Advertisement
Published: November 3rd 2009
Hoi allemaal,
Na een laatste nachtje slapen in de favela in Rio de Janeiro zat het avontuur in Zuid-Amerika er weer op. Op donderdagavond rond middernacht vlogen we in 14 uur naar Dublin. Een eitje vergleken met de 24hrs busreizen in Zuid Amerika.
De afgelopen 11 maanden hebben we genoten van al het moois dat Zuid-Amerika te bieden heeft. We komen dan ook thuis met rugzak uitpuilend van de unieke ervaringen (en vuile was). We kijken uit om iedereen weer te zien, naar een fijn bed, een warme douche (eentje die niet op stroom werkt, niet zo'n relaxte combinatie), een wc die ook toiletpapier kan doorspoelen, Iers ontbijt, patatje speciaal, Hollandse nieuwe, karnemelk en hagelslag natuurlijk.
In Rio hebben we de avonturen van de afgelopen maanden al een beetje laten inzinken. Bij thuiskomst zal dit ongetwijfeld pas echt inzakken. Alleen al terugkijkend naar alle foto's realiseer ik me pas hoeveel we hebben gezien en hebben beleefd in Zuid Amerika gedaan. Het grappig is dat na verloop van tijd je niet snel ergens meer van opkijkt en veel tot de orde van de dag gaat behoren. De zoveelste spectaculaire waterval wordt gewoon een waterval en een strand wordt pas bijzonder als het ligt aan een azuul blauwe zee met een temp van in de 20 graden en fijn wit zand heeft dat piept als je er overheen loopt.
Nog een voorbeeld is de favela in Rio waar ons het hostel 'The Maze' was gesitueerd. In tegenstelling tot de andere favela's is dit een erg veilige, zoniet veiligste plek in Rio. Het huisvest een kleine hechte gemeenschap, er is maar 1 weg in en uit, en niet minder belangrijk de Brazilaanse SWAT zit boven op de heuvel en oefent regelmatig in de favela. In het begin sloeg m'n hart dan ook een slag over als ik 3 zwaar bewapende commando's met tegemoet kwamen rennen in 1 van de steegjes. Als ik nu schoten (verfkogels) hoor dan denk ik slechts 'Oh, ze zijn weer aan het oefenen'.
Hetzelfde gold voor de boot waarop we de Amazone afvoeren naar Manaus. Na een paar uur kwam de douane aan boord die iedereen checkte en je bagage grondig doorspitte opzoek naar verdovende middelen. Aan het eind van de controle vertrok de douaneboot met een stuk of 10 pasagiers extra die allemaal iets ' extra's' bij zich hadden. Dit gebeurde allemaal zonder slag of stoot, wat me doet vermoeden dat ze snel weer op vrije voeten komen te staan, en zonder dat er iemand van opkeek. Er worden altijd een paar mensen betrapt. Zo ook een paar dagen toen er weer een controle was. Ditmaal werd een man betrapt die de cocaïne in een tros holle bananen had verstopt. De politieagent kende dit truckje en toen hij de de eigenaar met de vangst confronteerde haalde deze slechts zijn schouders op met een houding van 'Jammer, volgende keer beter'.
Ongetwijfeld zal ik straks met smart aan deze momenten terugdenken. Gill & ik maken ons nu op voor de komst naar de Nederland waar een nieuw avontuur ons wacht. Werk zoeken, een woning vinden, Nederlands leren en inburgeren na 5 jaar buitenland. Met 11mnd vakantie achter de rug staan we te trappelen om aan de slag te gaan.
Tot slot nemen we met pijn in ons hart afscheid van de Argentijnse steaks, heerlijke Colombiaanse koffie, al het verse en exotische fruit, de Braziliaanse bikini, alle vriendelijke mensen, de prachtige landschappen, heerlijke wijnen, het lekkere weer, de gitaaaaarmuziek!, Pacha Mama, meneer toucan, de indianen, welke allen een grote plek in ons hart hebben opgenomen.
Groeten & tot snel,
Joost & Gill
Advertisement
Tot: 0.202s; Tpl: 0.016s; cc: 10; qc: 56; dbt: 0.1695s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
linda
non-member comment
kom maar snel!
Nou kom maar snel, dat lijkt me erg gezellig. Ik ben ook zeer benieuwd naar jullieverhalen en foto's!!! Groeten Linda