Advertisement
Published: July 15th 2009
Edit Blog Post
Zondagavond zijn we in Hue aangekomen. Een mooi bordje met 'Renaat Janet' stond ons op te wachten aan de luchthaven. Eva vond dit hilarisch. De chauffeur bracht ons naar de Orchid, ons hotel, die echt fantastisch is voor geen geld. Hue is een klein stadje in het centrum van Vietnam en oude keizerlijke hoofdstad. Naar goede gewoonte de eerste avond niet veel bereikt behalve iets gaan eten en dan iets drinken. Het toeristenkwartiertje hier is een echte backpackersstekje wat altijd voor veel leven zorgt 's avonds, vooral in de DMZ bar.
De volgende dag een bezoek gebracht aan de keizerlijke citadel per cyclo (soort fiets met een bak vooraan waar je kan inzitten). Niet echt een comfortabele rit met z'n tweetjes. De citadel is vergelijkbaar met de verboden stad in Beijing maar een stuk nieuwer (rond 1800 gebouwd). Het bestaat uit reusachtige buitenmuren in de vorm van een fort en de 'kleinere' citadel waar de keizer regeerde. Binnenin de citadel heb je dan nog eens de 'forbidden purple city' waar de keizer effectief woonde. De citadel werd lelijk gehavend gedurende de oorlog. Eerst tegen de Fransen en vervolgens tegen de Amerikanen tijdens het 'Tetoffensief' ( Tet is het Vietnamees nieuwjaar
voor jullie iets anders denken). Met andere woorden zijn veel gebouwen niet meer dan ruines die ze nu aan het restaureren zijn. We hebben maar besloten om een Xe Honda terug te nemen, veel leuker.
Diezelfde avond na de plaatselijke keizerlijke keuken te proberen zijn we in de DMZ bar beland. We hebben een zeer leuke avond gehad met een bende Australiers. Gratis pool is een fenomeen hier in Zuid-Oost Azie en er werden veel zatte discussies gevoerd rond de pooltafel. Toen we eindelijk daar vertrokken werden we uitgenodigd door een bende cyclorijders die in de 'kikkerbar' bier aant drinken waren. Renaat kon een dergelijk aanbod niet weigeren. De 'kikkerbar' is een bar op de stoep waar Vietnamezen op heel lage stoeltjes zitten en daarom een kikkerhouding aannemen. Renaat is van zijn krukje gevallen op de stoep, en na grondig uitgelachen te zijn door Eva en de Vietnamezen, heeft hij twee krukjes aangeboden gekregen. Na wat zatte klap zijn we uiteindelijk gaan slapen.
De volgende dag zijn we redelijk lang blijven liggen omwille van Renaat zijn kater. We hebben daarna besloten om een brommer te huren om de tombes van de keizers te bezoeken. Echt een schitterende ervaring
door het chaotische verkeer hier. Aangezien Eva een meer ervaren chauffeur is, heeft zij het stadsgedeelte voor zich genomen. We hadden veel moeite met de weg naar de tombes te vinden totdat een vrouw ons hielp. We hebben haar gevolgd naar het platteland en de tombes. Eerste tombe was deze van Khai Dinh dat dateert van 1925. Een zeer mooie tombe met een prachtig uitzicht. Vervolgens naar de tombe van Minh Mang. Deze is veel groter en zeer rustig gelegen met veel water rondom. Uiteindelijk even meegeweest met onze 'gids' om een beetje thee te drinken. Heel interessant om een lokaal dorpje te zien en hoe het huis van een 'local' er uitziet. Daarna zijn we teruggereden langs het platteland. Prachtige uitzichten van rijstvelden, de bergen en de Parfumrivier.
Aangezien wij ons brommertje toch een hele dag hadden, hebben we ervan gebruik gemaakt om de Thien Mu Pagode te bezoeken. Een grote Boeddhistische pagode die een beetje buiten het stad ligt. Hier is niet zoveel bijzonder te zien behalve de auto van Thich Quang Duc. Deze monnik reed naar Saigon in deze auto, nam de lotushouding op straat aan en stak zichzelf in de fik om te protesteren tegen
de vervolging van de Boeddhisten.
We wouden de volgende dag Hoi An gaan bezoeken, een stadje in de buurt, maar de bussen kwamen niet goed uit en per taxi was het nogal duur. Dus zijn we uiteindelijk meegegaan met een DMZ (Demilitarized Zone) tour om de grens tussen het vroegere noorden en zuiden te zien. De tour vertrok bijzonder vroeg (6u) en was eerlijkgezegd niet zo de moeite. De gids was wel goed om de geschiedenis erachter te horen, maar er zijn weinig overblijfselen van de Oorlog. We hebben onder andere een oude Amerikaanse basis bezocht (waar niets van overschiet), een brug op de Ho Chi Minh trail (betaald door FIdel Castro), en de Vinh Moc tunnels. Deze laatste zijn een beetje vergelijkbaar met de Cu Chi tunnels, maar werden niet gebruikt om te vechten. Het dorp Vinh Moc had deze tunnels gegraven om erin te leven. Ze hebben uiteindelijk 6 jaar onder de grond geleefd met een 300-tal mensen en zelfs 17 kindjes daar ter wereld gebracht. Na een zeer onaangename terugrit (busje met geen beenruimte, zelfs niet voor Eva) zit onze tour van Hue erop. Morgen vertrekken we richting noorden, naar Hanoi.
Advertisement
Tot: 0.08s; Tpl: 0.014s; cc: 8; qc: 61; dbt: 0.0475s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
paps en nicole
non-member comment
hallo
hello, ver van huis kids, blij te lezen dat alles oké is. Mooie foto's op de site ! leuke helm,lijkt wel een zonnehoed !!! geniet met volle teugen van jullie vakantie ! tot weldra, groetjes, paps en nicole