Water! (vervolg deel 1)

---

Lief water,

Voor ik verder ga, lief water, lijkt het me verstandig om allereerst te zeggen dat ik gelukkig ben met je. Blij met je aanwezigheid en opgelucht dat je er voor hebt gekozen om een langere periode bij me te verblijven. Na de strubbelingen in het begin van onze relatie ben ik wat voorzichtig om ons wankel evenwicht niet op het spel te zetten. Toch moet me iets van het hart.

Onze relatie is de laatste tijd een stuk warmer geworden, vooral in fysiek opzicht. Eerder gingen we ook wel samen douchen als je er was, maar om eerlijk te zijn, ik vond het een kille bedoeling waar ik het liefst zo snel mogelijk van af was. Ondanks een buitentemperatuur van 30 graden stond ik toch vaak met kippenvel te klappertanden als je erbij was in je koude gedaante. Er was duidelijk iets niet in orde met je. Vijf maanden lang heb ik moeten wachten op de waterdokter en toen bleek dat het gelukkig maar een klein probleem was, dat verholpen kon worden. Laten we het maar op een chronische verkoudheid houden. Overigens zou ik volgende keer toch liever een echte waterdokter in de hand nemen en niet weer een lokale kwakzalver. Het is volgens mij geen blijk van deskundigheid dat hij tot drie maal toe een elektrische schok te kreeg tijdens het onderzoek en dat hij met plakband een onderdeel aansloot dat meer rook dan warmte veroorzaakte. Maar jij bent uiteindelijk genezen van deze kwaal. Dat geeft mij iedere avond weer een lekker warm gevoel.

Wij samen, we hebben het toch goed met z’n tweetjes? Daarom snap ik niet waarom je sinds enige weken steeds je vriend meneer Regen uitnodigt om langs te komen. Misschien begrijp ik de gebruiken in dit land niet helemaal en hoort dit erbij. Als hij zijn komst zou aankondigen dan zou ik daar nog rekening mee kunnen houden. Maar het is juist op de meest ongelegen momenten dat hij letterlijk uit de lucht komt vallen. Hij is er veel te vaak en lijkt dan al zijn familie en vrienden te hebben meegenomen. Bovendien vind ik dat hij zich niet netjes gedraagt. Hij valt me lastig als ik een stukje over het rode zand rijd op mijn fiets zonder spatborden, precies als ik een lichte broek aan heb. Net als ik terugloop van de supermarkt met een nieuwe voorraad rollen toiletpapier stort hij zich op me. Alsof hij weet dat de rollen onverpakt verkocht worden. Hij doet iets met de rollen waarna ik ze echt niet meer kan en wil gebruiken. Vlak voordat de was droog binnengehaald kan worden, komt meneer Regen weer langs met een ongezonde interesse voor mijn onderbroeken. Wandel ik in keurig licht overhemd naar een belangrijke vergadering met de directrice, daalt hij in zijn vochtige hoedanigheid op me neer. En zijn luidruchtige feesten op mijn zinken dak die de hele nacht doorgaan terwijl ik probeer te slapen ben ik ook zat. Komt nog bij dat hij en zijn maten de laatste tijd overal ongepast rondhangen. Plassen, nieuw gevormde meren en rivieren…ik kan het niet meer uitleggen aan de mensen hier. Het klopt gewoon niet, dit is het droogste land van zuidelijk Afrika. Alsjeblieft, doe er wat aan.


In klamme afwachting,

je EJ

---