Door de verkeersjungle van Singapore naar Kuantan

---

Dinsdag 17 Juni 2014



Ik werd 's nachts gewekt toen men hostelgenoten hun voetbalmatch gedaan was. Er was nog een iemand met een hoestje op de kamer dus het werd niet zo'n goede nacht ondanks de oordopjes. Misschien lagen de zenuwen voor het vertrek mee ook aan de basis. Om 7u gaat de wekker en ontbijt ik. Ik ontmoet een Duitser die al direct de tv opzet voor het WK. Help! Na een snelle hap ga ik terug naar men oorspronkelijke hostel voor men spullen op te halen en me klaar te maken. Ik ontmoet Matt nog 's morgens die ontbijt bij heeft. Ik heb al iets gegegeten en noedels als ontbijt zie ik niet zo zitten. Na een paar happen ben ik al klaar. Ik zeg Yong van de hostel nog gedag. Matt rijdt de eerste 10 kilometers met me mee zodat ik me niet al te druk hoef te maken over de route. We drinken nog iets en dan bedank ik hem en ga ik alleen verder. Het verkeer is best hevig in de stad en de ene moment al wat meer dan de andere. Na 2 grote viaducten gekruist te hebben, ontmoet ik Sk van de hostel. Hij woont hier in de geburen en we gaan samen nog voor een snack en een drankje. Ik krijg van hem nog wat pakjes Milo die hij thuis had liggen. Ik had hem verteld dat het men nieuwe verslaving was uit NZ en blijkbaar is het ook hier verkrijgbaar. Het is nog een paar kilometers tot de grens maar ik wissel eerst men geld om dat het in Singapore voordeliger is. Met men Maleïsische Ringits op zak ga ik naar de grens. Ik ben een beetje verward met alle aanduidingen. Een agent stuurt me op het juiste pad. Dan herken ik de dingen die me verteld waren in de hostel. De beambte stempelt men exit uit Singapore af. Ik moet vervolgens over een grote brug om in Maleysië te geraken. Hier is het weer even aanschuiven en dan heb ik toegang voor 90 dagen in het land. Ze nemen het hier wel serieus want men vingerafdrukken worden ook genomen. Als ik de grenspost verlaten heb, kom ik terecht in een wirwar van wegen. De aanduidingen zijn niet duidelijk. Er komen ook vele wegen samen en het verkeer is druk. Het is moeilijk om overal in te voegen en ik moet regelmatig stoppen en wachten. Het is best gevaarlijk. Doordat ik ergens niet ingevoegd geraak, zit ik af men koers en een beetje verloren. Via de GPS kom ik terug in de juiste richting. Het verkeer lijkt te minderen maar dit is van korte duur. De ganse rit uit Johar Bahru, de eerste Maleïsische stad verloopt druk met vele wegen die invoegen. Ik zit regelmatig ingesloten langs verkeer dat van alle kanten komt. Als ik in Skudai ben, heb ik er genoeg van. Ik zie een hotel en ga binnen. Er komt een Chinees tevoorschijn die niet veel Engels klapt. Maar als ik het goed begrijp, kan de fiets niet op de kamer dus druip ik af. Aan de overkant is een ander hotel. Hier kan ik de fiets opzij zetten op een soort parking maar uiteindelijk kan ik de dame toch overtuigen om hem mee op de kamer te nemen. De kamer is basic en de douche is niet meer dan een slangetje. Ik ga even het dorp in of de hoofdstraart beter gezegd en ik koop een SIM-kaartje om hier ook internetopties te hebben. Ik eet iets in een Chinees restaurant en dat verwelkomt men maag meer dan wel. Nog wa kleine inkopen en ik leg me onder de airco. De tijd vliegt en iets na 20u ga ik terug eten. Ik ben al laat en er is niet veel meer over. Ik heb een mix van een beetje vanalles maar die hanenpoot op men bord laat ik maar mooi liggen. Als er iemand ruzie begint te zoeken met zijn tafelgenoot is het tijd om terug te keren. Morgen probeer ik om 7u te vertrekken in de hoop dat het minder druk is en de hitte wat voor te blijven. Via men nieuwe SIM komen er via het internet nog vanalle tips binnen.



Woensdag 18 Juni 2014:



Ik ben vroeg wakker en sta om 7u buiten het hotel. Als ik op de hoofdweg kom die ik gisterne verlaten heb omwille van het drukke verkeer ziet deze er net hetzelfde uit. Ik probeer via een omweg wat verder op de weg te komen maar dit blijkt gewoon via een andere drukke baan te gaan. Ik zie het echt niet zitten op terug op deze baan te gaan. Ik spreek wat taxichauffeurs aan om me een stuk verderop te brengen. De fiets past niet en naar mijn verhaal dat ik de wielen kan verwijderen, wordt geen gehoor gegegeven. Ik keer terug naar het hotel om te vragen of ze daar een oplossing weten. De man laat me weten dat ik via een brug aan de andere kant nog een taxibedrijf kan vinden. Anders wil hij eventueel proberen me weg te doen maar dit blijkt niet nodig te zijn. Aan de andere kant vind ik iemand die het wel aandurft om men fiets te vervoeren. Beide wielen moeten eruit en dan steekt hij nog een beetje naar buiten. Ik ben blij dat ik de verkeersdrukte vanachter een raampje kan aanschouwen. In Kulai zet ik men tocht verder nadat ik de fiets terug in elkaar heb gezet. Ik probeer geld af te halen in een “winkelcentrum” De automaat weigert me geld. In de supermarkt werkt men kaart ook niet en ik begin een beetje te paniekeren want ik zit bijna door men cash. Ik stuur een berichtje naar een contact in Maleysië. In afwachting ga ik de baan op. Het verkeer is druk maar niet meer mega zoals de dag ervoor. Toen waren er ook veel wegen die samen kwamen wat gevaarlijke situaties opleverde. Ik entertain me onderweg met naar de mensen te wuiven. De ene reageert enthousiast terug, de andere kijkt verbaasd. De ochtend is bewolkt maar de namiddag wordt schroeiend heet. Ik doe op aanraden een T-shirt met lange mouwen aan en smeer nog een laagje zonnecreme. Onderweg kom ik een echte bank tegen en probeer alsof aan geld te komen en deze keer met succes. Oef, wat een opluchting! Ik ga verder naar Yong Peng waar ik bij een homestay kan overnachten via andere fietsers. Eentje heeft zelf een prijsje voor me geregeld. Daar aangekomen is het een beetje zoeken. Ik sta voor een gesloten hek maar dan laat de buurvrouw me binnen en zegt dat de eigenaar “Boy” zodra komt. De kamer is modern en er zijn allerlei vintage items aanwezig ter decoratie. Boy en zijn vriendin nemen me 's avonds me naar het dorp om te eten. In een vette Mercedes cruisen we door de straten van Yong Peng. Het is overduidelijk dat dit geen doorsnee Maleysiër is. We eten allerlei lekkers bij de chinees. Boy en zijn vriendin hebben vorig jaar ook in NZ gezeten! Na het eten gaan we nog op zoek naar spullen die ik nodig heb en ze weten voor elk artikel in welke winkel we moeten zijn. We verplaatsen ons met klasse! Dit gezellig avondje zit er weeral op.





Donderdag 19 Juni 2014/



Ik hoor vaag men wekker door men oorstopjes maar negeer hem. Als ik goed en wel wakker ben is het al na 8 maar ik had blijkbaar men slaap nodig. Het is bewolkt dus gelukkig niet snikheet maar gewoon warm. Het is 10u eer ik in het zadel zit, net zoals in NZ, alleen was het daar niet snikheet. Als ik de woonwijk uit ben, kom ik direct terug op de medium drukke weg. Ik ben benieuwd hoe dit in de toekomst gaat evolueren en of ik nog eens een verlaten weggetje ga tegen komen. Onderweg weer heel wat zwaaiend en toeterende mensen. Hier en daar loopt er een verloren hond maar nog geen enkele bedreigende. Ik plan vandaag tot Labis te komen. Net voor het centrum heb ik men lunch. Rijst met stukjes droge vis in, denk ik. Zo lijk het alvast. Eens in Labis is het nog niet zo laat en de rijcondities zijn best ok, bewolkt en niet te warm. Ik besluit dus verder te gaan naar Segamat. Het terrein is licht glooiend en ik fiets regelmatig langs palmbossen. In de verte zie ik wat heuvels opschieten, de lucht is wat gazig. In Segamat aangekomen fiets ik door de hoofdstraat op zoek naar een hotel. Ik kom voorbij een fietsenmaker en besluit om eens naar men achterband te laten kijken. Hij blijkt binnenin beschadigd wat de rare vorm verklaart. Een gelijkaaridge band heeft hij niet maar wel een dunnere. Dus de dikke gaat naar vanachter en de dunne vanvoor. Nu zien hoe dat gaat rijden. Ik vraag nog naar een hotel en ik moet even wachten. Wat later kan ik bij de buren in een homestay op het eerste verdiep men toevlucht zoeken. Ik vind 's avonds wat pseudo westers eten ter afwisseling. Ik zie de fietsenmaker nog even die met zen vrienden voor een avondritje gaat.



Vrijdag 20 Juni 2014:



De ochtendstond heeft vandaag al wat meer goud in de mond. Om 8u ben ik de baan op nadat ik men fiets opgepikt heb bij de fietsenmaker waar hij overnacht heeft. Nog wat voorraad inslaan voor we het dorp verlaten want ik heb gehoord dat er niet veel onderweg zou zijn. Er is best wel wat verkeer en Segamat blijkt groter te zijn dan die ene straat waar ik was. De draai af naar links richting Kuantan. Hier is geen vluchtstrook meer om op te rijden en af en toe duik ik in de berm als er wat teveel verkeer is. Langs de weg zijn ook heel wat roadkills en dit keer geen possums zoals in NZ maar een schildpad, een hagedis en een enorme slang! Het dier is gigantisch! Gelukkig is het dood. Ik zal maar op men hoede zijn als ik langs de kant men plasje doe. De zon is er al van redelijk vroeg bij dus het warmt goed op. Om 10u passeer ik een eetstalletje en eet maar wat aangezien ik niet weet wat er volgt. Ik maak er een praatje met een arbeider van één van de naburige plantages. Met nieuwe energie kan ik me aan de laatste 50km wagen. Het terrein is glooiend en al bij al ga ik goed vooruit. Met 90km klok ik af in Muadzam Shah. Het dorpje staat amper in men GPS maar het lijkt best groot. Het eerste hotel is vol, dan beland ik bij een luxehotel dat veel te duur is. Ik vraag wat rond maar de communicatie gaat moeizaam. Ik had nog een nr van een homestay waar ik terecht kan. De kamer blijkt de minste tot hiertoe, klein, zonder raam en geen airco! Zo erg kan het niet zijn denk ik maar als het bed op zich al warmte afstraalt is er nergens koelte te vinden. Het avondmail brengt troost want het is zo lekker dat ik 2 porties bestel. Daarna keer ik terug naar men kamer om aan het bed te plakken en te liggen puffen. Er is een grote ventilator maar buiten de warme lucht die deze verplaatst, biedt het weinig verfrissing.



Zaterdag 21 Juni 2014:



Ik word vermoeid wakker want door de hitte heb ik amper geslapen. Een kamer zonder airco is dus niet alles in dit weer. Nadat ik het nodige vocht heb opgeslagen in het dorp verlaat ik Muadzam. De rit gaat verder over de grote nipte baan. Buiten het verkeer is er weinig te zien. Net voor ik de keuze moet maken welke afsla ik neem, vind ik een eetkraampje dus tijd voor wat energie. Ik kan ofwel recht naar Kuantan rijden of via een omweg naar Pekan. Ik besluit om richting Pekan te rijden en dat besluit een goede keuze te zijn. Het verkeer is al een pak minder en voor het eerst in dagen hoor ik vogeltjes. Langs de kant hoor je ook regelmatig het groen dat wordt opgeschud door aapjes die zich verplaatsen. Het is alvast nog broeiend warm. Op dit leuke baantje kan ik alvast goed tempo maken en ik nader Pekan. Het verkeer wordt terug drukker en ik zoek het hotel dat me was aangevolen, dit lijkt verdacht gesloten. Na een snelle hap zoek ik verder en kom in een budget hotel terecht. Ik heb deze keer wel airoc en wifi! Dus een upgrade tegenover de dag ervoor. 's avonds eet ik in het Chinese restaurant in de straat en ik bestel 2 porties! De eetlust wakkert terug aan!



Zondag 22 Juni 2014:



Na de slechte nacht van gisteren, slaap ik vandaag zeer goed. Zo goed dat ik me zelfs overslaap. Het is na 8u dat ik het dorp verlaat. Ik heb vandaag een ontmoeting met Sandra die in Kuantan woont, zij heeft een tijdje terug een ganse rondtocht door Maleysië gedaan. Ik ontmoet haar een 20km buiten het dorp net voor de afslag naar een rustiger baantje. Ze wacht me op met nog een andere bende fietsers waar ik de naam niet van kon onthouden. Zun hebben al iets gegegeten, mijn appeteit is echter nog niet op gang. Wat later verlaat ik met men escorte de eettent om ons richting kust te begeven over dit rustigere baantje, een groot contrast met de drukke wegen! We komen aan het strand en stoppen voor wat foto's. Het tempo zit er echter goed in. De weg is aangenaam maar zoeft iets te snel aan me voorbij. Net voor aankomst in Kuantan volgen wat kleine weggetjes die langs wat dorpjes gaan, dit is het echte Maleysië dat ik in gedachten had! We stoppen voor de lunch en ik krijg wat rare dingen op men bord zoals een gezouten eendenei, speciaal smaakje. Wat later rijden we verder en de groep valt uiteen. Sommigen zou ik later nog terug zien. Ik kan een kamer huren op dezelfde plek waar Sandra verblijft. Ik installeer me en 's avonds eten we wat in de nabij gelegen foodcourt.



Maandag 23 Juni 2014:



Na een goede nachtrust neemt Sandra me op verkenning. We luieren eerst wat en gaan dan richting strand. Ik sop men voeten onder en ht water is best warm. Dan gaan we verder over een brug die vol met kleine aapjes zit. Zij is er niet gerust in maar ik stap voorzichtig verder. We ontmoeten er nog een Brits koppel dat nog voor een duik gaat en ik baad verder pootje. Wat mooie rotsformaties maken het plaatje af. Opvallend is dat er toch wel veel afval op het strand ligt. We doen nog een kort wandelingke door het bos/jungle vooraleer we terugkeren. 's avonds gaan we eten met haar huisgenote Mary Anne die in het naburige hospitaal werkt. We komen terecht in een groot openlucht restaurant met vele eetstalletjes. Ik krijg een soep met varken en rijst, best smakelijk.



Dinsdag 24 Juni 2014:



Vandaag gaat de wekker vroeg want we hebben een afspraak met Chin, een van de andere fietsers om naar Sungai Lembing te rijden. Na een donkere rit van een uurtje wacht ons een stevige klim naar de top van een heuvel waar we een goed uitzicht zouden moeten hebben op de zonsopkomst. Er hangt echter een soort mist of eender smog, afkomstig van het verbranden van hout dat hier op grote schaal gebeurt. De zon zien we niet maar de omgeving met de heuvels heeft wel een zekere charme. We dalen terug af en hebben ontbijt, iets met ofu. Vervolgens rijden we een klein weggetje in wat ons in een klein dorpje brengt met typische houten huisjes. We wandelen verder tot de rivier, ook hier is de hoeveelheid afval opmerkelijk. De volgende stop brengt ons naar het museum dat de geschiedenis vertelt over de tin-mijn, uitgebaat door de Britten en later door de locals. Chin weet echter nog veel randinformatie te vertellen. Op de terugweg naar Kuantan is er een stop om de slapende Budha te zien in een grot. Na het nodige klimwerk over trapjes komen we in een grot. Deze is verlicht en er staan allerlei beeldjes op de weg. Er liggen nog andere dingen zoals tuinstoelen en emmers, een beetje eigenaardig voor een soort bedevaartsoord. Op het einde van de grot vinden we een groot wit beeld dat neerligt, de slapende Budha dus. Tijdens de ochtend kan je hier via een opening zonlicht op de Budha zien vallen. Op de terugweg schuif ik bijna uit op de natte ondergrond. Voor thuis te komen eten we eerst wat. Dan is het tijd voor wat rust. In de late namiddag komt Chin terug om me een GPS kaart te bezorgen die een pak detailleerder is dan de OpenStreetMap die ik heb. Hij stippelt ook een groffe route uit tot in Koto Bahru in het Noorden. 's avonds ga ik met Sandra en Mary Anne naar een Italiaans restorant! Dat soepje en pizza smaakten goed na al de rijst-episodes tot nu toe.



Woensdag 25 Juni 2014:



Vandaag is het weer vroeg opstaan want ik zie Chin om op de brug over de Kuantan-rivier naar de zonsopgang te kijken. Ik ben een beetje laat maar er is nog niet veel te zien. Er hangt weer een laagje smog wat het zicht belemmert. De zon die op 7u verwacht wordt, komt er pas later en hoger door. Ondertussen voeren nog heel wat vissersschepen de haven in en uit wat nog mooie kiekjes oplevert. Hierna rijden we naar een klein haventje met pitoreske vissesbootjes. We gaan nog langs wat afgelegen huisjes. Dit kleine dorpje met half vervallen houten huisjes is het echte Azië dat ik in gedachten had. De locals denken zelfs dat Chin een toerist is maar dat wordt al snel weerlegd als het maleysisch praat. Ik word dan getrakteerd op een echt Maleysisch ontbijt van rijst en gedroogde visjes. We maken nog een laatste stop bij iemand die maanden maakt voor de visvangst. Dit is nog echt handwerk. Tegen de middag zijn we terug thuis en in de namiddag doe ik een dutje want na 2 dagen vroeg opstaan ben ik doodop. 's avonds hebben we wat take-away wat we opeten op het strand. Er staat een zalig koel briesje! Vanmiddag hadden we een vriend bezocht van Sandra die een fietsenzaak heeft, er stond vanavond een rustig ritje van 30km gepland door de stad. Wat er echter niet bij verteld was, was da het al 10km naar het vertrekpunt was. Langs het drukke verkeer banen we ons een weg naar de rand van het stad. Daar heeft zicht al een hele troep fietsers verzameld, het merendeel mountainbikers. Ik word vrolijk onthaald. De colonne zet zich in beweging en het eerste deel gaat over de drukke baan. De groep versplintert al snel in een snelle kopgroep, middenstuk en staart. Af en toe wordt er gewacht maar van echt groepsfietsen is weinig sprake. Als we de hoofdweg voor wat kleine donkere verlaten weggetjes begint de fun pas echt. Al de verlichting creeërt een lichtslang die zich door het landschap voort beweegt. Op een gegeven moment zijn we de kop van de slang kwijt en rijden we op goed geluk verder. De groep valt helemaal uiteen en op een gegeven moment rijd ik zelf alleen. Hmmm, de GPS is leeg en ik heb geen idee naar waar ik moet. Ik herken een tempel die we op de heenweg gepasseerd zijn. Maar dan belt Sandra en blijkbaar heb ik een afslag gemis naar het rendez-vous punt. Ik word opgehaald met een pick-up. Ik heb veel beziens bij men terugkeer. Maar eigenlijk was ik op de goede weg huiswaarts, echter niet naar het eindpunt van de groep. Ik kan er nog iets eten want ik ben alweer uitgehongerd. Tijdens een tombola win in een energiedrankje, schol!



Donderdag 26 Juni 2014:



En vandaag neem ik echt een rustdag! Het uitslapen doet deugd en was nodig. Tegen de middag gaan we wat eten en daarna ga ik naar de kapper. Buiten de korte haarsnit krijg ik er nog een scherbeurt bij. Ik moet zeggen dat ik er niet gerust in bed als hij me met dat grote mes te lijf gaat. Na afloop kraakt hij nog men nek ook, dat is verschieten! En dat allemaal voor 2,2€. Vind dat thuis maar eens! De namiddg wordt gespendeerd aan rusten en het bijwerken van de blog. Echter door het dominante luieren schiet dit amper op. Sandra heeft 's avonds een afspraak maar haar huisgenote Mary Anne heeft wel tijd om te gaan eten. Met een muntje beslissen we waar we gaan eten. We besluiten om een westers restorant uit te proberen. Benieuwd met wat we gaan krijgen, wachten we. Als het eten aankomt, kunnen we niet zeggen dat het slecht was. Sandra had gezegd dat het niet zo'n aanrader was, daarom. Maar goed, men laatste avondje in Kuantan was zeker geslaagd, mede door het goede gezelschap.

---