Vietnam tâp 2 (Het zuiden)

---

Hoi An

Heb inmiddels het idee dat er in Vietnam niet echt normale busstations zijn (behalve voor lokale bussen) en dat de lange afstandsbussen geprivatiseerd zijn. Want er zijn echt onwijs veel busmaatschappijen, er zit prijsverschil in tickets en je wordt continu opgepikt door iemand met motobike, naar minibusje gebracht, vervolgens naar grote bus gebracht en je wordt heel de tijd afgezet ergens bij een travelagencie.

Hoi An is een relaxte stad/dorpje. Oude gebouwen in Franse koloniale stijl. Te veel tailershops, staat het o.a. ook om bekend en sommige mensen kopen echt bizar veel. Terecht ook wel, ze kunnen alles kopiëren en ze maken alles op maat voor een prikkie.

En hier was het echt lekker weer, een graad of 29 en zon!

Dagje rondgelopen en een buurt ingegaan waar de locals wonen, erg grappig.
Volgende dag zat ik te ontbijten en zag ik de Japanner weer die ik in Sapa had ontmoet en tijdens de fietstocht naar Tam Coc.
Beetje mee rondgelopen en in Hoi An moet je een kaartje kopen om bepaalde gebouwen te zien/bezichtigen.
Aangekomen bij Japanse brug en we moesten entree betalen. Wij omgelopen en via de andere kant totaal geen controle.
Ook nog een beroemd huis ingeweest zonder te betalen of überhaupt maar een kaartje te moeten laten zien.

Dagje motobike gehuurd en naar een beroemd strand gegaan. Werd ergens opgepikt terwijl ik reed richting het strand om naar Marble mountain te gaan en wilde dit misschien ook wel zien.
Kon mijn motobike parkeren bij shopje uiteraard met de reden om iets te verkopen. Naar ingang gelopen en bleek dat dit een uurtje zou kosten en wilde dit niet ivm tijd en kostte uiteraard ook weer geld.

China beach is echt lastig om te bereiken en een ingang te vinden, overal resorts en resorts in aanbouw. Zeker een strook van een kilometer of 8. Heel erg bizar, hoe gaan ze dat vol krijgen vraag je je dan af.
Op een gegeven moment dacht ik een weggetje gevonden te hebben, en na wat crossen door zand, niets.
Later een weggetje gevonden en op het moment dat ik op het strand was en aan het relaxen was, een mannetje druk gebaren en ik moest mee komen.
Hij duidelijk maken, dat hij doof was. Terwijl we terugliepen naar de plek waar ik het strand opgekomen was, hij in het zand schrijven over het strand en de oorlog. En uiteindelijk bleek dat ik mijn motobike niet goed op slot had gezet.
Terug en even later hij allemaal dingen proberen te vertellen over de oorlog. Vond het wel ok en had toch mijn bedenkingen. Hij me allerlei foto's laten zien en bepaalde dingen duidelijk gemaakt.
Wel erg schrijnend oa een complex laten zien van Koreanen, waar een slachting had plaatsgevonden, een granaatwerper en hij maakte duidelijk dat hij in tunnels had geleefd als kind.
En uiteindelijk vroeg hij toch om geld en heb 'em maar wat geld gegeven voor de moeite en vond het eigenlijk wel interessant.


Mui Ne

Een strandplaatsje die wat minder toeristisch en partystad is.
Een supergoedkoop guesthouse gevonden voor 3 dollar, na nog geen 5 minuten lopen. Werd uiteraard eerst weer opgewacht door allerlei mensen die je allemaal foute informatie verschaffen met het doel je te lokken naar het hotel waar ze iets voor krijgen.
Een behoorlijk grote ruimte waar 20 man in passen met een matje op de vloer, maar wel een ventilator en klamboe.
Beetje rondgelopen over strand en op terugweg supergrappige kinderen. Beetje spelen en zwemmen, in het begin verlegen en om eten vragen. Maar na duidelijk gemaakt te hebben dat ik niets had en grapjes maken, totaal geen gêne en ik foto's maken en ze gingen zelfs poseren.
Ging in eerste instantie snoep kopen en terug om te geven. Maar een fruitstandje gevonden en wat fruit gekocht en op zoek naar de kids.
Even verder een mannetje gebarend 'kom'. En werd uitgenodigd voor eten. Wilde het fruit geven en zei dat ik zo terug zou zijn maar kon ze jammer genoeg niet meer vinden.
Dus terug en werd meteen gevoerd met Vietnamese wijn, iets gedestillerds en sterk...
Hij was een botenbouwer en ze woonden aan het strand in een soort van krot. Ze waren duidelijk heel erg arm, maar kreeg toch nog drank en een snackje. Het fruit dat over was gegeven en dat werd volgens mij wel gewaardeerd. Het was wel zeer lastig om te communiceren, maar zijn dochter en zus spraken een klein beetje Engels. Hen gebruikt als tolk en werd uiteindelijk uitgenodigd voor lunch de volgende dag.

's Avonds in guesthouse kwam de eigenaar langs en hij had al gezegd dat als hij tijd had me een massage zou geven. Dit vond ik best gek en hij mij masseren. Maar op een gegeven moment werd het wel een beetje vreemd. Uiteindelijk raakte hij mijn kruis aan en toen was het klaar.
Hij de volgende dag nog vragen of ik niet van mannen hield en of hij me die avond niet nog een keer mocht masseren. Toch maar beleefd geweigerd.

Lunch de volgende dag en had afgesproken wat biertjes mee te nemen. Zoals gezegd waren deze mensen echt heel arm en dus weer geen eten, maar wel een mango. Beetje gekletst en voornamelijk gechilled in de schaduw, want in de zon was het heel warm. Eerst wilde hij mijn korte broek met de zijne ruilen en uiteindelijk vroeg hij toch om geld, 2 dollar. Waar ik al een beetje bang voor was gebeurde en besloten voor de vriendelijkheid hem 25.000 dong (wat iets van anderhalve dollar is) te geven. Maar dat weigerde hij en hij wilde echt dollars hebben, omdat hij van dollars hield.
Dat vond ik dan wel weer cool.

Volgende dag op zoek naar een goedkope motobike, naar een stroompje en naar de zandduinen. De goedkoopste waren semi-automaat en het was in het begin wel lastig, maar na een paar keer schakelen ging het toch wel soepel. Stroompje was wel geinig en interessant. Uiteindelijk na een beetje verkeerd gereden te zijn, had geen kaart van de omgeving en wist alleen welke kant ik ongeveer op moest, toch de weg gevonden. De rode zandduinen waren wel apart om te zien en wilde deze op de terugweg met zonsondergang bekijken/beklimmen. Op naar de witte na een tijd rijden zag ik ze op een gegeven moment, maar zag geen weg naar rechts.
Dus ik dacht dan maar de weg volgen en waarschijnlijk moet je omrijden. Na een paar kilometer gereden te hebben leek het er niet op en weer teruggekeerd.
Op een gegeven moment een verhard pad naar links, steenachtig met gruis en steentjes, had dit dus gewoon gemist.
Een vrouwtje voor me een plotselinge beweging naar links en ik een iets verkeerde reactie, voorrem en ging slingeren 2x en automatisch mijn benen aan de zijkant. Dit was waarschijnlijk wel mijn redding en het feit dat ik het gas niet had losgelaten waardoor de motor weer rechttrok. Maar wel teen half afgeschaafd, dacht ik. Het bloedde enorm en meteen gedesinfecteerd, waardoor het bloeden eigenlijk meteen stopte. Toch maar besloten verder te rijden, want was er nu toch bijna en de zandduinen opgelopen en weer terug.
Wat graven gefotografeerd en toen terug naar de rode, maar niet meer gehaald voor de zonsondergang.
Terug gereden de laatste 6 km in het donker, busticket bevestigd naar Ho Chi Minh City (Saigon), wond schoongemaakt en gedesinfecteerd en het bleek reuze mee te vallen. Alleen een flinke schaafwond aan linker grote teen.


Ho Chi Minh City (Saigon)

Een beetje rongelopen op zoek naar hostel of goedkope verblijfplaats en doordat ik geblesseerd was ging dit niet heel erg snel en soepel en het was erg warm ondanks dat het bewolkt was (35 graden).
Het bleek erg vervelend slapen omdat het matras in plastic verpakt zat, was het een gekraak van jewelste als iemand zich omdraaide of bewoog.

Had al besloten dat het gebruikelijke er nu niet inzat (beetje door een stad lopen) en verzonnen misschien naar een eiland te gaan of naar de Mekong-delta.
Wilde mijn teen rust geven om relaxed te laten genezen.
En rust heeft het zeker gekregen.


'Een duur etentje' (gebaseerd op een waar gebeurd verhaal)

De karakters:
Mr. John (als zichzelf)
Angel (de vriendin)
Ato (de dealer/ de oom)
Mr. Aziz (de bank/speler)

Laat in de middag liep Mr. John een beetje rond op zoek naar eten.
Werd op een gegeven moment aangesproken door Angel en na een gesprekje (had een redelijk gevoel) nodigde ze hem uit om bij haar familie te komen eten. Ze zou 'em de volgende dag de stad laten zien, want ze had toch niet zoveel te doen. Vond dit een beetje gek en ze zei dat haar nicht in Nederland zou gaan werken als zuster en dat hij haar misschien wat info zou kunnen geven. Enigzins op zijn hoede gevraagd of ze dan wat wilde hebben en nee. Hij voorgesteld om dan wat te drinken te kopen en uiteindelijk wat biertjes gekocht.
Had hier achteraf nooit op in moeten gaan natuurlijk, maar het leek erop alsof ze niets van hem wilde.

Naar het huis met de taxi en begroet door o.a. haar oom, te hartelijk maar dit kon misschien wel in Zuid-Oost Azië. Hij vertellen wat hij deed en hij was dealer in een casino. En vertellen over een verhaal wat die vorige dag was gebeurd. Hij had afgesproken met iemand (Mr. Aziz) om de winst te delen en hij kreeg maar een fooitje van 200 dollar.
Gegeten en de oom liet me het spel zien en had toen achterdochtig moeten worden, maar werd het niet. Hij uitleggen dat hij perfect kon delen en je niet zou kunnen verliezen als je met hem speelde.
Hij wist precies welke kaarten hij deelde en dat was waar. Truccen uitgelegd, signalen en tactieken van inzettten.
Vertellen dat hij die kerel wel een lesje zou willen leren en mij vragen of ik hem niet daarbij zou kunnen helpen, dit was achteraf hèt moment dat ik had moeten gaan (of natuurlijk ten eerste al helemaal niet naar dat huis).
Hij geld in onze handen geduwd en nog geen minuut later komt Mr. Aziz binnen. Angel speelde mijn vriendin en ik wilde helemaal niet spelen, maar op de een of andere manier heb ik het toch gedaan (weet nog steeds niet precies waarom). Misschien verblind door het feit dat ik niet kon verliezen en door het voorgeschotelde geld wat ik eruit zou kunnen pulken.
Kon ook zijn dat het afgeschaafde deel van mijn teen direct in verbinding stond met mijn hersenen.
Toen spelen en na een paar rondes een beetje gewonnen te hebben, ging die andere kerel grof gokken en als ik niet wilde verliezen moest ik mee. Had natuurlijk gewoon moeten verliezen, want het was toch niet mijn geld, maar deed het niet en Mr. Aziz wilde allerlei garanties hebben. Creditcard en hoeveel geld ik bij me had. Ato ging geld halen en een beetje van mijn geld 70 dollar, nu stond ik dus bij hem in het krijt.
In de taxi hadden alarmbellen al af moeten gaan want het vrouwtje vroeg of ik een creditcard had en hoeveel krediet ik had. Heel naïef hierop geantwoord met een veel lager bedrag dan werkelijk waar was.
Het was overduidelijk dat de dealer met mij speelde leek me en vond het allemaal maar vreemd.
Misschien ook wel angst want had nu een soort van schuld en was in een huis met twee kerels, dat vrouwtje kon ik wel hebben.
Toen de laatste ronde en toen werd het echt grof, waarschijnlijk een pak met nep geld op tafel. En ik wist zeker dat ik had gewonnen. Mr. Aziz wilde cash zien voordat we de kaarten openden en/of garanties zoals paspoort of creditcard. Dat was het enige wat nog enigzins doordacht was die avond, dat deed ik natuurlijk niet.
Dus weer een constructie verzonnen in het kamertje ernaast. Hij gevraagd of ik niet wat geld kon opnemen zodat hij geld kon gaan lenen. Hij het bedrag genoemd en dit kwam overeen met het bedrag dat die chick had gevraagd aan me.
Ik uiteindelijk uitgelegd dat dat niet kon en toen werd er gevraagd of ik niet een klein bedrag kon pinnen met creditcard zodat hij met een klein geleend bedrag meer geld zou kunnen lenen.
Kaarten in envelop, geld in lade en op slot. Mr. Aziz de sleutel en ik met m'n 'vriendin' geld pinnen. Wij afgesproken voor de volgende dag en dit was eigenlijk het moment waarop ik echt had moeten nadenken.
Was nu alleen met haar en had de pleitvaart moeten trekken, ze hadden dan wel 70 dollar van me. Maar dat was nog wel overkomelijk.
Toch geld gepind met creditcard en haar oom weer (aan de telefoon) of ik niet nog meer kon pinnen, zij mij overhalen en toch nog iets meer gepind.
Ik nog gevraagd of ze het adres kon opschrijven en zij uiteindelijk gedaan met het telefoonnummer van de oom. Het telefoonnummer van haar had ik al en ze schreef het fopadres op.

Toen Mr. John terug was in het hostel en enigzins tot rust was gekomen, besefte hij wat een enorme stommiteit hij had begaan.
En eigenlijk een opeenstapeling van stommiteiten.

Dit alles is achteraf na er over nagedacht te hebben. Alle alarmbellen hadden moeten afgaan op bepaalde momenten en er waren zoveel momenten dat ik weg had moeten/kunnen gaan.
Een vrij slimme oplichttruc en ik was er met open ogen ingetuind, echt te dom.

De volgende dag naar een ander hotel dit keer voor dezelfde prijs en een kamer voor mezelf. Mede omdat zij wisten waar ik verbleef en de bedden. Op het afgesproken tijdstip in vorige hostel uiteraard niemand, ik gewacht en na een tijdje bellen.
Tot mijn verbazing klopten de telefoonnummers en heb de oom gesproken en hij zei dat hij een bepaald bedrag bij elkaar had geschraapt en of ik niet nog meer geld zou kunnen opnemen. Heb hem toen heel beleefd gefeliciteerd met zijn scam en gezegd dat ik hoopte dat zijn voorouders hem mochten veroordelen (voorouders zijn nogal heilig in Azië) en dat hij ongeluk verdiende. Ditzelfde heb ik bij het vrouwtje gedaan en dit alles heeft natuurlijk helemaal geen zin.
Zij nog doodleuk volhouden dat haar oom veel meer geld kwijt was nu, omdat het totale bedrag er niet was en wij dus verloren, en dat het voor mij maar een klein bedrag was, moest toen toch wel lachen.
Had totaal geen zin om actie te ondernemen, want zoiets bij de politie aangeven leek me nogal onzinnig. Ik zou daar niets mee winnen en het zou alleen maar rompslomp geven. Heel misschien dat zij er nog last van hadden kunnen krijgen, maar wat is je bewijs en wat zijn de aanknopingspunten, behalve telefoonnummers en hoogstwaarschijnlijk een fopadres.
Ook had ik geen tijd meer, omdat ik na 5 dagen het land uit zou moeten en dit me te veel tijd zou gaan kosten.

Dus twee dagen zeer teleurgesteld in mezelf en niets, maar dan ook helemaal niets gedaan.
De volgende dag besloten dat dit nare gevoel weg moest en moest sowieso gaan plannen hoe en wanneer het land te gaan verlaten.
Naar allerlei travelagencies gegaan om info te verzamelen.
Geen tijd meer om naar eiland te gaan en had er sowieso geen geld meer voor. En dit was ook het moment dat ik duidelijk moest gaan nadenken waar vandaan ik terug zou moeten keren en ook hoogstwaarschijnlijk wanneer.
Eerder dan gepland en opgelegd door mezelf door deze stupide actie.

In het hotel zag ik een flyer om vrijwillig Engelse les te geven op een schooltje en hiervoor kreeg je een tour gratis of korting op de kamer en had gekozen voor korting op de kamer.
Het 'les geven' was grappig. Ik moest bij vier verschillende groepjes in verschillende leeftijdscategoriën verschillende dingen doen. Voornamelijk bij de wat jongere groepjes zei je iets voor (door een microfoon) en dat moesten zij dan herhalen (en ze schreeuwden het klassikaal).
Het was wel lastig ze iets te leren, zeker gezien de tijd en uitspraak blijft moeilijk voor Aziaten.
Maar blijkbaar deed ik het wel ok, want een paar mensen vroegen me wanneer ik weer zou komen.

Besloten om een Mekong-delta-tour te integreren met boottocht naar Cambodja.
Dus uiteindelijk bijna niets gezien van Ho Chi Minh City, wel jammer!


Mekong-delta

Een tour geboekt met homestay, iets duurder dan wat de meesten aanboden. Maar met een klein groepje en dus niet enorm veel toeristen, die met grote bussen werden aangevoerd en bepaalde dingen gingen doen en veel eten.
Eerste dag was erg leuk, met de bus naar een plaatsje en na een klein stukje varen bij familie aangekomen.
Meteen een goede lunch na tassen gedropt te hebben.
Daarna een fietstocht door de fruitboomgaarden en door dorpjes. Supersmalle straatjes en dichte begroeiing, was wel mooi en leuk.

Een grappig gegeven (althans dat vind ik zelf), nu de rijstcirkel kunnen vastleggen. In China onbeplante rijstvelden, in het noorden van Vietnam rijstvelden waar ze aan het planten waren, in het midden van Vietnam groene rijstvelden, in het zuiden van Vietnam gele rijstvelden, geoogste rijstvelden en geoogste rijst.
Had het onderweg in de bus al gezien, maar kon het niet vastleggen.

Daarna naar een Cham-temple en terug voor diner. Weer goed en erg lekker. Daarna een beetje in het donker varen en dit was wel grappig, mede omdat je in de verte onweer zag.
Terug werd er muziek gemaakt en kreeg meteen, omdat ik ze vriendelijk begroette een shotje rijstwijn.
Volgende dag naar een drijvende markt en het voornamelijk erg knap hoe al die boten/bootjes manoevreerden.
Maar daarna werden we op de bus gezet, een Australiër en ik. De rest ging allemaal iets anders doen.
Er was verteld dat we 's middags ook nog gingen varen, maar dat was dus niet zo, jammer.
's Middags in het grensplaatsje aangekomen, niets te doen en een ander hotel dan verteld. Vond het niet zo erg overigens.
Moesten nog even vechten voor lunch, want dat was beloofd. Zij zei dat er geen lunch inclusief was, maar ik bleef volhouden en wilde zelf gaan bellen en plotseling werd het geregeld.
De Australiër ging op zoek naar een massage en na terugkomst hij een heel verhaal vertellen. Hij was naar een sexmassage gebracht.

Volgende dag supervroeg op en na een kleine wandeling de boot op en naar visboerderijen en naar een Cham-dorpje.
Was wel grappig, alle bagage werd op een riksja gestapeld en wij lopen en hij fietsen.
Dorpje was wel ok en visboerderijen leuk om te zien.
Daarna de tocht over de Mekong, de derde grootste rivier in de wereld, naar Cambodja met de langzame boot. Eerst door wat kleinere watertjes en dit was erg leuk met tafereeltjes.
Mensen gebruiken de rivier ook echt als onderdeel van hun dagelijkse leven, o.a. wassen (kleding, zichzelf).
Op de boot werden paspoorten, geld verzameld en formuliertjes uitgedeeld. De gids vertelde wel eerlijk dat ze er 50 dollarcent aan verdiende. Een visum kost 20 dollar en we moesten 22 dollar betalen. Dit vond ik eigenlijk wel best omdat dit me wat ongein zou besparen. En hoorde later van Finnen die het zelf hadden gedaan dat ze veel meer kwijt waren.

Lunch aan de Vietnamese kant en wachten op de boot. We moesten wisselen van boot naar de boot die uit Cambodja kwam en een andere groep de andere kant op.
Maar deze boot had alleen houten banken aan weerszijden van de boot, daar waar de eerste boot stoeltjes had met zachte bekleding. Een plekje voor mezelf gecreërd tegen mijn tas op het achterdek.
Na een klein stukje varen een stempel halen bij de Cambodjaanse grenspost. De gebouwen waren meteen een stuk mooier en hadden karakter.
Daarna verder varen en ook dit was wel geinig, met een van meest geniale wc'tjes ooit. Het wc'tje was aan de achterkant van de boot zonder overkapping, waardoor je in het zonnetje met een mooi uitzicht lekker kon plassen.
Was blij dat ik in de langzame boot zat, want had de snelle boot gezien en die ging best snel. Dus zag je veel minder.

---