Advertisement
Published: September 14th 2009
Edit Blog Post
We moeten 's nachts vroeg ons bed uit want om zeven uur vertrekt ons vliegtuig naar Cambodja. Dit keer zorgen we dat we ruim op tijd vertrekken om de stress van onze laatste (aankomst-vijf-minuten-voor-vertrek) vlucht te vermijden. De low-cost terminal van Kuala Lumpur blijkt een chaos. We staan drie keer in de verkeerde rij en als we eindelijk ingechecked en al bij de terminal staan wordt het wachten ons ondraaglijk gemaakt door de nabij-vriespunt temperatuur in de gate. Als we eenmaal in het vliegtuig zitten duurt het wel erg lang voor we gaan taxieen en dan roept de piloot om dat er een 'technisch probleempje' is met de band en dat we er allemaal weer uit moeten. Na een krik-sessie, die een stuk langer duurt dan bij een auto, heeft het vliegtuig een nieuw wiel en mogen we eindelijk de lucht in. Natuurlijk (volgens de wet van Murphy) kan er veel meer fout gaan, en na een turbulent half uurtje krijgt de boordcomputer kuren en keren we wederom terug naar Kuala Lumpur International. Dit keer mogen we het vliegtuig niet uit en prakkiseren we (tijdens de plaatsing van een nieuwe computer) of we nog wel met deze kist de lucht in
willen. Na een verontschuldiging van de piloot ("better safe than sorry") betreden we het luchtruim en komen we zonder verdere problemen aan in Cambodja.
Siem Reap
De voornaamste reden om Siem Reap te bezoeken zijn de welbekende tempels van Ankor; een bron van inspiratie en trots voor alle Khmers (inwoners van Cambodja) die meerdere keren in hun leven op pelgrimstocht gaan, en natuurlijk voor de toeristen die massaal de tempels uit dit oude Aziatische rijk bezoeken. Het Ankor-rijk is opgebouwd in de periode tussen 800 en 1400 na christus, maar de vele oorlogen en grotendeelse opslokking door de jungle hebben sommige tempels in ruines veranderd. Jarenlange renovaties hebben de tientalle tempels weer openbaar gemaakt voor publiek, en het resultaat mag dan ook indrukwekkend genoemd worden.
Om de tempels te bezoeken hebben we voor drie dagen een scooter met chauffeur gehuurd die ons naar de mooiste exemplaren kunnen vervoeren. Als eerste staat een bezoek aan
Ankor Wat op het programma. Dit is de meest bekende tempel en de nationale trots van Cambodja. Hoewel we deze tempel erg mooi en vooral erg groot vinden, heeft hij het toch niet gehaald in onze top-3.
Ankor Thom (Bayon) met zijn 54
puntige torens bedekt met 216 identieke vreemd glimlachende koningsgezichten geeft je het gevoel constant nagekeken te worden. Favoriet was
Ta Prohm, die tegenovergesteld aan alle andere tempels, opgeslokt is door de jungle en er nog steeds uitziet als toen de Europese ontdekkingsreizigers in het begin van de 19e eeuw de tempels van Ankor 'herontdekte'. Oeroude bomen die met hun wortels de ondergelegen stenen verankeren hebben decor gespeeld voor een aantal scenes uit de film 'Tomb Raider'.
De beroemde zonsopkomsten en zonsondergangen hebben we helaas moeten missen want we hebben alle dagen regen gehad, maar het voordeel daarvan was wel dat we soms de enige bezoekers van de tempels waren. De dagen waren zo voorbij en voor we het wisten zaten we al weer in de bus naar Phnom Penh.
Phnom Penh
Begroet door een fikse regenbui (tot je enkels in de smurrie) gaan we op zoek naar een hotel. Nou ja, op zoek... De chauffeur van je vervoersmiddel zit je vaak eerst af bij een hotel waar hij commissie voor krijgt, maar wil je ook wel, na enig aandringen, bij een ander hotel afzetten. Van andere reizigers hadden we verhalen gehoord over een homestay aan een meer
met een aantrekkelijk uitzicht. Eenmaal gestationeerd blijkt dat het grootste deel van het meer volgestort is met zand en moesten we het doen met uitzicht over een slootje...
De reden waarom we naar Phnom Penh zijn gekomen is een stuk minder luchtig. Het is moeilijk voor te stellen dat nog maar 30 jaar geleden in Cambodja bijna twee miljoen mensen omgekomen zijn tijdens het regime van Pol Pot. Na verscheidene bombardementen van de VS om de Viet Cong uit te drijven waren de landarbeiders het zat en dit bracht een communistische tegenpartij onder de naam 'Khmer Rouge' voort. De Khmer Rouge, onder de leiding van Pol Pot, verdreef alle personen uit overheidsinstellingen, scholen en ziekenhuizen om te werken op het land. Pol Pot wilde Cambodja (in die tijd ook wel Demokratisch Kampuchea genoemd) in een agrarische utopie te veranderen en nagenoeg alle inwoners moesten als slaven (15 uur per dag!) in de rijstvelden werken. Religie, kunst, muziek en literatuur werden verboden en ieder geschoold persoon werd zonder pardon geexecuteerd. In 1978 kwam er, na een inval door Vietnam, een einde aan deze genocide en ging het doek neer voor de Khmer Rouge. Pol Pot wist te ontsnappen, hij is
nooit berecht voor zijn daden en overleed in 1998.
Tuol Sleng (Security Prison 21)
Deze voormalige middelbare school werd overgenomen door Pol Pot's veiligheidskrachten en veranderd in een gevangenis. Tussen 1975 en 1978 werden hier meer dan 17.000 mensen vastgehouden voordat ze afgevoerd werden naar de executievelden. De oude school is tegenwoordig een museum waar duizenden foto's hangen van alle mannen, vrouwen en kinderen die dit tussenstation gepasseerd zijn. Velen gemarteld en uitgehongerd, sommigen al dood voor ze vervoerd konden worden. De vele verschrikkelijke foto's, verhalen en martelwerktuigen hebben een diepe indruk achtergelaten.
Killing fields of Choeung Ek
Voor alle gevangen van Tuol Sleng was dit het eindstation. Geblindoekt werd hun schedel ingeslagen, met als laatste rustplaats een massagraf met honderden voorgangers. In 1980 zijn de overblijfselen van 9000 mensen opgegraven en daarvan zijn 8000 schedels in een herdenkingstoren geplaatst in de hoop dat niemand deze gruweldaden ooit zal vergeten. Hoewel er nog 43 massagraven aanwezig zijn liggen de Killing Fields er tegenwoordig vredig bij. Als je over de grasvelden dwaalt kun je je niet voorstellen dat hier drie decennia geleden honderden mensen per dag de dood vonden.
De Killing Fields van Choeung Ek en
de S-21 gevangenis zijn enkele van de vele... Verspreid door Cambodja liggen 167 gevangenissen, 343 executievelden en bijna 20.000 massagraven. Toch zijn de meeste doden gevallen na de oorlog. Ondervoeding, afwezigheid van medische zorg en de miljoenen landmijnen die tijdens de overheersing geplaatst zijn eisen vandaag de dag nog tientallen levens.
Advertisement
Tot: 0.151s; Tpl: 0.014s; cc: 9; qc: 58; dbt: 0.0616s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Willemijn
non-member comment
herkenning
Het is best raar om dat zo te lezen en te zien, ik ben toen op precies de zelfde plekken geweest!! Die gevangenis en massagraven zijn indrukwekkend hé!! Vreselijk wat daar allemaal is gebeurt! p.s. Maus en ik komen een paar dagen later naar Mauritsius...ik heb namelijk 5 en 6 november tentamens :(