Bye Maleysië, Hallo Thailand

---

Zondag 13 Juli tem 24 Juli 2014



Doordat ik de laatste tijd niet elke dag meer een verslagje heb bij gehouden zal de blog zich beperken tot een ruwere samenvatting.



Als ik Penang verlaat richting ferry en vervolgens voet aan wal zet aan de overzijde, Butterworth wijst een andere fietsers met een achterweggetje om de haven te verlaten. Wat later zit ik op de voorziene route.Veel is er niet te zien. Ik vind een hotelletje vlakbij een groot winkelcentrum iets buiten het centrum van Sungai Pentani.



Ik kan via wat rustige baantjes vertrekken om dan even op de hoofdbaan te komen en dan weer rustig te fietsen. Ik ga van het binnenland naar de kust. Dit gaat gepaard met wat geklim dat me doet puffen. Uiteindelijk vlakt het uit langs de kust en kom ik op kleinere baantjes terecht. Ik rijd nog eens plat. Onderweg tef ik weer vele vriendelijke mensen aan. Ik stop vandaag in Kudah en als ik het dorp binnerijd is dit volledig ondergelopen. Ik moet door diep water rijden om bij men hotel te geraken. Het heeft iet te maken met hoog zeewater maar het fijne weet ik er niet van. 's avonds maak ik men laatste ramadam-bazaar mee want hoogstwaarschijnlijk zit ik morgen in Thailand.



De laatste dag in Maleysië wordt één van de beste. Als ik 's morgens buiten kom is al het zeewater weggetrokken. Ik fiets vandaag verder langs de kust en dat brengt me door zeer landelijk gebied met kleine houten huisjes en verschillende kleine vissershavens. Door de vele waterlopen moet ik regelmatig wat omrijden om niet op de hoofdweg te belanden maar dat is het zeker waard. In Kuala Perlis heb ik lunch en dan moet ik de kust verlaten om naar de grens te rijden. Ik zit even op de hoofdweg maar kan dan een rustigere parallelbaan vinden. Tegen de grens aan komt alles samen, Maleysië kom ik zonder problemen uit en aan de Thaise grens moet ik wat langer wachten maar ik geraak zonder problemen binnen. Ik wissel eerst men geld en ga dan op zoek naar een hotel. Men voorziene hotel is gesloten dus start een nieuwe zoektocht. Het wordt al snel duidelijk dat ik in Thailand ben. In de kleine straatjes zijn vele barretjes met allemaal lachende meisjes. Ik vind uiteindelijk een hotel tussen 2 vrouwenbars 😊



Men eerste dag in Thailand kan ik starten met een verkeerskalme route, hoera! Dit is echt aangenaam rijden. Maar als ik halverwege men bestemming ben, kom ik op de hoofdweg. Er is veel verkeer en ik hou me goed aan de kant. Als ik net in Hat Yai ben, eet ik nog een snack voor ik naar men guesthouse ga dat ik per toeval via google heb gevonden. Ik moet even door het stad murmen en in een zijstraatje vind ik een gezellige kleine guesthouse. Men kamer is op de 3de verdieping en ik begin met een dutje. Dan krijg ik een sms van iemand van couchsufing om 's avonds af te spreken. Ik ontmoet Hieu in een winkelcentrum dat ik maar niet kan lokaliseren maar uiteindelijk treffen we elkaar. Hieu is een Vietnamees meisje dat hier les geeft. Ze heeft ook al wat rondgereist maar niet per fiets. We wandelen door het winkelcentrum en de straten, een beetje doelloos. Wat later komt er nog een vriendin van haar bij, Niew. En zo heb ik het geluk om met 2 bevallige dames rond te paraderen. Aan een straatkraampje eten we wat. De ratten kruipen voor onze voeten maar bijten gelukkig niet in onze tenen.



De dag erna geraak ik niet uit bed en besluit dan maar een rustdag te houden. Die had ik blijkbaar nodig. 's avonds zie ik Hieu terug, wel laat op de avond. Ze nodigt me bij haar thuis uit om te komen eten. Ik probeer men weg te vinden en via vanalle kleine nauwe donkere steegjes kom ik op men bestemming maar niemand te zien. Na lang wachten komt Hieu tevoorschijn. Ze heeft Vietnamese loempia's gemaakt. Daar moet je voor naar Thailand komen 😊 Niew vergezelt ons nog. Hieu wandelt 's avonds nog een stukje mee terug.



Na Hat Yai staat Songklha als volgende bestemming genoteerd, de rit is niet ver. Spijtig genoeg moet ik wel over de grote baan. Als lunch eet ik iets buitengewoon pikant en ik sta in brand. Voor ik onderdak zoek ga ik eerst naar de zoo die wat uit het centrum ligt. De eerste zijweg die ik insla brengt me ergens in een complex maar het wordt al snel duidelijk dat ik niet juist zit. Uiteindelijk kom ik terecht bij de zoo. Ik mag door de zoo fietsen, eigenaardig. Hmmm, al snel wordt duidelijk waarom. Alle dieren liggen ver vaneen en dit met nog regelmatig een steile helling bij. Dit wordt geen pretje. Vele kooien liggen er verlaten en verwaarloosd bij. Er zijn schildpadden die ronddabben in groen algenwater, dit lijkt me niet gezond. Ik ben verbaasd als ik een paar gigantische krokodillen aantref. Ik zie ook een neushoorn wat al lang geleden is. Er wordt ook nog een tijgershow opgevoerd. Met een stevige beat worden stukken vlees door de tijgerkooi getransporteerd om de dieren spectaculaire sprongen te laten maken. Er zit nog een beer die in één over andere shock lijkt. Hmmm, ik moet besluiten dat de omstandigheden voor sommige dieren veel beter kunnen. Ik rijd vervolgens het dorp in, ik had wat slaapplekken op de GPS gemarkeerd maar ik kan ze niet terugvinden. Ik beland in het Queen Hotel. Er is een soort volksfeest bezig met vele kraampjes waar ik 's avonds overwandel.



Als ik in Songklha vertrek ga ik 's morgens eerst nog wat siteseeing doen, Ik passeer het Nationaal museum met artefacten van de regio. Aan de kust staat er een beeldje van een kleine zeemeermin net als in Kopenhagen. Als ik hier foto van probeer te nemen, komt er plots een dame naast me staan die met mij op de foto wil. Uieindelijk sla ik erin om het dorp te verlaten en ik neem de ferry naar de overzijde, Hua Khao. Ik verwachtte hier een rustig verlaten stukje land maar dat is niet waar. Ik rijd op de hoofdbaan maar ik heb een ruime vluchtstrook en het verkeer is niet te druk. Het nadeel is dat er weinig te zien is. Na een 20km neem ik google maps er even bij en zie dat ik kan afdraaien naar wa kleinere weggetjes aan de kust. De GPS-kaarten die ik heb van de regio missen wat detail. Ik stop aan een kraampje voor wa eten maar kom niet verder dan wat kippensatés op de BBQ. Gelukkig vind ik wat verder een ruimere maaltijd. Het is rustig rijden en ik heb de zee aan men rechterzijde. De eerste hotels laat ik links liggen en een man spreekt me aan. Ik versta hem langs geen kanten en hij wil dat ik iets neerschrijf. Ik weet niet wat en uiteindelijk geef ik hem een paar munten maar ik weet niet of hij dit bedoelde. De volgende stop is volgeboekt en ook een beetje een luxeplek. Ik kom terug op de hoofdbaan om vervolgens terug naar de zee af te slaan. Bij het eerste resort is er weer een taalbarrière en als ik het goed versta is er geen plaats, De buren spreken wel Engels maar daar is ook geen plaats, Maar de eigenares gelooft niet dat er geen plaats is en speelt tolk door een briefje te schrijven en zo kom ik toch nog goed terecht. 's avonds eet ik in een hut vlakbij de zee, zeer rustgevend! Ik heb geen idee hoe de plek noemt waar ik ben.



In de ochtend ontmoet ik 2 Britten die met hun familie in hetzelfde complex verblijven. Ik ga de baan op en kan op de kleine baantjes blijven. Af en toe gaat de weg onverhard en met men flutvoorband bezorgt dit me nog de nodige platte banden. Dit gebeurde op een doodlopend weggetje. Een local op een brommertje stopte nog even om men wiel terug in de Santos te heven. Er is ook een lekkend waterpomp nabij zodat ik men handen kan wassen. Op een ander weggetje kom ik nog een local tegen met een high-end smartphone, keigrappig, ook hij wil op de foto met me. Ik doe een poging om men witte buik een beetje te kleuren tot groot vermaak van de mensen. Zo een wit geval is best lachwekkend. Het klinkt dan ook vaak “Hey you, white man!” Alleszins is het zeer leuk fietsen in dit rurale stuk van Thailand. Het laatste stuk brengt me naar de hoofdbaan waar ik een snack bij 7/11 haal. Iets van de route kom ik in Hua Sai waar nadat ik nieuwe plakkers voor men banden gekocht heb, een hotel vind in een zijstraat. Als ik 's avonds terugkeer van men avondmaal is de straat van men hotel tot leven gekomen met verschillende karaoke bars.



Ik heb vandaag geen andere keuze dan de hoofdweg te volgen. Deze ligt te nauw tegen de kust dus geen plek voor wat backroads. Het is gelukkig niet te druk. Ondanks ik wat verbrand ben, waag ik me opnieuw in de zon, minder slimme fietsers moeten er ook zijn. Halverwege, sla ik er toch in om de kleine weggetjes te bereiken. Ik kom door echt kleine vissersdorpjes met houten huisjes, sfeervol tot en met. Er zijn ook best veel honden op de baan maar geen enkele die zich iets aantrekt van me. Over de baan zwermen libellen maar deze wijken allemaa als ik eraan kom. Bij men lunchpauze eet ik soep en vis ik er de grote brokken uit met stokjes. Ik word best handig in het gebruiken van deze tools. Als een man tegen me begint te praten, lach ik en knik ja. Het warmt 's middags goed op en ik ben dan ook blij om in Nakhon Si Thammarat aan te komen. Bij het 2de hotel heb ik prijs. Ondanks dit in het midden van het stadje ligt, is het bijzonder groen en rustig. Men GPS is spoorloos verdwenen maar ik vind hem terug bij de receptie. De speurtocht naar eten 's avonds brengt me in een mall. Ik eet uiteindelijk iets Westers maar ik krijg een te kleine portie. Als ik wil bijbestellen is de keuken al gesloten. Hongerig kruip ik in bed.



Als ik verder Noordwaarts rijd, krijg ik een herhaling van de vorige dagen. Rustige aangename fietswegen met vriendelijke mensen. Ik moet zeggen dat ik tov Maleysië toch een groot verschil merk in de fietsvriendelijkheid van het land. In Thailand heb je meer de optie om te ontsnappen aan de verkeersjungle. Ik stop in Sichon in een simpel hotelletje. 's avonds beleef ik men eerste Thaise massage wat een belevenis was. Al wie zich aan iets relaxerend verwacht, moet ik teleurstellen. Dit is een grovere massage die met momenten pijnlijk kan zijn als ze een knie op je bil duwen, Volgende keer opteer ik voor de zachtere optie denk ik 😊



Ik twijfel vandaag of ik uitwijk naar een naburig eiland. Ik begin alvast te fietsen om later te beslissen. Ik verlaat de kust en rijd meer binnenlands. Sneller dan verwacht moet ik afslaan voor de haven en besluit dan maar om even om dat eiland te gaan kijken. Ik lunch en krijg iets pikants voorgeschoteld, autchh. Ik rijd verder en het weer begint wat om te slaan maar het blijft droog, Er is gelukkig elk uur een ferry dus ik moet niet te lang wachten. DE overtocht naar Ko Samui duurt 90 minuten. Ik geniet van de koelte van de airco! Bij aankomst is de wind sterk aangetrokken en het lijkt alsof et ferm gaat onweren. In Nathon vind ik verrassend snel een slaapplek. Ik moet men fiets 3 verdiepingen omhoog sleuren, de dame aan de receptie verklaart me gek. In de avond vind ik een rustig restaurantje met live-muziek, eigenaardig genoeg is er amper volk. Ik bestel een megaportie!



Ik blijf een dag op het eiland en de poging om het eiland te verkennen. Ik vind geen geschikt vervoer om me naar de uithoeken van het eiland te brengen en de fiets laat ik rusten. Ik moet toegeven dat ik niet genoeg moeite heb gedaan maar een rustig dagje is ook welkom. Ik verken het dorpje Nathon. Daar waar er gisterenavond weinig te zien was, zijn er nu verschillende winkeltjes op. Ik waag me aan men 2de massage die veel zachter is dan de eerste en dus een pak ontspannender is ook.





Als ik het eiland wil verlaten, moet ik er eerst in slaan om men fiets terug 3 verdiepingen lager te krijgen. Als dit gelukt is, kan ik op weg naar de haven. Het schip zit goed vol en ik zet me op het dek wat puffen is. Wat schaduw en een zeebries brengen verfrissing. Eens aan land rijd ik een 5-tal kilometer voor ik stop om te lunchen. Als ik de eettent binnenkom, weerklinkt er gegiechel. Misschien moet ik toch maar eens een geschiktere outfit zoeken dan die fietsbroeken. Het druppelt een beetje maar het droogt terug op, voor even..... Ik rijd nog eens plat en dan gaan de hemelsluizen zonder genade open en het regent hard! Zo heb ik het nog niet meegemaakt. Ik zie amper iets voor men ogen. De temperatuur zakt naar een zeer aangename temperatuur. Ik doe uiteindelijk toch maar men jas aan na een korte pauze. Het valt echt massaal naar beneden. Tegen dat ik in Surrat Thani aankom, is het gelukkig wat opgedroogd. Ik ga naar het station om me te informeren voor men trein naar Bangkok de dag erna. Als blijkt dat de treinen maar eerst van 's middags rijden, waag ik men kans om dezelfde avond nog te treinen. Dit lukt en ik moet de fiets bij de bagagedienst inleveren en voor een kleine meerprijs kan de fiets mee. Tot men verrassing is er een douche (zeer basic weliswaar) op het station zodat ik fris kan vertrekken. Iets voor 19u zit ik op de trein, op weg naar de laatste stop van dit avontuur, Bangkok.

---