bromo

---

Na het hele Gili gebeuren gehad te hebben zijn we vertrokken op weg naar het volgende avontuur. Vanzelf sprekend wederom afgezet met het ticket maar dat mocht de pret niet drukken. Met de boot langs de feestvierende menigte richting Lombok. Met busje naar het vliegveld om vervolgens vertraging te hebben. Lang zitten kaarten dus de tijd vloog om. In Bukit Lawang hebben we een spelletje geleerd met de naam "shit head". Klinkt net zo simpel als het is, dus erg leuk.
Geland op Surabaya. Hier fastfood naar binnen gestouwd en snel verder gegaan. Busje hier, busje daar en laat op de avond in een dorpje aan de voet van Bromo.
Bromo is een actieve, niet hele hoge, stinkende (!!!!!!!!!!) vulkaan.
Om 03.00 opgestaan om de memorabele zonsopgang te zien op Bromo zelf. Echt heeeeeeel vroeg, en echt fit waren we niet. In het werkelijk pikkedonker op de tast naar de vulkaan. Een kwestie van een zaklampje mee nemen en de witte blokken te volgen volgens de lonely planet. Geen wit blok gezien! Tot aan de voet van Bromo. Wel werden we in het eerder genoemde echt heel erge pikkedonker gevolgd door mannen die ons op hun npaarden wilden hebben alsof we zelf niet lopen konden (lopen wel, witte blokken vinden niet....dus toch wel handig die mannetjes anders waren we heel ergens anders uit gekomen). De wind klonk onheilspellend spannend. De barretocht naar Bromo doorstaan om vervolgens nog ik weet niet hoeveel treden op te moeten de zwavelstank tegemoet. Niet alleen werd nu ons het zicht ontnomen door de zwavelrook, onze adem werd af gesneden van de stank. Na een tijdje begon zelfs ons gezicht te tintelen.
Helaas werd de zonsopgang belemmerd door een dik wolkendek. En de drie achterliggende vulkanen slechts deels zichtbaar waren. Niets geen pufjes in de verte van andere vulkaan.
Overal zijn ze dus ook hier. Jappen. In vreemde posities en met vreemde verlangens. Zo wilden ze graag met ontbloot bovenlijf (gelukkig bleef het hierbij) op de foto. Misschien is dit een mooi moment om te vertellen hoe koud het op Bromo is. We hebben het over Neerlandsche temperaturen! Daarnaast is het ook zeer gewild om met een witte op de foto te gaan, dus Annie en ik are famous.
Terug gestrompeld naar het hotel. En tijdens het ontbijt zagen we de mist verder optrekken. Hoewel we in lava view hotel zaten was de enorme berg aan de overkant al bijna niet meer zichtbaar. Onze plannen om in de middag naar een andere, hogere (met pufjes actieve) vulkaan te gaan viel een beetje in het water toen het ook nog begon te motteren. Absoluut geen zin om een middag en avond in de mist en regen door te brengen zijn we als een idioot gaan inpakken om weer te vertrekken. Busje hier, busje daar. Mensen gek gemaakt met onderhandelingen (we hebben nog wat wraak te nemen) gingen we richting Yogyakarta....

---

Photos

Mt Bromo9
moe!