Tibet & Nepal & Chendue China nov 2010

---

CHINA – TIBET - NEPAL
7 november 2010 – 28 november 2010

7 november 2010, zondag.

We hebben nog de hele dag de tijd om te wassen en het huis op te ruimen voordat we om 20.40 uur naar Chengdu vliegen. Jan wilde nog voetballen maar het regent vreselijk hard dus de voetbal gaat niet door. Toch even eruit en we gaan lekker koffie drinken op de Marienwaerdt. Om 16.15 uur brengt Ries ons naar het station, Brigit en Marieke zorgen voor de beestjes.
De treinen hebben geen vertraging en we checken op tijd in. Ook de vlucht gaat zonder vertraging en turbulentie. We zitten economy comfort en hebben genoeg beenruimte. Ik heb 3 stoelen dus ik heb heerlijk languit geslapen. Jan heeft 2 stoelen. Ook hebben we wind mee. De vlucht zou bijna 10 uur duren maar we zijn er met 8 en een half uur. Dat is mazzel.

8 november 2010, maandag.

Op de luchthaven staat een vrolijke Chinese dame met een bordje, Mr. Johannes Pronk, ons op te wachten. Zij heet Rowling en spreekt zeer goed Engels. We krijgen een plattegrond van Chengdu, de treinkaartjes naar Lhasa en de permit voor Tibet die we vooral goed moesten bewaren. De chauffeur spreekt geen Engels maar lacht vriendelijk. De Engelse waterval van Rowling gaat de hele rit door maar we komen veilig bij ons hotel. Het verkeer is een gekkenhuis. Alles toetert en haalt links en rechts in. Van 2 jaar geleden wisten we dat Jinglistreet een gezellige staat is met een Starbuck en veel barretjes en goed bedoelde rommel stalletjes. We hopen dat het Jinli hotel in de buurt is. We hebben geluk want ons hotel is midden in Jinglistreet en de kamer is goed. Super locatie. Rowling loopt met ons mee om in te checken en regelt een ontbijt. Zij zegt dat we het niet lekker gaan vinden maar we proberen het toch. We krijgen haar telefoonnummer voor eventuele problemen want onze chauffeur voor morgen spreekt geen Engels. We zijn weer in Chengdu en het is leuk dat we de buurt kennen en gelijk op weg kunnen. Eerst gaan we Yuan’s halen. Meer dan Y 1000 krijgen we niet uit het apparaat dus dat wordt nog een keer pinnen. Y 1000 is Euro 106,00. Dan halen we een heerlijke cappuccino bij Starbuck en drinken dit genietend buiten op het terras op. De temperatuur is iets meer dan 20 graden en er is een flauw zonnetje, wat hier niet vaak aanwezig is. We lopen langs het park naar Tarfu Square. Een bonte mengeling van alle mensen. Een groot plein met kunst. Hier besluit Jan, het is al 16.00 uur, om een taxi aan te houden en naar de pandaberen te gaan in het Chengdu research base of giant panda breeding net buiten Chengdu. Dit wilden we eerst niet doen omdat we morgen naar de panda’s in Bifengxia gaan. De taxirit is met gevaar voor eigen leven en we komen in een behoorlijke file terecht. Na ruim een uur, een gestreste taxichauffeur en Y 60 armer hebben we nog maar een uur te gaan bij de panda’s.

En weer profiteren we van een eerder bezoek aan het pandacentrum want we willen de babypanda’s zien en dat staat niet goed aan gegeven. De moeten het hele park door en we vinden de baby’s. Er liggen 6 beertjes in een box. De oudste is geboren in juli en de jongste in oktober. De oudste probeerde te staan aan de rand van de box , viel om en kwam op de kleintjes terecht die lagen te slapen. Het was zeker de moeite waard om hier naar toe te gaan. We zijn de laatste die het park verlaten en stappen weer in een taxi. Het is nog drukker en de chauffeur besluit helemaal om de files heen te rijden. Hij spreekt 2 woorden Engels maar we laten het maar zo. Ook dit was een spectaculaire rit. Hij stopt op de grote weg, keert en rijdt tegen het verkeer in. Heel bijzonder. De avond brengen we in Jinglistreet door en kopen bij de eettentjes lekkers maar ook loempiaatjes. Daarvan sloegen de vlammen uit mijn oren. Helaas belanden de loempiaatjes in de vuilnisbak. Rowling vertelde ons dat we hotpot moeten gaan eten. We vinden een restaurant waar bij binnenkomst de kruiden al op je keel slaan en we moeten hoesten. Op zich was het leuk maar niets voor ons. In de tafel zit een groot gat en daar komt de pot op vuur te staan. Een soort fondue. Je kan magen en pens in de bouillon warm maken. Na het bestuderen van de Engelse menukaart, koste moeite om die te krijgen, hebben we vriendelijk bedankt en zijn opgestaan. Uiteindelijk hebben we noodles en rijst met groente op wat goed smaakte. Het is een lange dag geweest dus tijd om naar bed te gaan.

9 november 2010 dinsdag.

Om 7.00 uur loopt de wekker af en na een heerlijke douche zijn we klaar voor ons ontbijt. Het wordt op de kamer gebracht in rieten mandjes. Er zit een ei, een pakje melk, een maiskolf en een zoete aardappel in. We hebben het ei op en van de rest hebben we geproefd. Niet vies maar voor ons niet als ontbijt. Snel naar de Starbuck voor een cappi want om 8.00 uur worden we opgehaald om naar de panda’s in Binfengxia te gaan. Dit is een rustige rit van ca. 150 km. Het is weer mooi weer en we rijden in een luxe auto. Helaas was er geen gesprek met de chauffeur mogelijk. We komen langs dorpen en steden het gebied wordt ook heuvelachtig tot bergen aan toe. In Binfengxia zijn niet alleen panda’s. Bij binnenkomt rijden we door een gebied waar herten, kamelen en ezels lopen. Het is een prachtig ruig gebied en we besluiten eerst een wandeling door de George te maken. Met een lift dalen we tussen de 100 en 200 meter.

Er zijn veel watervallen en we lopen langs een rivier. Het is prachtig maar wel klauteren en klimmen. Na een ruim een uur komen we bij een tempel en branden wierook voor onze ouders.

Nu is het tijd om naar de panda’s te gaan. Het pad daarheen is afgesloten en we moeten een stuk lopen of met de bus bleek achteraf maar Chinees blijft moeilijk voor ons. Als we om 12.00 uur bij de ingang van de pandaberen komen is het gesloten van 11.30 tot 13.30 uur. Na een lange wandeling zijn we best pissig. We besluiten de hele ronde dan maar te lopen tot we weer bij het begin komen en besluiten daar de bus naar de panda’s te nemen. Bij elkaar lopen we 3 ½ uur, wel mooi en leuk maar niet gepland. Eindelijk zijn we bij de panda’s. Het zijn er niet zoveel als ik dacht maar het blijven leuke en grappige beesten. Ook hier lopen we weer maar de beren zitten ver uit elkaar en we besluiten ons te laten rijden met een elektrisch autootje. Onze voeten waren ons dankbaar. Er is ook nog een dierentuin maar deze ging om 16.00 uur dicht en waren we te laat. In Binfengxia zijn van 10.30 uur tot 16.30 uur geweest.

En weer kwamen we in de file omdat de weg afgesloten was. Via een omweg en dwars door de stad hadden we weer een gestreste chauffeur maar hij heeft ons veilig bij het treinstation afgezet. Jan gaat opzoek naar koffie want dat hebben we de hele dag niet kunnen krijgen. Thee genoeg maar…………………koffie!!! Niet gelukt.
Het is druk maar alles gaat op tijd de trein in en we vertrekken precies om 20.59 uur. We delen onze 4 persoonscoupe met een aardige en schone Chinees. Dus 1 bed over voor alle rugzakken en tassen. Het is een mooie en schone trein. Ik zag er een beetje tegenop maar het is helemaal oké. Veel Europeanen zitten er niet in de trein. Het is tijd om te slapen.

10 november 2010 woensdag.

De Qinghai-Tibet spoorlijn is vanaf Chengdu naar Lhasa 3360 km lang en de hoogste spoorlijn ter wereld ongeveer 5.072 meter boven zeespiegel en doet er 2 dagen over. De bouw is begonnen op 29 juni 2001 en opengesteld op 1 juli 2006. We worden gewekt door een Chinese stem die door de speakers komt. Geen Engels dus het zal wel. Beetje optutten en genieten van het mooie weer en prachtige landschap die aan ons voorbij glijdt. Hoe verder we rijden hoe kleiner en armer de huizen. Het ziet er dor en droog uit. Wel ruig met redelijk hoge bergen en ontelbaar veel tunnels en bruggen. Ook veel rivieren het eerste stuk. Soms lijken de bergen op die van de treinrit vorig jaar in Argentinië, Salta. We rijden langs veel nieuwe wegen, hoge spoorbruggen en spoorlijnen. De stations zijn heel erg groot met veel sporen en treinen. Er worden overal veel nieuwe spoorlijnen aangelegd.

Bij de stop in Lanzhou om 13.17 uur mogen we eruit en kunnen we eten en drinken kopen. Het eten slaan we maar over maar we kopen wel water. 13.32 uur rijdt de trein weer verder en hebben 1172 km afgelegd. De stop in Baoji om 8.07 uur hebben we gemist want toen werden we net wakker. Af en toe rijden we langs steden met veel industrie. De oude flatgebouwen worden vervangen door nieuwe grotere flatgebouwen. Om even over vieren stoppen we een minuut of 10 in Xining en strekken we snel even de benen. Het landschap wordt kaler en er ligt sneeuw in de bergen. De huisjes worden hutten en we zien de eerste yak’s. Om 17.30 uur zien we geen bomen meer we stijgen gestaag maar ik weet niet hoe hoog we zitten. Vannacht stopt de trein in Golmu maar dan slapen we. Volgens de gidsen rijden we nu het mooiste traject van de spoorlijn. Golmu ligt op 3.047,99 meter. Het wordt kouder en de sneeuw komt dichterbij. Net voordat het donker wordt zien we op de kale vlakten paarden, schapen, yak’s en het prachtige Qinghai lake. 20 rivieren en beken stromen het meer in, en verdampen dan. Zo blijft het meer op niveau.

Er staan veel mensen op de gang te kijken en we komen in gesprek met Duitsers, een Pool en een Canadese Kiwi. Na een uurtje uitwisselen gaan we noodles eten. We kopen bij een jongen in de trein water en koude thee. Hij vraagt of we euro’s hebben die wil hij graag kopen. Ik geef hem 5 euro en laat op mijn telefoon zien hoeveel Y dat is. Dat kan hij niet betalen en vraagt of we kleiner geld hebben. Dit alles met handen en voeten. Ik geef hem 5, 10, 20 en 50 cent en laat zien hoeveel Y dat is. Dit kan hij betalen maar we willen het hem geven. Niets daarvan, hij geeft ons geld en even later komt hij met een collegaatje terug zij wil ook euro’s. We krijgen zuurstofslangen uitgereikt om in te pluggen bij je hoofdeinde. Verder geen spannende dingen te doen vanavond.

11 november 2010. donderdag.

Vannacht om 2.00 uur nog naar het toilet, we zitten nu al erg hoog en de zuurstofapparaten in de trein kunnen worden gebruikt. Het uitzicht is adembenemend als we wakker worden, we zijn over de 5000 meter gegaan. Uitgestrekte steppen met bevroren mos zover als je kan kijken. Bergen, bevroren rivieren, antilope ’s, schapen, yak’s en een vos. Af en toe een verlaten huisje met hond en waar schapen staan. Roofvogels cirkelen in de lucht spiedend naar een lekker hapje. Ook paarden kunnen hier overleven. Het is een wonderbaarlijke wereld hier op 4950 meter hoogte. Jan heeft het erg druk met fotograferen, maar doet ook de zuurstofslang in zijn neus. We hebben beiden geen hoofdpijn, een beetje druk op het hoofd. Vandaag stoppen we pas om 12.40 uur in Nakhu voor 6 minuten. En dan om 17.21 uur in Lhasa.

Onderweg op de vlaktes en bij stations zien we al veel zonne-energie panelen, bij o-a. allerlei verlichtingspalen. We stoppen bij enkele (zeer nieuwe) stations, waar de tegemoet komende trein ons eerst moet passeren, voordat we verder mogen. We blijven op een hoogte van rond de 4600 meter rijden (13 :45 uur)
We drinken veel, moeten ook veel plassen, de toilet wordt gelukkig geregeld schoongemaakt. Af en toe zien we hoge witte bergen kleine dorpjes en wat huizen, meestal zijn het de vlaktes met yak’s, schapen en paarden. Op een afstand flinke bergen in de sneeuw. We staan ongeveer 0:45 min stil bij een station, waarom weet niemand, er passeren wel enkele treinen.
Om iets voor 4’n gaan we door enkele heeeel lange tunnel. De sneeuw verdwijnt en de vlaktes worden flinke bergen waar we doorheen rijden.
De trein rijdt op permafrost, buizen met ammonia zorgen ervoor dat de ondergrond niet dooit. Een mooi 2baansweg loopt langs de trein mee.
De hoofdpijn valt mee en tegen de tijd dat we om 16.45 uur in Lhasa aankomen is de hoofdpijn weg.

Jan heeft het een beetje benauwd. Het is een ontzettend groot en nieuw station. We worden pgewacht door Annu, onze Tibetaanse gids. Leuke vent en is goed verstaanbaar. De 1ste indruk van Tibet is anders dan ik in gedachten had. Veel nieuwe hoge gebouwen en veel in aanbouw maar in het oude gedeelte waar ons hotel staat is het prachtig.

Gebouwen en mensen zoals je ze op foto’s ziet. We slapen in het Yak Hotel. Prima hotel en perfect gelegen. Omdat we geen last hebben van de hoogte lopen we het hotel uit, steken (ook hier met gevaar voor eigen leven) de straat over en lopen het oude centrum in. De Barkhor wijk. Via een tip vinden we binnen 5 minuten The Summit Cafe waar ze perfecte cappi hebben waar we wel aan toe waren. Je komt vanzelf op het plein waar de Jokhangtempel staat. De schitterende Jokhang is het belangrijkste religieuze gebouw van Tibet. Het staat in het hart van Bkarkor. Om dit centrum heen is de rest van Lhasa ontstaan. Toevallig zijn we hier tegen zonsondergang want dan lopen drommen mensen de Pelgrimsronde of Kora. Voor de tempel staan 2 palen vol vlaggen. Verticale vlaggenstokken en staan voor strijdvlaggen die vredestekens zijn geworden. En er staan 2 grote wierookbranders. Jeneverbessenstruiken worden hierin verbrand. Je loopt met de klok mee rond de tempel. Wij lopen deze ronde ook mee. Het is een oud en heilig pelgrimstocht-pad in het hart van de Tibetaanse wijk. Ook staat deze straat vol met kraampjes en winkeltjes. Veel pelgrims buigen en bidden op de stenen vloer. Languit liggend. Het is een schitterend schouwspel. Het wiel van de wet met 8 spaken staat voor verlichting met 2 herten ernaast staan op het dak van de tempel. In de winter komen heel veel pelgrims overal vandaan, sommigen maar 1x in zijn/haar leven, om in en rond de Jokhangtempel de pelgrimsronde te lopen. We eten tomaten uiensoep en een lekkere groente sandwich. We gaan nogmaals naar het plein om de tempel met lampen te zien maar er is weinig verlichting en om 21.00 uur gaan alle kraampjes weg en de winkels gaan dicht. Vandaag hebben we mooie indrukken op gedaan in een schitterend zonnig Lhasa.
12 november, vrijdag.

NAMASTE = hallo, goedendag

Jan heeft pijn in zijn benen en het kost hem meer moeite met zijn longen. Maar het gaat verder wel goed. Het is nog erg koud, maar door de zon zal het snel warmer worden. Na een ontbijt met toast, eieren, groente, aardappels, jus, koffie en een cakeje worden om 9.30 uur opgehaald door Annu. Vandaag gaan we het Potala Paleis bezoeken. Het Potala Paleis ligt op de Marpo Ri heuvel 130 meter boven de Lhasa vallei gelegen. Het paleis stijgt nog eens 170 meter boven dit punt. Arme Jan zal die stappen moeten lopen. Lhasa zelf ligt op 3.600 meter. Samen met ons klimmen er oude en jonge pelgrims de trappen op. Oude dames kromgebogen met zware zakken rijst op hun rug. De rijst krijgt in het paleis al het goede toegewenst en de zware last moet ook weer mee naar beneden. Het paleis is het grootste monumentale bouwwerk van Tibet. Ooit de residentie van Tibets leider, de Dalai Lama, en dus het centrum voor spirituele en wereldlijke macht. De huidige Dalai Lama is in 1959 naar India gevlucht. We mogen 1 uur het paleis bekijken en zien de gouden daken en veel kapellen van verschillende dalai Lama’s. Er zijn stoepa en graftombes. Hoe arm de mensen ook zijn blijven zij Om 12.00 uur zijn we terug in het hotel en huren fietsen. Eerst lunchen we in het Snowland restaurant. Hier hebben ze veel vegetarische gerechten en de lasagne en kaasburger waren heerlijk. We rijden eerst weer naar het paleis en maken nog mooie foto’s van vele monniken en ook van de gebedsmolens. We verkennen een ander stuk van Lhasa en zien duidelijk het verschil tussen oud en nieuw. Langs de rivier en 2 grote bruggen zijn we om 16.00 uur weer terug. Eerst naar The Summit Cafe, dagboekje schrijven en internetten en tegen zonsondergang nog een ronde Kora lopen.

De Tibetanen zijn zeer vriendelijk en lachen en kijken naar ons. Halverwege de ronde gaan we in een bar een Lhasa biertje en jus drinken bovenop het terras. Wat een mooi zicht geeft op de mensenmassa. Veel dames hebben een mond doekje voor. Niet voor de smog maar om een blanke huid te houden en soms voor het stof. We eten weer in Snowland en bestellen salade, knoflookbrood en kaasfondue. Het brood en de salade waren lekker maar de kaasfondue is nooit gekomen want dit jaar is er geen kaasfondue in het restaurant. Jammer van het wachten maar Jan besteld nog een pizza. Het is 21.00 uur en alles wordt weer opgeruimd in de straat voor een nieuwe dag.

13 november 2010, zaterdag.

Het is alweer een zonnige dag. Op belangrijke punten bij tempels, kloosters en drukke winkelstraten staan veel militairen de hele dag niets te doen. De scooters en fietsen zijn voor 90% elektrisch. Net als in China. Vandaag hebben we om 11.00 uur met Annu afgesproken dus hebben we nog tijd om de linker straten bij ons hotel te verkennen. In de eerste straat is markt en snel lopen we 2 kleine mooie tempels binnen ( blijkt later een Chinese tempel te zijn uit de 7e eeuw). Om de paar honderd meter vind je een tempel groot of klein maar met mooie mensen. Precies op tijd gaan we lopend op weg naar de Jokhang en kopen een kaartje. Er staat een rij van uren met Pelgrims en lokale mensen. Annu neemt ons mee via de uitgang en we lopen al die mensen voorbij.

Ik zeg hem dat ik mij daar voor schaam maar wij moeten betalen en zij niet. Dus niet nodig. We komen op de binnenplaats en daar wordt bier geofferd. Het stinkt er echt naar bier. Er is een groep verklede mensen aan het dansen.
Het ontstaan is in de 7e eeuw en de eerste koning heeft deze plek gekozen voor het bouwen van deze tempel; het ligt op een meer, hij gooide zijn ring om te kiezen waar de tempel gebouwd moest worden. Met een geit ( Rasa ) zijn de eerste heiligheden uit Nepal gekomen Later werden Rasa Lhasa en nog later de omgeving werd Lhasa. In de tempel kunnen we niet in alle kleine kappellen want het is veeeeeeeeeeel te druk maar wat we zien is zeer mooi en indrukwekkend. In één van de kapellen maakt een monnik de neus van kinderen zwart. Dan kunnen de kinderen goed slapen. Een klein meisje trekt aan de armharen van Jan want Tibetanen hebben geen armharen. Ook vinden ze ons groot en kijken ons ongegeneerd aan. Annu probeert ons weer de namen van de boeddha die we zien uit te leggen maar het is onbegonnen werk. We eindigen op het dak en hebben een mooi uitzicht over het plein en de biddende mensen. We hebben al 2 dagen de Kora om de tempel gelopen en nu zijn we in de tempel geweest. Annu helpt ons met onderhandelen van een gebedmolen (niet dat we het kopen) en daar nemen afscheid van Annu en spreken om 14.00 uur af in ons hotel. Wij blijven op het plein en nemen een cappi bij Summit en gaan opzoek naar LaBonVie waar ze net zulke goede koffie hebben als in de Summit maar ook sandwiches. Na even zoeken vinden LaBonVie en hebben een kaassandwich op.
Om 14.00 uur gaan we op weg naar het Sera klooster. Het Sera klooster ligt aan de voet van de Tatipu heuvel, een van de grootste kloosters en opgericht door TsongKapa. Het klooster is gewijd aan de Yellow Hat Sekte, een tak van het Tibetaanse Boeddhisme. Sera betekent wilde roos. Annu vertelt ons dat hij daar ook voor studeert. Maar eerst moeten we de heuvel op klimmen om het allemaal te zien. Als eerste zien 3 schitterende mandela’s. Het lijkt een kleed maar het is van zand gemaakt. Zeer fijne figuren en randen met vele kleuren. Een echt kunst werk. Dan gaan we naar het print house met duizenden boeken. Monniken hebben een plank van 20 cm bij 50 cm en daar maken zij een soort printplaat uit. Zij moeten op de plank de tekst kerven en dan wordt het in inkt gedoopt en een print op papier gemaakt. Monniken werk dus. Over 1 plank doen zij een maand. Annu laat ons diverse vertrekken zien en verteld weer van alles. Ook de fresco’s zijn goed bewaard gebleven maar het leukste vind ik het debatteren van de monniken in de kloostertuin. Geen groen te zien, een paar bomen maar verder alleen kiezels. We horen ze al van verre.

Er zijn honderden monniken in de tuin en proberen elkaar hun filosofie uit te leggen. Dit gaat met stemverheffing en handklap. Erg interessant om mee te maken. En zeer fotogeniek. We worden om een uurtje of 5 afgezet bij ons hotel en gaan weer naar de tempel voor een kwart ronde want daar is een café met mooi uitzicht ( Makye Ame) op de ronde vanaf het dakterras. Het is er erg druk en er is geen plaats. Dan maar een etage lager met ook mooi zicht. Jan neemt een biertje ik neem een bananen lassi. Jan een pancake met yakboter en ik kaasballetjes maar die zijn nooit gekomen. (alweer). We gaan weer verder langs de ronde en alle kraampjes en daar kopen we een oude bidmolen gemaakt van yakleer met edelstenen erin. Ik koop een mooi zilveren bedel met edelstenen in de vorm van een bidmolen.

We eindigen in het restaurant Tashi 1, waar we voor 43 y gegeten hebben, bibos en momo’s .

14 november 2010, zondag.

Vandaag is een speciale dag. Niet omdat ik jarig ben maar het is een Tibetaanse feestdag. Iedereen gaat naar de tempels en kloosters en de monniken die normaal vanaf 6.00 tot 8.00 uur bidden, bidden nu de hele dag.
We bezoeken het Ganden Klooster. Het klooster ligt 60 kilometer buiten de stad en de rit erheen is al een belevenis. De weg is redelijk goed maar inhalen op een 2 baansweg gaat hier niet zoals bij ons. We rijden langs de Lhasa rivier en komen door enkele dorpjes, en veel greenhouses en enkele kleine fabriekjes zoals voor bier. Men is ook veel aan de weg bezig.
We rijden bijna een yak aan en een tegenliggende inhalende bus, deze ging bijna niet op tijd aan de kant. Maar we hebben veel blessings gehad in het klooster dus misschien heeft het geholpen. Op de weg er naar toe komen we langs vele dorpen met grote nieuwe huizen, fabrieken en kassen met groente. Verder veel kale vlaktes met yak’s. De laatste kilometers moeten we stijl omhoog maar we halen het. We zitten nu op 4500 mtr hoogte, niet koud, Bij aankomst zien we buiten de yak’s ook enkele ezeltjes, die door het klooster worden gevoerd. Het is een prachtig klooster en in de grote kapel zijn er monniken aan het bidden en we mogen foto’s maken. Een mooi spektakel. Veel gezang, gemompel en er wordt boterthee gedronken. We lopen weer diverse kapellen in met de nodige uitleg. Annu heeft een koord bij zich en dit laat hij door diverse monniken in verschillende kapellen blessen. Wij krijgen van een monnik een tik met kussen op ons hoofd en rug en ons kan ook niets meer gebeuren (zegening). Het is allemaal geweldig en niet uit te leggen.
Om 13.00 uur zijn we terug in Lhasa en we gaan, na een broodje in LaBon Vie weer lekker een paar uur fietsen, we wilden naar het blinden instituut, maar dat was dicht en het adres konden we nergens vinden. Nu fietsen we langs de noordkant van Lhasa, heel veel bedrijfjes en ook nieuwbouw, en men biljart op straat. Heel veel mensen koken hun water middels grote reflecterende schotels.

Nog even lopend naar de Jokhangtempel. Voor de laatste keer Makye Amye, Summit. Wilma koopt nog een mooie omslag. We eindigen de dag in Lhasa Kitchen, waar we teveel bestellen, maar het was wel lekker. Nog een laatste rondje over het plein en dan tas herpakken, morgen gaan we op weg naar Gyangtze.

15 november 2010, maandag.

Vandaag gaat de tocht door Tibet over land beginnen. We worden opgehaald door Annu de chauffeur in een Toyota Landcruiser. 9.30 uur rijden we Lhasa uit en werpen een laatste blik op het Potala Paleis. Het verkeer is vrij rustig dus kunnen we aan de 280 km lange rit beginnen. Het is weer een stralende dag om al het moois onderweg te bewonderen. Na een uurtje zijn we echt de stad uit en Lhasa rivier. Het is een mooie brede grillige rivier waar veel eenden in zwemmen. Enige dorpjes en weer greenhouses zien we. Onze 1e stop is bij een berg waar een mooie gekleurde boeddha op geschilderd is. We staan in de buitenlucht maar de wierook maakt het ademen moeilijk. In de tempels en kloosters die we bezocht hebben was de geur en reuk soms een “probleem” voor ons. Hier staan we buiten in de zon en kijken naar de grote boeddha die de witte sjaals om zich heen heeft. Mensen gooien de sjaals tegen de berg op. Overal hangen gekleurde gebedsvlaggen. Aan de andere kant van de berg op de steile stukken zijn ladders geschilderd omdat je met deze ladders na je dood de weg naar boven kunnen vinden. Het is 10.45 uur en we staan bij een checkpoint waar we geregistreerd worden. Dit is in verband met de snelheid. Je mag niet sneller dan 20 minuten bij het volgende punt aankomen. We staan op een prachtige plek aan de brede rivier bij gebedsvlaggen. Dit is nu de langste rivier van Tibet, van oost naar west en alle andere rivieren komen erin uit. Op deze plaats worden waterbegrafenissen gehouden. De overledene wordt in stukken gehakt en in het water gegooid. We rijden steeds meer naar de besneeuwde bergtoppen toe en de omgeving is landbouw gebied.
Officieel mogen de Tibetanen maar 1 kind hebben maar op het land hebben zij soms 3 of 4 kinderen om mee te werken anders kunnen de boeren het niet bolwerken. Annu heeft onze dierenriem van Tibet bekeken en Jan is een Paard en ik ben een aardvarken.
De 1sste van de 3 bergpassen hebben we achter de rug. Het was een hele klim met veel haarspeld bochten en het duurde lang voordat we de bijna 4800 meter over zijn. Maar het uitzicht is geweldig op het turkooizen Yamdrok Tso meer in de vorm van een schorpioen. We zijn helemaal door bergen omringd met toppen van 7000 meter. Het is nu half 2 en na uren langs het meer te hebben gereden zijn we in een klein plaatsje om te lunchen. De bonen hebben we niet op, de aardappelen hebben we geproefd en de noodle soep ging er wel in. Nog 100 km te gaan. Om 15.00 uur zijn we over de 2 de bergpas van meer dan 5000 meter heen gereden. En we kijken op een prachtige gletsjer van 5560 meter. Er staat een flinke wind maar het is nog niet koud. Het is 15.45 uur en we staat op de 3de pas en kijken op een prachtig stuwmeer met eilandjes van donkere rotsen in het heldere groene water.
Het is nog een klein stukje rijden naar Gyangtze en we komen meer paard en wagen tegen dan tractors met aanhanger. Als we Gyangtze binnenrijden heeft de tijd stil gestaan. Het is net een schilderij. Oude huisjes, mensen en koeien en honden voor de deur. We slapen in hotel ianzang.
Snel lopen we terug naar het “schilderij” en Jan maakt mooie foto’s. De koeienpoep is tegen de huizen geplakt en de dieren staan er niet al te best bij. Er zijn veel honden en puppy’s. Allemaal vies en vuil. Verder is er niet veel te beleven en we lopen wat rond. Er is geen cappuccino te bekennen. We eten in ons hotel verse groente koekjes en friet en bij een leuke Chinees die wat Nederlandse woorden kent nemen we een bananen caramel dessert en koffie.

16 november 2010, dinsdag.

We ontbijten aan de overkant in het Yak restaurant. Je moet een trap op en dan is het wel een gezellig restaurant. De straten muv een paar honden zijn nog geheel verlaten. Een vrouw en kind liggen in het restaurant te slapen en zij worden wakker gemaakt. De koffie was goed en de pancake vers gebakken.

Onze 1ste stop vandaag is het Pelkhor Chode klooster en de bijbehorende Kumbum Stupa. We beginnen in het klooster en de wierook komt ons tegemoet. Annu ligt ons aan de hand van een muurschildering de niveau van het leven uit. Onderaan de hel, dan de dieren en bovenaan de Dalai Lama. Weer hebben we geluk want er zijn in de grote kapel weer monniken aan het bidden en zingen. Verder weer de gebruikelijke beelden, mooie boeken en een kapel waar iedere maand cake’s worden gebakken en versierd. De cake’s worden gemaakt van Barley meel. En we zien de past, present en future boeddha’s. Weer buiten gaan wij met z’n tweetjes de stupa bezichtigen.
De stupa heeft alziende ogen. In deze tempel loop je spiraalsgewijs naar boven en kom je onderweg 77 kapelletjes met duizenden muurschilderingen tegen. Kumbum betekent dan ook 10.000 beelden.Veel is geruïneerd tijdens de culturele revolutie daardoor zijn de beelden heel vaak de protectors. Wij bekijken enkele beelden en gaan dan naar de bovenste 7e laag waar het uitzicht natuurlijk fantastisch is. Hierna loopt Annu met ons door oude straten waar de koeien bij de huizen staan omdat de winter eraan komt. Mooie oude huizen en vriendelijke mensen. Het is al over elven en we gaan op weg naar Shigatse, circa 80 kilometer. Het uitzicht onderweg is landbouw, koeien, schapen, varkens en paarden. We zijn omringd met bergen zonder witte toppen. Het is 1 lange weg. We stoppen bij een Barley flouwer fabriekje. Hier wordt dmv 2 grote platte stenen met waterkracht het zaad fijn gemalen. Het smaakt goed maar het wordt niet voor pancake gebruikt maar voor de cake’s in de tempels die geofferd worden. Na een bewolkte ochtend komt de zon er goed door. Om 13.00 uur zijn we in Hotel Manasarovar. Het is een aardig hotel en Annu neemt ons mee om te lunchen. Maar hij en de chauffeur gaan apart zitten. We eten heerlijke sandwich en vegetarisch burger met salade. We worden terug gebracht naar het hotel, pakken de camera en gaan lopen naar de Tibetaanse markt. Het is een flink stuk lopen. De gebruikelijke zaken liggen op de markt. We zoeken een koffietent maar dat is hier niet te vinden. We lopen verder naar de straat waar we geluncht hebben en zien bij een family restaurant een terras. Jan neemt een biertje en ik kan alleen thee nemen maar we zitten lekker. Het is snik heet geworden. We zitten op meer dan 3900 meter. Na deze stop komen we al snel op en mooi plein waar de ingang van het Tashilhunpoklooster, hier gaan we morgen heen. We zitten op het plein naar alle zingende, biddende en picknickende mensen/pelgrims te kijken. Er staan grote bronzen beelden. We lopen verder en zoeken de avondmarkt waar we willen eten en belanden in een vaag tentje maar het eten smaakt goed.
Terug in het hotel drinken we daar koffie, was erg duur en de 2e kop was niet warm. Om 19.30 uur is het donker en lopen nog een stukje langs de straat. Bij een supermarktje komen we in gesprek, handen en voeten, met een Tibetaanse dame. De mensen lachten altijd en zeggen vaak hallo tegen ons.
Terug in het hotel belt Annu ons op en zegt iets te moeten bespreken en hij komt naar onze kamer. Hij stelt voor om maar 1 nacht hier te blijven ipv 2 nachten en 1 nacht langer in Kathmandu. Dit vinden we goed als hij ook alle hotels en gidsen regelt. Of dit lukt horen we morgen.

17 november 2010, woensdag.

Het ontbijt zag er niet uit en we besluiten in de super op de hoek te kijken of ze koffie verkopen, en ja hoor, 13 zakjes koffie, suiker en melk in 1 zakje voor 2 euro 50. Op de kamer staat een waterkoker dus een bakkie is zo gezet en ontbijtkoek hebben we ook nog. We gaan vandaag inderdaad naar Sakya als alles voor Nepal ook geregeld is.. Maar eerst bezoeken we in Shigatse het Tashilhunpoklooster. Dit klooster is de zetel van de Panchen Lama, de 2e man na de Dalai Lama. Hier liggen de graftombes van verschillende Panchen Lama’s. En er is veel bewaard gebleven. Zij waren de leraren van de Dalai Lama en andersom. Ondanks dat het “weer” een klooster is, is het erg mooi. Het bestaat uit veel gebouwen met gouden daken. De kleine Kora lopen we een stukje mee maar de grote Kora loopt hoog op de berg met een lint van goud, allemaal gebedsmolens. Markt op de binnenplaats van het klooster met kleding van overleden mensen. De familie doneert het aan het klooster en het klooster verkoopt het weer aan de armen.
Het is 12.00 uur en we hebben een lekkere lunch op. Hetzelfde als gisteren in Songtsen Tibetian Restaurant. De duim van onze gids gaat omhoog dat alles in Nepal ook is geregeld dus definitief vertrekt vandaag. Het is 150 km naar Sakya en over de Tolzapas van 4500 meter. Onderweg weer veel landbouw. Hier worden de ezeltjes nog als last dier gebruikt maar ook de mensen werken hard op het land. Er staat een hele lange rij mensen, vrouwen en mannen, een lange greppel te graven, waarschijnlijk voor irrigatie.
De wegen zijn goed en elektriciteitspalen zie je door heel Tibet. Waterafvoer zie je ook goed gebouwd. Door heel Tibet zie je vrouwen breien, snel en mooi. We rijden langs rode, gele, bruine en zwarte bergen door de vele mineralen gekleurd. Bij een klein dorpje staat een stenen bord met 5000 km naar Shanghai erop. Het is bloed heet. Het is 3 uur en zijn in Sakya gearriveerd in het Sakya hotel. Beetje smoezelig hotel en er is geen warm water. Wel hebben we een elektrisch deken voor de kou. Wordt –10 graden en geen verwarming en dubbele beglazing. Ook hier is weer een klooster, de laatste die we begaan bezoeken, en spreken om 15.30 uur af met Annu. Maar eerst klimmen via een gevaarlijke ijzeren trap het dak van het hotel op voor een mooi uitzicht.
Het is een puinhoop op het dak met veel zonnepanelen. Ook hier hebben we een waterkoker dus tijd voor een bakkie. Het Sakya Klooster ligt op de hoek van onze straat. Het zuidelijke klooster, oud, het noordelijke klooster, nieuw ligt in de bergen en nog hoger de stupa’s en het vrouwelijke nonnen klooster. Het klooster is een bijzondere verschijning met zijn grijs gekleurde muren waar rode en witte door heen lopen. Bij binnenkomst luiden we de bel om Boeddha te vertellen dat we eraan komen. We bezoeken kapellen, stupa’s , boeddha’s en de grootste bibliotheek van de wereld. Ik denk misschien de grootste religieuze bibliotheek van de wereld maar het wel indrukwekkend. Als er oorlog is komen er boeken naar voren. Het is zo hoog dat je er absoluut niet bij. Als de oorlog over is gaan de boeken weer op hun plaats. Buiten houden we onze neus dicht voor de grote wierookbrander met veel rook maar Annu zegt dat deze rook erg gezond is.

Annu verlaat ons en we kunnen zelf bergop naar het noordelijke klooster gaan. We weten niet hoever we komen maar we gaan het proberen. Het klooster halen we maar het is dicht. Er staan allemaal mensen voor de deur dus het zal zo wel open gaan. Monniken komen uit hun kamer met prachtige boeken en na een paar minuten gaat de deur open. We volgen de mensen en monniken. De mensen gaan de tempel in en de monniken zitten in een aparte ruimte te studeren om niet afgeleid te worden. Wij kunnen ze wel zien. Maar weer het dak voor het prachtige uitzicht. Jan wil nog hoger en langs een smal vies, plastic zakken en flessen, klimmen we omhoog langs oude kleine huisjes. We zijn terug in de Middel Eeuwen. Gevaarlijk want we nemen een verkeerd pad. Het gaat niet makkelijk voor Jan maar hij flikt het wel. We komen bij een kleine stupa met veel gekleurde vlaggen en het nonnen klooster. Vrouwen zitten midden op straat te plassen. Dit zie je door heel Tibet. Even de rok omhoog en gaan zitten waar je bent. We dalen af, steken de rivier over en komen weer bij ons hotel. Voor ons hotel is een man die ceramiek verkoopt en we kopen een klein schaaltje om kaarsen in te branden. Om 19.00 uur gaan we eten met de chauffeur en Annu. Ze komen nu wel aan onze tafel zitten maar gaan pas eten als wij klaar zijn. De kaart met onze route markeren we met overleg van Annu. Nu horen we ook dat we niet in Lao Tingri slapen maar bij de grensplaats. We vragen waarom en Annu legt uit dat Tingi op 4300 meter ligt en de grensplaats op 2300 meter. Beter voor ons, beter hotel en niet zo koud. Vroeg duiken we ons warme bed in.

18 november 2010, donderdag.

Vroeg op en het is nog donker maar lekker geslapen ondanks de kou omdat we elektrische dekens hadden. Vannacht wakker geblaft. Het mooie grote restaurant is open voor ons. Ik heb een omelet genomen en Jan French toast en koffie natuurlijk. Om 8.00 uur gaan we op weg naar de Mt. Everest.
We rijden steeds hoger de bergen in en af en toe zien we een yak. In de auto is het erg koud. Ik weet niet of de verwarming het niet doet maar de verwarming is in ieder geval niet aan. Het is half 10 en we rijden over de hoogste pas van de vakantie. Deze Gyatsopas is hoger dan basecamp van de Mt. Everest. 5.220 meter. Het waait niet en de kou valt erg mee. Er wonen hierboven mensen in een tent die gebedsvlaggen verkopen. We rijden gelijk Qomolangma (Everstet) National Park in. De rit vandaag is circa 250 km en gaat merendeel over de Friendship Highway. De weg is erg goed ondanks de kou, ijs en sneeuw die het moet verduren. Het is 10.30 uur en we verlaten de Friendship Highway om de laatste 100 km off road naar de Mt. Everest te rijden. Bovenop de 2e pas zien we de prachtige witte toppen van de Himalaya maar de Mt.
Everest zit net in de wolken. Het gaat goed met ons ondanks de hoogte. Adem halen gaat iets moeilijker maar verder is alles oké. Om half 1 zijn we na een gevaarlijke tocht aangekomen in Rongbuk. De kamer is klein, zonder water en elektriciteit en vreselijk koud. We schuiven de bedden tegen elkaar, pakken de slaapzak en de kruik. Ik trek mijn thermo ondergoed en skibroek aan. Het restaurant is wel warm dmv een kachel waar pannen op staan te pruttelen. Aan de overkant ligt het hoogste klooster ter wereld. Hier zijn nonnen en monniken samen in 1 klooster. Wel slapen zij apart. We bezoeken het klooster en hopen dat de bewolking weg trekt. Onze slaapplek ligt op 5150 meter en 8 km van Base camp. We zitten op het dak van wereld en alle monniken en Tibetanen hebben mobieltjes en overal bereik. Op deze hoogte zitten veel duiven en mussen.

Het is half 5 en we staan bij het Basecamp van de Mt. Everest het waait en sneeuwt een klein beetje. Geen tenten te zien want er is geen expeditie aan de gang. Op de plaats van de tenten staan namen gelegd van stenen. Prachtig om hier te staan maar, geen Mt. Everest. We moeten een stukje omhoog lopen en Jan moet het rustiger aan doen dan ik maar ik ben trots dat hij het haalt. Onderweg komen we antilopen en een yak tegen verder alleen bergen en rotsen. Ik had meer sneeuw verwacht maar die wordt door de wind weg geblazen. We zijn weer terug in Rongbuk. Er zijn 2 groepen van 3 mensen en we raken wat aan de praat. Verder is hier niets te doen.
Ik ga mijn jas halen en neem mijn kruik mee om te vullen. Iedereen jaloers dat ik een kruik heb. De andere 2 groepen gaan morgenochtend om 8.00 uur naar Basecamp. Waarschijnlijk hebben zij wel goed zicht maar de kou is dan verschrikkelijk. We eten noodles en pancake en worden uitgerookt als het vuur opgestookt wordt.
De meisjes van de bediening dansen en zingen voor ons. Om 20.00 uur gaan we al naar bed. Het is met de kruik lekker warm. Het enige wat we uittrekken zijn onze schoenen en plassen doen we in een teiltje want je wilt niet naar buiten met die kou. Ook al was het niet koud wil je niet naar de WC. Bah!!!!!

19 november 2010, vrijdag.

Het kruikje was lekker maar is midden in de nacht leeg gelopen en mijn sokken en broek waren nat. Toch maar opgestaan en sokken en broek uitgedaan. Onze slaapzak onder ons gelegd en het natte dekbed boven op het andere dekbed en weer gaan slapen. Lekker tegen elkaar aan. Vanmorgen was de Mt. Everest fantastisch met een zonnetje er op en we lopen de berg bij het klooster op en kijken en kijken en kijken. Jan maakt wel 100 foto’s.
De andere groepen kwamen al vrij snel weer terug want het was veel te koud en er was veel wind. We gaan op weg en gaan vandaag van 5200 naar 2300 meter. We rijden op een spectaculaire weg off-off-road. Nog erger dan gisteren maar met mooi uitzicht op de bergen. We moeten door water, over stenen en bevroren paden . De weg is 100 km korter naar Lao Tingi en wordt altijd door de expeditieleden gebruikt. De zon verwarmt de auto lekker maar bij het uitstappen is het nog ijzig koud. Een klein marmotje of kleine eekhoorn steekt het pad over en duikt een holletje in. De chauffeur doet zijn werk goed want we rijden langs akelig gevaarlijke ravijnen op een smal paadje.

Volgende keer mag Jan aan deze kant zitten. In Lao Tingi lunchen we en lopen in het zonnetje door het dorp. Het lijkt wel of er meer honden wonen dan mensen. Vanuit Lao Tingi is het uitzicht op de Mt. Everest ook nog erg mooi. Met zijn 8844 meter zien we hem nog steeds. Even voor tweeën rijden we weg en hebben nog 180 km te gaan over een goede asfalt weg. We blijven tussen de bergen rijden maar langs deze weg wonen weer mensen en dieren. Het is 15.00 uur en stoppen op de top van de laatste pas van 5000 meter. Je waait er bijna weg. Prachtig uitzicht op Mount Kailash.

Deze berg hoort bij de keten van Annapurna. Nu is het een vrije val naar beneden tot aan Zhangmu, de grensplaats. Er komt een einde aan de kale vlaktes.

Opeens staan er weer bomen. Nogmaals een checkpoint en het begint te regenen. De eerste regen van de vakantie. We dalen en dalen de rivier in de diepte komt steeds dichterbij. Als we Zhangmu in rijden is er 1 weg naar boven en naar beneden. Niemand wil uitwijken dus staan we vast. Vrachtwagens proppen zich door kleine gaatjes, zo ook onze driver. Maar we redden het. Het is geen leuke plaats maar het is voor 1 nacht. Het hotel, Zhang Mu zou beter kunnen. De kamers zijn ruim maar het is smoezelig, het uitzicht is wel heel erg mooi over de bergen. Aan de overkant is een restaurant en er staat coffee op het raam maar schijn bedriegt. Om 19.00 uur gaan we eten bij de buurman van het hotel, samen met Annu en de driver.
Wilma’s eten is geen succes en dat nemen we mee voor de straathonden, na dagboekje tikken en de foto’s gaan we douchen voor het eerst in 2 dagen.

20 november 2010, zaterdag.

Het was koud vannacht en we hadden bezoek van een muis/rat die tussen het plafond liep te knagen. Jan schopt hard met zijn voet tegen de balk en schopt zijn voet kapot. Van de muis/rat hebben we geen last meer gehad. Half 9 ontbeten met Annu en de driver maar de koffie was vies maar de appel/banaanpancake was lekker maar veel teveel. Annu vertelde dat het hotel waar wij sliepen het beste hotel van de stad is. Dan wil ik niet weten hoe de rest eruit ziet. We rijden de berg af naar beneden. Een mooie rit en er wordt veel aan de weg gewerkt. Geen arbo hier wordt de mannen moeten zwaar met stenen sjouwen en op smalle planken staan. Na een rit van een klein half uur staan we om 9.30 uur voor de deur van de customs in Kodari.
We wachten een half uur en zijn als tweede aan de beurt. Er staat een flatgebouw en daar zit een aap. Er staat een raam open en de aap gaat naar binnen, pikt iets en gaat het buiten op zitten eten. Dan is het tijd. Eerst paspoortcontrole dan de tassen door de scan dan weer paspoortcontrole en dan eindelijk stelt Annu ons voor aan de nieuwe gids. We nemen afscheid van Annu.
We gaan lopend de Friendship Bridge over en Jan maakt een foto en wordt gelijk gesommeerd dat dit niet mag en moet zijn foto verwijderen. De mensen zien er anders uit dan in Tibet. Zij lijken meer op Indiërs dan Nepalezen. Bij de visa aanvraag is het een chaos maar de gids regelt het soepel voor ons. Een pasfoto en $ 25 lichter per persoon en een visum rijker gaan we op weg naar Kathmandu. Een rit van 120 km maar de rit duurt 4 uur. De weg is super slecht en er is maar 1 smalle weg. Geen regels. Ze rijden hier links en na 5 minuten snap ik al dat we er zo lang over gaan doen. Onderweg zijn er mensen op een hoge brug in een diepe kloof aan te bungy jumpen. Kathmandu ligt op 1350 meter, Kodari op 1800 meter en Chitwan ligt nog veel lager. Langs de weg staan armoedige huisjes. Alles wat nieuw gebouwd wordt, wordt van steen gemaakt. De afwas en was wordt buiten langs de weg gedaan. Op de berghellingen zijn sawa’s, iedere meter wordt gebruikt. Je ziet hier bananenbomen en bloemen het is warmer omdat we veel lager zitten. Ook komen we er achter dat het 2 uur vroeger is. Om half 1 zijn we in het hotel. Het is een erg mooi oud gebouw, mooie kamer en goede douche. Lekker zwembad lekker luxe. Om 13.30 uur gaan we richting Thamel. In een park zitten 5 a 6 bomen vol met grote vleermuizen en er cirkelt een roofvogel rond. Het is ongeveer 10 minuten lopen. Het is de toeristenwijk maar erg gezellig.

We kopen een kaart van Kathmandu en van Tibet. In de Pumpernickel Bakery hebben we sinds dagen weer een goede cappuccino en bruin brood op. Eten en drinken is hier absoluut geen probleem. Het is ontzettend druk en de scooters en motors vliegen je toeterend voorbij. Op weg naar Durbar Square (koningsplein) en op zoek naar herkenning van 25 jaar geleden. Dit is moeilijk te vinden maar Durbar Square vinden we wel. Het kloppende hart van de stad. Op dit plein staan niet minder dan 50 tempels en andere religieuze monumenten. Het plein is vooral een ontmoetingsplaats. Om het plein op te mogen moet we 300 roepies pp betalen. Een gids komt gelijk ”helpen” en legt uit dat je eenmalig betaald en bij een ander kantoor een stempel kan halen dat je 4 dagen het plein op mag. Hij loopt mee en verteld over de tempels en de Kumari. De Kumari komt om 16.00 uur voor het raam en hij neemt ons mee naar haar verblijf. Het is meisje is nu 5 jaar en is op haar 2e gekozen na 25 testen gedaan te hebben. Zij moet tot haar menstruatie in haar verblijf wonen. Daarna is zij rijk en gaat bij haar eigen familie wonen maar mannen willen haar niet omdat het verhaal verteld dat zij ongeluk brengt. Na afloop wil de gids 1400 roepies hebben.

Hij krijgt 500 roepies en is kwaad. Nou, ik ook. Ik vertel hem dat hij vooraf zijn prijs had moeten vertellen. Ik geef hem er nog 200 roepies bij verder moet hij gaan wieberen. Wat hij ook doet. We lopen nog verder en daar komen we in de oudere wijk en zien Kathmandu zoals wij het ons herinneren. Kleine winkeltjes en oude huisjes. Het is er nog wel maar er is veel bijgebouwd. Ik koop op de markt een Mandela als ketting. Terug in Thamel kopen we voor ieder van ons een jas en eten heerlijk in restaurant New Orleans. Rustig lopen we naar “huis”.

21 november 2010, zondag.

Na een goede nachtrust en het beste bed van de vakantie en goed ontbijt gaan we naar Bhaktapur. De ene taxi vraagt $ 35, de ander Roepies 6000 = 60 euro. Nu hebben we een taxi voor Roepies 1000 one way. Eerst hebben we nog foto’s gemaakt van de vleermuizen in het park. Het is ontzettend druk onderweg en we doen meer dan een uur over 12 km. Naar Bhaktapur. Bhaktapur, de ‘stad der getrouwen’ is een van de drie koningssteden in de Kathmanduvallei. Een levend museum. Weer moeten we entree betalen en een gids komt zich aanbieden. We spreken een prijs af voor een uurtje.

Hij brengt ons op plekken waar je anders niet komt. Ook hier een Durbarplein welke niet het hart van de stad is. Dit is Taumadhi Tole, een plein ten zuiden van Durbar Square.

We lopen langs het paleis met 55 ramen, en langs tempels en beelden en de gouden poort. En we bezoeken een mandela schilder atelier. Hier werken de meester en leerlingen met gouden verf. Schitterend maar peper duur. Als laatste lopen we nog wat straatjes door en herkennen sommige dingen zoals op een pleintje de vrouwen die rijst plat slaan. We komen bij de pottenbakkers plein uit. Onze taxi staat mooi te wachten en hij brengt ons weer terug. Het gaat een stuk sneller en vragen hem naar Swayambunath te rijden. De monkeytemple.



De stoepa ligt boven op een heuvel en is het voornaamste boeddhistische heiligdom van Nepal. Deze stoepa herkennen we wel. We branden 4 kaarsjes voor onze ouders. Er is veel te zien buiten alle honden en brutale apen zijn er veel mensen die aan de gebedsmolens draaien. En de alziende ogen van boeddha. Beelden, tempels en veel verkopers zijn er te zien. Dan dalen we de 77 meter af van de trap naar Kathmandu met een mooi uitzicht. We lopen terug naar Thamel en nemen eerst een cappi. Verder nog wat geslenterd, gegeten Pizza en gedronken. Sjaal en DVD gekocht.

22 november 2010, maandag.

Na het ontbijt lopen we ongeveer 10 minuten naar Thamel voor een cappi. We huren mountenbike’s en gaan naar Patan. Het verkeer is 1 chaos en je kan het beste niet op of om kijken en gewoon door fietsen. Als je uitwijkt wijkt alles met je mee uit/ Er staan geen straatnamen maar Jan fietst zo naar Patan. Ook wel stad van schoonheid genoemd. Patan is inmiddels vergroeid met Kathmandu., maar toch veel rustiger dan de hoofdstad.

Op het rechthoekige Durbar Square staan een groot aantal tempels, paleizen en een klooster met veel goud. Het is kleiner dan de andere beide squares maar bijna identiek. In een tempel zijn ze een koe aan het offeren en maak ik dat ik snel weer weg ben. Jan is niet helemaal lekker. Op een dakterras met uitzicht op het plein drinken we nog iets. Bij de huisjes is een vrouw rijst of gerst aan het drogen. We fietsen nog wat door de straatjes maar en daarna weer terug naar Kathmandu. Er is een nieuwe mall geopend. We gaan kijken. Het is een groot gebouw maar binnen zijn er maar een paar winkels open en het is nog lang niet af. De oude mall loopt Jan nog even binnen. Langs het paleis en de luxe winkelstraat fietsen we naar het hotel. Jan gaat een uurtje of 2 slapen. Om 17.00 uur brengen we de fietsen terug, eten gelijk iets en gaan vroeg slapen.

23 november, dinsdag.
Om 8 uur gaat de telefoon en staat de chauffeur beneden die ons naar Chitwan moet brengen. Dit is 1 dag te vroeg. Dan maar eruit, ontbijten (Jan is nog steeds niet lekker want hij eet zelfs zijn pancake niet op) en in Thamel een cappi. We nemen een taxi naar Boeddha ook wel Bodnath (stupa van de verlichting).

Dit is een van de grootste stupa’s ter wereld. Rond de stupa liggen hoge monnikswoningen. In de muur van de stupa zijn allemaal gebedsmolens verwerkt. We lopen een keer of 3 met de wijzers mee om alles goed in ons op te nemen. We lopen ook op de stoepa en bezoeken een tempel. Alles een tandje rustiger dan normaal. Ook hier op een dakterras wat gedronken met mooi uitzicht. Daarna lopen we naar de Pashupatinath.

Dit is een aan een schakeling van tempels en gebouwen die tot het hindoeïsme horen. Het complex ligt aan de Bagmati rivier. Op het complex is een rusthuis voor ouderen die vlakbij de brandplaats ligt waar de overledenen verbrand worden. Na een minuut op 3 grote druppels regen vanmorgen lopen we nu in de hitte. De lijkverbrandingen zijn zeer indrukwekkend. Aan de rechterkant van de brug is het voor rijke mensen en koningen aan de linker kant voor de arme mensen. Als we aan komen lopen slaan de vlammen uit een verbranding. De volgende ceremonie begint. De verbranding vindt plaats binnen 3 uur na overlijden. Op een plateau ligt een stapel hout met oranje bloemen versiert. De overledene is dan door de familie gewassen en wordt op de stapel hout gelegd. Het gezicht is zichtbaar. Hele rituelen worden gedaan. Dan gaat iedereen weg en wordt het hout in brandt gestoken. Eerst veel rook en later zie je de vlammen. Alles, behalve het as wordt in de Bagmatirivier gegooid. Het is 1 bende in de rivier. Via een andere in/uitgang
Verlaten we het terrein. Met een taxi gaan we naar het hotel en laten de ruszak en camera’s op de kamer. We slenteren via smalle straatjes en marktjes, waar nog steeds scooters door heen rijden, naar Durbar Square. Drinken daar wat op een dakterras, de fruitsalade was niet lekker. Langzaam aan terug naar Thamel en willen een uien soep eten in restaurant New Orleans. Het staat niet op de kaart maar het zou gemaakt worden. Wat we krijgen is minestrone soep en we sturen het terug. Maar uien soep hebben we nooit gekregen. Dan niet. Nog een cappi in het roadhouse. Terug in het hotel pakken we de boel in omdat we morgen naar Chitwan gaan.

24 november, woensdag.

Jan heeft een beroerde nacht achter de rug. Onze chauffeur staat keurig om 8.00 uur te wachten om ons naar Chitwan te brengen. Het 1ste half uur gaat voorspoedig maar dan komen we op een smalle weg richting India waar al het vracht verkeer overheen rijdt. Hier is geen treinverbinding. De geschatte 4 uur reistijd gaan we wel halen op deze manier over 150 km. We halen de berg af en staan vast en wij gaan lopend naar benenden en zien een vrachtwagen gekanteld in de greppel liggen. Een hijskraan is al aanwezig maar we hebben zeker een uur vertraging. Langzaam komt het weer op gang maar het blijft ontzettend druk. Het is 12 uur en we lunchen op een mooi plekje met grote vlinders. De wegen zijn iets minder druk . Veel sawa’s, dorpjes en mensen en dieren en ze blijven als gekken rijden.

Uiteindelijk zijn we pas om 14.30 uur in de Sapana Lodge in Chitwan. Het programma zoals wij het van het reisbureau hebben gekregen klopt niet en we maken met de manager een nieuw programma wat ons beter bevalt. Niet zo vroeg op. Om 16.00 uur gaan we naar de baby olifanten (de jongste zijn 2 ½ jaar maar staan nog bij moeder). Er gaat een leuke jongen met ons mee. Er is een tweeling, 2 mannetjes. Leuk om te zien. Alle olifanten zijn wel geketend maar overdag lopen zij met hun berijders door de jungle. Als we op de plek van de baby’s aankomen moeten we eerst over een smal bruggetje en op het veld erachter spelen ze olifantenpolo. De olifanten lijken er plezier in te hebben. Na de polo lopen de olifanten los naar hun plek waar te vast geketend staan en krijgen eten. Jan gaat vroeg naar bed.

25 november 2010, donderdag.

Alweer een slechte nacht en de dokter komt. Hij stelt een longinfectie en koorts vast en Jan krijgt een hoestdrank en 4 soorten pillen. Eten blijft niet binnen en hij mag geen bananen. Toch gaat hij wel mee op olifanten safari. Met z’n vieren + rijder op 1 olifant. 1 ½ uur schommelen we door de jungle. We zien een kleine ree, een krokodil en een neushoorn met jong. Erg leuk dus.


Om 10.30 uur zijn we terug en Jan gaat slapen en hij gaat niet meer met jeep safari. Deze duurt 4 uur. Met een pot thee gaat hij weer rusten. Ik ga alleen op jeepsafari met een heleboel vreemden. 6 personen in een jeep. We rijden op een smalle weg met hoog gras en af en toe door bossen. Na 2 ½ uur rijden en alleen een vogel te hebben gezien gaan we een klein stukje lopen. Misschien zien we daar neushoorns. Aapjes zien we wel maar geen neushoorns en al helemaal geen tijgers. Behalve een pootafdruk (zegt de gids) Ik zag er niet veel in. Daarna stoppen we bij een krokodillen farm waar baby krokodillen liggen en krokodillen van wel 2 meter lang. Na 4 uur hobbelen zien we langs de rivier nog krokodillen en een ijsvogeltje.

De zon zien we mooi ondergaan. Het is donker als we terug komen en nog met een uitgeholde boomstam de rivier over moeten varen. Onderweg naar Sapana komen we nog veel olifanten tegen die op weg gaan naar huis. Zij trekken zich niets van de auto’s en motors aan en lopen onverstoorbaar door. Jan eet een kop champignonsoep en dit blijft erin. Ik heb een vlucht terug laten boeken omdat ik niet met Jan 5 a 6 uur op een slechte weg terug naar Kathmandu ga rijden. Dat is vast geregeld. Weer vroeg naar bed.

26 november 2010, vrijdag.

Om 7.15 uur staat de manager voor de deur en vraagt hoe het gaat. Hij laat weer een grote pot thee komen en voor Jan een vetvrije pancake. Ook dit blijft allemaal binnen. De dokter is weer geweest en laat een hoestdrank achter. De koorts is minder en de medicijnen slaan aan. De birdwatching laten we aan ons voorbij gaan. Later proberen we richting dorp te gaan lopen of fietsen. Om 11.30 uur ga ik de olifanten wassen. Jan doet verder nergens meer aan mee. Het ritje op de fiets naar het dorp hebben we wel gedaan. Als we terugkomen na een klein uurtje staat de dokter ons op te wachten met een apparaat voor Jans longen. Dit moet hij 3x per dag doen. De olifanten komen in de tuin van onze lodge. Ik ga helemaal alleen op een grote lieve olifant . In het begin een beetje eng maar later gaat het goed. Paardrijden komt goed van pas. De olifant gaat liggen en ik kan erop. Zijn verzorger loopt mee en geeft bevelen. Achter de lodge gaan we het water in en in wordt helemaal nat gespoten. Als hij het comando DRUPER geeft.

Daarna gaat de olifant liggen in de rivier en val je er vanzelf af. Met een steen was je de olifant. Hij gaat helemaal kopje onder en zijn slurf blijft boven water. Heel leuk om te doen. Als hij ligt kruip je er weer op en gaat hij staan. Lekker loungen en lunchen in de tuin. Ik ga om 14.30 uur in een uitgeholde boom een andere rivier op waar de krokodillen liggen te zonnen.
Nou, krokodillen lagen er, wel 2 a 3 meter lang. Helemaal op mijn gemak zat ik niet. Aan sluitend met een gids een jungle walk. We zien herten, wilde zwijnen en een grote neushoorn die in het meer aan het drinken is. Om een uurtje of 6 ben ik weer “thuis”. Jan heeft om 3 uur weer bezoek van de dokter gehad. De kerel van de Kuoni wil ons maar een dag eerder terug naar Kathmandu hebben en wel bij auto. Dit willen we niet. De Manager van de Sapana Lodge. Heeft de vlucht geboekt. 20 minuten vliegen of 5 a 6 uur in de auto. De dokter komt nog 1x vanavond. Toch is er een kink in de kabel gekomen. Vanaf Chitwan vliegen ze niet op radar en de vluchten voor vandaag zijn niet allemaal door gegaan. Nemen we het risico dat ze morgen ook niet vliegen of gaan we op zeker en nemen de auto. Geen risico dus toch met de auto naar Kathmandu. De manager van Sapana zou in ieder geval tegen de chauffeur zeggen dat hij niet zo achterlijk moet rijden. 6 uur
morgenochtend vertrekken we.

27 november 2010, zaterdag.
6 uur staat de chauffeur paraat en wij ook. Hij rijdt zeker voorzichtiger maar toch maakt hij nog rare manoeuvres. Nogmaals door Kathmandu naar het vliegveld, en ik moet toch kwijt dat het erg jammer is dat Kathmandu zo’n zooitje is geworden. 25 jaar geleden Patan, Bakhtapur en Kathmandu gemoedelijk naast elkaar, nu een groot onoverzichtelijke puinhoop van slechte wegen en vieze wateren en heel veel fijn stof. Al het geld dat het toerisme hiernaar toe brengt komt niet tgv goede wegen, schoon water en lucht, dat is natuurlijk waarvoor Nepal zoveel toeristen trekt, de natuur, maar die wordt sterk aangetast. De immigratie van veel Indiërs die handel drijven tussen China via Tibet geeft veel ellende op de weg aan de al slechte wegen. Bijna alle vrachtwagens zijn te zwaar beladen en zorgen voor heel veel overlast door defecten en ongelukken. Geen regels, men doet maar wat, bouwt maar raak. We zijn heel aangekomen op de vluchthaven en veel te vroeg maar beter te vroeg dan te laat. Hier is alles onduidelijk want onze vlucht zou eerder vertrekken maar puntje bij paaltje is hij later vertrokken. Maar eerst de controles. Mannen en vrouwen apart. Alles wordt nagekeken en iedereen gefouilleerd. Bij de douane wordt nogmaals alles bekeken. Eindelijk mogen we het vliegtuig in maar op de vliegtuigtrap wordt alles nogmaals nagekeken. Na een rustige vlucht met uitzicht op de besneeuwde Himalaya toppen boven de wolken met een zonnetje er op is geweldig. Ik heb erge pijn in mijn oren omdat ik behoorlijk verkouden ben en na de landing zitten mijn oren dicht. Heel vervelend. Om 18.30 uur landen we in New Delhi, plaatselijke tijd en 23 graden. De boarding passen voor Amsterdam krijgen we pas om 20.15 uur en al die tijd wachten en wachten en kan je nergens heen. We vertrekken pas om 02.00 uur dus we moeten wat tijd doorbrengen. We zijn de luchthaven niet afgeweest maar worden weer gecontroleerd.
Nu zitten we in The Coffee Bean wat cappi te slurpen en te lezen. Morgen om een uurtje of 6 a 7 in de ochtend zijn we thuis. Als alles goed gaat.

ALLES IS GOED GEGAAN EN OM 5:45 LANDEN WE OP SCHIPHOL. HET IS KOUD EN NA DE BOODSCHAPPEN EEN STARBUCK MET DE TREIN NAAR HUIS WAAR CEES ONS VAN HET STAION OPHAALT.

UITPAKKEN, WASSEN , DOUCHEN, DE VAKANTIE ZIT EROP….

Wilma & Jan

NAMASTE !!

November 7, 2010, Sunday.

We have the whole day to wash and to clean up the house at 20.40 hours before we fly to Chengdu. Jan. wanted to play football but it's raining terribly hard so the football is off. Yet as we go out and enjoy coffee on the Marienwaerdt. At 16.15 Ries brings us to the station, Brigit and Marieke ensure the animals.
The trains have no delays and we check in on time. The flight is delayed and no turbulence. Economy we are comfortable and have enough legroom. I have 3 seats so I slept wonderfully sprawling. Jan has two seats. We also have wind. The flight would take nearly 10 hours but we are 8 and half hours. That's lucky.

November 8, 2010, Monday.

At the airport, a cheerful Chinese lady holding a sign, Mr.. John Pronk, waiting for us. Her name is Rowling and speaks very good English. We get a map of Chengdu to Lhasa train tickets and the permit for Tibet we had especially good store. The driver does not speak English, but friendly smiles. The English waterfall Rowling goes the whole way through but we arrive safely at our hotel. The traffic is crazy. Everything gets honks and left and right. Of two years ago we knew Jinglistreet a nice state with a Starbucks and many bars and well-intentioned mess stalls. We hope that Jinli hotel nearby. We are lucky because our house is in the middle of the room and Jinglistreet is good. Super location. Rowling goes with us to check in and arrange a breakfast. She says we do not like going to find but we try anyway. We get her phone number for any problems tomorrow, because our driver speaks no English. We're back in Chengdu and it's nice that we know the neighborhood and like to get away. First let's get Yuan. More than 1000 Y we get from the device so that is again pins. Y 1000 is Euro 106.00. Then we get a latte at Starbucks and drink it outside on the terrace enjoying. The temperature is just over 20 degrees and there is a faint sun, which is not often present. We walk along the park Tarfu Square. A colorful mix of all people. A large square with art. This decision in January, it's 16.00 hours, a taxi to stop and go to the panda bears in the Chengdu Research Base of Giant Panda Breeding just outside Chengdu. We wanted because we do not get pandas in the morning to go Bifengxia. The taxi ride to risk their lives and we get a decent traffic jam. After an hour, a taxi driver and stressed Y 60 poorer we only have one hour to the pandas.

Again, we benefit from an earlier visit to the panda center because we want to see the baby pandas, and that is not well given. The need throughout the park and we found the babies. There are six bears in a box. The oldest was born in July and the last in October. The oldest was trying to stand on the edge of the box, fell over and came to the kids who go asleep. It was definitely worth it to go here. We are the last to leave the park and step back into a taxi. It's still crowded, the driver decides to do the files go driving. He speaks two words of English but we leave it at that. This was a spectacular ride. He stops on the road, turns and driving against traffic. Very special. The evening we Jinglistreet through and buy the goodies but also food stalls spring rolls. Of the flames from my ears. Unfortunately the egg rolls end up in the trash. Rowling told us we should eat hotpot. We find a restaurant entry throat the herbs have on your store and we have to cough. Itself was fun but nothing for us. The table is a big hole and that's where the pot on fire to stand. A kind of fondue. You can stomachs and tripe in broth warm. After studying the English menu, takes effort to get it, we thank you kindly and have risen. Eventually we noodles and rice with vegetables on what tasted good. It's been a long day Time to go to bed.

Tuesday November 9, 2010.

At 7.00 am the alarm goes off and after a refreshing shower we are ready for our breakfast. It is the chamber in wicker baskets. There is an egg, a carton of milk, a corn cob and sweet potato. We have the egg and the rest we tasted. Not dirty but not for us for breakfast. Quickly to the Starbucks for a cappi because at 8:00 we are picked up to go to the pandas in Binfengxia to go. This is a quiet ride of about 150 km. It's nice weather and we are driving a luxury car. Unfortunately there was no conversation with the driver as possible. We pass villages and towns the area is too hilly to mountain to it. In Binfengxia not only pandas. When we drive by entering an area where deer, camels and donkeys walk. It is a beautiful rugged area, and we decide to walk through the first one to George. An elevator descend between 100 and 200 meters.

There are many waterfalls and we walk along a river. It is beautiful but climb and climb. After a more than one hour we arrive at a temple and burn incense to our parents.

Now it's time to go to the pandas. The path is closed and there we have a lot on foot or by bus turned out but remains difficult for us Chinese. If we are at 12.00 at the entrance to the panda bears are is closed from 11.30 to 13.30. After a long walk, we are quite pissed. We decide to walk all round it, but until we get back to the beginning and decide to take the bus to take the pandas. Together we walk 3 ½ hours, but beautiful and nice but not planned. Finally we arrive at the pandas. There are not many as I thought but they are cute and funny creatures. Again we walk, but the bears are far apart and we decide to drive an electric car. Our feet were grateful to us. There is also a zoo but it was closed at 16.00 and we were too late. In Binfengxia from 10.30 to 16.30 hours was.

And again, we in traffic because the road was closed. Via a detour through the city and we had a stressful driver but he has deposited us safely at the train station. January is looking for coffee that we can not get the whole day. But plenty of tea ... ... ... ... ... ... ... coffee! Failed.
It's busy but everything is on time the train and we leave exactly at 20.59 pm. We share our 4 person compartment with a nice clean and Chinese. So a bed on all backpacks and bags. It is a beautiful and clean trains. I looked a bit reluctant but it's totally okay. Many Europeans are not on the train. It's time to sleep.

Wednesday November 10, 2010.

The Qinghai-Tibet railway from Chengdu to Lhasa is 3360 km long and the highest railway in the world about 5072 meters above sea level and takes about 2 days. Construction began on June 29, 2001 and opened on July 1, 2006. We are awakened by a Chinese voice through the speakers. No English so it will be. Optutten bit and enjoy the beautiful weather and beautiful scenery that passes by us. The further we drive the smaller and poorer houses. It looks barren and dry. Be quite rough with high mountains and endless tunnels and bridges. Also, many rivers the first piece. Sometimes the mountains from the train last year in Argentina, Salta. We drive past many new roads, railway bridges and railway lines high. The stations are very large with many tracks and trains. There are many new railways built everywhere.

At the stop in Lanzhou at 13.17 hours, we like and we can buy food and drink. We skip the food but not water, but we buy. 13.32 hours, the train again and have traveled 1172 km. The stop in Baoji at 8.07 pm we missed because when we were just waking up. Occasionally we drive through towns with great industry. The old buildings are replaced by new, larger apartment buildings. For a moment we stop celebrating one minute or 10 in Xining, and we quickly stretch my legs. The landscape is barren and there is snow in the mountains. The houses are huts and we see the first yak's. At 17.30, we see no trees, we are steadily increasing but I do not know how high we are. Last night the train stops in Golmu but then we sleep. According to the guides we ride the most beautiful stretch of the railroad. Golmu is 3047.99 meters. It's getting colder and the snow is getting closer. Just before dark we see on the bare plains horses, sheep, yak, and the magnificent Qinghai Lake. 20 rivers and streams flowing into the lake, and then evaporate. This keeps the lake level.

There are many people in the corridor to look and we are in conversation with Germans, a Pole and a Canadian Kiwi. After an hour exchange we eat noodles. We buy from a guy in the train of water and cold tea. He asks if we have dollars that he wants to buy. I give him 5 euros on my phone and lets see how much Y is. He can not pay and ask if we have less money. All this with hands and feet. I give him 5, 10, 20 and 50 cents, and shows how much Y is. He can pay but we want to give it to him. None of that, he gives us money and a moment later he comes back with a pinhole col she also wants dollars. We get oxygen hoses awarded to plug in your head. No other exciting things to do tonight.

November 11, 2010. Thursday.

Tonight at 2:00 am went to the toilet, we are already very high and the oxygen equipment on the train can be used. The view is breathtaking as we wake up, we went over the 5000 meters. Vast steppes of frozen moss as far as you can see. Mountains, frozen rivers, antelope's, sheep, yak, and a fox. Occasionally an abandoned house with dog and sheep are true. Birds of prey circling in the sky peering into a tasty snack. Also, horses can survive here. It's a wonderful world here at 4950 meters altitude. January is very busy with photography, but also does the oxygen tube in his nose. We both have no headache, some pressure on the head. Today we stop only at 12.40 pm in Nakhu for 6 minutes. And then at 17.21 hours in Lhasa.

Along the plains and at stations, we see a lot of solar panels, for example. many lampposts. We stop at some (very new) stations, where the oncoming train, we first must pass before we can continue. We remain at an altitude of about 4600 meters away (13: 45 hours)
We drink a lot, have many lakes, the toilet is regularly cleaned happy. Occasionally we see high mountains, white villages and some houses, most are the plains of yak, sheep and horses. At a considerable distance in the snow mountains. We are approximately 0:45 minutes at a station stop, nobody knows why, there are some passing trains.
Something for 4'n we go through some heeeel long tunnel. The snow disappears and the plains are big mountains we drive through.
The train runs on permafrost, tubes with ammonia make sure that the surface does not thaw. A nice 2baansweg passes on trains.
The headache is not too bad, and by the time we arrive in Lhasa at 16.45 hours the headache is gone.

January is a bit stuffy. It is a very large new station. We are pgewacht by Annu, our Tibetan guide. Nice guy and easy to understand. The first impression of Tibet is different than I had in mind. Many new high-rise buildings under construction and lot but in the old part is where our hotel is beautiful.

Buildings and people like you see them in photographs. We sleep in the Yak Hotel. Excellent hotel and perfectly located. Because we do not suffer from the altitude, we walk from the hotel, stabbing (again, risking their lives) the road and walk into the old town. The Barkhor area. Via a tip found within 5 minutes the Summit Cafe where they have perfect cappi we have stood. You'll automatically on the square where the Jokhangtempel state. The magnificent Jokhang is the most important religious building in Tibet. It stands in the heart of Bkarkor. To center around the rest of Lhasa arise. Coincidentally, we're here at sunset because that crowds the Pilgrims walk round and Cora. For the temple are two full flags poles. Vertical flag poles and flags that are fighting for peace signs have become. There are 2 large incense burners. Juniper Bushes herein are burned. You walk clockwise around the temple. We run this round too. It is an ancient and sacred pilgrimage path in the heart of the Tibetan quarter. Also, this street full of stalls and shops. Many pilgrims bow and pray on the stone floor. Stretched out lying. It is a magnificent spectacle. The wheel with eight spokes of the law means lights with two deer beside it on the roof of the temple. In winter, many pilgrims from everywhere, but some 1x in his / her life in and around the Jokhangtempel pilgrims to walk round. We eat tomatoes, onion soup and a tasty vegetable sandwich. We go to the square again to the temple with lamps to see but there is little light at 21.00 and go all the way stalls and shops are closing. Today we made good impressions in a beautiful sunny Lhasa.
November 12, Friday.

NAMASTE = hello, goodbye

Jan has pain in his legs and it cost him more trouble with his lungs. But it goes well. It's still very cold but the sun will heat up quickly. After a breakfast of toast, eggs, vegetables, potatoes, gravy, coffee and cake will be picked up at 9.30am by Annu. Today we visit the Potala Palace. The Potala Palace is the Marpo Ri hill, 130 meters above the Lhasa valley area. The Palace rises a further 170 meters above this point. Low in January will have to walk those steps. Lhasa itself is situated at 3600 meters. Together with us are old and young pilgrims climbing the stairs. Old ladies bent with heavy bags of rice on their backs. The rice gets into the palace every good wish you and the burden must also downstairs. The palace is the greatest monumental structure in Tibet. Once the residence of Tibet's leader, the Dalai Lama, and thus the center of spiritual and secular power. The current Dalai Lama fled to India in 1959. We allowed one hour to the palace and see the golden roofs of chapels and many different Dalai Lamas. There are stupas, and tombs. How poor people also continue to At 12.00 pm we are back at the hotel and rental bicycles. First we have lunch at the Snowland Restaurant. Here they have many vegetarian dishes and lasagne and cheese were delightful people. We drive back to the palace and make some nice photos of many of the monks and prayer wheels. We explore another piece of Lhasa and see clearly the difference between old and new. Along the river and two major bridges, we are back at 16.00. First to The Summit Cafe, diary writing and the internet and at sunset a walk round Kora.

The Tibetans are very friendly and smiling and looking at us. Halfway round we go into a bar, a Lhasa beer drinking and gravy on top of the terrace. What gives a nice view of the crowd. Many ladies have a mouth swab for. Not for the smog, but to keep a white skin and sometimes the dust. We eat again Snowland and order salad, garlic bread and cheese fondue. The bread and salad were good but the cheese fondue has never come this year because there is no cheese fondue in the restaurant. Shame about the wait, but in January ordered a pizza. It's 21.00 and everything is cleaned up again in the street for another day.

November 13, 2010, Saturday.

It's been a sunny day. At key points in temples, monasteries and many soldiers are busy shopping all day doing nothing. The scooters and electric bikes are 90%. As in China. Today at 11.00 we agreed with Annu so we have time left to the streets to our hotel to explore. The first street market and fast we walk two small beautiful temples (turns out to be a Chinese temple in the 7th century). Every few hundred meters you will find a temple, large or small but with beautiful people. Just in time we walk towards the Jokhang and buy a ticket. There is a row of hours with pilgrims and local people. Annu takes us through the exit and we walk past all those people.

I tell him I am ashamed of it but we have to pay and they do not. No need. We come into the courtyard and there is beer offered. It really stinks of beer. There is a group of costumed people dancing.
It originated in the 7th century and the first king has chosen this place to build this temple, situated on a lake, he threw his ring to choose where the temple should be built. With a goat (Rasa), the first holy day came from Nepal were later Rasa Lhasa and later the area was Lhasa. In the temple we can not all small chapels veeeeeeeeeeel because it is too busy but what we see is very beautiful and impressive. In one of the chapels is a monk's nose black children. Then the children can sleep well. A little girl tugs at the armharen of January because Tibetans have no armharen. Also find us and look great embarrassment to us. Annu try us again the names of the Buddha that we look to explain but it is impossible. We end on the roof and have a nice view over the square and the praying people. We already have two days walked the kora around the temple and now we are in the temple. Annu helps us negotiate with a prayer wheel (not that we buy) and there take leave of Annu and speak at 14.00 hour in our hotel. We remain on the square and take a cappi at Summit and go looking for where they LaBonVie equally good coffee in the Summit as well as sandwiches. After some searching and found LaBonVie have a cheese sandwich.
At 14.00 hours we head to the Sera Monastery. The Sera Monastery lies at the foot of the hill Tatipu, one of the largest monasteries and founded by TsongKapa. The monastery is dedicated to the Yellow Hat Sect, a branch of Tibetan Buddhism. Sera means wild rose. Annu tells us that he was also studying. But first we must climb the hill to see it all. Be the first to see three beautiful Mandela. It looks like a dress but it's made of sand. Very fine edges with many figures and colors. A true art work. Then we go to the printing house with thousands of books. Monks have a shelf of 20 cm by 50 cm and there they make a kind of circuit board. They must be on the shelf the text cut and then dipped it in ink and a print on paper. So painstaking. On a shelf they do a Mon Annu let us see several rooms and told a lot of things. The frescoes are well preserved but the best I think debating the monks in the monastery garden. No green to be seen, only a few trees but apart pebbles. We hear them from afar.

There are hundreds of monks in the garden together and try to explain their philosophy. This is raising her voice and hand clap. Very interesting to experience. And very photogenic. We are a 5 hour or dropped off at our hotel and go back to the temple for the fourth round because there is a cafe with great views (Makye Ame) at the round from the roof terrace. It is very crowded and there's no room. But then a lower floor with nice view too. January takes a beer I take a banana lassi. January a pancake with yak butter and cheese balls but I have never come. (Again). We will continue through the round and all the stalls there and buy an old bidmolen yakleer made of precious stones in it. I buy a beautiful silver charm with stones in the shape of a bidmolen.

We end in a restaurant Tashi, we have eaten for 43 y, bibos and momos.

November 14, 2010, Sunday.

Today is a special day. Not because my birthday but it was a Tibetan holiday. Everyone goes to the temples and monasteries and the monks normally from 6.00 to 8.00 hours praying, praying all day now.
We visit the Ganden Monastery. The monastery is situated 60 km outside the city and the journey to it is an experience. The road is pretty good but overtaking on a 2 lane road is not like us. We drive along the Lhasa River and come through some villages, and many green houses and some small factories such as beer. It has a lot on the busy road.
We drive almost a yak and oncoming overtaking a bus, it was almost on time on the side. But we have had many blessings in the monastery so maybe it helped. On the way there we pass many villages with large new houses, factories and greenhouses with vegetables. Furthermore, many barren plains with yak's. The last kilometers we should style up but we get it. We are now at 4500 meters altitude, not cold, On arrival we see outside the yak's some donkeys, which are conducted by the monastery. It is a beautiful monastery and in the great chapel there are monks praying and we can take pictures. A beautiful spectacle. Many songs, mumbling and it is butter tea. We walk several chapels with the necessary explanation. Annu has a rope with him and this allows him several monks in various bands blazes. We get a monk with a touch pad on our heads and our backs and nothing can happen (blessing). It's all great and unexplainable.
At 13.00 hours we are back in Lhasa and we will, after a delicious sandwich in LaBon Vie again a few hours of cycling, we were blind to the institute, but it was closed and we could not find the address. Now we cycle along the north side of Lhasa, many businesses and new construction, and one pool on the street. Many people boil their water through large reflecting discs.

A little walk to the Jokhangtempel. For the last time Makye Amye, Summit. Wilma buys a nice change. We end the day in Lhasa Kitchen, where we ordered too much, but it was nice. One last round the square and then repacking bags, tomorrow we head to Gyangtze.

November 15, 2010, Monday.

Today the journey through Tibet overland start. Annu we are picked up by the driver in a Toyota Landcruiser. 9.30 hours drive from Lhasa and cast a last look at the Potala Palace. The traffic is fairly quiet so we can meet the 280 km long journey begin. It's another glorious day to go to admire the beauty. After an hour we really out of town and Lhasa River. It's a pretty broad meandering river where many ducks in swimming. Some villages and houses, we see green again. Our first stop is at a mountain with a beautiful colored Buddha painted on. We are but the incense in the air makes breathing difficult. In temples and monasteries that we visited was the smell, and sometimes smell a "problem" for us. Here we are outside in the sun and watch the big Buddha that the white scarves around him. People throw the scarves against the mountain. Colored prayer flags hanging everywhere. On the other side of the mountain on the steep ladders were painted because with these ladders after you die the way up to find. It is 10.45 pm and we are at a checkpoint where we recorded. This is related to speed. You may not faster than 20 minutes to the next point coming. We are at a beautiful spot on the wide river with prayer flags. This is the longest river in Tibet, from east to west and all other rivers coming from inside. At this point, water funerals held. The deceased is cut into pieces and thrown into the water. We drive more and more to the snowy peaks, and the surrounding area is agriculture.
Officially, the Tibetans have only one child, but on land they sometimes three or four kids to work with other farmers can not manage it. Annu, our zodiac view of Tibet and John is a horse and I'm an aardvark.
1sste of the three passes we have behind us. It was a long climb with many hairpin bends and it took a long time we almost 4800 meters left. But the view is great on the turquoise Yamdrok Tso lake in the shape of a scorpion. We are totally surrounded by mountains with peaks of 7000 meters. The time now is 1:30 hours and after having driven around the lake we are in a small village for lunch. The beans we do not, we tasted the potato and noodle soup went into it. Another 100 km to go. At 15.00 hours we are on the 2nd pass of more than 5000 meters to go riding. And we look at a beautiful glacier 5,560 meters. There is a strong wind but it's not cold. It is 15.45 pm and we found on the third pass and look at a beautiful lake with islands of dark rocks in the clear green water.
It is a short drive to Gyangtze and we are more than horse and wagon to tractors with trailers. If we Gyangtze entering the time stood still. It's like a painting. Old houses, people and cows and dogs at the door. We sleep in hotel ianzang.
Quickly run back to the "painting" and Jan makes beautiful pictures. The cow dung is attached to the houses and the animals are not too good at. There are many dogs and puppies. All dirty and dirty. There is not much to do and we walk around. There is no sign of cappuccino. We eat in our hotel fresh vegetables and chips and cookies with a nice Chinese man who knows some Dutch words, we take a banana caramel dessert and coffee.

November 16, 2010, Tuesday.

We have breakfast across the Yak Restaurant. You need a staircase and then it is a cozy restaurant. The streets except a few dogs are completely deserted. A woman and child lie asleep in the restaurant and they are awakened. The coffee was good and the baked pancake.

Our first stop today is Pelkhor Chode monastery and its Kumbum Stupa. We start in the monastery and the incense comes towards us. Annu us is based on a mural in the level of life. At the bottom of hell, then the animals at the top and the Dalai Lama. Again we are lucky because in the great chapel monks praying and singing. Go back to the usual images, beautiful books and a chapel where all month cakes are baked and decorated. The cakes are made from Barley flour. And we see fit, present and future Buddhas. Back outside, we go for two visit the stupa.
The stupa has all-seeing eyes. In this temple spiral walk up and find your way with thousands of murals at 77 chapels. Kumbum means whatsoever 10,000 beelden.Veel was ruined during the Cultural Revolution so the images are often the protectors. We look at some pictures and then go to the top seventh layer where the view is fantastic. After running Annu us through old streets where the cows at the houses because winter is coming. Beautiful old houses and friendly people. It's already past eleven and we're on our way to Shigatse, about 80 km. The views are agriculture, cattle, sheep, pigs and horses. We are surrounded by mountains with no white tops. It's a long way. We stop at a factory flouwer Barley. Here, using two large flat stones with hydro seed the ground. It tastes good but it is not only used for the cake pancake in the temples to be sacrificed. After a cloudy morning, the sun is well. At 13.00 hours we are in Manasarovar Hotel. It's a nice hotel, Annu takes us to lunch. But he and the driver to sit apart. We eat delicious sandwiches and vegetarian burger with salad. We are brought back to the hotel, grab your camera and walk to the Tibetan market. It is a big fail. The usual things are on the market. We find a coffee shop but that is not here. We walk on to the street where we have lunch and see a family restaurant with a terrace. January takes a beer and I can only take tea but we're nice. It has become very hot. We are more than 3900 meters. After this stop, we quickly and pretty square where the entrance to the Tashilhunpoklooster, here we go tomorrow. We are all singing on the square, praying and picnicking people / pilgrims watching. There are large bronze statues. We walk on and find the night market where we want to eat and end up in a tent vague but the food tastes good.
Back at the hotel coffee we drink was very expensive and the second head was not warm. At 19.30 hours, the darkness and walk a bit along the street. In a supermarket we talking, hands and feet, with a Tibetan woman. People always laugh and say hello to us often.
Back at the hotel Annu call us and say something he should discuss and come to our room. He suggests that only one night instead of staying here two nights and one night longer in Kathmandu. This we find it almost all the hotels and arrange guides. Whether this succeeds we hear tomorrow.

November 17, 2010, Wednesday.

The breakfast did not look in the super and we decide on the corner to see if they sell coffee, and yes, 13 bags coffee, sugar and milk in a bag for 2 euros 50. They are equipped with a kettle is a cup is so put, and we also have cake. We're going to Sakya and indeed everything Nepal has also regularly .. But first we visit the Tashilhunpoklooster Shigatse. This monastery is the seat of the Panchen Lama, the second man after the Dalai Lama. Here are the tombs of Panchen Lamas variety. And there is much preserved. They were the teachers of the Dalai Lama and vice versa. Although the "weather" a monastery, it is very beautiful. It consists of many buildings with golden roofs. The small Kora we walk a bit with this but the great kora is high on the mountain with a ribbon of gold, all prayer wheels. Market in the courtyard of the monastery with clothes of deceased people. The family donated it to the monastery and the monastery sells it back to the poor.
It's 12:00 and we have a nice lunch. Same as yesterday Songtsen Tibetian Restaurant. The thumb of the guide goes up that everything was arranged in Nepal is finally leaving today. It is 150 km to Sakya and the Tolzapas of 4500 meters. Along the back lot of agriculture. Here the donkeys are used as pack animals but also the people working hard on the land. There is a long line of people, women and men to dig a long ditch, probably for irrigation.
The roads are good and you see power poles throughout Tibet. Drainage see well built. Throughout Tibet, you see women knitting, fast and beautiful. We pass red, yellow, brown and black mountains through the many colored minerals. In a small village is a stone plate with 5000 km on it to Shanghai. It is very hot. It is 3 hours and arrived in Sakya Sakya in the hotel. Little dingy hotel and there is no hot water. We do have an electric blanket for the cold. Is -10 degrees and no heating and double glazing. Again this is a monastery, we commit the last visit and speak at 15:30 with Annu. But first, a dangerous climb through the roof iron stairs of the hotel for a nice view.
It's a mess with lots of solar panels on the roof. Again we have a kettle so time for a cup. The Sakya Monastery is located on the corner of our street. The southern monastery, ancient, the northern monastery, newly located in the mountains and even higher the stupa and the female nunnery. The monastery has a special appearance with his gray-colored walls with red and white running through it. Upon entering the bell we read the Buddha say that we are coming. We visit chapels, stupas, Buddhas and the largest library in the world. I think perhaps the greatest religious library in the world but it is impressive. If there is war books come forward. It is so high that you absolutely not. If the war is going on the books in place. Outside we keep our noses for the large incense burner with a lot of smoke but smoke Annu says this is very healthy.

Annu us and we can leave them uphill to the northern monastery. We do not know how far we get but we will try. The monastery we get but it's close. There are lots of people at the door so it will be so open. Monks from their rooms with beautiful books, and after a few minutes the door opens. We follow the people and monks. People go into the temple and the monks are in a separate room to study not to be distracted. We can see. But again the roof for the beautiful view. January is even higher, along a narrow, dirty, plastic bags and bottles, we climb up along old small houses. We are back in the Middle Ages. Dangerous because we take the wrong path. It's not easy for Jack, but he pulls it. We arrive at a small stupa with many colored flags and the nunnery. Women are middle of the street to urinate. This shows throughout Tibet. Just the skirt up and sit where you are. We go down, stabbing the river and come back to our hotel. Our hotel is a man who sells ceramics and we buy a small dish for candles to burn. At 19.00 am we eat with the driver and Annu. They now sit at our table, but will only eat when we are finished. The map with our route, we mark with consultations Annu. Now we hear that we are not in Lao Tingri, but sleeping at the border town. We ask why and explains that Annu Tingi at 4300 meters and 2300 meters at the border town. Better for us, better hotel and not so cold. We asked dive warm bed.

November 18, 2010, Thursday.

Early and it's still dark, but slept well despite the cold because we had electric blankets. Tonight barked awake. The beautiful main restaurant is open for us. I made an omelet and French toast and coffee of course in January. At 8.00 we go to Mt. Everest.
We drive higher and higher into the mountains and occasionally we see a yak. The car is very cold. I'm not sure the heater does not work, but the heat is certainly not. It's 9:30 and we drive over the highest pass of the holiday. This is higher than Gyatsopas basecamp of Mt. Everest. 5220 meters. The wind and the cold is not so bad. Live above people in a tent selling prayer flags. We drive as Qomolangma (Everstet) National Park. The drive today is approximately 250 km and is mostly about the Friendship Highway. The road is very good despite the cold, ice and snow that it must endure. It's 10:30 and we leave the Friendship Highway to the last 100 km off road to Mt. Everest ride. On top of the second pass we see the beautiful white peaks of the Himalayas, but the Mt.
Everest is just over the moon. It goes well with us despite the height. Breathing is a little difficult but everything else is okay. At 0:30, after a perilous journey, we arrived in Rongbuk. The room is small, without water and electricity and very cold. We push the beds together, grab the bag and the jar. I put on my thermal underwear and ski pants on. The restaurant is warm by a stove with pots on it to simmer. Across the street is the highest monastery in the world. Here are nuns and monks together in a monastery. Do they sleep separately. We visit the monastery and hope the clouds pull away. Our sleeping place is 5150 meters and 8 km from base camp. We sit on the roof of the world and all the monks and Tibetans everywhere, mobile phones and coverage. At this altitude are many pigeons and sparrows.

It's 4:30 and we are at the Base Camp of Mt. Everest it's windy and snowing a little. No tents to see because there's no expedition in progress. In the place of the tents are made of stone names. Wonderful to be here but not Mt. Everest. We need a little bit up and running in January should be quieter than I do but I'm proud that he gets. Antelope and one way we continue to yak just mountains and rocks. I had more snow expected but is blown away by the wind. We are back to Rongbuk. There are two groups of three people and we get some talking. Furthermore, nothing to do.
I'll get my coat and take my jar to fill it. Anyone jealous that I have a jug. The other two groups go tomorrow morning at 8:00 to Base Camp. Probably they have good vision but the cold is terrible. We eat noodles and pancake and smoked out when the fire is stoked.
The girls dance and sing of the controls for us. At 20.00 hours we go to bed already. It is with the pitcher warm. The only thing we take off our shoes and we pee in a bucket because you would not go out with the cold. Although it was not cold will not you go to the bathroom. Bah !!!!!

November 19, 2010, Friday.

The jar was good but the middle of the night and drained my socks and pants were wet. Yet it up and put out socks and pants. Of us put our sleeping bags and wet duvet and comforter on top of the other back to sleep. Nice to each other. This morning was the Mt. Everest great with a sun on it and we walk to the monastery on the mountain and look and look and look. January is about 100 photos.
The other groups were soon back because it was too cold and there was a lot of wind. We go on the road today and go from 5200 to 2300 meters. We ride on a spectacular off-road off-road. Even worse than yesterday but with a beautiful mountain view. We need to water, over rocks and frozen trails. The road is 100 km shorter to Lao Tingi and is always used by the expedition members. The sun warms the car off nice but it is still freezing cold. A small marmotje or little squirrel crosses the path and dive into a hole. The driver does his job well because we drive along awfully dangerous ravines on a narrow path.

Next January may sit on this side. In Lao Tingi we have lunch and walk in the sun through the village. It seems that more people than live dogs. Lao Tingi from the view of the Mt. Everest also very beautiful. With its 8844 meters, we see him still. Just before half drive away and still have 180 km to go on a good tarmac road. We continue to drive between the mountains, but this way people and animals live again. It is 15.00 and stop at the top of the last pass of 5000 meters. You almost blowing away. Magnificent view of Mount Kailash.

This mountain belongs to the chain of Annapurna. Now it's a free fall down to Zhangmu, the border town. There is an end to the barren plains.

Suddenly there are trees again. Again a checkpoint and it begins to rain. The first rain of the holiday. We descend down the river and the depth is approaching. If we run into Zhangmu is a way up and down. Nobody wants to swerve so we fixed. Trucks to squeeze through small holes, so our driver. But we save it. It's not a nice place but it's for a night. Hotel, Zhang Mu could be better. The rooms are spacious but it is stale, the view is very beautiful on the mountains. Across the street is a restaurant and coffee at the window, but appearances are deceiving. At 19.00 am we eat at the neighbor of the hotel, along with Annu and the driver.
Wilma's food is not successful and I'll take the stray dogs, after tapping diary and the pictures we shower for the first time in two days.

November 20, 2010, Saturday.

It was cold last night and we had a visit from a mouse / rat that ran from the ceiling to gnaw. January kicks hard with his foot against the bar and kicks his foot broken. The mouse / rat, we have had no problems. Mid September and had breakfast with Annu driver but the coffee was dirty but the apple / banaanpancake was nice but far too much. Annu said that the hotel where we slept the best hotel in town. Then I do not know what the rest looks like. We drive down the mountain. A nice ride and a lot of road work. OH no here the men must carry heavy stones and narrow shelf. After a ride of half an hour we at 9.30 at the door of the customs in Kodari.
We wait half hour and when the second turn. There is a building and there is a monkey. There is a window open and the monkey goes in, picks up something and go sit outside on the food. Then it's time. First passport control than the bags through the scanner again passport control and finally Annu suggests to us the new guide. We say goodbye Annu.
We will walk to the Friendship Bridge in January and takes a picture and as ordered that this should not and must delete it. The people look different than in Tibet. They look more like Indians than Nepalese. In the visa application is a mess but the guide regulates smooth for us. A passport and $ 25 lighter per person and a visa richer we go to Kathmandu. A ride of 120 km but the trip takes 4 hours. The road is very bad and there is only one narrow road. No rules. They drive here and left after 5 minutes I understand that we all take so long to do. Along the way there are people on a high bridge into a deep gorge to bungee jumping. Kathmandu is situated at 1350 meters, 1800 meters at Kodari and Chitwan is much lower. Shabby houses along the road. Anything new is built, is made of stone. The dishes and laundry will be done along the road outside. On the mountain slopes are rice fields, each meter is used. You can see banana trees and flowers it is warmer because we are much lower. Also we find out that two hours earlier. At 0:30 we are in the hotel. It's a beautiful old building, nice room and good shower. Lovely pool nice luxury. At 13.30 we go to Thamel. In a park full of trees are 5 or 6 with big bats and a bird of prey circling around. It is about 10 minutes walk. It is the tourist area but very cozy.

We buy a map of Kathmandu and Tibet. Pumpernickel Bakery in the days since we have again a good cappuccino and brown bread. Eating and drinking is absolutely no problem. It is very busy and the scooters and motorcycles honking you fly over. On the way to Durbar Square (Place Royale) and seeking recognition of 25 years ago. It is hard to find but we do Durbar Square. The beating heart of the city. On this square are no fewer than 50 temples and other religious monuments. The square is a meeting place. To the square we should be able to pay 300 rupees per person. A guide is like "help" and explains that once you paid at an office of a stamp to get you four days on the square allowed. He walks along and told about the temples and Kumari. The Kumari is at 16.00 hours at the window and he takes us into her residence. It's girl is now 5 years and is on her second choice after having done 25 tests. They need to stay in her live her menstruation. After that they are rich, and lives with her family to live but because the men want her story that she brings misfortune. After the guide will have 1400 rupees.

He gets 500 rupees and is angry. Well, me too. I tell him he should tell his price in advance. I give him another 200 rupees to go he must go Wiebers. Whatever he does. We walk further and there we see in the older district and Kathmandu as we remember. Small shops and old houses. It is still there but there is much added. I buy on the market as Mandela chain. Back in Thamel we buy a jacket for each of us and delicious food at Restaurant New Orleans. Quietly we walk "home".

November 21, 2010, Sunday.

After a good night's sleep and the best bed of the holiday and good breakfast we go to Bhaktapur. One taxi charges $ 35, another 6000 rupees = 60. Now we have a taxi for 1,000 rupees one way. First we have pictures of the bats in the park. The road is very busy and we do more than one hour over 12 km. Bhaktapur. Bhaktapur, the "city of the faithful is one of the three imperial cities in the Kathmandu Valley. A living museum. Again we have to pay an entrance fee and a guide will present themselves. We agree a price for an hour.

He takes us to places you would not come. Again a Durbar Square which is not the heart of the city. This is Taumadhi Tole, one square south of Durbar Square.

We walk past the Palace with 55 windows, and along the temples and statues and the golden gate. And we visit a mandela painting workshop. Here the teacher and pupils with gold paint. Beautiful but expensive. Finally we walk through some streets and recognize some things like the women in a square rice flatten. We arrive at the potter's square. Our taxi is waiting and he nicely brings us back. It goes a lot faster and ask him to Swayambunath driving. The monkey temple.



The stupa is atop a hill and is the most important Buddhist shrine in Nepal. This stupa we recognize it. We lit candles for four our parents. There is much to see outside all the cheeky monkeys and dogs, there are many people in the prayer wheels turning. And the all-seeing eyes of Buddha. Statues, temples and many sellers are seeing. Then we descend 77 meters down the stairs to Kathmandu with a beautiful view. We walk back to Thamel and take a first cappi. Furthermore, some strolled, ate Pizza and drink. Scarf and DVDs purchased.

November 22, 2010, Monday.

After breakfast we walk about 10 minutes to Thamel for a cappi. We rent mountain bikes and go to Patan. Traffic is a mess and you can not best or just watch and cycling. If you are diverting differs from everything with you / There are no street bike in January, but so to Patan. Also be called city of beauty. Patan has since grown to Kathmandu. But still much quieter than the capital.

On the rectangular Durbar Square are many temples, palaces and a monastery with lots of gold. It is smaller than the other two squares but almost identical. In a temple, they are a cow and make the sacrifice that I'm gone again soon. John is not quite nice. On a rooftop overlooking the square we drink something. When a woman's house rice or barley to dry. We ride through the streets a bit, but then back to Kathmandu. There is a new mall opened. We look. It is a large building but inside there are only a few shops open and it is not nearly finished. The old mall is still here in January. Along the palace and the luxury shopping we cycle to the hotel. January is an hour or two sleep. At 17.00 hours we bring the bikes back, eating the same thing and go to bed early.

November 23, Tuesday.
At 8 o'clock the phone down and allows the driver to take us to Chitwan should. This is one day too early. But then out, breakfast (in January still is not feeling well because he eats not even his pancake) and a cappi in Thamel. We take a taxi to Buddha also Bodnath (stupa of enlightenment).

This is one of the largest stupas in the world. Around the stupa are high monk residences. In the wall of the stupa are all incorporated prayer wheels. We walk three times clockwise and everything good in us. We walk to the stupa and visit a temple. Everything up a notch quieter than usual. Again a drink on a roof terrace with lovely views. Then we walk to the Pashupatinath.

This is one of a chain of temples and buildings that belong to Hinduism. It is situated on the Bagmati river. The complex is a retirement home for elderly people near the fire place where the dead are burned. After one minute on 3 large drops of rain this morning we walk in the heat. The cremations are very impressive. On the right side of the bridge is for rich people and kings to the left for the poor. If we are walking a beat the flames burning. Following the ceremony begins. The combustion takes place within 3 hours after death. On a plateau, a pile of wood decorated with orange flowers. The deceased is washed by the family and placed in the pile of wood. The face is visible. All rituals are done. Then everyone leaves and the wood burns stung. Only much later you see the smoke and flames. Everything except the ashes thrown in the Bagmatirivier. It's a gang in the River. Via another input / output
We leave the area. With a taxi to the hotel and we have the ruszak and cameras in the room. We stroll through narrow streets and markets, which continues through scooter ride round to Durbar Square. What drink there on a rooftop, the fruit salad was not good. Slowly return to Thamel and want an onion soup at Restaurant New Orleans. It's not on the card but it would be made. What we get is minestrone soup, and we will send it back. But we've never had onion soup. Not. Another cappi in the roadhouse. Back at the hotel we take the whole thing in because tomorrow we go to Chitwan.

November 24, Wednesday.

Jan has a bad night behind. Our driver is neatly at 8:00 am waiting to bring us to Chitwan. The first half hour is going well but then we reach a narrow road to India where all the freight traffic passing over. There is no train connection. The estimated 4 hours travel time, we do get this way about 150 km. We get down the mountain and are fixed and we are running facing down and see a truck overturned in the ditch. A crane is already there but we certainly one hour delay. Slowly it started again but it's still very busy. It is 12 hours and we have lunch at a nice place with large butterflies. The roads are less busy. Many rice fields, villages and people and animals and they keep driving like crazy.

Ultimately, we are only at 14.30 pm in the Sapana Lodge in Chitwan. The program of the agency as we have received is wrong with the manager and we make a new program that suits us better. Not so early. At 16.00 we go to the baby elephant (the youngest is 2 ½ years but are still at mother). There is a great guy with us. There is a twin, 2 males. Nice to see. All the elephants are chained during the day but they run with their riders through the jungle. If we place the babies arrive, we must first have a small bridge and on the field behind them playing elephant polo. The elephants seem to enjoy it. After walking the elephant polo loose their place to get chained up and eat. John will go to bed early.

November 25, 2010, Thursday.

Another bad night and the doctor comes. He proposes a lung infection and fever set in January and get a cough syrup and 4 types of pills. Food does not stay inside and he can no bananas. Yet he did it on elephant safari. The four + rider on an elephant. 1 ½ hours we swing through the jungle. We see a small deer, a crocodile and a rhino with young. So fun.


At 10.30 hours we are back in January and goes to sleep and he no longer jeep safari. This takes about 4 hours. With a pot of tea, he goes back to rest. I only go on jeep safari with lots of strangers. 6 people in a jeep. We ride on a narrow road with high grass and woods occasionally. After 2 ½ hours and only one bird we have seen a short walk. Maybe we see rhinos. We'll see monkeys, but not all rhinos and tigers do not. Except for a paw print (the guide says) I did not look much. Then we stop at a crocodile farm where baby crocodiles and alligators are of about 2 meters long. After 4 hours, we bump along the river, crocodiles and even a kingfisher.

The sun we see great subject. It was dark when we come back and have a dugout across the river to sail. Sapana way to get many elephants that we on our way home. Have learned to ignore the cars and motorcycles and walk undisturbed. January eat a cup of mushroom soup and it remains in it. I have a flight back to books because I do not January 5 to 6 hours on a bad road ride going back to Kathmandu. That must be settled. Back to bed early.

November 26, 2010, Friday.

At 7.15 am, the manager for the door and asks how it goes. He lets out another big pot of tea and a fat-free pancake January. Also this will all inside. The doctor has again been a cough syrup and leave behind. The fever is lower and the drugs to beat. The birdwatching let pass us by. Later, towards the village, we try to walk or cycle. At 11.30 hours, I wash the elephants. January nowhere else is doing it anymore. The ride on the bike to the village we did. When we come back after an hour the doctor is waiting for us with a device for John lungs. This should do it 3 times a day. The elephants in the garden of our lodge. I'm all alone in a big sweet elephant. At first a bit scary but after doing well. Riding is useful. The elephant lies down and I can it. His carer goes along and gives orders. Behind the lodge, we are in the water and sprayed all wet. If he gives the command DRUPER.

Then the elephant lying in the river and you will fall off by itself. With a stone wash the elephant. He is completely submerged and the trunk remains above water. Very fun to do. If he is, you play it again, and he will stand. Lunch and lounging in the garden. I'm at 14.30 in a hollow tree, another river where the crocodiles lie in the sun.
Well, there were crocodiles, or 2 to 3 meters long. Completely at ease I was not. At closing with a guided jungle walk. We see deer, wild boar and a big rhino in the lake to drink. At around 6 am I returned "home". Jan has 3 hours back to visit the doctor had. The guy from the Kuoni wants us only one day earlier return to Kathmandu, and this in car. We want not. Manager of Sapana Lodge. If the flight is booked. 20 minutes flying or 5 to 6 hours in the car. The doctor is still 1x tonight. Yet there is a hitch came. From Chitwan not fly them on radar and the flights for today are not all gone. Taking the risk that they do not fly or tomorrow we will definitely take the car. So do not risk driving to Kathmandu. Sapana's manager would in any case against the driver say he was not so stupid to drive. 6 hours
We leave tomorrow morning.

November 27, 2010, Saturday.
6 hours the driver is ready and so are we. He certainly drive more carefully but he makes strange maneuvers. Kathmandu to the airport again, and I must say that it is very unfortunate that Kathmandu has become such a mess. 25 years ago, Patan, Kathmandu Bakhtapur and cozy together, now cluttered mess of a big bad roads, dirty water and lots of fine dust. All the money that tourism brings is not accompanied by increased due to good roads, clean water and air, which is of course which attracts many tourists Nepal, nature, but which is strongly affected. The immigration of many Indians that trade between China over Tibet gives a lot of trouble on the road to the already bad roads. Almost all trucks are overloaded and provide many nuisance defects and accidents. No rules, but what one does, but do build. We arrived at the airport and very much too early but better early than too late. Here everything is unclear because our flight would leave earlier but the crunch, he later left. But the checks. Men and women separately. Everything is checked and searched everyone. To customs, everything looked again. Finally, we in the plane but the aircraft steps, everything is checked again. After a quiet flight with views of the snowy Himalayan peaks above the clouds with a sun on it is amazing. I have severe pain in my ears because I'm pretty cold, and after landing, my ears are. Very annoying. At 18.30 hours we land in New Delhi, local time and 23 degrees. The boarding passes for Amsterdam we get until at 20.15 am and all that time waiting and waiting and you can not go anywhere. We leave at 02.00 hours so we only need to spend some time. We are the airport but be ye not be checked again.
Now we are in what The Coffee Bean cappi slurping and read. Morning for an hour or 6 or 7 in the morning we are at home. If everything goes well.

EVERYTHING IS GOOD GONE AND WE HAVE TO COUNTRIES 5:45 SCHIPHOL. IT'S COLD AND MESSAGES AFTER a Starbucks TRAIN HOME WHERE THE U.S. CEES staion pick.

Unpacking, washing, showering, THE HOLIDAY IS OUT ....

Wilma & Jan

NAMASTE!

---

Comments

[Myrna]

What memories
How I wish I could read Dutch...the pictures are great