Vietnam tâp 1

---

Sapa

Lopend de grens over, een brug over een rivier. Had bij aankomst in China geen vertrekkaart gekregen en vond het vreemd maar zou dat bij vertrek wel zien, nu dus. Bij douanier, mannetje vertellen dat ik vertrekkaart nodig had en hij wijzen, waar ik er eentje kon halen. Ander mannetje erbij en hij gebaren dat het geen probleem was en ik door kon lopen. Maar hij volhouden. Ander mannetje ging me helpen en in een of andere automaat, werd je paspoort gescand en er kwam een vertrekkaart uitgerold met alle gegevens al invuld, hoefde alleen te tekenen.

Net na de grensovergang opgewacht door allerlei mensen die je ergens naar toe willen brengen.
Gevraagd aan een mannetje naar een bank en het busstation. Naar de bank toegelopen en daar kon ik geen geld pinnen en het mannetje was me met zijn motor achterna gekomen.
Ik achterop en naar twee andere banken en naar het busstation, daar aangekomen werd rugzakje bijna bus ingegooid en ik afgestapt.
Bleek dat de bus naar Hanoi ging waar ik nog helemaal niet naar toe wilde. Weer opgestapt en ergens anders naar toe gereden.
Net voor de bussen, hij stoppen en ik onderhandelen over de prijs, betaald, weer opgestapt en 300 m verder gereden.
Busje betaald en na een kleine anderhalf uur wachten, want ze waren natuurlijk weer aan het wachten op zo veel mogelijk mensen, op weg naar een dorpje op een berg.

Vanuit de bus al gezien dat het erg toeristisch is. Na een beetje rondgelopen te hebben en gezien hoe toeristisch. Overal hotels, restaurants met westers eten, travelagencies, mensen die iets aan je proberen te slijten, lokale bevolking dingetjes verkopen, veel westerse toeristen en ongelofelijk veel massagesalons. Ergens een wifi spot gevonden en een hostel uitgezocht. Goedkoop dingetje gevonden. Maar eerst nog even her en der rondgevraagd, vnl dingetjes gezocht voor het uitzicht. En het was nog laagseizoen en Vietnam, dus misschien voor een aantrekkelijk prijsje iets moois. Maar ze waren allemaal net iets duurder dus naar opgezocht hostel.
Meteen veel info verzameld en een Japanner in kamer. Hij wilde rijstterrassen zien en heb hem twee foto's laten zien. Hij werd helemaal enthousiast en heb hem toen veel info verstrekt over Yuányáng.

De volgende drie dagen letterlijk met m'n hoofd ik de wolken gelopen, je kon soms nog geen 20 m. ver zien. Maar je zit op een berg waar per dag vier seizoenen kunnen zijn en Sapa is het koudste plaatsje in Vietnam zeggen ze.
Beetje rondgelopen en een paar travelagencies langs geweest om te kijken wat voor prijzen ze hadden. Iedereen bood uiteindelijk hetzelfde aan voor dezelfde prijs. Langs wat motorverhuurbedrijfjes geweest om te vragen hoeveel het kostte en wat er voor nodig was. Je kunt gewoon motorrijden zonder rijbewijs.

En Vietnam is echt goedkoop, zelfs in een supertoeristisch gebied. Wist dit natuurlijk al wel, maar nu zag ik het met eigen ogen. Dagtours kosten ongeveer € 7,- incl vervoer en gids, verhuur van motor variërend van € 3,10 tot € 7,- per dag. Eten kun je echt gemakkelijk voor ongeveer € 6,- per dag. Dit beloofde nog veel goeds als ik naar minder toeristische gebieden zou gaan.
In hostel tour geboekt voor de zondag naar een markt op 110 km afstand incl. gids voor € 8,50. Had deze tip gekregen van Nederlanders die ik ontmoette in een restaurantje en kon er niet zelfstandig heen omdat er geen bussen naar toe gingen. Deze markt is alleen op zondag is en staat bekend om zijn kleuren. Lokale bevolking komt er naar toe vanuit de omliggende dorpjes om van alles aan te bieden en om er zelf te shoppen.
En het was wel interessant en zeker kleurrijk.
Ook weer veel toeristen en 's middags naar een dorpje. Een dorpje uit een plaatjesboek, huisjes opgetrokken uit klei en hout. Huisjes ver van elkaar in de bergen, groen, bananenbomen, terassen waar ze maïs, groenten, sojabonen op verbouwen.
In tegenstelling tot China in deze dorpjes geen verharde paden.

's Avonds in hostel lekker openhaardje gestookt. Er was sowieso niet veel te doen 's avonds, misschien maar goed ook. Op een gegeven moment vroeg de eigenaresse of ik iets wilde eten. Vroeg of dat kon, want had niets qua eten gezien. En ja geen probleem. Zat lekker voor openhaard en vond het wel relaxed niet meer naar buiten te hoeven. Op een gegeven moment, algehele stroomstoring, heel het dorpje donker. Was wel grappig, ik zat voor openhaardje, hostelfamilie ook in dezelfde ruimte gekomen en kaarsjes aan.
Na een uurtje of twee weer stroom.

Een dagje uitgeslapen, kon immers toch niet veel doen en in een restaurantje gerelaxed, gegeten, gedronken, geinternet en toen ik buiten een sigaretje aan het roken was kwam er een vrouwtje naar me toe. Zo'n standaard verkoop/toeristenpraatje in gebrekkig Engels: 'waar kom je vandaan, ben je alleen, wat wil je doen?' en uiteraard met het doel iets te verkopen. Maar aangezien ik toch aan het roken was, vond ik dit niet zo erg. Na wat onzin: 'rent motobike, you need guide, buy souvenir?' kwam ze met een interessant voorstel, een homestay. Gevraagd waar en kaart erbij. Een stuk lager gelegen, dus misschien wel interessant ivm weer. Zou sowieso nog een dag moeten wachten voor beter weer. Gevraagd hoeveel en supergoedkoop, nachtje slapen en eten voor € 3,20. Haar laten zien waar ik verbleef zodat ze me op zou kunnen halen (naar hostel gelopen). Na veel onduidelijkheden, duidelijk gemaakt dat het om de volgende dag zou gaan en niet nu. Maar om de catch te voorkomen gevraagd voor vervoer heen en terug. Toen werd het ineens € 17,50. Nog steeds geen geld, maar in verhouding te duur en een prijs geboden, zij precies in het midden geboden en geweigerd. Na een paar keer weigeren, afscheid genomen en opeens werd mijn prijs geaccepteerd. Afgesproken voor volgende dag om 7 uur.
's Avonds terug naar hostel was de voordeur op slot om 23.10 h, mhh. Aangeklopt maar niets, teruggelopen naar toko'tje waar ik heel de dag gechilled had en gevraagd of ze konden bellen. Zij hadden geen nummer en ik ook niet. Hij supervriendelijk op internet zoeken en gebeld, geen gehoor.
Hij zeggen je moet keihard bonzen.
Weer teruggelopen en na een kleine twintig minuten bonzen, niet al te hard, omdat ik bang was dat anders de hele deur het zou begeven. Vrouwtje vanaf eerste verdieping 'hello' en opengedaan. Had haar duidelijk wakker gemaakt, gevraagd hoe laat ze er de volgende dag zou zijn en gezegd dat ik de volgende dag weg zou gaan en de dag erna weer terug zou komen. Zij zou zorgen dat ze er was om 7 uur.
's Ochtends opgestaan tas ingepakt en naar beneden, uitgecheckt, betaald en wachten, maar om 8 uur nog steeds geen vrouwtje.
Ergens op de dag het vrouwtje tegengekomen en gevraagd waar ze was en onduidelijk kwam er uit uit dat ze toch niet kon komen, ja dank je de koekoek dat had ik ook wel door.

Een dagje met redelijk weer rondgelopen op de berg die uitzicht gaf over Sapa en een mooi aangelegd park. Op mijn manier een beetje rond gelopen en je moest ergens nog een keer toegang betalen.
Wilde dit niet en later een routetje gevonden, die uiteindelijk terecht kwam op datgene waar je entree moest betalen. Lekker ergens in het zonnetje gezeten.

Vanaf de berg een weggetje gespot en door velden (landbouw) gelopen naar ik dacht richting een dorpje.
Af en toe lastig maar wel erg leuk. En in dopje aangekomen en dacht dat ik nu geen entree hoefde te betalen.
Maar er was ook nog een chicketcheck, dus helaas niet.
Drankje gedronken en kon wel stiekem naar binnen sneaken als ik had gewild, omdat het net na de ingang lag. Maar leek me toch niet zo interessant.

Volgende dag was het ondanks de voorspellingen toch weer mistig en toch maar een motobike gehuurd.
Had begrepen dat vanaf een bergpas het een mooie rit zou zijn en dus besloten een beetje rond te touren.
En had mijn statief meegenomen om mezelf stoer vast te leggen en op een bepaalde plek ging ik aan de slag met mijn projectje. Op een gegeven moment een enorme windvlaag, statief omgevallen, camera gevallen en lens afgebroken, kut!

Kon nu helaas geen foto's meer maken, maar wat een prachtige rit, zonnetje, warm, mooie bergen, door dorpjes gereden, groen richting de vallei. Af en toe een slechte weg, stukken weggeslagen, ook op de goede stukken af en toe heel veel steentjes, moest dus wel redelijk voorzichtig rijden.
Vrouwtje van verhuur had gezegd rijdt voorzichtig, maar toch af en toe gassen. De snelheidsmeter was kapot en kon dus niet zien hoe hard ik reed, maar heb de 90 wel een paar keer gehaald denk ik.


Hanoi

Raar, zelfs in normale bussen zijn de mannetjes bezig met mensen oppikken, af en toe uitstappen en iets regelen.
Ergens gedropt, wat niet bepaald leek op een busstation, om 4 uur in de ochtend/nacht.
Zo'n sleeperbus slaapt toch niet echt lekker, gezien de weg waar je over rijdt (af en toe slechte weg, veel door bergen dus slingerig) en uiteindelijk een uurtje of drie geslapen. Met wat Australiërs naar een bepaald gebied gereden met de taxi om kosten te besparen.

Het was supervroeg en een beetje op straat, wifi-verbinding, wat info opgezocht en geprobeerd weg te vinden.
Na een paar motobikes geweigerd te hebben, gaan lopen en op een gegeven moment blijft een mannetje naast me rijden.
Gevraagd waar ik naar toe moest en elke keer prijs naar beneden en werd toch wel geïnterresseerd. Telefoon gepakt en het adres laten zien, hij grijpt telefoon en weg....
Zo dom van me, nooit doen!
Had nu geen muziekjes, makkelijk internet, exchange met compu, dagboek, rekenmachine, alarm en tijd meer.

Naar hostel waar we redelijk dichtbij waren afgezet. Nogmaals zo dom, had gewoon daar naar toe moeten gaan.
Had nu geen zin meer om ander hostel te zoeken en moest wachten tot 9 uur voordat ik kon inchecken. Meteen wachtwoorden veranderd en telefoon geblokkeerd. Wedstrijdje op compu gekeken die ik had gedownload en daarna toch maar even gaan slapen.

Zo'n incident kan niet maatgevend zijn voor je gevoel had ik besloten.
Maar toch was ik niet zo relaxed, zeker met rondlopen erna. Maar de volgende dag was dat gelukkig weg.

Hanoi is verder echt superdruk en chaotisch met al die motobikes, die in elk gaatje duiken wat er is. Dit wordt nog verergert door de smalle straten en het feit dat je niet over de stoep kunt lopen, omdat er overal op de stoep iets staat. Van uitstallingen van winkels, motobikes, eten, mensen die iets verkopen, tafeltjes en stoeltjes/krukjes van restaurantjes.
En overal en dan bedoel ik echt overal motoren, rijdend of stilstaand op stoepen, in steegjes, in huizen, in winkels, in hotels, in massagesalons en waar al niet meer.
Verder overal mensen die je lastig vallen, die iets aan je proberen te verkopen en die een praatje met je maken met het doel uiteindelijk iets te verkopen of een dienst aan te bieden.
Dit was ook al zo in Sapa, maar daar waren ze tenminste nog aardig/vriendelijk. In Hanoi is het soms van een afstandje naar je roepen 'Hey' en ben zelfs al een keer aangeraakt.

Een dag op zoek naar een lens na wat info gevraagd te hebben in hostel.
Gebied aangewezen en ik op zoek, niet echt iets kunnen vinden en een paar keer ergens gevraagd, maar mensen in een grote stad zijn in het algemeen niet heel erg behulpzaam en zeker niet in Hanoi ben ik achter gekomen.
En op een gegeven moment een superklein winkeltje gevonden. Deal gesloten voor een lens en wilde dit niet meteen doen en de volgende dag nog verder kijken.
Info gevraagd (nog bedankt Herbert) en de volgende dag op zoek en het winkeltje, waar ik de eerste keer was, had eigenlijk de beste deal. Kon mijn kapotte lens ook nog inruilen voor een redelijke prijs.

Verder slippertjes gekocht want de temperatuur was prima, ondanks dat het bewolkt was. Foppradas met volgens mij aan de zijkant een Timberland logo, wel van leer en voor nog geen € 10,- na wat afdingen.
Waarschijnlijk nog steeds iets te veel betaald, omdat je hier echt overal moet afdingen behalve in restaurants en ben daar niet zo goed in en vind het vrij vervelend.
En op een op soort van marktje met oa allerlei winkels met fophorloges een supergoedkoop nephorloge gekocht met alarm.
Zo alle boodschappen gedaan en kon nu weer leuke/andere dingen gaan doen en gaan plannen wat te doen en wanneer.

Een paar dagen een beetje rondgelopen oa naar een neergeschoten B 52, maar omdat er in de buurt gebouwd werd was alles bedekt onder zeilen.
Allerlei reisbureautjes, er zijn er echt te veel, langs geweest en gevraagd naar prijzen. En elk hotel/hostel heeft ook tourservices. Ze bieden bijna allemaal hetzelfde aan en vaak is het enige dat verschilt de prijs.


Hao Lu/'Halong Bay on land' (karstgebergte)

Een tour naar Hao Lu, oude hoofdstad van Vietnam, weinig er van gezien. Alleen tempels die gebouwd waren voor een koning, maar er waren wel heel veel Vietnamezen die hem kwamen vereren. Tour vind ik niet zo leuk in het algemeen en ook dit vond ik niet geweldig. Toen met de fiets naar een ander dorpje, was nog wel even lastig. Sommige hadden al een fiets geboekt en sommige niet en werden daar natuurlijk gecharched voor de hoofdprijs.
Na wat verstelwerk van fietsen op weg en na 1 minuut fietsen, franse chick lekke band. Gids met haar fiets terug en zou ons later wel inhalen. Een leuke rit van ongeveer 9 km met mooie gebergtes, rijstvelden en op een gegeven moment Japanner die ik Sapa had ontmoet. Hij fietste in tegenovergestelde richting en even met hem gekletst. Toen kwam de gids teruggefiets en vroeg of alles ok was. Moest duidelijk gaan.
Lunch was incl. in een buffetrestaurant (vreselijk en één van de redenen dat ik tours niet zo leuk vind) en daarna een boottocht. Dit was de voornaamste reden dat ik was gegaan.
Mooie tocht over een riviertje en overal boten met toeristen die werden geroeid. Door gebergtes, grotten en rijstvelden, waar ze nu aan het planten waren. Soms wat mensen aan het vissen op meerval door met een net door het water te lopen.

Sommige hadden twee roeiers en wij (Duitse vrouw en ik) hadden er één, voorgesteld om haar te helpen. Dus wij af en toe een beetje roeien.
Maar de manier waarop iedereen roeide, echt bijzonder. Iedereen wisselde roeien met armen af door met de benen te roeien. Echt knap, soms simultaan en soms in een fietsbeweging.

Nadeel van Vietnam is wel, ben ik achter gekomen, dat alles wat je wilt doen bijna in tour te doen is en dat als je het zelf gaat doen het waarschijnlijk duurder is.
Dagje gerelaxed omdat het regende (eerste dag regen, sneeuw niet meegerekend) en een waterpoppenshow gezien, was wel leuk en knap. Muziekjes waren ook wel geinig.


Halong bay

Ook weer een tour. Was een paar reisbureautjes langs gegaan omdat hostel te duur was. En iedereen begon met de meest dure luxe tour totdat je zei dat je een goedkope tour wilde.
Veel variatie in prijzen en vroeg bij eentje hoe de boot was en hij antwoorde onmiddelijk: 'it's safe'.
De volgende dag begreep ik dat een week ervoor een boot was gezonken en dat er 12 mensen waren verdronken.
Was in de avond info aan het verzamelen en zag bij eentje twee nachten op boot. De meesten boden 1 nacht op boot en 1 nacht in hotel op eiland. En wilde de volgende dag boeken.
Het was 42 dollar en de volgende dag was het opeens 85. Het was iemand anders en hij zei dat ze zich had vergist, yeah right! Iedereen wil ook meteen voor je boeken voor de volgende dag en omdat ik nu vroeg was vroegen ze gewoon veel meer. Uiteindelijk eentje gevonden voor 47 dollar.

Bij aankomst konden we niet uitvaren, omdat het mistig was en na een uurtje konden we gaan.
Sommige waren aan het klagen, vnl. een groepje Israeliërs. En naar later bleek was niets goed en ze waren chagenijrig.
Gids sprak belabberd Engels en was niet zo vriendelijk, maar wat wil je voor zo'n prijs. Als mensen luxe willen (goed eten en een goede gids) moet je gewoon de hoofdprijs betalen en niet gaan klagen en chagerijnig zijn. Zo stom.
Naar wat grotten, was wel indrukwekkend om te zien, verder te veel mensen. Halong Bay is echt heel erg mooi en helemaal niet zoveel boten op de weg zoals in het begin leek.
Mooi, rustig, mistig, wat wel iets mysterieus gaf.
Continu verschillende groepjes omdat iedereen iets anders doet en verschillende gidsen.
Boot was relaxed, goede cabines, eten was niet slecht. Drank wat exclusief was was iets te duur.

's Avonds probeerde de gids me nog over te halen voor een andere route, maar had het idee dat me dat geld ging kosten en resoluut geweigerd. Hij zei nog: 'morgen is hetzelfde, ik ben gids en ik weet het'. Maar was mede nu gegaan omdat ik het weer had gecheckt.
's Ochtends vroeg om 06.30 h kayakken (lekkere ochtendgymnastiek) en onze gids probeerde nog ons wat af te troggelen. Hij zei dat je reddingsvesten moest huren, maar kayakken was incl. en een fel vrouwtje zei dat ze ook op de boot waren.
Wij met z'n allen geweigerd om te betalen en na volgens mij een paar foptelefoontjes was het geregeld. En hij beweerde dat hij ze nu had betaald, moest toen wel lachen.
Ik had twee nachten op de boot en de kapitein had de paspoorten van de mensen die op de boot bleven slapen. Ik ging ervan uit dat ik weer terug zou keren op diezelfde boot, want de kapitein had mijn paspoort nog.
Moesten sowieso onze cabines uit incl. bagage. Ik voor de zekerheid gevraagd of ik ook mijn bagage mee moest nemen toen we aangekomen waren op het eilandje. Want bleef toch nog een nacht op boot slapen.
En hij ja, schreeuwen dat ik moest opschieten. Weer boot op en terwijl allerlei mensen de boot op aan het gaan waren, ik met mijn bagage eraf.
Later bedacht, kut mijn paspoort. Gids verzekeren dat ik die de volgende dag terug zou krijgen. Vond dit wel een beetje vreemd.
Op het eiland waar de mensen bleven slapen en waar een nationaal park is, was er een wandeling van anderhalf uur.
Maar omdat het rond het uizichtpunt ontzettend smal, steil en druk was, was de wandeling opeens veel langer.
Was wel een mooi uitzicht en met wat Amerikanen net iets te laat bij bus en naar het stadje. Daar geluncht en twee uur vrije tijd. Biertje gedronken aan haven in het zonnetje.

Daarna met groepje naar boot en dit keer waren oa Israeliërs er en een relaxte Spanjaard.
Moesten even wachten op boot maar waren al direct naar pier gelopen. Volgens de Spanjaard had de gids gezegd dat we moesten wachten. Wij daar gewacht en allerlei verkoopsters bleven continu proberen iets te slijten, was wel grappig.
Na een klein uurtje wachten, Israeliërs waren weer aan het klagen, weer dezelfde boot. Had dus helemaal voor niks lopen slepen met bagage.
Volgende dag moesten we denk ik een kleine anderhalf uur wachten op de bus toen we gedropt waren. Zij zeiken dat ze moesten wachten en of de bus niet op hun kon wachten. Ze moesten met een andere rit naar het vliegveld om zes uur.
In het reisplan werd er gezegd om 16.30 h terug zouden zijn in Hanoi. Een groepje irritante Polen ook zeiken, omdat er blijkbaar op een gegeven moment gezegd werd dat we om 6 uur terug zouden zijn in Hanoi.
Werd nog spannend, in de bus was er inmiddels een zeer geagiteerde situatie ontstaan en Israeliërs na een stopje schelden en eisen dat ze om 5 uur in Hanoi wilden zijn. Vrouwelijke gids kwaad en zei dat ze uit konden stappen als ze wilden. En zij weer schelden en de buschauffeur ging nu expres superlangzaam rijden.
Polen begonnen geld te bieden om naar het vliegveld te rijden en daarna werd er een punt afgesproken waar een taxi zou zijn voor ze.
Omdat ik al een kaartje had om naar Hoi An te gaan, moest ik tussen 17.30 h en 18.00 h in hostel zijn. Dit was de afgesproken plek om opgehaald te worden.
Na een uurtje ofzo, toen het allemaal gekalmeerd was, gevraagd waar het busstation was, zodat ik nog eventueel een taxi kon nemen om de bus te halen. Zij mij verzekeren omdat toch iedereen opgehaald werd dat het geen probleem was.
Uiteindelijk om 17.40 h gearriveerd in hostel en meteen gevraagd of er al iemand was geweest en nog geen twee minuten later iemand die me kwam oppikken.

---

Photos

Sapa
'Buy from me?'

Hao Lu
Aparte stijl...

Comments

[yet]

Ik wil terug!!