Finowie

---

Coś więcej o Finach.

Finowie, poproszeni o pomoc (sami z siebie nigdy! mam wrażenie, że jakbym zemdlała na ulicy nikt by mi nie pomógł, natomiast jakbym zaczęła krzyczeć o pomoc, otrzymałabym ją od każdego Fina będącego w pobliżu), starają się bardzo pomóc, chociaż często nie są kompetentni. Fin się nie przyzna, że czegoś nie wie, że coś go przerasta tylko zwykle coś ściemni.

Przykładowo, chciałam załatwić sobie legitymację studencką. Ja jestem tutaj traktowana jako jestem visiting scientist, ale zwykle taka osoba jest przynajmniej na doktoracie, więc nie ma już prawa do zniżek, natomiast ja jestem jeszcze studentką studiów magisterskich, jestem w studentką u Unii Europejskiej, więc teoretycznie tu powinnam mieć te same prawa...

Natomiast nikt nie chciał mi powiedzieć, że nie mam prawa do tych zniżek (pociągi 50% lunche 70%), byłam odsyłana od jednego biura (registration office) do drugiego (international student's office), jedna magistrantka z labu dzwoniła jeszcze do paru innych osób (międzynarodowych koordynatorów itp.) i dopiero po 3 dniach ustalono, że zniżka mi się nie należy. Naprawdę wolałabym, by ktoś mi to powiedział na początku. A wszyscy po kolei twierdzili, że mogę ją mieć, tylko nie wiedzieli, kto ma mnie wpisać do systemu...

Podobnie było jak szukałam w pobliżu domu bezpłatnego wifi (współlokator ma internet w komórce i jak wychodzi z domu to zabiera ze sobą internet). Pytałam ludzi o sparknet (taki internet miejski, do którego dostałam login i hasło na uczelni), a Finowie, zamiast się przyznać, że nie wiedzą, twierdzili, że takiego internetu bezpłatnego to tu nie ma i wysyłali mnie do biblioteki. Internet znalazłam 50 metrów od nich...

---

Comments

[Ania]

Szkoda, że nie masz tych zniżek. Ale skąd ja to znam, że nikt nic nigdzie nie wie, a Ty musisz wszędzie biegać... >.<