Nepal: last goodbye

---

Ola amigos!

Ik zit ondertussen in Bangkok en de laatste weken is er weer heel wat gebeurd. Na vier weken hitte en opdringerige verkopers hield ik het voor bekeken in India en ben ik terug naar Kathmandu gevlogen. Van daaruit ben ik met Lotte en Mirte naar Syabru Besi gegaan om er de 'Tamang heritage trail' te gaan volgen. We gingen dus trekken in de Langtangregio aan de Tibetaanse grens. Omdat de bus naar Syabru beneden volzet was, namen we plaats op het dak. We hadden dan wel een fantastisch uitzicht maar af en toe moesten we naar beneden duiken om de elektriciteitskabels te ontwijken. We stopten regelmatig om nog extra mensen en goederen op het dak te proppen. Uiteindelijk zaten we met ongeveer 36 mensen op groentezakken tussen de geitjes op het dak. De geitjes werden aan hun hoorns omhoog gehesen en ze hadden het moeilijk om stand te houden op het winderige dak. Onderweg kregen we een klapband en de mensen die dicht boven het wiel zaten liepen brandwonden op aan hun armen en voeten. Toen waren we heel blij dat we niet beneden zaten. De Langtangtrekking verschilt compleet van de Annapurnatrekking. We volgden een route die nog niet toeristisch is. Op sommige plaatsen waren er geen hotels zodat we bij mensen thuis onderdak vroegen. De Tamangs en de Tibetanen zijn enorm gastvrij.
Onderweg zagen we heel wat bouddhistische tempels en in de hoger gelegen gebieden konden we een aantal yaks spotten. Na het drukke India was het een verademing om in de hot springs te gaan ontspannen en de eindeloze natuurlandschappen te bewonderen.
Om onze trip mooi te eindigen gingen we in een klein dorpje bij de gastfamilie van Mirte logeren. Op het dak van de bus naar Trisuli heb ik de schrik van mijn leven gehad. Vrijwel alle toeristen keerden vanuit Syabru met een jeep terug. Wij lachten 'die mietjes' uit omdat ze niet met de lokale bus meegingen. Toen onze bus zich tergend traag langs afgronden manoeuvreerde, had ik maar al te graag veel geld betaald om een plaatsje in een jeep te bemachtigen. Even later zagen we een gecrashte bus in een rijstveld liggen en dat boezemde nog meer vertrouwen in. Op weg naar Shivalaya was de weg versperd door een vrachtwagen die pech had. De bus is dan maar van het wegdek afgeweken en heeft zich een weg gebaand door de rivierbedding. Na die helse busrit zijn we door de rijstvelden en de weilanden gestapt en dan toch bij Mirtes' familie aangekomen. We werden er heel warm onthaald. Sabitri, onze gastvrouw, nam ons mee naar de middelbare school waar ze wetenschappen geeft. Het is een staatsschool waar het vrijwel aan alles ontbreekt. Er zijn niet echt scheidingsmuren tussen de klassen en er zijn niet voldoende zitplaatsen. Er is een tekort aan geschoolde leerkrachten en er is vrijwel geen didactisch materiaal.
Het was haast beschamend om uit te leggen wat voor een luxe wij in onze scholen kennen.
Om mijn verblijf in Nepal goed af te sluiten, ben ik met Bert gaan raften. We zijn de Bhotekosi gaan afvaren en het was best wel heftig. Een dagje canyoning mocht ook niet ontbreken. We moesten vanop 7 meter naar beneden springen en een rappel van 35 meter doen; dat vond ik redelijk beangstigend.
Daarna ben ik nog een aantal dagen naar het weeshuis teruggekeerd. Het was fantastisch om de kindjes terug te zien! Ze gaan nu al twee maanden naar hun nieuwe school en je merkt dat ze al wat Engels opgepikt hebben. Twee dagen voor mijn vertrek was er een kindje van slechts 10 dagen in het weeshuis afgezet. De baby had een scheef voetje en de moeder was tijdens de bevalling gestorven. De toekomst van het meisje was vrij onzeker want niemand wou echt voor haar verzorging instaan. Als bij wonder heb ik toen Louanne, een rijke Australische, op straat ontmoet. Zij zal voor een operatie en de adoptie van het meisje zorgen. Vanaf nu wil ze ook instaan voor de medische kosten van het weeshuis, woohoo!
Het afscheid van de weeskindjes en mijn vrienden in Gongabu viel me heel zwaar maar ik keer zeker nog terug naar Nepal. Ondertussen ben ik met Bert in Bangkok aangekomen. Het toeristische gedeelte (Kho San Road) vind ik een kruising tussen Blankenberge strand en een heftige aflevering van Temptation Island. Gelukkig hebben we een gezellig hotelletje weg van de drukte gevonden.
Donderdag vertrekken we naar het zuiden om in Ko Tao op duikcursus te gaan.

Tiu nana!

Veerle.

---