House of Sampoerna in Surabaya

---

We hadden enkele dagen terug de 19 jarige Ben uit Zwitserland leren kennen in Mount Bromo en de rit richting Surabaya met de trein gedeeld. Ben nam een GAP year – 1 jaar vrij na zijn middelbaar. In Zwitserland is er nog verplichte legerdienst. Jongens 3 jaar, meisjes niks. Ben heeft gezondheidsproblemen en kan zijn legerdienst niet doen (slechte knieën, astma en verschillende voedselallergieën). Voor mensen die het leger niet willen doen zijn er 2 mogelijkheden: ofwel 3 jaar voor de sociale sector werken of 10 jaar 3% taxen betalen aan het leger. Hij koos voor het laatste.

We bekeken zijn Lonely Planet, een spiksplinternieuwe. Ons geval is van 2006 en de prijzen zijn al verdubbeld ondertussen. In zijn LP stond er andere informatie over Surabaya over onder andere 'House of Sampoerna'. House of Sampoerna is een sigarettenfabriek waar er zo'n 100'en vrouwen werken en 365 sigaretten per uur rollen met de hand!!
Het museum was gratis te bezoeken, en eigenlijk mocht je van de fabriek geen foto's maken maar Jan kon het niet laten...zoals altijd.
De mensen worden constant in de gaten gehouden, want op het 1 e verdiep kan je hen door een enorm groot glazen raam bekijken. Ik zou ervan nerveus worden.
De Sampoerna sigaretten is niet alleen tabak maar ook gemixt met kruidnagel, en geeft een indringende geur af. Het ruikt best wel lekker.

Het gebouw was in de late jaren 1800 een weeshuis, waarvan de Nederlanders het voor het zeggen haddden. Later werd het weeshuis verhuisd naar een oud hotel wat verder in de wijk. De Indonesische eigenaar kocht op 18 jarige leeftijd het weeshuis op en installeerde een sigarettenfabriek er in. Samen met enkele Nederlanders besloten ze om tabak in te voeren uit Zuid-Amerika. Dus tabak is hier nog behoorlijk 'nieuw'. Ondertussen groeit er overal in indonesië verschillende soorten tabak en kruidnagel.
De Sampoerna sigaretten kan je moeilijk in Europa vinden, want de teer gehalte is extreem hoog. Je kan het wel gemakkeijk vinden in Oost-Europa en Azië. In Nederland kan je het ook wel krijgen maar ik heb geen idee waar.
In 2000 werden er nieuwe directeurs aangesteld en in 2006 werd Sampoerna een deel van het A-merk oa: Malboro, Lucky Strike,...en andere Amerikaanse merken.

De vrouwen in de fabriek werken enorm hard en zijn rapper dan sigarettenmachines! Dat is vooral de reden waarom Indonesië nog handenarbeid doet en niet machinaal.
Ik vroeg me af hoeveel een vrouw per dag verdiende, hoeveel keer ze naar't toilet mag gaan, wanneer ze mag drinken (ook hier in de fabriek slechts fan – een blazerke en geen airco), en of ze al dan niet een pauze mogen nemen. Hiervan vond ik geen informatie terug. Het was zeker de moeite om de fabriek en het gratis museum te bezoeken. Als je dan toch stopt in Surabaya, ga zeker hierlangs! Maar langer dan een dag moet je ook niet in deze stad blijven.

We gingen heen en terug met een Becak fiets – een bakje met een soort fiets aan- goedkoper dan een taxi en je ziet veel meer! We betaalden 27.000 roepia. We voelden ons een beetje de paus want hier ook waren er auto's aan het toeteren, mensen aan het zwaaien en kinderen aan het roepen 'hey mister'! Wuiven is het antwoord.

---