Advertisement
Published: January 9th 2012
Edit Blog Post
Van alle plaatsen die we in India bezochten is Bombay de meest bizarre en fascinerende, vandaar een extra blog over deze megastad.
Bombay is een soort uitvergroting van een toch al uitzonderlijk land (of eigenlijk continent), een stad met het op een na duurste huis ter wereld, terwijl ruim de helft van de Mumbaikars (zo heten de locals) in krotten woont. Dit bijna duurste huis ter wereld (176 m hoog, compleet met bioscoop, parkeergarge en zwembad) wordt overigens niet echt bewoond, waarschijnlijk omdat de eigenaar en zijn familie het niet veilig vinden volgens de Indische variant van Feng Shui. De oostgevel is namelijk erg gesloten en de westgevel open en dit zorgt, aldus een expert in dit soort zaken, voor ruzie en veel negatieve energie die via de westgevel binnen kan komen. Voor de zekerheid is er wel 250 man personeel, mocht de goede man besluiten om in zijn toren een biertje te komen drinken. Maar hij kan het lijden, hij heeft nog ongeveer 25 miljard over (dit is waarschijnlijk meer dan de 50 miljoen armste Indiers bezitten).
Behalve dit bizarre huis zijn er allerlei onbetaalbare villa's en paleizen van de filmsterren van Bollywood, de rijkste Indische industrielen en corrupte politici.
Dit is op zich niet zo bijzonder, elke grote stad heeft dit, maar in Bombay staan de villa's verspreid over de stad, vrijwel zonder uitzondering op loopafstand van krottenwijken. De oude wijk voor de welgestelde elite, Malabar Hill, heeft 11 krottenwijken. In sommige gevallen zijn dit dorpjes die zijn uitgegroeid tot krottenwijken, maar veel zijn er van recente datum. Anders dan in de meeste andere landen komt dit doordat de elite de armen niet heeft kunnen verdrijven, ondanks dat de krotten volgens de wet niet zijn toegestaan. Dit is grotendeels te danken aan het feit dat India een democratie is, waar de macht van de meerderheid (in Bombay dus de krottenbewoners) geldt. Omdat de armen veel meer te winnen hebben bij verkiezingen (ze kunnen zaken als riolering en electra afdwingen via hun afgevaardigde) is de opkomst onder de armen veel hoger dan onder de rijken. Een afgevaardigde voor Malabar Hill voert daarom geen campagne in de dure appartementencomplexen, maar in de 11 krottenwijken. En wil hij of zij herkozen worden, dan zal toch minstens een deel van de beloften aan de armen moeten zijn nagekomen. Sloop van een krottenwijk is dus politieke zelfmoord.
Het gevolg van dit democratische systeem is
dat er overal mensen wonen: in de berm, in het park, op daken, langs het spoor. In Madras wonen er ook een aantal families op de stoep voor het hooggerechtshof, keurig geregistreerd en met stemrecht. Niet dat ze veel zullen begrijpen van politiek, maar stemmen doen ze wel. Toen een van de stoepbewoners werd gevraagd waarop ze stemde was het antwoord "op de godin Indira Gandhi" (indira Gandhi was premier van India ).
Sommige stoepbewoners of krotbewoners krijgen het overigens niet voor elkaar om een soort legale status te krijgen, maar hier helpt het rechtssysteem van India bij; het kan al gauw enkele decennia duren voor een zaak is afgerond. Zo waren er vorige week in Bombay een aantal stalletjes opgeruimd in een park, na 30 jaar juridische strijd. Daarmee was de zaak nog niet afgedaan, want, zo vermeldde de krant, de standhouders waren nog niet gehoord door de rechter ; dit komt misschien rond 2021 aan de beurt.
Een aantal krottenwijken zijn al meer dan een halve eeuw oud en zijn soms nauwelijks te onderscheiden van de oorspronkelijke dorpen (die er ook niet al te best uitzien). Het leven gaat hier gewoon z'n gang, kinderen gaan naar schooltjes,
overal kun je Engelse les en computerlessen volgen, en veel inwoners gaan gewoon met de bus of trein naar hun werk in nette kleding. Ze wonen alleen extreem krap (gemiddeld bijna 5 personen per kamer) en het is er smerig. Veel woningen zien er degelijk uit met stenen muren en soms ook airco; de betere woningen schijnen per m2 meer te kosten dan in Nederland. Voor degenen die Slumdog Millionaire hebben gezien: deze film is niet erg goed ontvangen in India omdat het de meest schrijnende gevallen laat zien en omdat de werkelijkheid wat is gedramatiseerd. Zo kwamen we langs een wasplaats waar de scene was opgenomen waarin de kinderen in het smerige water gingen zwemmen. Dit bleek eenmalig te zijn, normaal wordt hier niet gezwommen en de regisseur had er wat extra water in laten lopen voor de film.
Opvallend is ook dat veel mensen met geld in de krottenwijken blijven wonen; dit schijnt te komen doordat het alternatief, een flatje in een appartementengebouw, een nog slechtere naam heeft. Veel krottenbewoners voelen zich anoniem in een flatje, terwijl ze in de krottenwijken in een soort extreem drukke volkswijken wonen. In het oude centrum van Bombay is de drukte nog
groter, op elke hoek is wel wat te zien en te beleven; overal verkopers, eetstalletjes, bedelaars, sjouwers met grote pakketten op hun hoofd en nog grotere pakketten op antieke handkarren, kleurrijke Hindoes, Moslims, Jains, Sikhs en Christenen met ieder weer een eigen kledingcode. Een permanent Lowlands (maar dan met Bollywood-muziek), zoals Angelique al snel opviel, en nog gratis ook!
Advertisement
Tot: 0.117s; Tpl: 0.013s; cc: 11; qc: 66; dbt: 0.0727s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Alfons
non-member comment
Bombay
Ha, mooi verhaal over Bombay, India op zijn smalst af en toe... De vergelijking met Rome is bijzonder - het lijkt me dat er toch enig verschil moet zijn met wat er allemaal op straat zich afspeelt en ligt?? Zijn jullie overigens Dharavi in geweest? Anja en ik zijn in Pune een stukje een krottenwijk in gelopen maar we ontmoeten zulke nogal vijandige blikken, dat we toch maar weer rechtsomkeert gemaakt hebben! Veel plezier en ik geniet van jullie prachtige foto's!! Groet, Alfons