Advertisement
Published: April 3rd 2011
Edit Blog Post
Hello beste Belgjes,
hoe is het ginder? Starting to enjoy better weather?
Na Potosi zijn we doorgegaan naar Sucre, ondertussen al een week geleden dus excuses als het niet al te gedetailleerd is!
Sucre is een charmestad: mooie koloniale gebouwen, een centrale markt met gekakel vanuit elke groentenstal, sfeer op straat, veel volkswagen kevers, .. zoals het hoort in Zuid Amerika! De hostel wordt uitgebaat door een Frans-Zwitsers koppel, en ze hebben er werk van gemaakt: gezellige patio om te relaxen en een douche met warm water, LUXE!!
Hun dochter is trouwens goed mondig en houdt ons van het luieren: komt in het Frans veel vragen stellen en speelt galgje met ons en stelt mitchie de kat voor (die naam kregen we dus pas na een spelletje galgje).Ze wist ons heel wijs te vertellen dat Mitchie Queshua voor kat is.
In een zeldzaam actief moment zijn we de heuvels van de stad opgelopen, overheen kasseiwegen en oude huisjes en oneindig veel kerken! Na veel geblaas en gehijg bereikten we de mirador, een prachtig plein en gaanderij bovenaan de berg, met een schitterend zicht op de stad! Again tijd om te relaxen, OBER! DRANK!
Ja tussendoor: we
leven hier van maaltijd tot maaltijd, het middageten is nog niet binnen en we discussieren al over alle mogelijke kwijl opwekkende alternatieven voor het avond eten 😊 al goed dat we niet gewogen worden voor de terugvlucht. Dus een goed deel van de dagen in Sucre brachten we door op onder andere de markt, bij uber-sympathieke martkmadammen eten proeven (we love to have the strangers taste our food!) en kopen.
Opnieuw tussendoor: in Bolivia loont het niet echt om al te naief te zijn, ook al scoor ik daar niet fantastisch in. Je wordt geregeld afgezet: koop je op straat een fruitsap, dan goochelt de fruitventer met wisselgeld zodat je meer kwijt bent dan afgesproken. Koop je in de supermarkt, dan moet je zelfs daar goed uikijken dat er niet 3 in plaats van 2 flessen wijn aangerekend worden, of gewoon een ander tarief! Ga je iets drinken savonds, dan verwelkomt de ober je met ITS HAPPY HOUR!! (2 voor de prijs van 1), maar als je vraagt of ie deel 2 van de drankserenade wil brengen, blijkt dat het happy hour voorbij is. Als je argumenteert dat je wel degelijk TIJDENS het happy hour hebt besteld, verandert het
excuus in 'maar dat van u telt niet voor het happy hour'. La cuenta por favor dan maar. Vermoeiend...
Nog in Sucre, doorheen de gezellige sfeer, blijkt er een filmopname aan de gang te zijn! voor een knap officieel gebouw had de crew zand gestrooid om een oude weg na te boosten. Anderen houden reflectieschermen vast, scheen voor een film over Bolivia te zijn. Ben benieuwd!
De ochtend erop een toer gaan lopen sochtens en een uitkijktoren opgewandeld: 2 meisjes tegen mij 'jij bent niet van hier he, vanwaar ben je?''Belgie. en jullie, wat is jullie plan?''wij hebben exames, eikes!'hehe, ook hier leeft de examenstress.
Volgende bestemming is La Paz, die andere hoofdstad van Bolivia.
Busrit schijnt nogal een kont marteling te zijn, dus nemen we het vliegtuig, voor de prijs van een paar cinematickets in Belgie. But you get what you pay for: opstijguur: hm, weten we nog niet, hangt hier een beetje van het weer af zegt de balie. En WIJ zijn wel degelijk aangekomen in La Paz, maar nadat de bagageband verdacht leeg bleef wezen na landing, bleek ONZE BAGAGE in Santa Cruz te vertoeven. Hm.
De man in de aankomsthal bleek bijzonder behulpzaam en
heeft, een beetje TE routinegewijs, het formulier al bij de hand voor dit soort voorvallen. Bagage wordt achterna gestuurd, er is immers diezelfde middag nog een vlucht Santa Cruz - La Paz voor onze bagage.
Eens in de hostel bellen we (de hostelbediende eigenlijk) het adres door naarwaar ze mogen zenden. Later die avond, 19u15: ik vraag avond-hostelbediende of er iets is: nope, geen bagage zegt hij. Hij weet ook dat ze normaal gezien die zaken tussen 19u30 en 20u00 rondbrengen, goed nieuws. Ik vraag hem toch nog eens te bellen naar de luchthaven: bezet. En dan schijnt hij een ingeving te krijgen, hij zegt dat hij eerst zijn collega moet bellen, doet dat ook, en komt dan vrolijk aanlopen dat onze rugzakken al in het kot naast hem staan! Waar die kennis 5 minuten eerder zat, god mag het weten. Een antwoord in Bolivia betekent iets in de richting van de woorden die ermee gepaard gaan, maar een exacte wetenschap is het allesbehalve!
Maar briljant, onze rugzakken terecht!! Jup, dat wel. Maar wanneer ik me nog eens wil scheren, blijkt mijn tondeuze verdwenen te zijn. Misschien stond die zak open, maar de 2 (gebruikte) onderbroeken zijn er
allerminst van zeneigen uitgevallen!
Om het tekort aan textiel te compenseren besluit ik de dag erop deel te nemen aan de death ride mountainbike: hier krijg je een tshirt bij, YEAH!
Terwijl Anouk rustig in La Paz boekskes leest en souvenirs koopt (dit is geen oproep aan elke lezer om een souvenir te verwachten :p ), ga ik met een hoop mee om de officieel dodelijkste weg ter wereld af te dalen (wie top gear kijkt, dit is de weg waarop Jeremy Clarckson rijdt in de aflevering in Bolivie). Klinkt erger dan het is: de weg zelf is simpel grind en houdt voor niemand een uitdaging in, 1 idioot op 10.000 rijdt er misschien eens naast, zoals dat evengoed voorvalt op een doorsnee weg in Belgie. Maar waar dit voor de idioot in Belgie een doorsnee vernedering en gelach van vrienden oplevert, dondert de idioot in Bolivie 600m RECHT naar beneden. Oeps.
By the way: dit klinkt als een sportieve prestatie, maar de tocht begint op 4600m en gaat zo goed als enkel downhill tot 1300m, meest relaxte mtb tocht ooit 😊
Magnifieke uitzichten de ganse dag door, ondanks het slechte weer! (aantal onfortuinlijke idioten stijgt hier misschien
wel door...). Halverwege in de jungle nog in een zwembad springen en terug naar huis, het vrouwtje opzoeken. Daar blijkt de buit een aantal souvenirs en wat verveling te zijn, het regende daar ook.
Savonds heb ik Anouk nog overtuigd om Sushi te gaan eten: geen succes. Ik vond het wel lekker, maar de andere kant van de tafel hield het beleefd op 'hm, speciaal'. Nog een zelfmoordrit in een taxi naar huis (kan helaas niet filmen, maar dit is heerlijke chaos op de baan hier) en bed in.
La Paz zelf is een bijzonder drukke stad, zonder echt opvallend mooie wijken of gebouwen. Voelt wat New-York achtig aan (ben er nooit geweest maar Anouk bevestigt 😊 : veel file en taxis tussen hoge gebouwen. De ligging is anders wel behoorlijk extreem: tussen 3200m en 4000m, omringd door bergen van 5000m tot zelfs 6080m!!
Na La Paz zijn we in Copacabana beland. Onder sommigen van jullie bekend als een schrale zaterdag avond keet in Duffel, waar Tony Cabana himself eigenlijk nog best wel voor sfeer zorgt, maar hier een prachtig gelegen dorp midden op een landtong in het Titicaca meer!
Niet bijster veel gedaan, maar vooral
genoten van couleur locale: markten en heerlijk eten, again! Ditmaal in een lokale eettent, waar je gewoon aanschuift bij de rest. De versgevangen vis ligt in een pot voor je neus. Anouk bestelt er een, en madame eetkraam neemt er een verse uit, snijdt die open, haalt de graat eruit en bakt voor je neus. Restulaat: culinair orgasme!!
De dag erop zijn we naar Isla del sol geweest: om eerlijk te zijn hebben we niet echt veel aandacht geschonken aan de geschiedenis en kunnen we hier dus niet echt uitpakken met legendes rond hoe hier de zon geboren is en zo verder. Gewoon gewandeld en genoten van het uitzicht. En weer afgeript: de vriendelijke gids blijkt achteraf, uiteraard, geld te vragen en het pad van noord naar zuid blijkt geimproviseerde tolposten te bevatten en zelfs een jonge knul die toeristen, waaonder ons, valse tickets verkoopt.
Eerlijk gezegd steekt het soms wel wat tegen, al dat gesjacher. Weegt niet op natuurlijk tegen de heerlijke ervaringen en prachtige natuur (laguna colorada rules!), maar het doet deugd om nu in Peru te zitten, in Arequipa!
Nog maar net aangekomen, maar dit is een schitterende stad! prachtig centraal plein, vriendelijke mensen,
... heerlijk!
De voorbije dagen heeft Anouk ook haar papparazzi-skills bijgeschaafd door vanuit de bus en op straat zoveel mogelijk de lokale sfeer vast te leggen.
Enjoy the pictures en tot binnenkort!
Wouter en Anouk.
Advertisement
Tot: 0.136s; Tpl: 0.02s; cc: 9; qc: 47; dbt: 0.0738s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
evelinie
non-member comment
sunny sun sun
Hey lieverds, wij hebben hier toch ook een half weekendje zon gehad dus ik waande me ook even op het isla del sol! Wel schattig hoe Anouk aan het socializen is met de varkentjes, cute! Ze zal hare roze muziekpiggy missen zeker ;) Die bus op dat vlot is echt wel cool! (sorry wouter, met je death ride maak je minder indruk) En WAAROM steelt er iemand gebruikte onderbroeken?? de nood zal wel zeer hoog geweest zijn! Allez, ik kijk al uit naar jullie volgende avonturen :) xxx