Advertisement
Zo, we zijn weer een paar daagjes verder: genoeg voer voor een nieuwe update! Blijkbaar was ik vergeten te vermelden wat nu dat nederlandse nummer was dat ik gezongen heb: dat was Ik Ga Tot Het Einde van de film Hercules! Ik vond het wel zo toepasselijk 😊
Gisteren wilde ik eigenlijk wat foto’s gaan maken tijdens m’n werk maar de accu van m’n fototoestel was leeg.. Zowel batterijen als accu’s lijken hier een stuk sneller leeg te lopen dan we gewend zijn in Nederland. Dit gaat me uiteraard niet nog eens gebeuren en ik zal volgende week proberen een paar mooie momenten te vinden om foto’s te maken van de mensen waarmee ik werk!
Het werk bevalt me nog steeds hartstikke goed, iedereen is vrolijk en enthousiast en is vol vragen en interesse. Iedereen heeft een eigen map met daarin de doelen die ze willen bereiken. Deze doelen lopen wijd uiteen, van leren spellen tot een eigen bedrijfje opstarten. Deze doelen worden dan vervolgens in kleine stapjes opgedeeld die we dan een voor een aanpakken. Zo ben ik gistermiddag weer in mijn rol als wiskundeleraar kunnen vallen toen ik John moest helpen met zijn ‘numeracy’. Dit betrof de eerste stapjes van hoofdrekenen, waar ze door middel van herschrijven leren wat nou het verband is tussen bijvoorbeeld 6, 7 en 13. Woensdag ben ik met de mannen eten gaan halen bij de supermarkt, ze hadden namelijk nog nooit gekookt en gaven aan beter met geld om te willen leren gaan. We hebben dus met onze kok (de meid die als doel heeft kok worden) een lijstje opgesteld voor fish-pie (vis pastijtje) en zijn vervolgens met vrij weinig geld naar de supermarkt vertrokken. Zorg maar dat je alsnog alle ingrediënten te pakken krijgt! Als echte Nederlander heb ik ze dus geleerd hoe ze de goedkoopste variant van elk ingrediënt konden vinden die aan de eisen voldeed. Ze hadden zowaar nog anderhalve dollar over van de tien en iedereen was apetrots toen ze terugkwamen bij de community centre!
Hoe het koken vervolgens gegaan is heb ik helaas moeten missen, omdat ik met de dames ging dansen! Hiervan had ik foto’s willen maken maar helaas, dat was me niet gegunt. Dit doen ze echter elke week dus ik krijg vast en zeker nog een kans om jullie te laten zien hoe goed ze zijn in de vogeltjesdans en macarena!
Elke dag is vrij constant ingedeeld. Elke ochtend stroom tussen half 9 en half 10 iedereen binnen, waarna ze aan hun (individuele of groeps) ochtend-taak beginnen. Elke Goal Facilitator neemt dan een of meerdere mensen onder touw en werkt aan iets dat ze willen doen/leren. Halverwege deze taak nemen ze een korte pauze voor Morning Tea, waarna ze weer verder gaan. Tegen een uurtje of 12 pauseert iedereen voor lunch, wat wel een uur kan doorlopen. Na lunch wordt meestal een spelletje gespeeld, afhankelijk van het weer en of er genoeg tijd is. Hierover heb ik in een eerdere blog al verteld, sindsdien hebben we echter geen kans meer gehad om een spelletje te spelen. Na dit intermezzo wordt iedereen weer door een Goal Facilitator opgepikt om aan een ander doel te werken tot een uurtje of 2-3. Alles werkt heel erg flexibel en ik heb zelf nog geen enkele keer een persoon of groep hoeven kiezen doordat ze me zelf meevragen ruim van te voren! Zo is mijn eerste helft van volgende week nu al zo goed als ingedeeld, omdat iedereen me alles wil laten zien. Vanaf ongeveer kwart voor 3 tot kwart over 3 wordt iedereen opgepikt, en sommigen gaan zelfs zelfstandig met de bus naar huis (een stuk of 5). Vaak zijn mensen al vrij snel klaar met hun doel of taak en dan zitten we gezellig met een groepje in de ‘woonkamer’ van de community centre waar iedereen vrolijk babbelt over van alles en nog wat en waar mij vragen gesteld worden over Nederland. De sfeer is altijd super!
Veel van de mensen zijn niet zo’n goede praters, en vooral in het begin was dit erg lastig. Ze zijn echter dolblij wanneer ze hun verhaaltjes kunnen vertellen onder het genot van mijn grote assortement aan instemmende geluidjes en zinnetjes. Meestal kan ik wel een paar woorden specifiek uit de verhaaltjes opvatten waar ik dan op kan reageren of vragen over kan stellen. Een paar zijn echter al heel zelfstandig en met hen kan ik heel erg goed praten.
Ik werd van te voren al gewaarschuwt over de ‘kiwi-accents’ en deze zijn echt heel erg leuk om te horen. Ik heb altijd al van verschillende accentjes gehouden en het lokale accent is echt grappig. Ze zeggen bijvoorbeeld ‘teen’ ipv ‘ten’, en ‘ye’ ipv ‘yeah’. Iedereen is echt super vriendelijk waar ik tot nu toe mee gesproken heb, zo ben ik vanochtend naar het touristen centrum geweest van Hamilton. Vrijdag t/m zondag heb ik elke week vrij dus ik wilde toch wel even wat leuks regelen voor dit weekend. Ik was gisteren al langs geweest na het werk om mij te oriënteren op de Waitomo Glowworm Caves, die schitterend schijnen te zijn. Het was echter een beetje kortdag allemaal met regelen dus hier ga ik komend weekend heen. Ik had online alles al helemaal uitgezocht maar ik kon zelf nog niks boeken door het gebrek aan een creditcard (die begin volgende week arriveert), bij het touristen centrum weten ze echter alles tot in de puntjes voor je te regelen (vervoer, verblijf, attracties, alles). Het was dus erg leuk om te zien dat mijn blaadje met m’n uitgestippelde plan precies overeen kwam met de arrangementen die ze mij aanraden, en het kwam tot de dollar uit op het bedrag dat ik voorspelt had. Ik heb het geleerd van de beste, he pap?
Om de Waitomo Caves voor dit weekend te regelen was echter te kortdag, dus ik zocht nog iets leuks voor dit weekend. Na de geweldige service bij het regelen van de Caves heb ik dus de meid aan de balie gevraagd of ze misschien een aanrader had, en dat had ze hoor! Komende zondag ga ik naar Hobbiton, de (intacte) filmset voor The Shire van zowel de Hobbit als de Lord of the Rings films. Peter Jackson, de regisseur van de LotR films heeft onlangs met de eigenaren van de boerderijen die als filmset dienden een deal gesloten en nu wordt deze filmset een permanent attractie op een uurtje afstand van Hamilton... wat een toeval! Ze zei wel dat de wetten omtrent fotograferen veel veranderd zijn de afgelopen weken en dat ze dus niet zeker wist of ik er foto’s mocht maken. Mocht dat niet het geval zijn dan zal ik als echte piraat wel een paar foto’s van het internet snoepen zodat jullie toch mee kunnen genieten van de excentrieke hobbit-huisjes.
Volgend weekend zal ik dan 2 dagen in Waitomo verblijven. De eerste dag ga ik twee beroemde grotten bezichtigen die bekend staan om hun ‘Glowworms’, lichtgevende wormpjes die onder de grond rondkruipen. De tweede dag zal ik deelnemen aan de Black Abyss, een 5-uur durend avontuur waarbij je door de grotten ‘abseilt’, ‘raft’, zwemt, springt, klimt en kruipt. Zet je thee maar rustig neer mam, het is allemaal hartstikke veilig en je bent voortdurend vergezeld door ervaren tour-guides! :D
Het is nu net middag en ik ga zodadelijk met een vriend van AIESEC (Sam) naar The Base, het grote shopping centre in Hamilton dat binnen 3 jaar vrijwel alle mensen uit het stadscentrum getrokken heeft. Er zijn zelfs geen bioscopen meer buiten The Base, zo sterk hebben ze geconcureerd, dus ik ben eens benieuwd!
Advertisement
Tot: 0.053s; Tpl: 0.01s; cc: 13; qc: 29; dbt: 0.0246s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1mb
imke
non-member comment
super!
Wauw Koen! het kinkt allemaal super! ben echt blij dat je het zo naar je zin hebt en dat alles tot nu toe zo goed gaat, hoop dat het allemaal zo geweldig blijft! liefs van je zusje xxx