Bromo vulkaan - Surabaya

---

Gisteren (zondag) is er niet veel gebeurd. Op tijd opgestaan om richting de Bromo vulkaan te rijden. Totaal is dat ong 350km, en daar doe je hier ongeveer 9 a 10 uur over. Eind van de middag kwamen we bij het hotel aan. Prachtig gelegen op het hoogste punt van de berg, tegenover de Bromo vulkaan. Qua hotel was het niet heel erg goed, maar ja, je kunt niet alles willen. Helaas werd het al meteen donker, dus veel konden we niet meer zien.

Vanmorgen werden we gewekt om 3.30, om ons na het aankleden met een Jeep naar uitkijkpunt van de Bromo vulkaan te brengen. Het was een rit met de jeep over hobbeligewegen tot op het hoogste punt van een berg tegenover de Bromo vulkaan. Het was helemaal niet zo koud als verwacht, Lisa en Joyce hadden voor de zekerheid toch maar een dikke jas gehuurd. We stonden boven met misschien wel 200 mensen te wachten op de zonsopgang. Het was moeilijk om over iedereen heen te kijken, maar Tom was aan een paal omhoog geklommen en hield zich met een arm hieraan vast, en met de andere arm maakte hij met de telefoon foto's. De zonsopgang zelf was niet zo spannend, maar het licht wat op de Bromo viel was veel spectacairder. Dat was heel erg mooi. We zijn toen gegaan naar de Jeep, die ons naar de vulkaan zelf bracht. Hier kon je dan met paard op te voet naar boven gaan, maar ja, wij namen natuurlijk allemaal een paard. Helaas kreeg ik een soort ezel (nou ja, een heel klein paard), waardoor ik bijna op de nek van dat beest zat. Al zwoegend klom dat arme beest naar boven. Tom mocht alleen rijden en dat deed onze John Wayne heel erg goed. Zelfs Joyce bleef goed in het zadel zitten. De paarden liepen niet helemaal naar boven, het laatste stuk moest met de trap. Dit waren ongeveer 250 treden, behoorlijk steil omhoog. Boven op de krater kon je helemaal naar binnen kijken, en rook je de zwavelgassen heel erg goed. Gelukkig hadden we mondkapjes gekocht, want er was ook ontzettend veel stof. Toen weer naar onder met de trap, en daarna per paard weer verder. Tom had helaas een wild paard, die bijna op hol sloeg. Maar Tom had het beest goed onder controle.

Weer terug bij het hotel hebben we ons omgekleed en ontbeten en daarna bracht onze chauffeur ons naar Surabaya. Deze stad is in tegenstelling tot de andere steden behoorlijk modern, groen en minder druk. Hotel was snel gevonden, dus snel inchecken, koffers naar de kamer en toen de stad in om het geboortehuis van Opa Eric te vinden. De Jala Bogowonto hadden we snel gevonden (dankzij goede navigatie op de Iphone), echter het huis was er niet meer. Heel toepasselijk is er nu op de plaats van het huis een restaurant. Een betere bestemming had het niet kunnen krijgen! Ik ben nog in een naburig gelegen pand naar binnen geslopen om op de 3e etage zicht te krijgen op de achterkant, echter het was geheel volgebouwd. We hebben maar was foto's genomen van de straat en een (volgens ons) heel oude boom tegenover de woning en zijn verder gegaan.

Morgen moeten we weer vroeg opstaan om het vliegtuig naar Sumatra te nemen. Ik weet niet of ik deze week nog aan het blog kan werken, want ik kan mij voorstellen dat er geen internet in de jungle is.

---