Advertisement
Published: January 30th 2011
Edit Blog Post
#*%SODEJUWATTISDAT??!!! Een van de leuke dingen van internet (als het werkt) is de mogelijkheid om via Skype gesprekken te voeren met iemand aan de andere kant van de evenaar. Zodoende hing ik vrijdagavond ontspannen onderuit achter de laptop, totdat ik plots een grote schaduw langs de muur zag schieten. Lichte verhoging van alertheid. Een groot en harig ding kwam pijlsnel mijn slaapkamer uit gekropen, richting keuken. Paniek!
Het Skypegesprek nam een vreemde wending. Allereerst omdat ik vanuit stilstand tot in de lamp aan het plafond sprong met de headset nog op. Bovendien kan het zijn dat het slaken van enige krachttermen en het stijgen van mijn stem met 2 octaven voor degene aan de andere kant van de lijn vreemd over is gekomen. Ook voor de buren in een radius van 3 kilometer rond mijn huisje. Bij deze alsnog mijn excuses indien ik tere zielen gekrenkt heb met de gebruikte vocabulaire.
Hoewel de meest indrukwekkende momenten van wat er gebeurde die avond zijn gewist uit mijn geheugen – onderbewuste zelfbescherming – zal ik proberen een reële weergave te schetsen van wat volgde.
Eerst flitste mijn leven als een film aan me voorbij, daarna volgde de diaserie met enge beesten
Voor een idee hoe monsterlijk groot ie is met centimeters, van kop ... die we te zien kregen tijdens VSO’s In Country Training. En helaas heb ik het gedeelte wat-te-doen-bij-een-ontmoeting-met-een-harig- monster-op-meerdere-poten toen niet kunnen volgen. Ik was namelijk bezig met torpederen van het vliegdekschip van mijn buurvrouw in een spelletje Zeeslag tijdens de presentatie. Daarom ik deed nu wat instinctief als eerste in me opkwam en bleef ik nog een paar minuten roepen om mijn moeder.
De schorpioenalarmfase was sinds enige weken al verhoogd nadat er ééntje in en één bij het huis zat. Dat was de eerste schrik. Dit grote ding echter ging met zo’n hoge snelheid door de kamer dat het dan een gemuteerde mega schorpioen op rolschaatsen had moeten zijn. Toen het monster even stilstond kon ik hem - van een paar veilige meters afstand - beter bekijken. Zelfs van meters afstand kon ik zijn zwarte tanden naar me zien blikkeren. Dit harige ding was een spin, een gruwelijk grote harige spin met slagtanden die zich niet op zijn gemak voelde. Terwijl het een veilig heenkomen zocht stootte het een paar stoelen om en duwde ie het aanrecht een paar meter aan de kant.
Daar stond ik dan in dilemma: moest ik mijn dierliefhebbende kant nu tonen, evenwichtig
... tot kont (met haren) samenlevend mijn habitat delen met de spin en een ecologisch project faciliteren waarbij door actieve participatie en overdracht van vaardigheden zowel de handhaving van de soort als generering van inkomen, voedselproductie en gezondheidzorg op duurzame wijze werd ontwikkeld? Nadat ik dit 0,6 seconde overwogen had sprong mijn overlevingsinstinct in werking.
Terwijl ik de spin voerde met levende kippen om hem rustig te krijgen maakte ik me op voor een beslissend man-tot-spin gevecht, waarvan ik voorzag dat het voor één van ons niet goed zou aflopen. De strijd opende zich en ik wachtte het juiste moment af. Toen zette ik in één soepele beweging een lege pot Nescafé over de spin heen, wat maar weer aantoont dat koffiedrinkers beter zijn uitgerust voor het overleven in barre omstandigheden dan theedrinkers. Dit zag ik me nog niet doen met een leeg doosje Pickwick Kruidenmix. Eerlijkheidshalve moet ik wel melden dat ik vóór het uitvoeren van deze heldhaftige handeling eerst een bus DOOM! had leeggespoten over de spin en tegelijkertijd multitaskend mijn jaarlijkse donatie aan het WWF had verhoogd om mijn schuldgevoel voor deze moord af te kopen.
Na enige tijd en herhaalde DOOM!-doses ging ik er vanuit dat de spin inmiddels
Tijdens het oppeuzelen van een kippetje gloeit de kop op. Die slagtanden...!! zou rondkruipen over de Eeuwige Spinnenwebben aan gene zijde. Het stoffelijk overschot heb ik overgesleept naar een afsluitbare pot, die ik heb verstopt voor het geval moederspin komt navragen of ik haar babietje heb gezien.
Toen mijn hartslag het weer toeliet kon ik via Skype melden dat ik nog in leven was. Daarna heb ik met trillende handen op het internet nagezocht wat de naam van dit wezen is. Google Afbeeldingen leerde me dat het een Camel Spider is. De buurman had onlangs ook een camel spider op bezoek gehad wat hem een vergelijkbare ervaring had opgeleverd. Volgens andere bronnen op internet is dit niet eens een spin, maar een lid van de Soligufae. Had ik al vermeld dat ie enorme tanden heeft? Daarmee kan ie flink bijten en hoewel de beet niet giftig is, leveren ze wel vaak een flinke infectie. Plus de zenuwverzakking die men oploopt als een camel spider je slaapkamer komt uitgerend.
Al eerder hebben vreemde wezens me de stuipen op het lijf gejaagd. Enkele weken geleden vond ik een kikker op mijn matras. Het deed me afvragen of de Opuwo tak van de Cosa Nostra achter me aanzat met een lokale variant van
Waarschuwing: niet rechtstreeks in de ogen kijken het paardenhoofd in bed, wat hier als verspilling van vee of de lunch zou worden beschouwd. De kikker heb ik onder een glas gevangen. Daar zat nog een restje espresso in waardoor de kikker waarschijnlijk nog een paar slapeloze nachten heeft overgehouden aan zijn avontuur binnenshuis. Iets minder welkom waren de schorpioen en de black widow spider die ik op de veranda ontdekte tijdens een grondige controle na de ontmoeting met de camel spider. De firma DOOM! vaart er wel bij.
Natuurlijk laat ik me niet van mijn stuk brengen door een paar afschuwelijk enge mosters met enorme tanden of roekeloos rondzwaaiende gifstaarten, die het hebben voorzien op blank mensenvlees en die je normaal alleen in horrorfilms tegenkomt. Een paar kleine praktische maatregelen volstaan. Sinds gisteren slaap ik in een afgesloten tent onder een gietijzeren klamboe in een duikerspak, met de luiken dicht en de ramen gesloten. En ik heb mijn huisje laten plaatsen op hoge palen, waarlangs continue geconcentreerde DOOM! stroomt. Verder gaat alles gewoon z’n gangetje hier. Al gebeuren er meer vreemde dingen in het land, daarover volgende keer meer na kinderbedtijd.
Advertisement
Tot: 0.131s; Tpl: 0.012s; cc: 8; qc: 56; dbt: 0.0642s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
esther van soest
non-member comment
video
Van het vangen van dit monster had ik graag een filmpje gezien, haha. Weer een reden om niet daar naar toe te gaan! groetjes Esther