Solo

---

We zijn al enkele dagen in het stadje Solo, ook wel gekend als Surakarta. Het is één van Java's meest vriendelijkste steden. Hier wonen slechts 600.000 mensen, een pak minder dan Surabaya. Hier zagen we ook voor het eerst graffitikunst op een gigantisch gebouw, een pop & jazzschool tenmidden in de Kraton wijk, en hopen jongeren die bijeenkomen op hun brommers op vrijdag en zaterdagavond.
Er is hier ook een indoor soccer veld én tegelijk ook dé bijeenkomst als je de zaterdagavond een optreden wil meepikken of wilt weten waar je moet uitgaan. De gesprekken komen vaak niet verder dan 'hey mister , where are you from'? En ook hier zijn de mensen totaal niet opdringerig (behalve de becak chauffeurs).
De eerste nacht sliepen we in Istraya Griya , volgens de LP een aanrader. Wij hebben geen oog dicht gedaan die nacht. Er was ook geen andere toeristen in het hotel, wel er waren toch andere mensen (Indonesiërs) maar bizar genoeg niet ingeschreven in de gastenboek.
We sliepen in het net vernieuwde gedeelte, met de natte betongeur in de kamer en een café aan de muur van het bed – dat pas sloot om 3 uur en terug openging om 7 uur-.
We besloten de 2e nacht elders naartoe te trekken (eigenlijk de buren) ook volgens de LP de allereerste toeristische Warung in Solo én Homestay. We zijn blij om in een Homestay te verblijven, hier is het tenminste rustig op de moskee na (om de hoek trouwens). Om 4 uur deze morgen vielen we bijna ons uit bed van verschot! Het gezang duurde anderhalf uur, en we konden de liedjes meezingen. Voor mij wel es leuk, want Jan zingt niet zo graag en deze keer mocht ik ;-)
Ook hier in deze homestay moet je fel afdingen!!! De badkamer is groezelig en helemaal beschimmeld van kop tot teen.

Solo zelf heeft ook veel te bieden. 1 van de bekendste wijken is de Kraton wijk, waar je de batikverkopers aan het werk ziet. Afdingen is ook hier de boodschap! Persoonlijk zijn we niet zo voor de veel te drukke patronen en de gordijnstofjes. Hier kan je ook het batikken in zijn werk zien – info vragen in toeristeninformatie centrum of Warung Baru-.
Je kan verschillende fietstochten doen rondom Solo. Dit deden we niet vanwege te warm maar het is een mooie manier om de bergen rondom te bezien.
We gingen wel naar het museum in de Kraton wijk. Een echte tegenvaller. Niks staat in het Engels en niks staat aangeduid waarvoor de voorwerpen dienden of hoe oud ze waren. Je ziet veel oude Hindu standbeelden, Javanese wapens, antiek en plastieken poppen die zogezegd muziek spelen voor het Koninklijk echtpaar.
Het museum kost 15.000 per persoon.
Het paleis konden we al 2 dagen niet bezoeken, wegens een 'meeting' en niemand wist wanneer dit ging eindigen. In het paleis kan je kinderen zien dansen 's morgens en in de namiddag de volwassenen.
Ook kan je hier het schaduwpoppentheater aan het werk zien. We waren toch een beetje teleurgesteld dat de Kraton wijk heel erg vervallen eruit ziet. Het heeft een flinke opknapbeurt nodig als ze willen overleven.

Wat we vandaag onder andere deden was Mandarijn – Orion shop. De eerste Roti (bakker) in Solo. Bekend vanwege de cakejes met mandarijnconfituur in. We kochten ons een bakje en waren verbaasd hoe duur het was. 22.000 roepie! De shop liep vol met mensen die enorm grote dozen cakejes kochtten. Wij klagen over 2,20 € voor 6 cakejes. Zij betaalden meer dan 50€ voor een doos!

We namen een becak (fiets met bakje) en konden een goeie prijs bespreken met de becakchauffeur. De man kreeg van ons nog iets extra omdat hij niet klaagde ;-)

---