No meat, no glory

---

Een land leer je kennen door de eetgewoontes van zijn bewoners heb ik ooit gehoord. Als onderdeel van mijn aanpassingsproces meende ik dat het tijd was om een deel van deze eetgewoontes eens uit te proberen. Daarom, ter oriëntatie de dieetkaart van de gemiddelde Namibiër in Kunene:
- ontbijt: vlees met een vettige melkpap
- lunch: vlees (met maispap als ze eens gek willen doen)
- avondeten: vlees
Tussendoor snackt men nog wat kippenvleugeltjes of lamsribbetjes weg. Het geheel wordt ’s avonds weggespoeld met een redelijke hoeveelheid bier. No meat, no beer: no party!

Goed, met die party dan maar eens begonnen. Meat & beer, dat moest een makkie worden. Natuurlijk diende dat ook op Namibische wijze te worden aangepakt, dus het plan was om een braai te houden, samen met de andere vrijwilligers (VSO en Peace Corps) en nog wat bekenden. (Het originele plan om op traditionele wijze een halve koe in de gietijzeren “potjie” te steken en die boven een houtvuurtje een dag lang te laten sudderen onder toeziend oog van een Herero dame bleek te ingewikkeld)

Aangezien ik net dit weekend zelf geen koe te versnijden had moest ik naar de onvolprezen OK-Groceries voor inkopen. Met een “boerenwors” (soort opgerolde sausijs/chipolata/merguez) van een meter of twee zou het moeten lukken. Voor het lekkende koelvak kwam ik echter voor een unieke verrassing te staan. Leeg! Geen koe in de koeling te bekennen en dat in Opuwo?! Bijna leeg om precies te zijn, er lag nog een pak met wat rode lapjes “mouton leg” eenzaam in het koelvak. Geen idee wat dat is maar vlees is vlees en zonder vlees geen feestje. Hatsjikidee, in het winkelwagentje, dat al bijna door zijn poten ging onder het gewicht van een zak brandhout. Toch nog even langs het diepvriesvak gelopen waar ik tussen bevroren onderdelen van een varken nog een zak kippenvleugels kon losbikken.

Gelukkig had mijn prima buurman-met-auto de zak brandhout meegenomen naar huis. De tien kilo onverantwoord gekapte boom had ik nooit mee kunnen slepen op de fiets. Het brandhout kon samen met een restant kolen wel eens een mooie fik gaan opleveren. Toen herinnerden we ons dat we hier geen barbeque of vuurplaats hebben.

Satellietfoto’s van Namibia tonen waarschijnlijk aan dat dit land een hogere dichtheid aan braaipitten heeft dan bijvoorbeeld moestuinen. Onze huisjes blijken op een blinde braaivlek te staan. Maar ter compensatie slingeren er hier weer wel wat gedumpte trottoirbanden rond waar een prima vuurplaats mee te bouwen is, als je maar weet hoe je dat moet aanpakken. De bouwvoorschriften voor onze vuurplaats waren tamelijk kort. Het volstond dachten we om drie blokken beton naar een stuk ongebruikte grond te slepen. Klaar! De braaipit bleek in gebruik en bij de aanleg overigens niet geheel ergonomisch verantwoord. En stond zo dichtbij mijn huisje dat ik ging twijfelen of de andere vrijwilligers me misschien wilden uitroken.

Fik erin! De collectieve padvindersvaardigheden verzameld voor het maken van een kampvuur maar alles opgeteld kwamen we niet eens op welpniveau. Het aansteken van de massieve blokken hardhout met een A4-tje als gangmaker ging niet geweldig. Maar daar kwamen onze overlevingstechnieken uit de VSO training al om de hoek kijken. Een fles parafine lampolie later en een paar wenkbrauwen minder keek ieder die zijn gezichtsvermogen had weten te behouden naar flinke vlammen uit de vuurplaats. Die bleven tenminste 30 seconden lang aan.

Uiteindelijk brandde er toch een mooi vuurtje en als je je ogen dichtkneep kon je zelfs wat kooltjes zien gloeien. Overbodig te zeggen dat mijn aandeel in dezen minimaal was. Het vlees kon erop. Toen pas ontdekten we dat we geen rooster hadden. Ditmaal grepen we terug op onze inventieve creativiteit. Het rooster van de enige werkende oven in wijde omtrek, mijn Defy (type Five Twenty One), werd erbij gepakt. Hoewel de spijlen van het rooster zo ver uiteen stonden dat bijna de helft van de kipdelen er tussendoor viel en ter plekke een crematie kregen konden we na enige tijd (11 uur 's avonds) toch genieten van een rantsoen van een halve kippenvleugel p.p.

Samenvattend:
- Ook als er weinig te doen is in een stadje als Opuwo kan je je tijd aardig vullen
- Bij het aanpassen aan lokale eetgewoontes loop je het risico op rugklachten
- Squash balletjes worden gemaakt van mouton leg

---

Photos

Old Skool Namibian meat party

Herero dame heeft zin in snack en omsingelt nietsvermoedend kalf

Braaipit VSO-style

Alternatief voor uitverkochte OK-Groceries was eenvoudig gevonden