Advertisement
Published: June 15th 2013
Edit Blog Post
Met de bus reden we behoorlijk vlot en comfortabel in een viertal uur tot Nha Trang aan de kust. Aan het busstation propten we al onze bagage in een miniatuurtaxietje dat ons deponeerde aan ons hotel. Daar werden we met open armen ontvangen door een bijzonder hartelijke familie. De eigenaars hadden zelf een baby van 7 maanden en dus kregen we ongevraagd een upgrade van onze kamer. Nha Trang staat bekend als bad- en feeststad, maar van al te luidruchtig feestgedruis bleven we gelukkig gespaard. De eerste avond wandelden we een drietal kilometer langs de kustlijn naar een goed verstopt restaurant dat barstensvol Vietnamezen zat. Op iedere tafel brandde een persoonlijke barbecue waar je zelf het bestelde lekkers op kon bakken. Het was er broeierig heet, maar de setting en het eten waren meer dan de moeite.
In Nha Trang bezochten we ook het National Oceanographic Museum: Cas was niet weg te slaan van de verschillende aquaria. Gebiologeerd bleef hij staren naar de haaien, schildpadden en tropische vissen. Ook de immense collectie op sterk water gezette onderwaterspeciën wisten we te waarderen. Erg indrukwekkend en interessant allemaal. Toen de grootste hitte wat getemperd was, mocht Cas in de zee op een
Haaien kijken
National Oceanographic Museum - Nha Trang soort luchtkastelenwaterspeeltuin klauteren. De bedenkers van al dat leuks hebben duidelijk zelf geen kinderen, want kindvriendelijk was het allerminst. Het bleek nagenoeg onmogelijk om op de waterkastelen te klauteren, waardoor Yves ineens ongevraagd en ongewild gebombardeerd werd tot menselijke ladder van dienst voor alle kinderen. Ella en ik keken van op het strand geamuseerd toe in het gezelschap van een sympathieke armbandjesverkoopster, mijn instant vriendin van het moment.
Onze laatste dag in Nha Trang stonden we vroeg op om eindelijk nog eens te gaan duiken. We hadden een
dive shop gevonden die ermee akkoord ging om de kinderen mee op zee te nemen. Cas en Ella gedroegen zich fantastisch. Na een snelle shot borstvoeding kon Ella er even tegen en kon ik mij klaarmaken voor de allereerste duik in tropische wateren in vijf jaar. Onze mededuikers waren nog maar net toe aan hun vijfde en zesde duik, dus werden het eenvoudige duiken zonder stroming en tot maximum 18 meter. Prima voor mij! Zodra ik uit het water was, sprongen Cas en Yves erin voor wat verkoeling. Daarna voeren we verder naar de tweede
dive spot waar we de beurtrol omwisselden: deze keer bleef ik aan boord met de kinderen.
Opgezette whale shark
National Oceanographic Museum - Nha Trang Na afloop mocht Cas weer in het water springen, op zoek naar clownvis Nemo. Hij vond het geweldig. Terug op het land wandelden we nog tot Long Thanh Gallery. Long Thanh is terecht de bekendste fotograaf van Vietnam, zijn zwart-witfoto’s zijn gewoonweg prachtig.
De nachttrein naar Danang nemen was achteraf bekeken misschien niet ons beste idee. In de wachtzaal was het afschuwelijk heet (een vriendelijke man kocht speciaal voor ons een waaiertje). Toen begon Ella te krijsen, ontroostbaar. Daarna volgde een indrukwekkende hoeveelheid slijmen (vergezeld van een indrukwekkend onappetijtelijk gereutel): alles vuil natuurlijk. Vervolgens begon het gedrum naar het perron, waar geen trein te bespeuren viel. Intussen werd Cas doodmoe en tikte de klok verder. Met meer dan een uur vertraging tufte de trein het station binnen en konden we beginnen zoeken naar onze plaatsen en onrechtmatige plaatsinnemers ervan afjagen. Toen we de treinreis boekten (veel te laat natuurlijk) waren alle
sleepers,
soft en
hard, al uitverkocht. Op een zachte zetel (nog altijd véél comfortabeler dan een harde!) gingen we de nacht in, of toch tot vijf uur ’s morgens, toen alle Vietnamezen samen met de zon opstonden.
In Danang namen we een taxi die ons afzette aan
Diertjes in potjes
National Oceanographic Museum - Nha Trang ons hotel in Hoi An waar we wat nachtrust inhaalden en dankbaar verkoeling zochten in het zwembad. Tegen etenstijd verlieten we ons coconnetje en doken we Hoi An in, een historisch stadje waarvan zo’n 800 gebouwen door Unesco als Werelderfgoed bestempeld zijn en dus in hun eeuwenoude glorie beschermd worden. De volgende dagen flaneerden we door de gezellige straatjes, maakten we een tochtje op de rivier, volgden we een kookcursus en huurden we fietsen zodat we de omliggende rijstvelden, dorpjes en stranden konden bezichtigen. Elke avond mocht Cas met een mevrouwtje mee op een bootje om een drijfkaarsje op de rivier te zetten. Voor hem het hoogtepunt van de dag! Door een ongelofelijk toeval kwamen we erachter dat een koppel dat we bijna zes jaar geleden in Mongolië hadden leren kennen (op de allereerste dag van onze Aziëreis) ook in Hoi An was. Bijbabbelen deden we bij een natje en een droogje met uitzicht op de verlichte oude stad
by night.
In een reuzecomfortabele
sleeperbus bereikten we Hue, gedurende 150 jaar de hoofdstad van Vietnam en met haar Citadel (ook weer Unesco Werelderfgoed) een pareltje aan de Perfume River. Jammer genoeg sloeg ook de vermoeidheid toe, dus de eerste
Cas op een bom beschilderd als haai
National Oceanographic Museum - Nha Trang dag kwamen we niet veel verder dan het zwembad van ons hotel en een nabijgelegen restaurantje. De volgende dag bestegen we twee fietstaxi's die ons in de verzengende hitte door de stad loodsten. In de namiddag trok Yves er in zijn eentje op uit terwijl de rest van de kroost de koelte van het hotel verkoos voor een schoonheidsslaapje. De volgende ochtend stonden we weer aan de Citadel voor een uitgebreid bezoek. Vergeetkop Jansen had de geheugenkaart van het fototoestel echter in de computer laten steken, waardoor we jammer genoeg niet kunnen laten zien dat het allemaal best de moeite was. De verschillende paviljoenen, galerijen en lotusvijvers waren behoorlijk indrukwekkend.
Met al dat bezichtigen en bezoeken vergeten we soms dat wij voor de Vietnamezen evengoed een bezienswaardigheid zijn. We hadden in onze reisgids al gelezen over
groin grabbing (in het kruis tasten) bij kinderen. In Nha Trang viel Casper voor het eerst deze twijfelachtige eer te beurt. Alsof het de allernormaalste zaak van de wereld is, wordt Cas met de regelmaat van de klok in zijn klokkenspel getast. Er is totaal niks seksueels aan, het is iets cultureels, maar zowel hij als wij vinden het maar niks. Intussen heeft
Casper besloten dat deze 'klokkenluiders' het best afgeschrikt worden als hij brult als een dinosaurus/leeuw/tijger (afhankelijk van het dier van de dag), wat hem natuurlijk nog meer publiek oplevert...
Advertisement
Tot: 0.158s; Tpl: 0.015s; cc: 24; qc: 99; dbt: 0.1035s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
Lieven
non-member comment
Delicatessen
Dat jullie nu vietnamees kunnen koken, gaatwel automatische leiden tot een uitnodiging, njam! Veel plezier daar! L&K