weer op weg. Vandaag moeten we kilometers vreten: we willen zo dicht mogelijk bij Nice komen! Vanuit Luik gaan we eerst richting Luxemburg, onderweg komen we wat wegwerkzaamheden tegen, hier moeten we echt rustig rijden.

In Luxemburg is een weg afgesloten, dat betekent een stuk file en daarna een omleiding. We verlaten de doorgaande weg even om een tankstation te zoeken, nog in Luxemburg, van wege de plezierige prijzen daar!

We rijden Frankrijk in en volgen dan de weg via Metz, Nancy, richting Dijon en Lyon, de autoroute du Soleil dus. We nemen de tolweg want anders komen we vandaag niet in het zonnige zuiden aan. Volgens onze navigatie app, krijgen we steeds meldingen van zo’n anderhalf uur vertraging, maar hier merken we voorlopig niets van, af en toe wat langzamer rijden, maar vaak ook lekker doortuffen.

Onderweg maken we zo nu en dan een stop: tanken, sanitaire stop, wat drinken inslaan, bakkie koffie enz.

Ook op deze rit hebben we oponthoud omdat er een flink ongeluk is gebeurt, ook hier veel zwaailichten enzovoort.

Hoe zuidelijker we komen hoe drukker het wordt, nu hebben we steeds een beetje oponthoud, file, soms weer een stukje langzaam rijden enz.

Ons streven is om morgen niet veel meer dan 250 kilometer te rijden en zien op een gegeven moment dat Avignon ongeveer op die afstand van Nice ligt. Als Bert weer een poosje het stuur overneemt speur ik op internet naar een hotelletje: Ibis Avignon Süd. Nu is het nog een klein uurtje rijden en de planning om rond 19.00 uur aan te komen.

In Avignon checken we in. We krijgen een prima kamer met een nog beter bed! We gaan een hapje eten in het restaurant, dat is iets minder: het voorgerecht is een buffetje, niets mis mee. Ons vlees (eendeborst) niet zo best, ik vind het wel erg zwart. Verder krijgt het ene tafeltje wel brood, water, uitleg over het menu enzo, anderen moeten overal om vragen. Zou wat attenter kunnen.

Maar vooruit, we hebben weer gegeten en gaan dan nog genieten van een wijntje.





Zondag 02 september 2018 3^e vakantiedag.



We kunnen al op tijd ontbijten: 6.30 uur zijn we in het restaurant. Er is een prima buffet met alles er op en eraan.

We genieten ervan en gaan dan onze spullen in orde maken en om 7.30 uur checken we uit. Nu op weg naar Nice, waar vanmiddag de boot op ons wacht. We kunnen lekker doorrijden, zondagochtend: dus rustig op de weg. Een kilometer of 40 voor Nice even een korte stop, we hebben nu ook de Mediterranee in het oog!

De laatste kilometers lopen ook vlot, wel wat drukker door Nice heen en dan zijn we even na half elf bij de haven, hier horen we dat we pas om 11.00 uur het haventerrein op mogen. We rijden een stukje door, langs een boulevard, hier zetten we de auto neer en slenteren even rond.



Vlak na 11.00 uur rijden we terug naar de haven, hier moeten we de auto in de rij zetten. We krijgen wat controles, eerst een meneer, die de tickets wil zien en die in de achterbak wil kijken, dan krijgen we een controlesticker op het raam. Vervolgens weer een andere die de tickets scant en die weer een andere sticker op het raam plakt met onze naam en een nummer erop.



Nu mogen we een rondje gaan wandelen, we moeten om 13.00 uur weer terug bij de auto zijn om te boarden. We wandelen naar een lange pier waar we in de verte een boot van Corsicaferries zien aankomen. Leuk: we maken een aantal foto’s en gaan vervolgens maar eens terug wandelen, als we vlak bij de auto zijn, vaart de Corsicaferry de haven in, maar meert aan de overkant aan: Het blijkt de boot naar Bastia te zijn.

De onze naar Ile Rousse komt een korte tijd later ook in beeld en meert inderdaad daar af waar wij dachten dat hij moest komen. We moeten nog een poosje wachten, maar mogen dan gaan rijden en gaan meteen de boot op. Na het parkeren zoeken we het Sundeck op. Hier staan allerlei stoelen, die echter in een mum van tijd bezet zijn.

Wij gaan lekker op de rand van het zwembad zitten met de voetjes in het water, helemaal niet vervelend. Al snel gaan we varen, eerst nog rustig aan, de haven uit, maar dan al snel in een sneller tempo: zo’n 51 km/u

We drinken een Pietra: Corsicaans bier met kastanje. Lang niet gedronken!

Later wandelen we een klein rondje over de boot, kijken in de shop en zoeken dan een poosje een tafeltje, waar we kunnen zitten en waar ik wat van het schrijfwerk kan doen. De boottocht duurt 4 ½ uur, we hebben dus wat tijd te doden, aanvankelijk zien we nog wat land, van de Franse en Italiaanse kust, maar vervolgens is er alleen zee te zien.

Na een tijdje zoeken we toch maar weer het zonnedek op, het ruikt niet echt fris hier binnen. Maar weer een poosje pootjebaden en af en toe wandel ik naar de reling, want Corsica komt in zicht. Eerst alleen een vage kustlijn, maar dan steeds meer details. We gaan allerlei bekende plekjes onderscheiden: zoal de ommuurde stad van Calvi, verder weg de Genuese toren van Porto en nog veel verder de Iles de Sanguinares bij Ajaccio. Leuk is dit.



Er wordt bijna onverstaanbaar omgeroepen dat we vroeger aankomen en allerlei ander onbegrijpelijke opmerkingen. Ile Rousse komt in ieder geval steeds beter in zicht , we kunnen het eilandje van rode rotsen (vandaar de naam) al goed zien. Wij moeten dan richting auto om straks de boot te verlaten.

Het boarden ging snel en gestroomlijnd, het vertrek de boot af verloopt behoorlijk chaotisch en dan moeten alle auto’s van 4 rijen dik naar één baan om het stadje in te rijden en de weg verder te vinden.

Eén ding scheelt ipv 18.30uur aankomst rijden we om 18.00 uur al Ile Rousse in. We gaan nu op weg naar Calvi, waar we op Camping La Clé des Champs willen gaan kamperen. De route naar Calvi geeft al veel herkenning van plaatsen en wegen onderweg. Ik weet al weer helemaal waarom ik er zo graag kom. En ik kan het niet laten om zoals alle jaren hard te roepen “Je suis er weer” Dat deed ik al vanaf de 2^e keer dat ik op Corsica kwam ?



Na een goed half uur zijn we in Calvi waar we de camping oprijden. Er wordt meteen gevraagd of we met de fiets zijn: we worden herkend, even later komt er nog iemand die al jaren hier werkt naar ons toe: Hij zegt "waar zijn de fietsen" en "ik moest even denken maar ik weet weer wie jullie zijn". In ieder geval een erg leuk Welkom!!!

We gaan de tent opzetten, dat gaat nog steeds gesmeerd en we blazen ons luchtbed op bij het sanitaire blok, de electriciteits kast zit net te ver weg voor ons. Maar oké, improviseren hoort bij kamperen.



Als we een beetje geïnstalleerd zijn gaan we een restaurant opzoeken: Sun Beach, altijd een favoriet geweest vanwege het schitterende uitzicht op de bergen die in de ondergaande zon prachtig rood kleuren en op de ommuurde citadel van Calvi met de baai ervoor. Er is hier wel wat veranderd, nieuwe eigenaars, maar de Charcuterie Corse smaakt nog altijd even lekker. Ook verder lekker eten, Corsicaans wijntje erbij en daarna storten we behoorlijk in elkaar. We hebben best een lange dag achter de rug, veel zeelucht op de boot, zin om te slapen.



We blijken ons luchtbed niet hard genoeg opgeblazen te hebben, als de één omdraait, vliegt de ander naast het bed ? Beetje zoeken naar het goede evenwicht!





Maandag 3 september 2018 4^e vakantiedag



Rond 6.00 uur wordt ik al wakker, toch nog aardig geslapen. Na een sanitaire stop ga ik koffiezetten, eerst weer de campinggasjes aan de praat krijgen: Geen probleem: die doen het zo. Dus al snel zitten we aan een lekkere bak koffie. Later maken we een portie noedeltjes als ontbijt klaar, best lekker.

Daarna moeten we de boel opruimen, toilet maken en al die dagelijkse dingen meer en vervolgens een plan de campagne. We besluiten om een tocht te gaan maken, even nog wat dubben waarheen we zullen gaan.

We twijfelen nog wat maar zoeken wel de auto op en gaan rijden. Eerst maar eens richting Calenzana: hier erg bekend omdat de GR20: een bijzondere lange-afstand wandelroute naar de andere kant van het eiland hier vertrekt. Het is een zware meerdaagse tocht want hij gaat via de hoogste toppen van Corsica en er komt het nodige klimwerk aan te pas. Daarnaast moet je je eten en drinken meesjouwen, want onderweg is weinig tot niets.

We rijden door Calenzana en verder langs allerlei van die prachtige Corsicaanse bergdorpjes. Het ruikt onderweg heerlijk, de onmiskenbare geur van het Corsicaanse maquis. Dit zijn allerlei geurige kruidachtige struiken en is zó kenmerkend voor Corsica!

We wandelen wat rond in het dorpje Zillia, hier komt veel bronwater vandaan, maar het ruikt hier ook lekker naar koekjes: lekkere Corsicaanse biscuitjes worden hier gebakken. We nemen uiteraard een zakje mee, met amandelen nog lekkerder gemaakt!

Verder rijden we door de mooie Balagnestreek, ook hier weer veel herkenbaars, deze route hebben we een paar keer met de fiets gedaan, alleen in omgekeerde route. De weg slingert op zo’n 300 meter hoogte langs de bergwand, met diverse dorpjes Felicito, Belgodere en Speloncato onder anderen.

We komen dan aan op de Col de Colombano, nu gaan we afdalen, maar het landschap is meteen anders. Geen dorpjes meer, wat droger en dorder, veel koeien op en langs de weg. Vroeger was dit de “hoofdweg” van het midden van het eiland naar de kust. Inmiddels is er een nieuwere weg en raakt deze langzamerhand in verval, maar om zo toeristisch te rijden, heel erg mooi!

We rijden nu evenwijdig aan de spoorbaan Ponte Leccia-Calvi en gaan af en toe onder spoortunneltjes door. Het is heerlijk rustig en stil hier, af en toe even stoppen voor foto’s of wat eten en drinken. (Biscuitjes!!!!)

Na een mooie rit komen we op de nieuwe hoofdweg uit, we rijden door naar Ponte Leccia, hier gaan we naar een grote Super U om boodschappen te doen. Ook hier zijn we vaker geweest ? Na de boodschappen maken we een paar foto’s van de Pont (=brug) van Leccia en dan vangen we de terugweg aan.



We nemen nu die nieuwe weg, dat rijdt wat vlotter door, de omgeving blijft mooi, maar het is minder leuk natuurlijk. We komen uiteraard weer langs bekende plekjes, vooral na de afslag richting Desert des Agriates. Via Ile Rousse, Lumio enz komen we weer terug in Calvi. We zetten de auto bij de camping, zoeken badspullen op en gaan dan het strand opzoeken. We liggen een poosje in de zon en genieten van een Colomba, een Corsicaans witbiertje.

Daarna terug naar de camping, waar we een heerlijk maaltje van allerlei groentes met chorizo in elkaar draaien. Daarna zitten we nog heerlijk te genieten met een glaasje wijn tot het bedtijd is.



Dinsdag 4 september 2018 5^e vakantiedag



We zijn alweer op tijd wakker (uhm effe nodig….....) Meteen maar water gehaald voor koffie en ontbijt en al snel zitten we dan te genieten van een lekker bakkie, ook vanmorgen hebben we wat noedeltjes als ontbijt.

Dan even douchen enz. en plannen maken voor vandaag: we willen vandaag wat actiefs gaan doen en de keuze valt op een wandeling. We vertrekken rond 9.30 uur en na het volgooien van de tank rijden we eerst richting vliegveld (waar we heel vaak zijn aangekomen en weer vertrokken op onze fietsvakanties hier) en vervolgens door naar het Foret de Bonifato. We rijden door een prachtig berg en bosgebied en aangekomen bij de parkeerplaats (tegenwoordig wel betalen) zetten we de auto neer en gaan de wandelschoenen aan. We gaan de route lopen naar de Boucle de Ficaghiola, zo’n 4 kilometer wandelen. We beginnen met een kleine afdaling over een breed pad, dan buigen we af naar een stenig pad waar we een heel stuk afdalen al klauterend over stenen en rotsen. We komen bij een beekje uit, waar een hangbrug is waar we -wiebelend- over heen gaan. Dan is er weer zo’n stenig pad, maar nu moeten we klimmen en aangezien we ruim 200 meter hoger moeten is dat flink doorklimmen. De omgeving is prachtig met de Corsicaanse dennen en de geurige planten van het maquis.

We verliezen de nodige zweetdrupjes, want ondanks het bewolkte weer en een enkele drup regen is het behoorlijk warm, we lopen dan ook in korte broek en t-shirt. Af en toe effe stoppen om uit te hijgen: want het is aardig steil hier en daar en we zijn niet echt gewend aan dit soort wandelingen.

Onderweg hebben we af en toe mooi uitzicht op prachtige rotsformaties en de toppen van de Cirque du Bonifato: een 3/4 rond lopende bergketen. We klimmen steeds verder tot we uiteindelijk de col bereiken, af en toe zien we ver beneden ons de parkeerplaats en de auberge van het Foret liggen. We mogen nu gaan afdalen: wat minder hijgen, maar nog steeds klauteren over allerlei rotsblokken. Wel zijn er nu af en toe wat vlakkere paden tussendoor.

Het is in ieder geval een prachtige wandeling. Onderweg even stoppen om een energiereep weg te werken, door al dat geklim raakt de maag wel leeg. We passeren 2 x een beekje, waar we over stenen de overkant moeten bereiken. Na de laatste beek hoeven we nog alleen maar een vlakke weg af te wandelen tot we weer teruggekeerd zijn bij de auto. De kuiten voelen inmiddels best stijfjes aan.

We rijden terug naar de camping waar we een bakkie koffie zetten en drinken, daarna wandelen we in de richting van het centrum van Calvi. Eerst bekijken we de gezellige winkelstraatjes, daarna klimmen we nog een flink aantal trapjes op, om de Citadel: de ommuurde stad te bezoeken. Hier zijn de oude stadsmuren te zien, oude gebouwen, een kathedraal en nog wat kerken. Verder zijn er bastions en ander verdedigingsspul.

Aan alle kanten heb je mooie uitzichten: Over Calvi, de baai, de Middellandse zee, het schiereiland Revellata enzovoort.

We gaan langzaamaan weer afdalen en lopen via het strand weer naar de camping. Eerst een poosje lekker zitten en uitrusten en daarna gaan we koken. Vandaag staat ons favoriete campingeten op het menu: Gebakken piepers met spek en ui en een lekkere salade ook met spekjes erdoor. Altijd lekker! Daarna zitten we nog een poosje met een glas wijn bij ons tentje.





Woensdag 5 september 2018 6^e vakantiedag





Zoals meestal zijn we weer vroeg wakker en meteen zorgen we voor een bakkie koffie. Als ontbijt roerei met tomaat en ui. Lekker maaltje weer. Daarna gaan we zoetjesaan toilet maken en dan de boel inpakken. De tent is nog wat vochtig, maar vooruit, straks zetten we hem toch weer op!

Als alle spullen weer zijn ingeladen (we hebben veel meer bij ons dan vroeger op de fiets, maar ja comfort heeft zijn prijs ?) ga ik de camping af rekenen. Haha als naam staat er: Hollandais, we zijn berucht hier.



Nu is het tijd om Corsica verder te gaan herontdekken. Eerst door het centrum van Calvi (is de 5^e stad van Corsica maar heeft maar zo’n 6000 inwoners) dan draaien we de kustweg op, eerst langs het schiereiland en dan verder, de prachtige kust langs. Hemelsbreed schieten we niet hard op, maar we rijden de nodige kilometers langs prachtige baaien en mooie rotsen. We weten meteen weer waarom we hier voor de 15^e keer zijn. Schitterend die natuur en die geurige planten en bomen, echt genieten en veel stops voor foto’s uiteraard.

We rijden over een mooie brug over de Fangorivier met weinig water en rijden dan even naar Galeria: effe bekende plekjes bekijken. Dan draaien we weer om en gaan klimmen naar de Bocca de Palmarella, ook nu maakt de weg enorme slingers om de diverse baaien en berguitlopers. Boven op de bocca (=col) weer een geweldig uitzicht, rechts de mooie roodgekleurde rotsen van het natuurgebied Scandola. Dit gebied is allen via de boot bereikbaar net als het dorpje Girolata, maar dit laatste is ook via een flinke afdaling over een voetpad bereikbaar.



Na het genieten van dit schitterende uitzicht vervolgt onze tocht over de kustweg, eerst naar de Col de la Croix, ook hiervandaan weer een mooi vergezicht. De weg slingert verder langs baaien en dan weer om rotspunten heen die ver de zee insteken. En op elke punt weer zo’n uitzicht.

Voor ons is het een tocht vol herinneringen: Hier een zware klim, daar een pizza gegeten, en oh ja zo meteen bereiken we dat leuke dorpje enz. enz. Verder zeg ik wel honderd keer, oh ja nu weet ik waarom we hier zo vaak zijn geweest!

We bereiken het plaatsje Porto, hier willen we kamperen, maar draaien hier eerst landinwaarts, op weg naar de Col de Vergio, een bergpas op 1477 meter. Om daar te komen moeten we eerst een stuk rijden naar de Gorges de Spelunca. Een prachtige nauwe bergkloof met grillige roodachtige rotswanden. Een smalle weg slingert er doorheen en dan nog is er regelmatig filevorming. Eerst wandelt er een kudde geiten over de weg, ze banjeren van links naar rechts, sommigen springen de berghelling op, anderen lopen over het smalle muurtje wat als vangrail dienstdoend, met daaronder een flinke afgrond. De mannetjes hebben prachtige horens. Best leuk om te zien. Na een poosje kunnen we weer doorrijden. We komen nog wat geiten in de achterhoede tegen, verder kunnen we weer een stukje doorrijden door dit mooie gebied.

Na een tijdje komen we langs een heleboel varkens, waarvan er een flink stel midden op straat ligt te slapen of zonnebaden, anderen lopen langs de kant van de weg door de modder te snuffelen en weer anderen wandelen rustig over de weg rond. En denk maar niet dat ze een poot breed uit de weg zullen gaan ?

Maar het is natuurlijk ook erg leuk om wat foto’s te maken! We kunnen toch wel passeren en rijden door naar de plaats Evisa, ook een bergdorpje waarvandaan veel wandelingen lopen. Hiervandaan gaan we de col oprijden. Nu door een mooi bosgebied met Corsicaanse dennen. De weg stijgt hier flink. (Deze col hebben we wel gefietst maar dan in omgekeerde volgorde)

Boven op deze col staat een beeld wat waarschijnlijk een heilige voor moet stellen (het bordje erbij is erg verweerd) Het is een erg grof beeld en wij noemen het al jaren Darth Vader naar de Starwarsfiguur.



We kijken even rond en beginnen dan weer aan de afdaling. Ook nu maken we veel stops onderweg om foto’s te maken, nog eens de varkens te bewonderen en vooral te genieten. We keren terug naar Porto waar we eerst inkopen doen voor het diner en dan naar de camping ernaast. Hier zijn we ook al een aantal keer geweest, mooi gelegen camping met allerlei terrassen tegen de helling waar je je tentje kan opzetten. Het heeft 2 nadelen je moet altijd een stuk klimmen naar het sanitaire gebouwtje en we zijn er nog geen minuut of we worden aangevallen door een zwerm kleine, maar bloeddorstige muggetjes.

We zetten snel de tent op, smeren veel muggenspul en gaan dan genieten van een glaasje bier. De temperatuur is heerlijk, we zitten dan ook heerlijk een poosje voor onze tent. Dan wordt het ook weer tijd om te gaan kokkerellen. We eten vandaag pasta met wat verse groentes en pastasaus met olijven. Lekker!

Dan zitten we nog lang na te genieten met een glaasje wijn.





Donderdag 06 september 2018 7^e vakantiedag



Om 6.30 uur zijn we wakker en gaan we natuurlijk eerst koffiezetten. Dan een ontbijtje, wat lezen en daarna maar eens gaan opruimen. De afwas stond er nog van gisteravond: geen zin meer in een klim.

We proberen vandaag wat economischer in te pakken dan gisteren, het is nog even zoeken naar de juiste methode. Verder nog wat toilet maken en dan gaan we afrekenen en weer een nieuw stuk bekijken en herinneringen ophalen. We draaien de camping af en gaan meteen omhoog langs de kustweg, al snel volgen de uitzichten op de baai van Porto met zijn Genuese toren en de kusten waar we gisteren gereden hebben. Na een stuk klimmen en slingeren en bedenken hoe pittig dit stukje op de fiets altijd was, bereiken we het begin van de Calanches de Piana, met als eerste La tête du Chien een rotsblok die op de kop van een hond lijkt.



Na nog wat bochten bereiken we dan echt de Calanches. Dit is een natuurgebied met grillige rode rotsen, soms in de mooiste formaties en het ene na het andere mooie uitzicht. Hier zou je wel een paar honderd foto’s maken zo mooi en verschillend is het! We zetten regelmatig de auto even neer en lopen dan een stukje heen en weer om vervolgens 100 meter verderop weer te stoppen en weer rond te kijken.

Het gebied is maar een paar kilometer groot, maar echt zó schitterend mooi. We rijden verder naar het dorpje Piana en dan volgt een lange afdaling (nu zou ik wel effe op mijn fiets willen zitten) dan verder langs diverse kustplaatsjes zoals Cargese, Sagone (hier gingen we altijd even zwemmen) dan langs Tiuccia (hier stonden we vaak op de camping van de Duitser: Duitse eigenaar, maar het is wel erg veranderd nu)



We rijden verder nog een stukje langs de kust en dan gaan we weer een stuk omhoog naar de Col de Bastianu. Een pittige klim op de fiets naar boven, maar boven wachtte onze favoriete pizzatent: hier hadden ze de lekkerste pizza’s ooit geproefd. Helaas is het tentje verbouwd naar een modern loungerestaurantje en worden er geen pizza’s meer geserveerd. Wel een teleurstelling voor ons! We hadden ons echt verheugd op een pizza daar!??



We gaan afdalen, via een mooi glooiende weg en later een vrij recht stuk: waar we ooit onze snelheidsrecords afdalen op de fiets vestigden 63 km/u voor mij en Bert boven de 70 km/u. Ajaccio laten we links liggen, we rijden om het vliegveld heen en gaan dan weer richting kust. Hier vinden we dan wel een leuk pizzatentje (smaakt prima, maar haalt het niet bij die van ons favoriete plekje)

Nu volgen we de kustweg nog een stuk tot aan Coti Chiavari. Hier zetten we de tent neer op camping La Vallee. Als deze staat gaan we eerst maar eens naar het strand waar we al snel de zee in duiken. We zwemmen een paar baantjes naar een boei in het water en blazen dan onze futuristische strandstoelen op. Maar als we eenmaal liggen verdwijnt de zon, op zich niet erg het is 28 graden! Wat wel jammer is dat na een kwartiertje ineens een onweersbui onze richting uitkomt, het onweer zelf blijft op afstand, de regen helaas niet….

Dus maar snel terug de camping op= de weg bij het strand oversteken en dan zijn we er al. We zorgen dat alles in en om de tent droog blijft en gaan zelf maar een poosje in de auto zitten. Gelukkig wordt het na een poosje weer droog en gaat de zon schijnen. Dus kunnen de stoeltjes weer naar buiten evenals de natte spullen.

Later gaan we het zout van de zee maar afspoelen en maken we nog een pasta maaltje klaar.

De avond sluiten we zoals gewoonlijk af met een glaasje wijn!

---