Advertisement
Sinds we hier in het Summit hotel zijn, doen we het rustig aan. Tijd om het hotel eens te verkennen. Het Summit wordt in Nepal gezien als één van de tophotels, naast bekende ketennamen als het Hyatt en Crowne Plaza. Het is in 1979 opgezet door de toenmalig Nederlands consul alhier en in 1980 omgedoopt tot de huidige naam. Voor zover wij weten zijn alle aandeelhouders Nederlands. Het hotel heeft een bijzondere positie hier. Als één van enige plekken in Nepal kan je hier veilig eten en drinken en weet je je gewaarborgd van een oase van rust. De staf bestaat uitsluitend uit Nepalezen, die voor het grootste gedeelte een levenslange aanstelling krijgen. Dat resulteert bijvoorbeeld in verhalen over een kok die nu 47 is en hier als 17-jarig jongetje binnenkwam of een hoofdbewaker die er 30 jaar geleden ook al zat. Medewerkers krijgen een goede opleiding, krijgen - wellicht als enige plek in Nepal - hun salaris tijdig uitbetaald en hebben een enorme sterke band met dit bedrijf. We hebben nog niemand chagrijnig rond zien lopen (tenminste, onder het personeel dan) en het is echt een genot om hier te zitten. Wij zitten in het rijtje met de mooiste kamers (dezelfde kamer waar Wilem-Alexander en Maxima verbleven toen ze hier enkele jaren geleden op staatsbezoek waren) met Himalaya-view. Dat hebben we nog niet geheel waar kunnen nemen: er hangt teveel stof en andere rotzooi boven Kathmandu om het echt helder te krijgen. Elke ochtend is er een uitgebreid ontbijtbuffet met
English breakfast inclusief witte bonen in tomatensaus, heerlijk vers gebakken brood, een overvloed aan vers fruit en vers sap en goede kwaliteit yoghurt. De kaart is voor Nepalese begrippen extreem duur, maar het duurste gerecht komt omgerekend neer op 5 euro en dat is voor ons natuurlijk prima te doen. De laatste week dus maar even geen daal bhaat, maar weer even vertrouwd eten.
Het hotel staat in Patan, in de wijk Kupondole. Het Wassenaar van Kathmandu, zeg maar. Grote huizen hier, veel ambassades, ngo’s en consulaten. Veel blanken op straat. Hier woont de gegoede burgerij van Nepal: het hoofd van het leger heeft hier een eigen huis en ook veel politici wonen hier. Tijdens onze afwezigheid is er het één en ander gebeurd in Kathmandu. De maoïstische minister-president heeft het hoofd van de legerleiding ontslagen, maar die actie werd als ongrondwettig beschouwd en ongedaan gemaakt door de president. Daarop ontstond een politieke crisis met veel demonstraties in de stad en is de regering gevallen. Er wordt nu getracht een nieuwe regering te formeren, maar dat is nog niet zo gemakkelijk omdat er twee machtsblokken zijn van partijen met allebei zo’n 40%!v(MISSING)an de stemmen die loodrecht tegenover elkaar staan en omdat de overige 20%!((MISSING)die voor beide partijen nodig zijn om een regering te vormen) zich hebben verenigd en een programma met eisen op tafel hebben gelegd dat voor beide machtsblokken onaanvaardbaar is. Die onderhandelingen gaan dus nog wel even duren. Tot die tijd blijft het onrustig in de stad en zijn politieke partijen overdag druk mensen aan het werven die ’s avonds mee kunnen lopen in demonstraties. Als toerist merk je er niet veel van, behalve dan dat er veel politie op de been is en veel mensen vrij zenuwachtig rondlopen. Kathmandu zit nu vrijwel geheel zonder elektriciteit, maar hier in het hotel staat een grote generator, dus ook dat gaat aan ons voorbij.
De laatste dagen regent het bijna elke dag wel een paar uur. Een voorbode voor het regenseizoen dat er weer aankomt. Voordeel is dat het buiten niet meer zo absurd heet is en dat er minder stof in de lucht zit. Nadeel is dat het onverwarmde zwembad wel erg koud is en dat we weinig warme kleding bij ons hebben. We zitten dus wat meer binnen. Lekker lezen, beetje internetten en bloggen, maar toch ook wel de prikkel om er nog even tussenuit te gaan. Vandaag hebben we ervoor gekozen om een dagje te gaan relaxen in één van de vele
therapy and beauty centres die Kupondole rijk is. We hebben een mooi dagprogramma uitgezocht met een ayurvedische massage, een voetmassage, een hoofdmassage en een
shirodhara. Mooie fotootjes in de folder (die men waarschijnlijk van een westerse internetsite had geplukt) en veelbelovende tekstjes: we waren benieuwd!
Zo’n beautycentrum is hier in ieder geval geen relaxcentrum. Ons “Tranquility Spa Centre” zat in een huis met een tiental kamers die allemaal als behandelkamer waren ingericht. Niks geen relaxen, gewoon doorgaan met dat programma! We zijn dus vier uur lang nonstop onder handen genomen en kwamen bekaf weer buiten. Maar het was wel lekker! Ik ben zelf onder handen genomen door Dhil, een Nepalese jongen van een jaar of 20 die behoorlijk van aanpakken wist. Niels-Ingvar moest met zijn minder aantrekkelijke oudere zusje genoegen nemen. Eerst kregen we een uitgebreid intake-gesprek, waarbij we soms ons best moesten doen niet in proesten uit te barsten. Vanwege de taalfouten en de dubbelzinnigheden die daardoor ontstonden (
you lie on bed and we do things with you), maar ook omdat er waarschijnlijk een westerse manager binnen was komen stappen die hen heeft verteld dat ze zo’n gesprek moesten houden, terwijl ze er zich volstrekt geen raad mee weten. In het behandelkamertje aangekomen stonden daar twee tot massagebed omgebouwde kasten. Dat was best wel ingenieus gedaan: aan het hoofd schoof een la naar buiten waarop ze een zelf gefabriceerd massagekussen met gat erin legden en dat geheel voldeed eigenlijk best wel goed. Anderhalf uur lang kregen we een stevige ayurvedische massage met kruiden en essentiële oliën die de bloedcirculatie zou verbeteren en stress zou verminderen. Daarna werd Niels-Ingvar naar een andere kamer gebracht en ging Dhil bij mij door met een hoofd- en schoudermassage en reflexologiebehandeling van de voeten. Nooit geweten dat ik mijn voeten zoveel kanten op kon bewegen en dat ze ook zover konden doorbuigen! Die reflexologie is gebaseerd op de theorie dat je allerlei reflexgebieden op je handen en voeten hebt die overeenkomen met alle ledematen en organen in je lichaam. Door druk uit te oefenen op verschillende plekken in de voet masseer je dus als het ware die organen en dat is dan weel heel gezond. Hoe dan ook: ik vind het wel lekker, dat gekriebel tussen m’n tenen. Daarna was het tijd voor de
shirodhara, waarbij heilzame olie door middel van een schaal waar een klein gaatje in zit en die boven je hoofd hangt op je voorhoofd wordt gedruppeld. Daar zit je “derde oog”. Dat druppelen leidt niet alleen tot een enorme kliederboel, maar is ook een effectieve therapie voor mentale ontspanning. Het zal wel. Ik kreeg twee dotten met watten op mijn ogen en langzaamaan vulde mijn haar zich met al die olie. Lekker gevoel om Dhil de olie door het haar te laten geleiden en hem zachtjes de hoofdhuid te voelen masseren. Alleen jammer dat toen de watten werden afgedaan het niet Dhil, maar zijn 35-jaar-oudere-broertje-die-erg-nodig-naar-de-tandarts-moest bleek te zijn geweest die aan m’n haar had lopen frunniken. Maar goed, je kunt niet alles hebben.
Na al deze heerlijkheid mocht ik boven douchen. (Duurde wel even voor ik begreep dat met “sow?” eigenlijk “do you want a shower?” bedoeld werd.) Dat ging ook weer op z’n Nepalees. Er waren twee pal naast elkaar gemonteerde douches. Uit de één kwam ijskoud water, uit de andere loeiheet. Dat mixen moest je kennelijk zelf doen. Ik vroeg nog om shampoo (niet gek toch als er een liter olie in je haar zit?) maar die hadden ze niet. Even later werd er op de douchedeur geklopt en stond daar iemand met een grote grijns en een zojuist in het winkeltje aan de overkant gekochte tweeliterfles Schwarzkopf. Kijk, dat is dan ook weer Nepal. Na het afrekenen kregen we nog een kop kruidenthee en dat was het dan. Vervolgens een beetje laat geluncht in het Summit Hotel en verder wat gelezen, geluierd en deze blog geschreven. Morgen gaan we wel weer wat actiefs doen. Of niet…
Tot blogs!
Advertisement
Tot: 0.128s; Tpl: 0.015s; cc: 10; qc: 49; dbt: 0.0374s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb