Tanzania; Kilimanjaro ; Zanzibar - Sept/ Okt 2012

---

TANZANIA

22 SEPTEMBER 2012 TM 13 OKTOBER 2012

beklimming KILIMANJARO

safari LAKE MANYARA – SERENGETI – NGORONGORO KRATER

ZANZIBAR

Zaterdag 22 september 2012.



De wekker loopt om 5.30 uur af.



Om 10.05 uur stijgen we vanaf schiphol op met KLM 569 en na een zeer rustige vlucht landen we 7 uur en 55 minuten later op Kilimanjaro Airport. Via de trap zetten we voet op Tanzaniaanse bodem. Het is 19.00 uur, donker en 28 graden. We worden opgehaald en de auto staat tussen de palmbomen geparkeerd. Ons hotel, San Salinero, staat in Moshi ongeveer 45 minuten rijden. Het is bijna 1 rechte weg die helemaal doorgaat naar Kenia. Het is een leuk hotel met allemaal rondavels, een zwembad en bar in de buitenlucht met zitjes eromheen. We krijgen nog wat te eten en drinken aan de bar. De TV staat aan op Engels voetbal. Dit is trouwens de laatste TV die we de rest van de vakantie zien. De bar ligt in een diepe kuil en het kleine meisje achter de bar komt er bijna niet bovenuit. Dan is het bedtijd. Zondag 23 september 2012.



Het is vroeg donker in Afrika en weer vroeg licht. Jan zet om 7.00 uur de wekker om de Kilimanjaro met zonsopgang te fotograferen maar het is bewolkt buiten dus draaien we ons weer om. Normaal gesproken heb je vanuit de tuin bij het zwembad een prachtig zicht op de Kili. Maar niet vanochtend. Na het ontbijt gaan we gewapend met een plattegrond van Moshi naar het centrum lopen. Dit is ongeveer een uurtje lopen. Onderweg zien we restaurantjes, winkeltjes en een soort tuincentrum. Het is zeer schoon en de mensen zijn aardig. Midden in Moshi kan je heerlijke cappuccino drinken. Wel speciaal voor toeristen maar eerst lopen we door naar het oude treinstation. Pinnen onderweg geld en kopen een converter want onze stekker past niet in het stopcontact. Eindelijk zijn we bij het oude station en zien we een oud en vervallen gebouw. De spoorlijn deelt Moshi in tweeën. We steken de spoorlijn over naar een “krottendorpje” dat aan de spoorlijn ligt omdat iedereen oversteekt en op het spoor loopt doen wij dat ook. Het dorp ziet er schoon en netjes uit maar de hutjes zijn armoedig. Natuurlijk is er in het midden van het dorp een groot zanderig voetbalveld waar veel kinderen spelen. De mensen lopen in kleurige kleding met hun kerkboek onder de arm naar de kerk. Ze zien er tiptop uit.

Nu is het tijd om naar de Kilimanjaro Native Cooperative Union (1984) Limited te gaan voor een super cappuccino en een heerlijke lunch. Voor de deur zit een agent met een groot gevaarlijk geweer. We zijn van plan om met de plaatselijke (dala dala) bus terug te gaan maar die zitten propvol.

Het is wel jammer dat je geregeld aan wordt geklampt door jongens die je eerst willen helpen maar later iets willen verkopen. Op zich niet erg als nee nee is maar van eentje kwamen we niet af.

Uiteindelijk zijn we rustig terug gaan lopen naar San Salinero en hebben de rest van de middag lui en lezend doorgebracht bij het zwembad. De pinda’s opgepeuzeld die we onderweg hadden gekocht. De Kili laat zich met zonsondergang zien en hij staat op de foto!!!!!!! Het enige wild wat we vandaag hebben gezien zijn mooi gekleurde vogels, toekans, een eekhoorn en veel hagedissen.

Vanavond zouden we een briefing krijgen van onze gids voor de beklimming van de Kili maar hij belde af. Nu komt hij morgenochtend tussen 10 en 11 uur.

Zittend aan de bar met een biertje en kijkend naar de voetbal komen we de avond wel door. De zenuwen nemen toe voor de grote dag morgen. Gaan we het halen????? Maandag 24 september 2012.



Jan heeft pijn in zijn rug, knie en lies. Het zit niet mee maar hij wil toch de Kili op.

De andere klimmers vertrekken tussen 8 en 9 uur richting Marangu gate en onze gids is er nog steeds niet. De spanning stijgt. Het is even over 11 als onze gids arriveert. Jan is woedend en doet zijn zegje. Na 50 minuten rijden zijn ook wij eindelijk bij de Marangu Gate en krijgen een trommeltje in onze handen gedrukt van een man (onze kok). Dit blijkt onze lunchbox te zijn. Er zit worst en kip in. Foutje. De slaapzakken en het vegetarisch eten is niet geregeld. Weer discussies en we wachten en wachten (2 uur lang) zonder uitleg te krijgen. Dan zien we onze “gids” ruzie maken met iemand van de Magangu gate organisatie. Het gaat er fel aan toe en ik ga kijken of hij ons uitleg kan geven. Hij vertelde mij dat onze gids geen permit heeft en dat hij ons niet tijdens de beklimming mag gidsen. Hij helpt ons super en belt onze tussenpersoon, Leopard Tours. Ik zie het somber in of we vandaag nog wel vertrekken. Deze man zorgt voor een andere gids. Mboyi, leuke vent. Gelukkig komt het goed en kunnen we beginnen. Het eerste stuk lopen we door de jungle en zien blue monkey aapjes en grote witnekraven. Vanaf stap 1 gaan we omhoog over een makkelijk pad maar we moeten nu al langzaam lopen en we horen vaak pole pole. Ons lichaam moet wennen aan de ijle lucht. Later verandert het pad in grote stenen. Na 8,75 km en een stijging van 818 meter zitten we op 2.720 m hoogte en we bij de Mandara hutten. Een bak met warm staat klaar en we kunnen ons opfrissen. We slapen op een slaapzaal met 4 zuid-Afrikanen. Leuke mensen. Tijdens het eten in de eetzaal zitten we toevallig naast hun. We krijgen popcorn met koek en koffie daarna soep, groente en aardappels. Het smaakte goed. Om 20.30 uur gaan we slapen.

Dinsdag 25 september 2012.



Na een ontbijt van chocolade pap, pancakes en eieren starten we om 8.00 uur. Onze plaats in de eetzaal is makkelijk te herkennen want iedereen heeft zijn kleur tafelkleed. Door de eetzaal lopen leuke eekhoornachtige muisjes van links naar rechts.

Water en repen mee en verder zo weinig mogelijk in de rugzak. Mboyi draagt de zware camera van Jan want zijn rug is nog niet helemaal goed. Het nevelwoud verandert snel in een weids landschap van reuze heide, Lobelia’s en reuzenkruiskruid. Af en toe een vogel maar verder geen dieren. Hier hebben we een mooi uitzicht op de met sneeuw bedekte Kibo top. Het eind doel van ons avontuur. Na een fantastische lunch van zelf gemaakte patat en salade (3.449 m) lopen we pole pole (langzaam) verder de berg op. De paden zijn afwisselend erg stoffig of bijna onbegaanbaar met stenen maar we redden het en komen om 14.15 uur aan in het Horombo huttenkamp. We delen een vier persoonshut met Sabine uit Zuid-Afrika. Een zeer leuke en positieve vrouw en niet al te jong meer. Zij doet deze beklimming helemaal alleen. Ons teiltje warm water, koffie en popcorn staan alweer klaar. Vandaag hebben we 12,5 km gelopen in ongeveer 5 uur. Uurtje geluncht en 998 meter gestegen tot 3.700 meter. We zijn moe maar happy. Eten en naar bed.

Woensdag 26 september 2012.



Vandaag worden we wakker met alweer een stralende dag maar door de hoogte (3.721 m) lekker fris maar de zon warmt alles snel op. Onze gids Mboyi stelt voor om op deze acclimatiseringdag naar de Zebra rots te lopen om boven de 4.000 meter te komen. Het uitzicht is prachtig en de Kili komt steeds dichterbij. Bij de Zebra Rots liggen we heerlijk in het zonnetje en ja, de rots is zwart-wit. Je kan nog hoger,wat de andere klimmers allemaal wel doen, maar Mboyi zegt dat we onze krachten beter kunnen sparen voor morgen en de rest van de dag moeten we uitrusten. Terug in het kamp krijgen we weer een teiltje warm water om ons te wassen. Jan scheert zich voor het eerst tijdens de klim. Onze kleding is behoorlijk stoffig maar stinken doen we niet. (nog niet).

Om 12 uur hebben we weer een heerlijke lunch en Mboyi let erg op of we wel genoeg eten. We smullen alles op. Nu zitten we lekker voor onze hut in de zon te lezen. Donderdag 27 september en vrijdag 28 september 2012.



Twee bakjes met warm water kondigen een nieuwe klimdag aan. Na de chocolade pap en brood met gebakken ei en een lunchpakket in onze rugzak gaan we verder richting de top. Koffie drinken mogen we niet meer van Mboyi. We hebben 2 dagen met Sabine uit Zuid Africa in een 4 persoonhut geslapen en het klikt goed. We huggen en wensen elkaar good luck.

Ondanks dat het druk is in het kamp lopen we niet in file de berg op wat erg fijn is.

Het metershoge reuzenkruiskruid doet ons denken aan zeer hoge heide.

Later steken we de Maua rivier diverse malen over en komen bij het laatste waterpunt.

Het landschap verandert in een brede woestijnzone, Kibo Saddle genaamd. Ruig met groots uitzicht op de twee hoogste toppen van de Kilimanjaro, rechts Mawenzi en links Kibo.

Bij de lunchstop krijgen de witnetraven mijn lunch. Ik ben misselijk en wil niet eten. Bij het ontbijt let Mboyi goed op of we genoeg eten maar nu zitten we uit de wind in de zon tegen een rots en mijn lunch verdwijnt achter de rots. We kunnen het Kibo huttenkamp zien maar het duurt nog ruim een uur voordat we er zijn. De Kibo hut bestaat uit 10 persoons slaapzalen de toiletten mogen deze naam niet hebben. We zijn 1000 meter gestegen en zitten nu op 4.700 meter.

Eerst krijgen we weer thee met popcorn maar mijn eetlust is helemaal weg maar met Jan gaat het gelukkig goed. De spanning stijgt want vannacht gaat het gebeuren. Een Koreaanse man die bij ons slaapt is zo ziek dat er een dokter bij komt toch wil hij vannacht omhoog lopen. Om 18.00 uur krijgen we soep en spaghetti en Mboyi waakt weer als een hond over ons. Bij mij gaat er een beetje soep in, Jan doet beter zijn best. Nu is het tijd om onze uitrusting te controlen en dat wordt grondig gedaan door Mboyi. We moeten alles laten zien en hij zegt of het te warm of te koud is en wat eerst aan moet en hoeveel lagen. Ik ben bang voor de –30 graden boven op de top. Maar goed, bij mij is alles oke. Dan Jan, zijn broek wordt afgekeurd en Jan krijgt een broek van een van de porters die in het Kibo kamp blijven. Verder was Jan’s uitrusting oke. We moeten gaan slapen en worden om 23.00 uur gewekt met thee en biscuitjes. Mijn maag is absoluut niet in orde maar de thee gaat erin en ik probeer een koekje te eten. Getverderie, er zit chocolade in. Maar Jan zegt opeten. Dat doe ik maar ik kots alles eruit. Geen goed begin. Onze super gids en zijn assistent gids dragen onze rugzakken. Daar zijn we erg blij mee en de slagingskans wordt hiermee wel groter.

00.00 uur starten we onze echte uitdaging. In het pikke donker met een hoofdlamp lopen we door los gravel zigzaggend de berg op. Na het legen van mijn maag ging het beter maar bij deze inspanning overheerst de misselijkheid weer. We gaan erg pole pole en eerst doet de lamp van Mboyi het niet meer en dan geeft mijn lamp het op. Ik zie niet meer waar ik moet lopen en we lopen zo langzaam dat ik af en toe achterover dreig te vallen maar dan krijg ik een duwtje in de rug van Jan. We stoppen geregeld en drinken water en thee maar ik lust geen snickers of iets anders. Als je naar boven kijgt zie je allemaal lampjes en denk, was ik daar maar al vast, maar als je naar beneden keek waren er nog meer lampjes die langzamer gingen en was ik blij met waar wij al waren.

Er is 1 optie: DON’T GIVE UP. En dat heb ik mezelf wel 1000000x gezegd. Het laatste stuk moeten we over metershoge rotsen klimmen met een handje van Mboyi red ik het en komen we eindelijk aan bij Gilman’s Point, 5.685 meter. Het wordt licht en de zonsopgang geeft fantastisch mooie kleuren op de bergen. De ijsmassa is gigantisch maar wij lopen niet de sneeuw en ijs. Het laatste stuk naar UHURU PEAK, 5.895 meter is nog bijna 2 uur lopen. Onze voeten willen niet meer en we stoppen steeds vaker. We zien mensen omvallen en terug gaan maar de meesten halen het. En, ja, eindelijk staan we op de top en de foto is gemaakt. Wat zeker heeft geholpen dat we het hebben gehaald is het weer. Het vroor natuurlijk wel boven op de top maar er was geen zuchtje wind. Normaal kan je er niet langer dan 10 minuten blijven staan maar wij konden blijven zolang we wilden. Sabine zien we boven op de top echt goed van haar. Op de weg terug komen we meer bekenden tegen en iedereen is blij voor elkaar. Totaal hebben we er, naar boven en naar beneden, 10 uur over gedaan.

In de Kibo hut kunnen we even rusten en na de lunch dalen we verder af naar het Horombo huttenkamp. Dit is nog 3 uur lopen, het wordt warmer en we krijgen meer zuurstof. Het is kouder dan 2 dagen geleden in het kamp want de ijspegels hangel aan de wasbakken in de toiletten. In de eetzaal vragen bekenden of we het gehaald hebben en hoe de ervaringen zijn geweest. De nieuwkomers in het kamp vragen ons de oren van het hoofd want zij moeten nog omhoog en zijn nerveus.



Zaterdag, 29 september 2012.



Na een nacht slapen en het laatste warme bakje water slaan we de chocolade pap over en krijgen de kans om de hele crew, gids, assistent gids, kok en 6 dragers te bedanken voor hun hulp en hen een fooi te geven. Wij op onze beurt krijgen prachtige liederen te horen, Kilimanjaro en Hakunamatata. Mboyi is ziek en heeft pijn in zijn knie en vraagt of we het erg vinden om het laatste stuk met de auto naar beneden te gaan. Ja, als hij ziek is doen we dat natuurlijk. Toch moeten we eerst nog 3 uur naar Mandara huttenkamp lopen, waar alweer een lunch wacht, mijn maag is inmiddels weer beter. Tijdens deze afdaling is Jan door een bruggetje gezakt. Hij zakte met 1 been behoorlijk in de diepte waarmee hij zijn lies verrekte. Het lopen gaat hem niet goed meer af maar met de prikstok moet hij verder. Na het Mandara huttenkamp moeten we nog 1 uur lopen om bij de plek te komen waar de auto kan komen. Het is een ambulance. Daar gaan we met z’n vieren in en rijden naar de gate. De laatste 2 uur die we hadden moeten lopen zijn we dus met de auto gegaan.

Bij de gate schrijven we ons uit en krijgen het golden certificaat omdat we de top bereikt hebben. Mboyi tekent de documenten en ons Kilimanjaro avontuur is geslaagd. Het was geweldig maar ik doe dit NOOIT meer. De transfer naar Moivaro Coffee Lodge is geregeld. Toch gaan Mboyi en Augusto, de assistent gids, nog mee naar Moshi om onze bagage op te halen bij het vorige hotel en daar staat de transfer naar Arusha. Mboyi blijft verantwoordelijk voor dit alles. Hij heeft het goed gedaan. We nemen nu afscheid en na 2 ½ uur rijden zijn we in het paradijselijke Moivaro Coffee Lodge. Het is een groot complex gelegen op een oude koffieplantage. De cottages zijn sfeervol en de tuin is prachtig met tropische planten en bloemen. We hebben bij ons huisje een bananenboom staan. Tijd om te douchen. Ik wist niet meer dat ik highlights in mijn haar had zo vuil was het. Onze voeten krijgen we met veel geboen niet eens schoon. Dat moet slijten. Op de veranda met uitzicht op Mount Meru nemen we na een week voor het eerst een biertje en een wijntje. Tot het laatst toe heeft Mboyi de camara van Jan gedragen en de camera kreeg de naam my baby. We missen Mboyi nu al.

Zondag 30 september 2012.



Sinds een week hebben we weer in een echt bed geslapen. Na een super ontbijt hebben we de 2 uur gecompenseerd die we gisteren niet gelopen hebben. We hebben met een gids een village walk gedaan van 3 uur. Lopend over de koffieplantage krijgen we uitleg over het proces van plukken tot branden. Over alle bomen en vruchten vertelt hij iets. Door het dorp lopend vertelt hij ons over de huisjes, kopen bananen. De kinderen halen water bij de waterput.

Bij een vrouw mogen we in haar tuin kijken hoe zij de koffiebonen te drogen legt en de primitieve machine waarmee het velletje verwijderd wordt. Bij een lokale brouwerij mag Jan het bier proeven maar hij ziet er vanaf. Het is zo smerig. Wel kopen we een flesje bananenwijn. Onze voeten willen niet meer en zitten vol met blaren. De rest van de middag liggen we bij het zwembad. Maandag 1 oktober 2012.



We weten niet hoe laat we opgehaald worden dus dat zien we wel. Om 8.00 uur staat onze chauffeur voor de deur. We willen net gaan ontbijten en zeggen hem maar te wachten. Geen probleem natuurlijk zoals alles hier geen probleem is. Na het ontbijt worden we naar Arusha gebracht voor een briefing. De extra gamedrive staat niet in hun programma en de vlucht naar Zanzibar is weer een uur later. Joe onze driver lost het probleem op van de extra gamedrive om te zeggen dat we om 6 uur gaan rijden. Geen probleem.

Op de papieren van Joe staat dezelfde vlucht als op onze papieren dus daar gaan we vanuit. We krijgen een indruk van Arusha omdat we erdoorheen rijden. Het is druk, veel handel, mensen, markten en alles is zeer kleurrijk. Het is ongeveer 2 uur rijden naar Lake Manyara National Park door een dorre vlakte waar veel Massai loopt met hun koeien en geiten. Bij het dorpje Mto wa Mbu lopen we met een jongen door het dorp. Hij laat ons de rijstvelden, een schooltje, en de markt zien waar we een rode banaan eten. Daarna rijden we naar onze slaapplaats, Kirurumu Tented Lodge om te lunchen. Om 15.00 uur rijden we naar het park. We zien blue monkey’s, bavianen, olifanten, zebra’s, wratten zwijnen, waterbokken, impala’s een hippo (heel ver weg), flamingo’s, (alleen een roze gloed), veel vogels, gieren en toekan’s maar geen hangende leeuw in de boom. We rijden in een toyota 4wheel drive waar het dak van omhoog kan. Ik hang de hele gamedrive uit het dak en hap veel stof.

Om 19.00 uur zijn we terug in onze grote, mooie tent met douche en toilet en prachtig uitzicht op het meer.

Nu is het dinnertime.

Dinsdag 2 oktober 2012.



Het waaide vannacht af en toe flink zodat de tent klapperde dan was ik wakker en keek vanuit mijn bed naar Lake Manyara en de pachtige zonsopgang. Vandaag rijden we naar Serengeti National Park via Ngorongoro Conservation Area. Het verschil tussen een National Park en een Conservation Area is dat in een NP geen mensen mogen wonen in een CA wel alleen als je Maasai bent.

Onderweg daarnaar toe zien we veel Maasai met koeien lopen en Jan knipt er op los met zijn camera. Joe onze driver laat de banden iets leeg lopen want dat is comfortabeler over de stoffige en hobbelige wegen die we gaan rijden. Joe noemt dit een African massage. Het is vreselijk stof happen want er is veel verkeer en er zijn vele safariauto’s. De ochtend is zeer teleustellend verlopen we zien bijna geen dieren. Het uitzicht over de krater was zeer mooi maar tijdens het rijden zien we 2 giraffen, veel gazelles, een bosvarken en veel vogels. Om een uurtje of 12 zijn we bij de gate van de Serengeti, een stukje verder lunchen we met een meegebrachte lunch. Zag er goed ut en smaakte ook goed. Er zitten veel verschillende fel gekleurde vogels te bedelen en ook enkele kleine ratten. Na de lunch lopen we een stukje en op een rots zit een blauw rose gekko.

Na de lunch in de Serengeti zien we duizenden gazelles en impala’s. Een olifanten familie met 3 kleintjes, 2 leeuwinnen, een leeuw met 3 kleintjes die eerst vanonder een boomtak naar ons gluren maar zich later vrolijk huppelend latend zien. Ze hebben honger en drinken bij een van de leeuwinnen. Hier blijven we tijd staan genieten. Een stuk verder op zien we een grote kudde buffels en 7 leeuwen/innen die zich klaar maken voor de jacht. De grote leeuw lag in de schaduw van een boom te wachten tot zijn maaltje gebracht wordt maar…………het duurt hem te lang en gaat naar de groep leeuwinnen en stuurt ze richting de kudde buffels. Een leeuwin gaat naar rechts de andere naar links de derde gaat rechtdoor. De rest volgt. Een buffel verwijdert zich van de groep waarschijnlijk is hij ziek of oud en wil zich laten opeten. Hij kijkt de leeuwen recht in de ogen. Het is facinerend om naar te kijken maar ons geduld wordt wel op de proef gesteld. Uiteindelijk gaan de leeuwen weer liggen en leeft de buffel nog. Wij moeten richting lodge want het is al 17.00 uur.

Onderweg daarnaar toe stoppen we nog vele malen voor zebra’s, olifanten met een kleintje van een paar dagen, grote volgels, een topi, hippo’s, waterbokken en nog veel meer. Gelukkig heeft deze middag onze dag weer goedgemaakt.

Toen de Serengeti Sopa Lodge in zicht kwam vond ik het er niet leuk uit zien maar binnen is het fantastisch. Onze kamer heeft beneden een lounge ruimte boven de slaapkamer met balkon met uitzicht op de vlaktes. Nu lopen er alleen gazelles misschien zien we morgen meer beesten.

Morgen hebben we de hele dag een gamesdrive met lunch in de lodge. Joe stelt voor om een lunch mee tenemen zodat we niet heen en weer hoeven te rijden. Goed plan.

Woensdag 3 oktober 2012.



Na een heerlijk ontbijtbuffet, met uitzicht op de Serengeti, gaan om 8.00 uur weer op pad.

Na 10 minuten rijden komen we een grote kudde olifanten tegen ze lopen dichtbij ons met kleintjes. De allerkleinste wil met zijn slufje wat groen bovenin een struik pakken en hij valt om. Zo snoezig om te zien. Hij blijft gelijk doodstil liggen. Als de kudde weer verder trekt loopt zijn moeder naar het kleintje en schopt hem zachtjes overeind. Geweldig. Daarna zien we op de geweldige uitgestrekte vlakte de buffels, antilopen, gazelle’s en veel meer. Dan krijgen we een tip dat er een luipaard is gezien. We gaan er heen maar door het hoge droge gras zien we het luipaard niet. Dat betekent dat we moeten wachten en ons wachten wordt beloond. Vlak voor de auto laat ze zich zien. Prachtig en zo krachtig. Soms duikt ze weer weg en komt verderop weer te voorschijn. Uiteindelijk klimt ze in een boom om te slapen. We rijden verder over de vlakte en komen bij een riviertje daar drentelen wel 10 giraffen naar toe en twee gaan er drinken. Voorpoten uit elkaar en die lange nek naar beneden om te drinken. Daarna sjokken ze weer terug de vlakte op. Het is een kwestie van geluk hebben om ze te zien. Iets verder op staan er wel 100 zebra te drinken. Dit is een heel spektakel. Ze schoppen en bijten elkaar en na iedere paar slokken vertonen ze vluchtgedrag. Water in, drinken en met z’n allen er weer uit even kijken er weer in enz. De klik van Jan’s camera vonden ze ook niets maar ze kwamen elke keer weer terug. Tussendoor zien we nog 2 grote lizzards, aapjes, hertjes en nog veel meer. In de hippopoel, omringt met prachtige palmbomen zodat het een oase lijkt, liggen wel 100 hippo’s en een paar krokodillen.

Lunchen doen we bij het informatiecentrum met zelf meegebracht lunch. Heerlijk. Hier zitten rocky halex, een soort super grote marmot, kleine fretjes en heel veel vogels. Voeren is verboden.

We zien ook allerlei andere dieren zoals gazelle en sprinkbok en andere kleine hertjes, weer veel olifanten die verkoeling zoeken in het water.

Na de lunch zouden we terugrijden en om 15.00 uur in het zwembad liggen maar het loopt anders. We zijn pas om 18.00 uur terug omdat we nog op zoek gingen naar een cheetah, die we niet gezien hebben maar we zijn nog zoveel keer gestopt om van de dieren te genieten. Leeuwen maar die hebben we gisteren beter gezien. Er slopen hyena’s en jakhalzen door het hoge dorre gras.

Vlakbij ons hotel ligt er een mannetjes luipaard in de boom. Hij is een stuk groter dan het vrouwtje die we deze ochtend zagen.

Deze dag krijgt een dikke 10plus. Nu zitten we bij het zwembad met een biertje en een wijntje.

Tijdens het diner wordt in de kamer alle kussens en de sprei van het bed gehaald en een muskietennet vanuit het plafond rondom het bed gedrapeerd. Het lijkt een hemelbeld van 4 bij 5 meter. Donderdag 4 oktober 2012.



Mijn voeten beginnen eindelijk weer schoon te worden na veel wasbeurten en op een grote blaar en een blauwe teennagel ben ik ongeschonden uit de Kilimanjarostrijd gekomen.

Na een goed ontbijt stappen we om 7.30 uur in de auto voor een lange stoffige rit naar de Ngorongoro krater. Al bij de eerste bocht steken er gnoe’s en zebra’s over. De gnoe’s hadden we gisteren alleen in de verte gezien dus dit is weer een mazzeltje.

We rijden weer door cheetah gebied, hoog dor gras, maar zien ze niet. In de verte zie ik iets op een rots liggen en vraag Joe te stoppen. Dan zien we leeuwinnen op de rots en rijden er heen. 2 grote leewinnen en 4 kleintjes. We staan er vlakbij en kijken van uit de jeep via het open dak. Dan staat een van de leewinnen op en komt van de rots aflopen richting de jeep. Kijk mij recht in de ogen en ik krimp toch wat in elkaar. Joe ziet het gebeuren en lacht me uit. De leeuwin loopt naar beneden met de 4 kleintjes achter zich aan. Gewelig om te zien. 4 zorgeloze hummeltjes. Als de regentijd over een maand begint verdrinkt meer dan de helft. De leeuwin steekt het pad over waar wij staan en gaat in de schaduw de jongen te drinken geven. De jongen drinken en kijken af en toe over moeders buik naar ons.

Dan is het even doorbijten want veel zien we het volgende uur niet. Wel wat giraffen, zebra’s, stuisvogels, jakhalzen en honderden tomson gazelle’s maar daar stoppen we niet meer voor. De wit-gele vlakte veranderd in oranje stof en boven op de rim wordt alles groen met veel bomen. De krater beschikt over een uniek ecosysteem.

Het verbaasde mij al dat de jeep niet kapot gaat door de slechte wegen maar boven op de rim begeeft de schokbreker het. We rijden langzaam verder en Joe roept de mecaniciens via de radio op om een plek af te spreken waar zij de schokbrekers vervangen. Klus geklaart in een half uurtje. We rijden verder over de rim naar de Ngorongoro Sopa Lodge en arriveren hier rond lunchtijd en schruiven gelijk aan. 5 gangen lunch. Onze kamer is groot met een serre die uitkijkt op de krater. Dat is mooi wakker worden. De lodge ligt fantastisch met uitzicht over de krater welke ook vrij dor is maar de lodge kijkt precies uit over een groot groen bebost stuk. Een aapje komt nieuwsgierig kijken wie er bij “zijn” zwembad ligt. De rest van de middag liggen we aan het zwembad. De Kili beklimmen is vermoeiend maar op safari is ook vermoeiend. Steeds turend en spiedend en uren staan in de jeep om het beter te kunnen zien. Maar het is het allemaal waard.

Vanavond treden er een kwartiertje dansende Maasai op. Duimen dat we neushoorns zien.

Als we na een voortreffelijk buffet naar onze hut willen worden we geescorteerd door een grote sterke man tegen de wilde dieren die hier kunnen lopen. We komen veilig aan.

Vrijdag, 5 oktober 2012.



Nieuwe dag nieuwe kansen. Als we om 7.30 uur de rim afrijden de krater in laat een adelaar zich zien zittend op een boom. Grote vogels, gazelle’s zien we het eerste stuk. Dan komen we in de droge uitgestrekte krater en zien duizenden zebra’s, gnoe’s en buffels. Daar tussen door lopen zwijnen, jakhalzen, stuisvogels en gazelle’s. Dan komen we bij een groep leeuwen. Lekker lui liggend in het hoge gras maar we zien ze goed. Het zijn er wel 13. Jonge leeuwen en volwassen vrouwtjes. De boss himself ligt een paar honderd meter boven op een heuvel alles te bekijken. Al we wegrijden ziet Joe in zijn spiegel de leeuw met zijn wapperende manen naar beneden komen. Hij loopt recht op ons af dus hij staat goed op de foto. We gaan weer verder en rijden langs zebra’s en gnoe’s. Zij zijn al aan de migratie begonnen. Volgende maand begint de regentijd. Op zoek naar de neushoorn maar hij heeft weinig zin zich te laten zien. Wel zien we veel buffels. Overal waar je kijkt zie je dieren. De lunch bij de hippopoel moeten we in de auto opeten omdat er adelaars op de picknikplek zijn en die pikken het eten uit je lunchbox. Verder is het een prachtige plek altijd groen bij een poel. We gaan weer op zoek naar de neushoorn maar komen een bevallende waterbok tegen. Geweldig. Na een paar minuten is het kleintje geboren. Moeder eet de nageboorte op en likt het kleintje schoon en droog. Zo klein als het is staat het na een kwartier. Wel wankel maar toch. We zijn er stil van. Eindelijk vinden we de neushoorn. Ze hebben zich verstopt in een kudde buffels. Een neushoorn ligt vlak voor de kudde en de andere loopt het stuikgewas in maar je kan ze alleen met de verrekijker zien. Maar toch. We hebben de BIG 5 gezien. Buffel, leeuw, olifant, luipaard en neushoorn. Hele grote olifanten met geweldige slagtanden komen we tegen en later stormt er een leeuwin van een heuvel af voor een hunt. De gnoe’s stuiven weg maar ze weet er eentje apart te drijven maar ze mist. Hunt mistlukt geluk voor de gnoe. De hyena’s sluipen ook al rond. De leeuwin blijft in het gras liggen en loert op de zebra’s. Ze kijken elkaar aan maar de leeuwin onderneemt geen actie. De rust keer terug. Uiteindelijk klimt de leeuwin in een boom en gaat daar over een tak hangen. Dit heeft Joe nog nooit gezien in de krater. Het was een fantastisch dag en we gaan de rim weer op terug naar de lodge. Na vijven zijn we terug.

Even douchen en van de zonsondergang genieten.

Hoe mooi kan het leven zijn.

Zaterdag, 6 oktober 2012.



7.00 uur sharp rijden we terug naar Arusha. De safari is voorbij. Het was geweldig. Op de rim zien we alleen nog gazelle’s verder niets. Het is ook erg mistig. Het park moeten we voor 9.00 uur uit zijn want de fee is per 24 uur. Bij het uitchecken springt er een grote baviaan op een motorkap want achter de ruit ziet hij iets liggen. Hij grijpt ernaar maar de ruit zit ertussen. Ver voor die tijd rijden we weer op de asfaltweg. Geen African massage meer. De banden worden bij het eerste het beste dorpje weer vol met lucht gedaan. We stoppen nog bij diverse souvenirswinkeltjes voor een Kilimanjaro tshirt maar ze zijn of te groot of niet leuk. Wel koop in voor Inge een fantasie nijlpaardje bij de Maasai.

Onderweg zien we weer Maasai met hun koeien, geiten en ezels. Zij mogen weer gefotografeerd worden in tegenstelling in het Park. Dan moet je dik betalen. Alles gaat als een film voorbij.

Om 12.30 uur zijn we bij de Arusha Coffee plantage lodge voor de lunch. Lunchen doen we in een prachtige tuin en het buffet is meer dan voldoende.

We worden om 14.00 uur naar het vliegveld gebracht (2 minuten rijden) voor onze vlucht van 16.20 uur en nemen afscheid van Joe. Blijkt deze pas om 17.50 uur tegaan. Ons was gegarandeerd dat de vlucht om 16.20 uur zou gaan. Niet dus. Wel proberen ze ons op de 15.30 uur vlucht te plaatsten maar dat is niet gelukt. Dus een paar uur doorbijten op een klein rottige vliegveldje. De man die ons helpt belt nog wel naar Zanzibar om te zeggen dat onze vlucht later komt ivm de pickup.

Dit is een minpunt want in de 1^ste instantie hadden we de 15.20 uur vlucht geboekt en werd ons verteld dat die gecanceld was. Niet dus.

Nu komen we in het donker aan op Zanzibar na een rustige vlucht van een uurtje. De taxi staat al uren op ons te wachten dat maakt de mensen hier niets uit. Het 20 minuten rijden naar Clove Hotel en het laatste stukje moeten we lopen want we zitten midden in het oude centrum en daar rijden geen auto’s. Vlakbij het hotel is een groot park en we zien allemaal lampje in het park. Iedere avond staan er stalletjes met fantastische etenswaren. Grote spies met diverse vlees maar voor ons is er ook genoeg. Eerst de koffers op de kamer brengen. Het is even wennen na al die grote kamers hebben we nu een kleine kamer maar de kamer is oke, dan snel naar het park. Ook voor ons is er genoeg te eten. Een grote falafel bal met spinazie en een met groente gevuld pakje, noemen ze pizza. Dit alles voor 2,50. We kopen dit bij een man die een Nederlandse vader heeft in Den Haag. Hij wilde graag met ons babbelen en wat verkopen natuurlijk. Jan drinkt een beker suikerriet met lemon en ginger wat erg lekker was. 0,50 cent. Bier en wijn is hier niet te koop. Wat opvalt op Zanzibar dat er veel moslims zijn en veel katten. De mensen zijn zeer vriendelijk. Iedereen knoopt een praatje aan als wij dat willen.

Vlakbij ons hotel is een moskee. De ramen staan open en we kunnen naar binnen kijken er is een dienst bezig.

Na al het lekkers nemen we afzakertje op het dakterras van ons hotel met een biertje. Hier wel een biertje. Zondag, 7 oktober 2012.



Omdat we midden in het oude centrum zitten is de rust ver te zoeken. We waren erg verwend met rust en natuur. De mensen leven tot laat op straat en zijn erg vroeg wakker. Om 6.00 uur begint het alweer op gang te komen.

Na een lekker ontbijt op het dakterras met mooi uitzicht lopen we vroeg het oude centrum in. Voor het eerst deze vakantie hebben we een regenbui voor het stof van een minuut of 2. De temperatuur is heerlijk.

Volgens ons guidebook start de wandeling in Forodhani Gardens (tuinen van het volk) waar gisteren de lekkere eetstalletjes waren, 1 minuut lopen van ons hotel. Vanuit het park zien we het Arabische Fort, het oudste gebouw van de stad en het aangrenzende House of Wonders. Daarna verlaten we het park richting Bank Building ooit het woonhuis van Prinses Salme. In 1866 liep zij weg met een duitser toen zij zanger raakte en veranderde haar naam in Emily en is met haar geliefde getrouwd in Duitsland. In ballingschap schreef zij het boek Herinneringen van een Arabische prinses. Een huizenblok landinwaarts staat de St.-Joseph’s Cathedral. De mis gaat bijna beginnen en de mensen stromen de kathedraal in in hun mooiste kleding. Daarna de Kenyatta Road in, de belangrijkste winkelstraat in Stone Town. We komen bij het Africa House, dat ooit een Britse Club was. Tegenwoordig is het een restaurant en bar en biedt vanaf het balkon de mooiste uitzichten van de hele stad. We hebben het gecheckt en dat is zo. Het huis van Freddy Mercury is onopvallend maar na een paar maal vragen vinden we het huis. Hier is hij geboren verderop heeft hij een appartmement gehad met zijn zuster. De wandeling gaat verder lang High Court iets verderop taat State House, tegenwoordig de officiele verblijfplaats van de president van Zanzibar. Je mag het gebouw niet fotograferen wat niet gaat omdat er een hoge muur voor staat. Tegenover State House zien we Victora Gardens, door de sultan geschonken aan het volk maar het ziet er verwaarloosd uit. In het midden staat Victoria Hall waar, voor de onafhankelijkheid, de Wetgevende Raad zetelde. Vlakbij staat de achthoekige mijlpaal die de afstand op het eiland naar Londen aangift (12.978 km via het Suezkanaal). Op een groot veld verderop voetbalt de jeugd. Via Creek Road lopen we langs het Peace Museum. Hier staat een beeld van een olifant voor. Het is gebouwd als monument voor de Eerste Wereldoorlog. Het kan een verfje gebruiken. Om de Slave Market kunnen we niet heen en bezoeken het monument. Een diepe kuil met stenen beelden van mensen er in die een ketting om hun nek hebben. Afschuwelijk. Op het hoogtepunt werden er meer dan 60.000 mensen per jaar verkocht als slaaf. In de kelder van het St. Monica’s Hostel krijg ik kippevel. Hier zijn de slaven waarschijnlijk opgesloten en geketend. Het gebouw ernaast is de anglicaanse Cathedral Churst of Christ. Het kleine houten kruis links van het altaar is gemaakt van een boom in het Zambiaanse dorp Chitambo waar David Livingstone is gestorven en waar zijn hart is begraven.

Nu gaan we de Darajani Markt op. Hier is van alles te koop groente, kleding, vlees en dieren. Het is druk in de smalle steegjes en al snel zijn we de weg kwijt. Na veel gezigzag komen we ineens bij ons hotel uit. Pakken vanaf daar de wandeling weer op komen langs het restaurant wat vernoemd is naar Freddy Mercury bij de haven, langs het oude douane kantoor, De grote boom, een van de bekendste orientatiepunt van de stad, de oude apotheek met zijn opzichtige gevelversiering naar de haven waar alle ferry’s vertrekken. We maken de wandeling af langs het stadhuis wat er vervallen uitziet en gaan naar de winkelstraatjes. Eten een heerlijke falafel wrap in het Stone Town cafe, drinken cappuccino in de beste koffietent van Stone Town, Archipelago cafe met uitzicht op het strand en kopen 3 tshirt, een sjaal en een magneetje. Inmiddels is al de hele middag de stroom uitgevallen en in de winkeltjes is het donker maar met de mobieletelefoon wordt er bijgeschenen. Cappuccino is ook niet meer te krijgen want de apparaten doen het niet zonder stroom. Onderweg komen we de aardige man uit ons hotel tegen die kaartjes voor de ferry voor ons heeft gekocht. Het is gelukt. Hij fietst weer verder door de drukte en smalle straatjes.

In het restaurant van FM nemen we een biertje en een wijntje en kijken uit over zee. In het centrum is geen alcohol te verkrijgen behalve in de hotels.

Rond een uurtje of 5 gaan veel jongelui zwemmen in zee en de rest kijkt vanaf de kant toe.

De opbouw van de eetstalletjes is al in volle gang en wij genieten op ons dakterras van de zonsondergang.

Later gaan we daar weer wat lekkers halen.

Een hindoetempel, een katholieke kerk en een moskee staan hier dicht bij elkaar.

Wel is opmerkelijk dat de moslimmeisjes hier al erg jong een hoofddoek dragen (3- 4 jr).

Maandag, 8 oktober 2012.



Het laatste ontbijt op het dakterras en de laatste ochtend in Stone Town. We struinen wat onbekendere wijken af en besluiten nog wat geld te halen. Er staat een lange rij en als wij aan de beurt zijn is het geld op. Gewoon nog een kwartiertje wachten en dan kunnen we cashen. Aan de oostkant van Zanzibar kan je geen geld halen. Over heel Zanzibar rijden oude Vespa’s model 70er jaren.

Ali onze taxichauffeur is mooi op tijd en om 12.30 uur rijden we richting oostkust. De ringweg is afgesloten door een auto en Ali rijdt dwars de kleine straatjes en dan komen we daar vast te zitten. Maar uiteindelijk zijn we opweg. Het is een klein uurtje rijden en dan zijn bij Guesthouse Bellevue. De dorpjes Paje en Bwejuu waar we doorheen rijden zien er niet aantrekkelijk uit. Allemaal onafgebouwde huizen. Bellevue ziet er erg leuk uit en we worden hartelijk ontvangen. Onze hut is leuk en we maken een standwandeling naar Paje. Er zijn weinig toeristen en weinig standtenten open. Het is eb en de lokale bevolking graaft gaten en halen wormen uit het zand om te vissen. Op de terugweg drinken we bij een strandtijd wat fris. Een grote groep jongens is aan het voetballen er zit zeker talent tussen. Totaal lopen we 3 uur. Nu is 19.00 uur en zitten schoon en wel met een biertje en een wijntje in de gezellige lobby/restaurant.

Dinsdag, 9 oktober 2012.



Heerlijk vers fruit met yoghurt en muesli als ontbijt. De zee is warm maar de branding komt niet tot op het strand. Je hoort de branding een paar honderd meter uit de kust rommelen. Na 2 uurtjes zonnen op het strand maken we een strandwandeling voor de rest van de middag. Bij Blue Doors heerlijk pizza gegeten. Jan komt in gesprek met een jongen die fietsen verhuurt en morgen brengt hij om 10.00 uur 2 fietsen langs. We zullen zien.

Aan de kust zitten geen meeuwen maar kaaien en een enkele reiger.



We zien wat vissers die met bootjes en netten bezig zijn.



Een reis naar Tanzania is duurder dan naar Zuid Africa of Kenia, maar de levenstandaard van de inwoners is over het algemeen zeer laag, dwz dat de meeste inkomsten van alle reislustigen naar de verkeerde lieden gaat.

Het is jammer dat de tanzianen je als een geldboom zien en dat je nooit een gesprek kan hebben waarbij aan het eind men geen geld van je wilt hebben. Woensdag, 10 oktober 2012.



Weer een heerlijk ontbijt en de jongenman staat netjes om 10.00 uur klaar met de fietsen. We fietsen over het strand naar het noorden. Sommige stukken zijn goed te doen maar verderop zakken we ver het zand in en besluiten verder via de weg te gaan. De Blue Lagoon is niet erg ver weg. Het water is prachtig azuurblauw en we huren hier snorkels. We zien koraal en mooie gekleurde vissen. Niet spectaculair maar wel mooi. Gisteren kregen we een tip om dan te gaan lunchen bij The Rock. Dit restaurant ligt in het water en bij hoog water moet je er met de boot een anders kan je lopen. Wij gaan met de boot het is maar 2 minuten varen maar het ligt prachtig. Op de menukaart staat alleen vis maar we kunnen penne bestellen zonder garnalen. Als we klaar zijn willen we weg maar er is geen boot. We besluiten dat kleine stukje dan maar door het water te gaan lopen. Er ligt koraal dus het is er scherp. Maar we redden het. We fietsen helemaal voorbij Bellevue naar het dorpje Bwejuu waar een roze huis staat waar vrouwen tassen, jurken en andere zaken maken en zelf de opbrengst mogen houden. We kopen 3 tassen. Om 15.30 uur brengen we de fietsen terug en betalen de jongen 10 dollar. Tijd om lekker te douchen en een biertje te drinken. We lezen en internetten een uurtje. Mutters, onze nieuwe makelaar heeft voor vrijdag een bezichting en er komt een sms’je binnen dat er zaterdag ook een bezichting is om 11.30 uur. We landen smorgens om 7.00 uur op Schiphol en kunnen dan niet naar huis met al onze troep. Het is niet anders.

Vanavond is er een Swahili diner bij ons maar Jan heeft er geen zin in. Wij gaan pizza eten. Een uur lopen langs het strand kijken of we met de taxi terug kunnen. Dat is gelukt.

Donderdag, 11 oktober 2012.



Vandaag trekken we er met een super oude Vespa opuit. Twee willempies op en karren maar. Voordat we vertrekken krijgen we van de verhuurder een soort permit dat wij op zijn Vespa mogen rijden. Dit blijkt een gouden greep want bij de politiecontrole (3x) mogen wij door rijden en een stel die de permit niet had moest terug of wat dollers betalen!!!!

Als eerste stuffen we naar Jozani Forest hier leven de rode Columbus aapjes. Deze aapjes leven alleen op Zanzibar. Voordat we het park in gaan hebben we al veel aapjes gezien met kleintjes dat we besluiten het park niet in te gaan want het was er erg druk. Tegenover de ingang van het park staat een bord met schildpaddenopvang. Daar gaan we heen. Het is een klein stukje mangrovebos met 8 grote schildpadden in het water. We mogen ze voeren en ze komen uit je hand eten. Toch weer een goed doel gesponserd (hoop ik).

We zakken verder naar het zuiden en de oceen krijgt een prachtige azuurblauwe kleur. Mooier dan bij ons. Vanaf hier kan je met een boot naar de dolfijnen maar we doen het toch maar niet. We hebben al zoveel mooie momenten met dolfijnen gehad. We rijden door wat kleine dorpjes, waar mensen met hout en water slepen, koeien over de weg lopen en veel kleine winkeltjes, soms stenen huizen, maar ook nog veel plaggenhutten.

Sommige grote mooie resort zijn dicht wat we niet begrijpen. Bij een mooi strandje met in de verte een vuurtoren stoppen we en rijden tot we niet verder kunnen en lopen richting de vuurtoren. Het is redelijk onbegaanbaar en laten de vuurtoren voor wat het is. Uiteindelijk vinden we een mooi stekkie om te lunchen. De kaart is veel belovend alleen duurt het vreselijk lang want bij navraag wordt alles vers gemaakt. De Vespa start niet gelijk en een klein jongetje komt aan lopen en vertelt Jan hoe hij dat moet doen. Hij trapt op de voetstarter en de Vespa slaat aan. We komen langs een supermarkt en willen wat bier kopen om mee naar huis te nemen maar ze verkopen alleen Bavaria 0,0%. Nog even de derde tas ophalen in het winkeltje bij de dames en dan naar Bellevue terug. Om 16.30 uur liggen we nog even op het strand. Alweer (bijna) een dag voorbij.



vrijdag, 12 oktober 2012.



Ons laatste ontbijt in Tanzania smaakt goed. De koffers zijn ingepakt en gaan gelukkig dicht. We liggen heerlijk te lezen en luieren aan het strand tot Ali ons op komt halen om 13.00 uur. Ali is ruim op tijd en daarom zijn we ruim op tijd bij de ferry. Alles gaat volgens plan en om ongeveer 15.30 uur gaan we met de catamaran naar Dar es Salaam. In de eerste klas hebben we goede stoelen maar iedereen is stil en ligt met z’n ogen dicht in de stoel. De oceaan is behoorlijk wild en ik zit de 1½ uur durende tocht met moeite uit. Er zit een dikke knoop in mijn maag. In Dar es Salaam worden we opgewacht. De chauffeur brengt ons op ons verzoek naar het Southern Sun Hotel. Deze tip hebben we van Lisenka uit Stone Town. Volgens haar is er op het vliegveld niet veel te beleven en te eten dus eten wij heerlijk in dit hotel. Super tip.

Dar es Salaam is een erg drukke stad. We zien er niet meer van dan lange rijen auto’s. We worden om 19.30 uur keurig, nou ja keurig!!! we hadden een kleine aanrijding maar daar stoppen ze niet voor, op het vliegveld gebracht en onze vlucht gaat op tijd.

Ik slaap bijna de hele vlucht en zaterdag 13 oktober 2012 landen we om 7.00 uur op Schiphol.

Het regent.

Welkom thuis.

TANZANIA22 SEPTEMBER 2012 TM 13 OCTOBER 2012

climbing KILIMANJARO
Safari Lake Manyara - Serengeti - Ngorongoro Crater
ZANZIBAR

Saturday, September 22, 2012.



The alarm goes off at 5.30 am.



At 10.05 am we rise from Schiphol with KLM 569 and after a very smooth flight we landed 7 hours and 55 minutes later at Kilimanjaro Airport. Using the stairs we set foot on Tanzanian soil. It's 19:00, dark and 28 degrees. We are picked up and the car is parked between the palm trees. Our hotel, San Salinero in Moshi is about 45 minutes. It is almost 1 straight road that goes all the way to Kenya. It is a nice hotel with all rondavels, a swimming pool and outdoor bar with seating around it. We get some food and drinks at the bar. The TV is on in English football. This is also the last TV we see the rest of the holiday. The bar is located in a deep pit and the little girl behind the bar is almost not noticeable. Then it's bedtime.

Sunday, September 23, 2012.



It is dark early in Africa and again early light. January sets the alarm at 7:00 am to Kilimanjaro at sunrise to photograph but it's cloudy outside so we turn our back on. Normally you from the garden by the pool a great view of the Kili. But not this morning. After breakfast we go armed with a map of Moshi to walk downtown. This is about an hour walk. We see restaurants, shops and a garden center type. It is very clean and the people are nice. Center in Moshi, you delicious cappuccino. However, especially for tourists but first we walk to the old train station. Pins move money and buy a converter because our plug does not fit into the outlet. Finally we are at the old station and we see an old and dilapidated building. The railway shares Moshi in two. We stabbing the railway line to a "slum village" that is because everyone on the railroad crossing and the trail runs do we. The village looks clean and tidy but the huts are shabby. Of course there is in the middle of the village a large sandy soccer field where many children play. People walk in colorful clothes with their prayer-book under his arm to church. They look tip-off.

Now it's time to go to the Kilimanjaro Native Cooperative Union (1984) Limited to go for a super cappuccino and a delicious lunch. The door is a cop with a big gun dangerous. We plan to use the local (dala dala) bus to go back but they're packed.

It is a pity that you arranged to be clamped by guys who want to help you first but later want to sell something. In itself not bad as no no's but one we came unfinished.

Eventually we quietly walk back to San Salinero and have the rest of the afternoon lazily reading and spent by the pool. The peanuts eaten that way we had bought. The Kili can be seen at sunset and he is in the picture!!! The only wildlife we ​​have seen today are beautifully colored birds, toucans, a squirrel and many lizards.

Tonight we would get a briefing from our guide to climbing the Kili but he rang off. Now he comes tomorrow morning between 10 and 11 hours.

Sitting at the bar with a beer and watching the football we have by the evening. The nerves are increasing for the big day tomorrow. Will we make it?????

Monday, September 24, 2012.

Jan has pain in his back, knee and groin. It's not easy but I would still like to Kili.

The other climbers leave between 8 and 9 o'clock direction Marangu gate and our guide is still not. The tension rises. It is just over 11 as our guide arrives. Jan is furious and does his say. After 50 minutes we are finally at the Marangu Gate and get a drum in our hands of a man (our cook). This appears to be our lunchbox. There's sausage and chicken. Mistake. The sleeping bags and vegetarian food is not regulated. Weather discussions and we wait and wait (2 hours) without explanation. Then we see our "guide" arguing with someone from the organization Magangu gate. It is fierce, and I'll see if he can give us an explanation. He told me that our guide not afford and that he did not during the climb may guides. He helps us super and call our agent, Leopard Tours. I see the bleak if we today still leave. This man gives another guide. Mboyi, nice guy. Fortunately, the good and we can start. The first section we walk through the jungle and see blue monkeys and great apes witnekraven. From step 1 we go up on an easy path, but we must now walk slowly and we often hear pole pole. Our body needs to get used to the thin air. Later change the path in the great stones. After 8.75 km and a rise of 818 meters we sit at 2720 m altitude, and we at the Mandara huts. A container of warm is ready and we can freshen up. We sleep in a dormitory with four South Africans. Nice people. During dinner in the dining room we happen to sit next to them. We get popcorn with cake and coffee, then soup, vegetables and potatoes. It tasted good. At 20.30 hours we sleep.



Tuesday, September 25, 2012.



After a breakfast of chocolate porridge, pancakes and eggs, we start at 8:00. Our place in the dining room is easily recognizable because everyone has his color tablecloth. Walk through the dining cute squirrel-like mice from left to right.

Water and bars along and further minimize the backpack. Mboyi bears the heavy camera with Jan because his back is still not quite right. The cloud forest is changing rapidly in an open landscape of giant heather, lobelia and giant groundsel. Occasionally a bird but no other animals. Here we have a beautiful view of the snow-capped Kibo summit. The final goal of our adventure. After a wonderful lunch of homemade chips and salad (3449 m) we walk pole pole (slowly) up the mountain. The paths are alternately very dusty or almost impassable with stones but we save it and come at 14.15 pm in the Horombo Huts camp. We share a four person cabin with Sabine from South Africa. A very nice and positive woman and not too young. They do this climb alone. Our bucket of hot water, coffee and popcorn are already ready. Today we walked 12.5 km in about 5 hours. Lunch hour and 998 meters rose to 3,700 meters. We are tired but happy. Food and bed.



Wednesday, September 26, 2012.



Today we woke up to another beautiful day but by the altitude (3,721 m) very fresh but the sun warms everything quickly. Our guide Mboyi proposes this acclimatiseringdag to Zebra rock to walk above the 4000 meters to come. The view is beautiful and the Kili is getting closer. When we lie Zebra Rock, sunbathing and yes, the rock is black and white. You can still higher, the other climbers all do, but Mboyi says that our forces better able to save for tomorrow and the rest of the day we must rest. Back at the camp we get a bucket of hot water to wash ourselves. January shaves for the first time during the climb. Our clothing is quite dusty but we do not stink. (Not yet).

At 12 o'clock we have a delicious lunch and Mboyi very careful if we have enough food. We eat everything. Now we're good to our cabin in the sun reading.

Thursday, September 27 and Friday, September 28, 2012.



Two bowls with warm water to announce a new klimdag. After the chocolate porridge and bread with fried egg and a lunch in our backpacks we continue towards the top. Coffee, we no longer Mboyi. We have 2 days with Sabine from South Africa in a 4 persoonhut slept well and it clicks. We hug and wish each other good luck.

Despite being busy in the camp we walk not file the mountain which is very nice.

The meter high giant groundsel reminds us very high moors.

Later stabbing we Maua river several times and arrive at the last water point.

The landscape changes in a broad desert zone, called Kibo Saddle. Rough with great views of the two highest peaks of Kilimanjaro, right Mawenzi and Kibo left.

At the lunch stop getting the witnetraven my lunch. I'm sick and will not eat. At breakfast Mboyi pay attention to whether we have enough food but now we're out of the wind in the sun against a rock and my lunch disappears behind the rock. We can see Kibo Huts camp but it takes more than an hour before we get there. Kibo hut consists of 10 person dorm rooms the toilets may not have this name. We are 1000 meters increased and are now at 4700 meters.

First we get tea with popcorn but my appetite was completely gone but Jan is fortunately well. The tension rises because tonight's going to happen. A Korean man who sleeps with us is so ill that a doctor is he still wants to walk up tonight. At 18.00 hours we get soup and spaghetti and Mboyi watches over us like a dog again. With me is a little soup, Jan does better best. Now is the time to first make sure our equipment and that is thoroughly done by Mboyi. We have to show everything he says and whether it is too hot or too cold, and what should first and how many layers. I'm afraid of -30 degrees on the top. Anyway, for me everything is alright. Then in January, his pants is rejected and Jan gets a pants of one of the porters in the Kibo camp. There was Jan's outfit okay. We should go to sleep and be woken at 23:00 with tea and biscuits. My stomach is definitely not in order but the tea comes in, and I try to eat a biscuit. Damn Templar, there is chocolate. But John says eat. I do but I vomit everything out. Not a good start. Our super guide and assistant guide carry our backpacks. We are very happy with it and it does increase the probability of success.

00.00 we start our real challenge. In sickle dark with a headlamp we walk through loose gravel zigzagging up the mountain. After emptying my stomach was better but this effort dominates the nausea again. We go very pole pole and first makes the lamp Mboyi stops and then give my lamp on. I can not see where to walk and we walk so slowly that I occasionally threatening to fall backwards, but then I get a little boost in January We stop regularly and drinking water and tea but I do not like snickers or anything else. If you go upstairs kijgt see all lights and think, I was there but already fixed, but if you looked down there were more lights that slowly went and I was happy with where we were.

There is 1 option: DO NOT GIVE UP. And I myself 1000000x said. The last piece we need about meter high rock climbing with a handful of Mboyi I save it and we finally arrive at Gilman's Point, 5685 meters. It is light and sunrise gives fantastic beautiful colors of the mountains. The ice is huge but we do not walk the snow and ice. The last part to UHURU PEAK, 5895 meters is almost 2 hours walking. Our feet do not want more and we stop increasing. We see people fall over and go back but most get it. And, yes, we are finally on the top and the picture was taken. What certainly helped that we have achieved it again. It was freezing of course on the top but there was no wind. Normally you can not stand more than 10 minutes but we could stay as long as we wanted. Sabine we see on the top of her really good. On the way back we have more acquaintances and everyone is happy for each other. We have there, up and down, 10 hours done.

In the Kibo hut we may rest and after lunch we go down to the Horombo Huts camp. This is another 3 hour walk, it gets warmer and we get more oxygen. It's colder than 2 days ago in camp because the icicles hangel the sinks in the toilets. In the dining acquaintances ask whether we have achieved and how the experiences have been. The newcomers in the camp ask us the ears of the head because they are still up and nervous.



Saturday, September 29, 2012.



After a night's sleep and the last warm bowl of water we store the chocolate porridge on and get the chance to see the whole crew, guide, assistant guide, cook and 6 carriers for their help and give them a tip. In turn, we get to hear beautiful songs, Kilimanjaro and Hakuna Matata. Mboyi is sick and has pain in his knee and asks whether we really find the last piece of the car to go down. Yes, if he is sick we do naturally. Yet we need another 3 hours to Mandara huts camp walk, where another lunch waiting, my stomach is now well again. During this descent is Jan through a bridge collapsed. He collapsed with 1 leg pretty in depth with which he sprained his groin. Running He is not shutdown properly but with the goad he continued. After the Mandara huts camp we need 1 hour walk to get to the place to where the car can get. It's an ambulance. There are four of us and drive to the gate. The last two hours we had to walk so we went by car.

At the gate we write us and get the golden certificate because we have reached the summit. Mboyi sign the documents and our Kilimanjaro adventure is successful. It was great but I NEVER do this. Transfer to Moivaro Coffee Lodge is regulated. Still going Mboyi and Augusto, the assistant guide, even back to Moshi for our luggage to pick up at the previous hotel and there is a transfer to Arusha. Mboyi remains responsible for all this. He has done well. We now take our leave and after 2 ½ hours drive we are in the paradise Moivaro Coffee Lodge. It is a large complex situated on an old coffee plantation. The cottages are tastefully decorated and the garden is beautiful with tropical plants and flowers. We have at our cottage a banana tree. Time to shower. I did not know that I highlights in my hair was so dirty it was. Our feet we get with many geboen not even clean. That should wear. On the veranda overlooking Mount Meru we take a week for the first time a beer and wine. Until the last moment has Mboyi the camara of Jan worn and the camera was named my baby. We miss Mboyi now al





Sunday, September 30, 2012.



From week we slept in a real bed. After a super breakfast we have the 2 hour offset that we do not have walked yesterday. We have a guided village walk done in 3 hours. Walking on the coffee plantation we explain the process of picking up on. On all trees and fruits he says something. Through the village on foot, he tells us about the houses, buy bananas. The children collect water at the well.

For a woman in her garden we may see how she puts the coffee beans to dry and the primitive machine that the skin is removed. At a local brewery should Jan. beer tasting but it looks from. It's so disgusting. Well we buy a bottle of banana wine. Our feet do not want and are full of blisters. The rest of the afternoon we lie by the pool.

Monday, October 1, 2012.



We do not know what time we picked up so that we'll see. At 8:00 am our driver door. We would just have breakfast and say him to wait. No problem, of course, like everything here is no problem. After breakfast we went to Arusha for a briefing. The extra game drive is not in their program and the flight to Zanzibar is again an hour later. Joe our driver solves the problem of the extra game drive to say that we at 6 am driving. No problem.

On the paper of Joe is on the same flight as our paper so we will go out. We get an impression of Arusha as we drive through it. It's busy, many commercial, people, markets and everything is very colorful. It is about 2 hours drive to Lake Manyara National Park by a barren plain where many Massai walking with their cows and goats. In the village of Mto wa Mbu we walk with a boy from the village. He shows us the rice fields, a school, and the market where we see a red banana eating. Then we drive to our sleeping, Kirurumu Tented Lodge for lunch. At 15.00 am we drive to the park. We see blue monkey's, baboons, elephants, zebras, warthogs, waterbuck, impala a hippo (very far away), flamingos, (only a pink glow), many birds, vultures and Toucan's but no pending lion in the tree. We drive a toyota 4wheel drive where the roof is up. I hang the whole game drive from the roof and bite dust.

At 19.00 pm we are back in our big, beautiful tent with shower and toilet and a beautiful view of the lake.

Now it's dinner time.



Tuesday, October 2, 2012.



It blew tonight occasionally quite so the tent flapped then I woke up and looked from my bed to Lake Manyara and the pachtige sunrise. Today we drive to Serengeti National Park via Ngorongoro Conservation Area. The difference between a National Park and Conservation Area is a NP no people can live in a CA or only when you're Maasai.

On the way over there we see many Maasai with cows and Jan cut things off with his camera. Joe our driver let the tires slightly deflated because that is more comfortable on the dusty and bumpy roads we ride. Joe calls this an African massage. It's awful dust storm because there is a lot of traffic and there are many safari vehicles. The morning is very teleustellend expired we see almost no animals. The view of the crater was very nice but when driving we see 2 giraffes, gazelles lot, a bosvarken and many birds. At around 12, we are at the gate of the Serengeti, a little further we have lunch with a packed lunch. Ut looked good and tasted good too. There are many different brightly colored birds begging and some small rats. After lunch we walk and sitting on a rock a blue rose gecko.

After lunch in the Serengeti we see thousands of gazelles and impalas. An elephant family with 3 kids, 2 lionesses, a lion with 3 little ones who first peek underneath a tree branch to us but later happily prancing translucent look. They are hungry and drink at one of the lionesses. Here we remain tense enjoy. A bit further on we see a large herd of buffalo and lions 7 / collect getting ready for the hunt. The large lion lying in the shade of a tree, waiting for his meal brought ............ but it takes him too long and goes to the group of lionesses and sends them towards the buffalo herd. A lioness goes to the right of the other to the left, the third goes straight. The rest follows. A buffalo moves away from the group, he is probably sick or old and wants to eat. He looks at the lions in the eye. It promises to be fascinating to watch but our patience will be tested. Eventually the lions lie down again and the buffalo still alive. We must lodge direction because it is already 17:00.

On the way over there we stop many times for zebras, elephants with a baby of a few days, large of birds, a topi, hippo, waterbuck and many more. Fortunately, this afternoon our day well made.

When the Serengeti Sopa Lodge in sight, I thought it did not look nice but the inside is fantastic. Our downstairs room has a lounge area upstairs bedroom with balcony overlooking the plains. Now there are only gazelles maybe tomorrow we see more animals.

Tomorrow we have the whole day game drive with lunch at the lodge. Joe proposes a lunch tenemen so we do not have to drive back and forth. Good plan.



Wednesday, October 3, 2012.



After a delicious breakfast, overlooking the Serengeti, go to 8.00 on the road again.

After 10 minutes we come to a large herd of elephants running them close to us with little ones. The smallest wants his slufje some green top of a bush suits and he falls. So cute to see. He remains the same dead still. If the herd again draws walks his mother to the baby and kicks him gently to his feet. Awesome. Then we see the great vast plains buffalo, antelope, gazelle and many more. Then we get a tip that a leopard is seen. We go there but the high dry grass we see the leopard not. That means we have to wait and we wait is rewarded. Just before the car shows they see. Beautiful and so powerful. Sometimes she pops up again and will later reappear. Eventually she climbs a tree to sleep. We drive across the plain and arrive at a river there saunter up to 10 giraffes and two are going to go drinking. Front legs apart and that long neck down to drink. Then they trudge back to the plain. It is a matter of luck to see them. A little further on there is 100 zebras drinking. This is quite a spectacle. They kick and bite each other and after every few mouthfuls they exhibit flight behavior. Water, and drinking all together again in a look back in etc. The click of Jan's camera, they found nothing but each time they came back. In between we see 2 big lizzards, monkeys, deer and many more. In the hippo pool, surrounded by beautiful palm trees so it seems an oasis, located to 100 hippos and a few crocodiles.

We take lunch at the information by itself brought lunch. Delicious. Here are rocky Halex, a super large marmot, small frets and lots of birds. Conduct is prohibited.

We also see many other animals such as gazelle and sprinkbok and other small deer, a lot of elephants cool off in the water.

After lunch we drive back and at 15.00 hours in the pool but it is different. We are only at 18.00 back because we went in search of a cheetah, which we have not seen but we are still so many times to stop the animals to enjoy. Lions yesterday but we seen better. There demolish hyenas and jackals by the high dry grass.

Near our hotel there is a male leopard in the tree. He's a lot bigger than the female that we saw this morning.

This day gets a thick 10plus. Now we sit by the pool with a beer and wine.

At dinner in the room all the pillows and the coverlet of the bed removed and a mosquito net from the ceiling around the bed draped. It seems to be a bell of 4 to 5 meters.

Thursday, October 4, 2012.



My feet are finally beginning to clean up after many washes and a large blister and blue toenail am unscathed from the Kilimanjarostrijd come.

After a good breakfast we at 7.30 pm in the car for a long dusty drive to the Ngorongoro crater. Already at the first corner stabbing there wildebeest and zebras on. The wildebeest yesterday we had only seen in the distance, so this is another lucky break.

We drive by cheetah area, high dry grass, but they see not. In the distance I see something lying on a rock and ask Joe to stop. Then we see lions on the rock and drive there. Leewinnen 2 large and 4 small. We stand close and look out of the jeep through the open roof. Then one of the leewinnen on and off the rock towards ending the jeep. Look me in the eye and I shrink somewhat together. Joe sees it happen and laugh at me. The lioness goes down with the 4 little ones behind him. Gewelig to see. 4 carefree hummel little. When the rainy season starts in a month drowns more than half. The lioness crosses the path of where we stand and go into the shade the boy to drink. The boy drink and watch occasionally on the belly to us.

Then it is just as much by biting we see the next hour. Some giraffes, zebras, stuisvogels, jackals and hundreds Tomson's gazelle but we do not stop anymore. The white-yellow plains changed to orange fabric on top of the rim and everything is green with many trees. The crater has a unique ecosystem.

It surprised me though that the jeep does not break through the bad roads but on top of the rim enters the shock it. We drive slowly and Joe calls the mechanics on the radio to a place where they speak to the shocks replaced. Geklaart job in half an hour. We drive on the rim to the Ngorongoro Sopa Lodge and arrive here around lunchtime and schruiven equals. 5 course lunch. Our room was large with a conservatory overlooking the crater. That is nice to wake up. The lodge is fantastic overlooking the crater which is also pretty barren but the lodge looks exactly over a large green wooded lot. A monkey is curious to see who "are" pool. The rest of the afternoon, we are at the pool. The Kili climb is strenuous but on safari is also tiring. And still peering inquisitively and hours standing in the jeep to get a better view. But it's all worth it.

Tonight occur fifteen minutes to Maasai dancing. Fingers crossed that we see rhinos.

If after an excellent buffet to our cabin, we want to be escorted by a big strong man against the wild animals who can walk. We arrive safely.



Friday, October 5, 2012.



New day new opportunities. If we at 7.30 am driving along the rim of the crater shows an eagle is seen sitting on a tree. Large birds gazelle's, we see the first piece. Then we come to the dry vast crater and see thousands of zebras, wildebeest and buffalo. In between running boars, jackals, and stuisvogels's gazelle. Then we come to a group of lions. Lazy lying in the tall grass, but we see them well. There really are 13. Young lions and adult females. The boss himself is a few hundred meters on top of a hill to see everything. All we leave Joe sees in his mirror the lion with his flowing mane come down. He walks straight at us so he looks good on the picture. We go further and drive down zebras and wildebeests. They have already begun the migration. Next month begins the rainy season. Looking for the rhino but it makes little sense to show themselves. We do see a lot of buffalo. Everywhere you look you see animals. The lunch at the hippo pool we eat in the car because eagles on the picknikplek and who pick the food out of your lunchbox. It is also a wonderful place evergreen with a pool. We go in search of the rhino but get a laboring against waterbuck. Awesome. After a few minutes the baby was born. Mother eats the placenta and licks the baby clean and dry. As small as it stands after fifteen minutes. Well shaky but still. We are silent. Finally we find the rhino. They are hiding in a herd of buffalo. A rhinoceros is close to the flock and the other runs in stuikgewas but you can only see with binoculars. But still. We have seen the BIG 5. Buffalo, lion, elephant, leopard and rhino. Big elephant with great tusks We encounter storms and later a lioness of a hill for a hunt. The wildebeest dusting away but she knows one of them separately to drive but she misses. Hunt misses succeed luck for the wildebeest. The hyenas even sneaking around. The lioness remains lie in the grass and lie in wait for the zebras. They look at each other but the lioness takes no action. The rest return. Eventually climbs the lioness in a tree and there is a branch hanging. This Joe has never been seen in the crater. It was a fantastic day and we go back on the rim back to the lodge. After five we return.

Take a shower and enjoy the sunset.

How beautiful life can be.



Saturday, October 6, 2012.



7:00 am sharp we drive back to Arusha. The game is over. It was great. At the rim we see only gazelle's nothing. It is also very foggy. The park we are out for 9.00 because the fee is per 24 hours. When checking out jumps a large baboon in a hood because behind the window, he sees something lying. He reaches forward but the window sits between. Long before that time we drive on the asphalt. No more African massage. The tires are at the nearest village again filled with air done. We stop at several souvenir shops for a Kilimanjaro tshirt but they are either too big or not fun. Well Built for sale in a fantasy hippopotamus with the Maasai.

Along the way we see Maasai with their cattle, goats and donkeys. They may be photographed again unlike in the Park. Then you pay thick. Everything goes like a movie pass.

At 12:30 we arrive at the Arusha Coffee plantation lodge for lunch. We take lunch in a beautiful garden and the buffet was more than adequate.

We are at 14.00 to the airport (2 minutes) for our flight to 16.20 and say goodbye to Joe. Turns out this pass at 17.50 conveniant. We were assured that the flight at 16.20 would. Not so. But they are trying on our 15:30 flight to place but that did not work. So a few hours by biting on a small airstrip rotten. The man who helps us still call to Zanzibar to say that our flight later because of the pickup.

This is a drawback because in the first instance we had a 15.20 flight booked and was told that it was canceled. Not so.

Now we're in the dark to Zanzibar after a quiet flight of an hour. The taxi stands for hours waiting for us that makes the people here do not care. The 20 minute ride to Clove Hotel and we have to walk the last bit because we're in the middle of the old town and there are no cars. Near the hotel is a large park and we all see light in the park. Every evening there are stalls with great food. Large skewer with various meats but for us there is also enough. First the suitcases on the apartment door. It takes some getting used to after all these large rooms, we have a small room but the room is okay, then quickly to the park. For us there is plenty to eat. A big falafel ball with spinach and a packet filled with vegetables, they call pizza. All this for 2.50. We buy this from a man who has a Dutch father in The Hague. He wanted to chat with us and sell something natural. January drinks a cup sugar with lemon and ginger which was very tasty. 0.50 cents. Beer and wine is not for sale. What is striking in Zanzibar that many Muslims and many cats. The people are very friendly. Everyone starts a chat as we wish.

Near our hotel is a mosque. The windows are open and we can look inside there is a service going.

After all the goodies we afzakertje on the roof of our hotel with a beer. Here, have a beer.



Sunday, October 7, 2012.

Because we are in the middle of the old center of town, the rest have to look far. We were very spoiled with peace and nature. The people living on the streets until late and very early. At 6:00 it starts to get going again.

After a delicious breakfast on the roof terrace with beautiful view we walk early in the old center. For the first time this holiday we have a rainstorm for the dust of a minute or two. The temperature is delicious.

According to our guidebook start the walk at Forodhani Gardens (Gardens of the people) where yesterday the yummy food stalls were, 1 minute walk from our hotel. From the park we see the Arab Fort, the oldest building in the city and the adjacent House of Wonders. Then we leave the park towards Bank Building was once the home of Princess Salme. In 1866 she ran away with a German singer when she touched and changed its name to Emily and her beloved married in Germany. In exile he wrote the book Memoirs of an Arabian princess. One block inland is the St. Joseph's Cathedral. The Mass is about to begin and people flow in the cathedral in their finest clothes. Then the Kenyatta Road, the main shopping street in Stone Town. We arrive at the Africa House, which was once a British Club. Today it is a restaurant and bar and offers the best views from the balcony of the city. We've checked and it is. The house of Freddy Mercury is unobtrusive but after a few times we ask the house. Here he is born later he has a appartmement had with his sister. The walk continues long High Court just down lactate State House, now the official residence of the President of Zanzibar. You can not shoot what the building is not because there is a high wall stands. Opposite State House we see Victora Gardens, donated by the sultan to the people but it looks neglected. In the middle is Victoria Hall where, before independence, the Legislative Council sat. Nearby is the octagonal milestone that the distance on the island to London aangift (12,978 km via the Suez Canal). On a large field away soccer youth. Through Creek Road we walk along the Peace Museum. Here is a picture of an elephant. It was built as a monument to the First World War. It could use a coat of paint. To the Slave Market, we can not go and visit the monument. A deep pit with stone images of people in which a chain around their necks. Horrible. At the peak, more than 60,000 people annually sold into slavery. In the basement of the St. Monica's Hostel I get goosebumps. Here are the slaves probably locked and chained. The building next door is the Anglican Cathedral of Christ Churst. The small wooden cross to the left of the altar is made of a tree in the Zambian village Chitambo where David Livingstone died and where his heart is buried.

Now we Darajani Markt. There is much to buy vegetables, clothing, meat and animals. It's crowded in the narrow alleys and soon we lost our way. After much gezigzag we come suddenly to our hotel from. Suits from there the walk back to get past the restaurant which was named after Freddy Mercury in the harbor, along the ancient customs office, the big tree, one of the best known orientation point of the city, the old pharmacy with its showy facade ornamentation to the port where all ferries leave. We finish the walk along the hall what looks dilapidated and go to the shopping streets. Eating a delicious falafel wrap in Stone Town Cafe, drinking cappuccino in the best coffee shop in Stone Town, Archipelago café overlooking the beach and buy 3 tshirt, a scarf and a magnet. Meanwhile all afternoon power failure and in the shops is dark but the mobile phone is bijgeschenen. Cappuccino is no longer available because the devices do not work without power. Along the way we meet the nice man from our hotel at which tickets for the ferry for our purchased. It worked. He cycles continue through the crowds and narrow streets.

In the restaurant of FM we take a beer and a glass of wine and watch the sea. In the center is no alcohol available except in the hotels.

Around an hour or 5, many young people swimming in the sea and the rest looks from the side.

The structure of the food stalls is already in full swing and we enjoy on our terrace of the sunset.

Later we go there again refresh yourself.

A Hindu temple, a Catholic church and a mosque stand here close together.

It is noteworthy that the Muslim girls here are very young to wear a headscarf (3-4 yrs).



Monday, October 8, 2012.



The last breakfast on the roof terrace and the last morning in Stone Town. We walk some more unknown differ and decide to get some money. There is a long line and if we turn to the money. Just another fifteen minutes, and then we can cash out. On the east side of Zanzibar you can not afford it. Across Zanzibar drive old Vespas model 70s.

Ali our taxi driver was right on time and at 12.30 we drive east coast. The ring is closed by a car and drive through the small streets Ali and then we get stuck there. But ultimately we are on our way. It is an hour's drive, and then at Bellevue Guesthouse. The villages of Paje and Bwejuu we drive through do not look attractive. All unfinished houses. Bellevue looks very nice and we are warmly received. Our cabin was nice and we make a stand walk to Paje. There are few tourists and few tents open position. It is ebb and locals dig holes and get out of the sand worms for fishing. On the way we drink at a beach some time fresh. A large group of boys playing soccer there is some talent between. Overall we walk 3 hours. Now 19.00 and are clean and have a beer and a glass of wine in the cozy lobby / restaurant.





Tuesday, October 9, 2012.



Delicious fresh fruit with yogurt and granola for breakfast. The sea is warm but the surf is not on the beach. You can hear the surf a few hundred meters from the coast rumble. After 2 hours sunbathing on the beach we take a walk on the beach for the rest of the afternoon. At Blue Doors delicious pizza. Jan comes into conversation with a guy that rents bicycles and tomorrow he brings at 10:00 2 bikes along. We shall see.

On the coast are no gulls but heron quays and a single.



We see what fishermen with boats and nets doing.



A trip to Tanzania is more expensive than in South Africa or Kenya, but the standard of living of the population is generally very low, ie the most revenue of all enjoy travel to the wrong people go.

It is unfortunate that the tanzianen like a money tree and see that you never can have a conversation where at the end we will not charge you want.

Wednesday, October 10, 2012.



Another delicious breakfast and jongenman is neatly finished at 10:00 with the bikes. We cycle along the beach to the north. Some pieces are doable but far away we drop the sand and decide to continue on the way to go. The Blue Lagoon is not very far away. The water is beautiful azure and we rent snorkels here. We see beautiful coral and colorful fish. Not spectacular but nice. Yesterday we got a tip for you to lunch at The Rock. This restaurant is located in the water at high water you should be using the boat otherwise you run. We go by boat it is only 2 minutes by boat but it is beautiful. Only fish on the menu but we can order without shrimp penne. When we're done we gone but there is no boat. We conclude that little piece of it but by water to walk. There is coral so it's sharp. But we'll make it. We ride all the way to the village beyond Bellevue Bwejuu where a pink house where women bags, dresses and other items, and may keep the proceeds themselves. We buy 3 bags. At 15.30 we bring the bikes back and pay the guy $ 10. Time for a nice shower and a beer. We read and use the internet for an hour. Mutters, our new agent for VIEWING Friday and there is a text in which there is also a VIEWING Saturday to 11:30. We land at Schiphol smorgens at 7:00 am and can not go home with all our junk. It is no different.

Tonight there is a Swahili dinner with us but Jan did not feel like it. We go eat pizza. One hour walk along the beach to see if we could take a taxi back. That did it.



Thursday, October 11, 2012.



Today we have a super old Vespa Run. Two william pies and carts only. Before we leave we get a kind of landlord permit that we are allowed to ride Vespa. This appears to be a golden opportunity for the police control (3x) we drive through and a couple that the permit had not had to pay or what dollers!!

First we stuffing to Jozani Forest live here the red Columbus monkeys. These monkeys live only on Zanzibar. Before we get into the park, we have already seen many monkeys with little ones that we decide not to go into the park because it was very busy. Opposite the entrance to the park is a sign turtles care. There we go. It is a small piece of mangrove forest with 8 large turtles in the water. We can feed them and they will eat from your hand. Yet again a charity sponsored (I hope).

We descend further south and oceen gets a beautiful azure color. Nicer than ours. From here you can take a boat to the dolphins but we do it anyway not. We have so many beautiful moments with dolphins had. We drive through some small villages, where people with wood and water drag, cows on the road walking and many small shops, sometimes stone houses, but also much turf huts.

Some big beautiful resort close what we do not understand. With a beautiful beach with a lighthouse in the distance we stop and we can not continue to drive and walk towards the lighthouse. It is quite impassable, and let the lighthouse for what it is. Eventually we find a nice hideaway for lunch. The card is promising only takes a terribly long time because everything is made fresh when asked. The Vespa will not start right and a little boy comes running and tells Jan to how he should do. He kicks at the foot starter and the Vespa catching on. We pass a store and want to buy some beer to take home but they only sell Bavaria 0.0%. Soon the third bag collection in the shop with the ladies, and then returned to Bellevue. At 16.30 we went lying on the beach. Again (almost) a day passed.

Friday, October 12, 2012.



Our last breakfast in Tanzania tastes good. The suitcases are packed and go happily closed. We are delightful to read and laze on the beach Ali to come and pick us up at 13:00. Ali is on time and therefore we are on time for the ferry. Everything goes according to plan and at about 15:30 we take the catamaran to Dar es Salaam. In the first class we have good seats but everyone is quiet and lies with his eyes closed in the chair. The ocean is pretty wild and I'm the 1 ½ hour trip with difficulty. There's a knot in my stomach. In Dar es Salaam, waiting for us. The driver brings us to our request to the Southern Sun Hotel. This tip goes to Lisenka from Stone Town. According to her there at the airport not much to do and eat so we eat at this lovely hotel. Super tip.

Dar es Salaam is a very busy city. We see no more than long lines of cars. We are at 19.30 neat, well neat! We had a small accident but they do not stop for at the airport and our flight is on time. I sleep most of the flight and October 13, 2012 we landed at 7:00 am at Schiphol.

It's raining.

Welcome home

---