Advertisement
Published: March 14th 2011
Edit Blog Post
Mijn beste lezer,
thanks om weer een deel van het avontuur te volgen!
Het schijnt dat daar de lente stilaan begint en jullie kunnen genieten van terraskes, schol!
Na een deugddoende ontspannende week in Buenos Aires zijn we noordwaarts getrokken richting Puerto Iguazu, het dorp dichtste bij de imposante watervallen van Iguazu. Het landschap dat we zien wanneer we wakker worden op de 20-urige busrit lijkt in de verste verte niet op dat van Buenos Aires en omstreken: hier is de omgeving dichtbegroeid en hoor je overal geluid vanuit de natuur komen.
Na wat rondtrotten vinden we een schitterende hostal met zwembad! En dat is hier echt geen overbodige luxe, want 35 graden en vochtige lucht laten je zweten als een rund! Tussen 1u en 5u kom je dan ook niet veel volk tegen op straat, de siesta heeft hier wel degelijk bestaansrecht.
Vaak van omgeving veranderen en veel reizen op de bus (en dan vooral het eten waarschijnlijk) eist wel zijn tol: we hebben beide al genoeg op het gemak gezeten, klinkend als een op uranium gerichte geiger-teller.
But we will spare you the details.
De essentie dan maar, de watervallen:
4 jaar terug
had ik deze al eens gezien maar dit viel echt niet te missen voor Anouk, en ditmaal was het bovendien schitterend weer! O zo indrukwekkend: 1700 kubieke meter (of KUUB voor de getrainde antwerpenaar) PER SECONDE die 70 meter naar beneden storten. Sommige delen rechtstreeks, andere via een tussenstop halverwege, keuze genoeg langsheen de 2.7 kilometer brede watervallenreeks.
Aan de top van de hoogste waterval krijg je om de halve minuut een ganse regen water over je heen, het neervallend water produceert zo een gigantische nevel dat je de bodem zelfs niet kan zien.
Je bent dan wel een halve dag bezig om alle paden naar alle viewpoints te bewandelen, maar tussen de natuurlijke douches in loop je door een soort van tropisch bos waar het evenmin saai is: overal krioelt, krekelt, kraait of vliegt er wel iets dat we voorheen nog niet gezien hadden. Prachtige vlinders (sommige de grootte van een opengestrekte hand), kleine miereneter achtige beesten die alles opvangen wat toeristen achterlaten (komen vrolijk op tafel lopen en kappen flesjes ondersteboven), veel te grote spinnen die onderaan en langsheen de brug hangen waarover we lopen, opnieuw gigantische vogels die in de lucht cirkelen en hagedissen die de
eerder genoemde vlinders opeten.
Back in town, onmiddellijk het zwembad in!
Blonde Anouk in bikini wordt al gauw benaderd door wat hostel-hangers, maar het mindert opvallend wanneer ik erbij kom hehe. Maar best sympathieke mensen, de Argentijnen, en ook met een Franse journalist beginnen we te babbelen. Hij meent dat Frankrijk niet vies zou zijn van een zeker Franstalig stukske Belgie, benieuwd of het waarheid wordt!
Naar beste lokale gewoonte gooien we samen met hem en nog een Japans meisje (waar de fransman zelf niet vies van lijkt te zijn) een paar extreem lekkere stukken vlees op de barbeque (de slager in de winkel had gelijk in de stukken vlees die hij aanraadde) en kletsen rustig verder. Daarna op tijd in bed, om wat te vechten tegen de warmte en de ochtend erop vroeg te vertrekken met de bus naar San Ignacio.
De busrit zelf is best wel interessant: de chauffeur peert door gelijk zot (South American stig has been made!) en ook al lijk je je zetel officieel te moeten vastleggen, het gangpad staat vol met mensen die onderweg opgepikt worden tijdens de ontelbare stops die de chauffeur maakt. Af en toe zelfs politie die meereist
(nadat ze zelf de bus tegenhouden om een van hun collegas te laten opstappen)! Wanneer de bus-assistent rondkomt voor het geld, moeten de politiemannen niet eens betalen, prachtig!
San Ignacio Mini is een van de vele missieposten van de jezuiten die vanuit Europa kwamen om de lokale bevolking te bekeren tot wat in hun ogen de juiste godsdienst was, de leer van Jesus and his gang.
Langs de ene kant was het leven voor de lokale bevolking beter dan een wreed bestaan als slaaf, langs de andere kant waren het gesloten gemeenschappen die sterk leken op het communisme van vele jaren later, waarbij er niet veel vrijheid overbleef.
De missiepost zelf is grotendeels vernietigd, maar de ruines die er nu nog staan geven wel een goed beeld van hoe groot dit geweest moet zijn: tientallen huizenblokken bebouwd met kamers voor de lokale mensen en de jezuiten, pleinen en een grote kerk in het midden. Het is broeierig heet, dus het komt niet goed uit dat elk gebouw hier zijn dak verloren heeft, miljaar het is warm!
Daarna trekken we terug naar de bushalte om verder te reizen.
Op papier zag de reis er als volgt uit:
een
cama-bus (cama is bed, dus lekker confortabel), die helemaal doorrijdt tot in Salta, een rit van 19 uur.
Realiteit: een semi-cama (stuk kleinere zetels) bus komt anderhalf uur te laat opdagen. We rijden tot in Posadas, een uur verder, waar we blijkbaar alles moeten overladen in een andere semi-cama bus, waarin dezelfde film voor elke groep passagiers anders is aangezien het beeld van de ene TV groen uitslaat en de andere rood. Dan blijkt de bus mechanische problemen te hebben, en moeten we buiten wachten. Anderhalf uur later daagt dan eindelijk de cama-bus op, kunnen we gaan slapen en komen we met uiteindelijk maar 3 uur vertraging toe in Salta.
In Belgie zou dit resulteren in een staking van de vakbond, een regeringscrisis en een wenende Bert Anciaux op TV, maar hier wordt het allemaal wat gemoedelijker verteerd 😊
Maar dus goed toegekomen in Salta, opnieuw een gezellige en mooie koloniale stad, in het noorden van Argentinie ditmaal. Niet echt enorm veel bezienswaardigheden (ook al zijn de kerken en het centrale plein zeer knap), maar de sfeer is er wel prima. In de avond gingen we uit eten voor een locale specialiteit, locro: een soort van soep/stoofpot waarin
naast brokken vet, lekkere stukken worst, mais en voor de rest onbeschrijfbaar eten zit. Geloof me, hoe lekker een desertje ook mag klinken, na deze strech-oefening voor de maag wijs je dat toch af.
Na Salta hebben we Cafayate bezocht. Wie al eens een "jat kaffe" heeft besteld, draait die 2 woorden gewoon om en weet hoe je de naam van deze stad uitspreekt. Het is een klein bergdorp dat bekend staat voor zijn heerlijke wijn, en volledig terecht! De eerste avond zijn we lokaal bij de wijngaard een fles gaan halen om terug in het hotel achterover te slaan. En het hotel zelf is ook geniaal: mooie patio en een zwembad om in te relaxen!
De tweede dag hebben we de quebrada bezocht, de canyon. Niet met een officiele toer, de toeristische dienst zelf liet immers weten dat we met een onofficiele gids goedkoper af zouden zijn, en jup, buiten liep een muchacho (jongen, kerel, dude, zoiets) rond die ons een toer wist te boeken, met een paar lokale taxis en wat andere toeristen., De Quebrada is indrukwekkend: knappe kloven, constant wisselende kleuren, bizarre steenformaties en in het midden een rivier. Enjoy the pictures!
Dezelfde avond
uiteraard weer een fles wijn, deze keer in het gezelschap van enkele locale specialiteiten, waaronder de tamale, vlees en mais klaargemaakt in een maisblad. De vriendelijke gastvrouw legt uit wat de postres zijn, maar we verstaan er echt geen fluit van! Toch ja gezegd, en wat we kregen was nog lekker ook 😊
Anouk probeert op het dorpsplein zelf ook wat culinaire diensten aan te bieden door elke straathond een stuk brood aan te bieden na zowat elk ontbijt dat we nemen! Maar ook de straathonden hebben hun standaarden en de helft van de tijd laten die na wat snuffelen alles gewoon liggen. Strekebeesten.
Verder in het dorp komen we tijdens wat rondslenteren ook nog een lokale optocht tegen: een hoop volwassenen en kinderen in stevig uitgewerkte kostuums, al dansend op een of ander lokaal ritme. Dat was knap om zien!
Nu zitten we terug in Salta, paar uur tijd om blog te schrijven, straks rijden we door tot in Humahuaca, gans in het Noorden van Argentinie, onze laatste stop in dit heerlijke land!
Daarna trekken we de Andes over (tot op 4200m met de bus!) richting het noorden van Chili (niet tot aan de tsunami-kust).
We miss ya all en tot de volgende entry,
adios!!
Wouter en Anouk
Advertisement
Tot: 0.298s; Tpl: 0.018s; cc: 12; qc: 55; dbt: 0.1997s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Ingie
non-member comment
Wederom wauw ! Het lijkt me dat jullie niet weten waar eerst te kijken, wat eerst mee te maken of wie eerst aan te spreken! Heerlijk om te lezen wat jullie allemaal meemaken! Lijkt me een pak interessanter dan hier alle beelden van Japan op je bord te krijgen, met bijkomend ongeloof ... Geniet van jullie heerlijke reis daar, en kom dan maar terug :-) Groetjes !!!