In afwachting tot.

---

Dit blog heb ik tegelijk getypt met het volgende blog, waarschijnlijk komen deze blogs op dezelfde dag op internet, hoe dan ook het is niet altijd eenvoudig om alles op juiste volgorde te plaatsen, dus dit blog is voor iedereen die echt up to date wil blijven

Beste iedereen, het heeft langer geduurd dan gepland om een blog te plaatsen, de grote afstanden in Australië en het, tegen onze verwachtingen in minimale aanbod van internet zijn hier vooral de oorzaak van. De enorme leegte tussen steden heeft als gevolg dat het gsm netwerk zich beperkt tot grote woongebieden, hierdoor hebben Anka en ik een lange tijd niets van ons laten horen. Het onderstaande blog had eigenlijk twee weken eerder geplaatst moeten worden.

Er is een plek op deze wereld waar je je verjaardag niet wil vieren, of in ieder geval niet bijna dertig wil worden want nergens word je zo met ouderdom geconfronteerd als in Katoomba, in New South Wales(NSW).
Katoomba is een dorp waar toeristen in het hoogseizoen, lees goed, hoogseizoen komen voor de blue mountains. Wij waren op de dag dat ik 28 werd met de trein uit Sydney aangekomen in Katoomba, in de winter heeft deze stad een uitstraling van Tjernobyl, de meeste huizen zijn erg aan renovatie toe, de voortuinen lagen erbij als in een achterstand wijk in de buurt van een grote stad. Kale bomen en lege speeltuintjes gaven een nogal grauw imago van wat een dorp wat in de zomer heel mooi kan zijn.
Op het moment dat wij er waren was het bejaarden tehuis de meest sfeervolle locatie van alle, van de buitenkant zag alles er knus uit, alle tafeltjes vol met ouderen en liters koffie, een bloemetje in een vaas op tafel maakt de ambiance compleet.
Direct toen wij uit de trein stapte waren we zeker van twee dingen: we gaan alle bezienswaardigheden in één dag zien en, dat het een rustige verjaardag ging worden.

Inchecken in het hostel was wat anders dan verwacht, omdat we van te voren gereserveerd hadden, stond onze naam op een bord geschreven. Als we na inspectie de kamer naar behoren vonden, konden we de sleutel nemen die in het slot stak. Er was geen personeel aanwezig, de enige gast in het hotel had een snor, iets wat volgens ons uit was gestorven voor iemand die rond de dertig had moeten zijn.

Het was rond de klok van twee uur en tijd om naar de Blue Mountains te gaan want voor ik het vergeet te melden, dat is de reden voor ons bezoek in Katoomba, de Blue Mountains is een natuurgebied met een enorm uitzicht, prachtige natuur en wandelroutes. De foto's verraden waarom het Blue Mountains genoemd wordt en de drie rots formaties worden de drie gezusters genoemd. We moeten bekennen dat we inzien waarom toeristen naar deze plek komen want de natuur is overweldigend, wederom met veel diverse vogelsoorten waaronder de papegaai en een heleboel andere. de enige soort die wij herkennen is de papegaai omdat mijn zus zo'n beest heeft, hier hebben wij een keer op gepast toen Femke en Duncan op vakantie gingen. Ik had de kooi te dicht bij een kast gezet en op een dag toen ik thuis kwam van werk had het monster een fotoboek van onder tot boven kaal gevreten, hij moet een enorme hekel aan mij hebben gehad want zelfs de harde kartonnen kaft weerhield hem nergens van.

Op de terugweg naar ons hostel hebben we besloten om, omdat het mijn verjaardag was buiten de deur te eten, dit werd een feestmaal van nacho's in een cafetaria dat drie kwartier voor dat we besteld hadden ging sluiten. Een uur later lagen we op bed, Anka met haar Ipod waar ze films op kijkt en ik met mijn nieuwe boek wat ik van haar heb gekregen, ik heb slechts twee boeken uitgelezen in mijn leven, deze twee boeken gingen over indianen-stammen in de Amazone van zuid Amerika, mijn derde boek dat ik van Anka gekregen heb gaat ook over Indianen in Peru, al deze boeken heb ik in de afgelopen zes maanden gelezen waarvan twee op reis, als ik zo doorga kan ik over een paar maanden in Zuid Amerika tours gaan houden.

Bij het boek wat ik gekregen had zat een mooie brief en de ochtend van mijn verjaardag, nog voordat we op de trein stapte zijn we snel naar starbucks gegaan voor koffie en gebak!

Terugkijkend hadden we nog nooit tijdens onze reis zo lang en goed geslapen toen we de volgende dag met de trein verder reisde van Katoomba naar New Castle, NSW.
Ook deze stad moet het hebben van het hoogseizoen, het heeft een mooi strand, helaas was het weer slecht. Maar gelukkig was er Blackbutt National Reserve, een gratis toegang reservaat met Kangaroo's, Emoe's (Anka's lievelingsdier van vroeger, lijkt op een struisvogel) en Koala's, wij kwamen voor het laatste, gelukkig hadden we een aantal koala's in het wild gezien, nu was het tijd voor een persoonlijke ontmoeting met nu al ons lievelingsdier voor altijd. Wat een prachtig beestje met een enorme aantrekkingskracht om te aaien, vergeet labrador-puppy's dit is de grootste troetel die er bestaat. Koala's slapen twintig uur per dag en gebruiken alleen energie om te eten, nu komt dit leefpatroon bij sommige mensen helaas ook voor maar de koala vraagt geen belastinggeld. Het voedsel van de koala bestaat uitsluitend uit eucalyptus bladeren die giftig zijn, om zijn eten goed te verteren heeft de koala twintig uur rust nodig, dit doet hij hoog in een eucalyptus-boom. Koala's staan op de bedreigde diersoort lijst vanwege ontbossing. De koala die wij van dichtbij konden zien en aaien heette Angel en was een dikkerd van zo'n vijftien kilo. Als je denkt dat een koala alleen maar zielig kan kijken en eten heb je het mis, wanneer de koala bedreigt wordt kan hij agressief worden.
In het reservaat waren onlangs twee koala's geboren.

één nacht in Newcastle was voldoende zodat we de volgende nacht de nachtbus konden nemen van New Castle naar Bayron Bay (NSW).
Bayron Bay, een rustig, gezellig en vooral tropisch mooie stad aan de kust. Dit was misschien wel de eerste keer dat het ons goed uitkwam dat we in het laagseizoen ergens verbleven, het geboekte hostel had onlangs als test zijn prijzen verlaagd om meer bezoekers aan te trekken, achteraf gezien, zo gaf de manager te kennen maakte het niets uit of hij zijn prijzen had verlaagd of niet. Voor ons maakte dit wel degelijk verschil, eindelijk een bed voor vijftien euro per persoon, de eerste nachten slechts twaalf euro. gratis internet en kleren wassen, tot zover hadden we dit nog niet eerder meegemaakt.
Ook zorgde het laagseizoen voor verlate stranden en weinig toeristen in het centrum. Elke dag hebben we de mountain bike gepakt en rondgefietst. Op een dag regende het zo veel dat we moesten schuilen, ik had een romantische schuilplek gevonden onder een boom met uitzicht op het strand, deze deed al snel geen dienst meer als plek om te schuilen waardoor we genoodzaakt waren om in een openbaar toilet te schuilen. Op een dag hadden we een fles rode wijn gekocht, deze in mijn tas gedaan en terug naar het strand gefietst om te kijken naar de zonsondergang, de zon ging helemaal niet onder aan de kant waar wij zaten maar na een tijdje zagen we dolfijnen in de golven zwemmen, we hebben er even naar kunnen kijken, Anka beter dan ik want zij stond al met haar tenen in het water terwijl ik net richting de zee liep, daarna hebben we nog enige tijd vergeefs naar de zee gestaard.

Er is één ding waar je aan moet wennen in Bayron Bay en dat is de ongelofelijke hippie cultuur. Ik heb nergens zo veel gekleurde katoenen broeken gezien als in Bayron Bay, sommige met dreadlocks tot de onderrug, andere met een muts, eigenlijk meer een zak die de dreadlocks opvangen. Ook bijzonder; veel mensen lopen op blote voeten, in de supermarkt en op straat. De manager, een vegetarische chef-kok in zijn vorige baan en zijn vriendin keken niet gelukkig toen ik de keuken in kwam lopen vlak nadat Anka hun verteld had dat ik een echte vlees liefhebber ben, op dat moment was de vriendin van de manager zeewier aan het koken. Bayron Bay was echt een mooie plek om even niets te doen, of met de fiets er op uit te trekken, in het gazon zag ik een bord staan met garage verkoop, dit was mijn kans om een achtertuin te kunnen zien door me voor te doen alsof ik geïnteresseerd was een tweede-hands rommel, er stonden vier mensen in de achtertuin en ik begrijp niet waarom maar voor ik het wist kwam er een vrouw op mij af met een microfoon in haar hand, een paar seconden later werden mij vragen gesteld waarom ik naar deze garage verkoop ben toe gekomen, ik heb de vrouw met de microfoon verteld dat ik een toerist ben die graag de achtertuin van inwoners wil zien, kennenlijk was dit niet het antwoord waar ze naar zocht en keerde zich om, een halve minuut later zat ik ook weer op mijn fiets richting het hostel.

Bayron Bay beviel ons zo goed dat we langer zijn gebleven dan gepland maar toen Anka haarbanden ging maken van versleten t-shirts en ik vegetarische hamburgers ging eten besloten we dat het tijd was om te vertrekken richting Brisbane.

Over Brisbane kunnen we kort blijven dit was enkel een locatie om te wachten op onze vrienden Jan & Elise die vanuit Sydney naar Brisbane vlogen op drie augustus.

Heel veel groeten Roel & Anka, Ingham, Queensland

---

Photos

@Byron bay
Na 10 keer een lelijke kop trekken van Roel, heb ik gezworen de keer daarna op de blog te publiceren! Bij deze..

The 3 sisters
Katoomba

Comments

[henny]

mijn broer is bijna 50 en heeft ook nog een snor!

[els]

koud?
Staat je goed Roel die muts of zit je haar niet. de foto,s zijn mooi. groetjes xxx