Advertisement
Published: March 31st 2009
Lieve, lieve mensen
En toen was het bijna april, zomaar. In plaats van lente, zoals aan jullie kant van de evenaar, wordt het herfst. Zover is het nog net niet, meteorologen zouden het eens zijn met me als ik zou zeggen dat het nazomert. Een oud, welgekend (lees splinternieuw, net verzonnen) gezegde luidt: Geeft de meteoroloog u gelijk, men geve van kennis blijk. In het kort: Nazomer. Maar in het kort is ook maar zo kort. Waarom geen voorherfst? Hetzelfde lijkt mij. Waarschijnlijk, niet commercieel genoeg. ‘Een picknick op een voorherfstige dag’, klinkt een beetje jammerlijk; ‘Een picknick op een nazomerse dag’ klinkt al veel gezelliger. Niet dat ik een fan ben van picknicks. Die werken alleen in films want in realiteit, eens gesetteld op een locatie naar keuze, blijkt altijd dat het potje mosterd, de broodjes of de zelfgemaakte ice tea niet ingepakt zijn. Net dat ene item wat die prachtige nazomerse of voorherfstige picknick zijn allure zou meegeven is niet meegebracht. Dus zit er niets anders op om een broodje met kaas zonder mosterd te eten, of enkel kaas met mosterd, en tot overmaat van ramp; dit alles zonder zelfgemaakte ice tea.
Daar ik, zoals net geïllustreerd, niet van
picknicken houd was ik erg opgetogen om op het dak van mijn appartement een stel barbecues te vinden. Barbecues zijn de mannelijke vorm van picknicken. Dicht bij de koelkast; indien er iets vergeten wordt gaan we dat gewoon halen. Vlees, bij voorkeur aangebrand; niemand die daar iets van zegt want: ‘’t is barbecue’. Het prachtige van bbquen op ons dak is het uitzicht; de Tafelberg in vol ornaat, Lions head badend in de zon en de haven waar, ook al is het zondag, noeste arbeid plaats vind. Genietend van een zonnetje dat net niet te warm is (aaah, nazomer) verorberen de geluksvogels die uitgenodigd zijn op onze barbecue hun lichtjes aangebrande voedsel. Waarna de flessen zuid Afrikaanse wijn worden ontkurkt ter ondersteuning van de gezelligheid op het dak. Heerlijk. En toch, mmm, er mankeert nog iets… Ik kom er straks wel op.
Na meer dan twee maanden hier wordt Kaapstad meer en meer ‘thuis’. Voor mij betekend dit dat ik op zaterdag rustig een dag in boxershort in mijn appartement kan doorbrengen zonder me schuldig te voelen over een weg gegooide dag waarin ik op het strand kunnen liggen, bergen had kunnen beklimmen of een of ander prachtig stukjes natuur
had kunnen bewonderen. Nee; niet vorige zaterdag. Gewoon thuis zoals thuis. Een beetje katerig, moe, lusteloos een boekje lezen in de zetel. De vorige dag moest ik de hipste band van zuid Afrika filmen en hun interview regelen. Jammer genoeg ben ik niet Zuid Afrikaans genoeg om te weten wie deze brave mannen waren, dus toen ik op goed geluk iemand vroeg of hij wist ‘who the fuck the springbok nude girls are’ zei deze: ‘Yeah, I m the drummer’. Gelukkig werd het concert door Jameson gesponsord en was de drummer daar al een tijdje van aan het profiteren zodat hij het mij niet meer kwalijk kon nemen.
Ja, lieve mensen… Kaapstad ik vermaak mij er wel. En de vooruitzichten zijn veel belovend. Over een weekje komt My bra, Sebbie van Hoeck mij met een bezoek vereren plus een pak geïmporteerde Humo’s. Eind mei, komt mijn lieve vriendinnetje langs waarmee ik niet alleen Zuid Afrika maar ook Namibië en Mozambique onveilig zal maken danwel met een bezoek te vereren. Om dan af te toppen met good old Tom en de dierckx sisters in juni. Laat die herfst dus maar komen.
En, ah. Voor ik het vergeet, wat er mistte op
het dak… Foto’s; om aan iedereen thuis te laten zien hoe mooi het daar wel was. Gemeen, maar o zo rechtvaardig.
De uwe
Advertisement
Tot: 0.08s; Tpl: 0.012s; cc: 5; qc: 44; dbt: 0.0548s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Geert
non-member comment
Wat een schrijver ben je toch! Lyrisch zou ik erover kunnen worden. Doe ik nu even niet, want ik moet toch ook wat serieuze noten plaatsen. Maar dat doe ik ook maar niet, want ik weet eerlijk gezegd niet welke. Dus bij dezen Pieter: veel plezier daar, geniet van de naherfstvoorzomerwinter!