El Maiten - La Trochita

---

---

Hoi allemaal,

Het is weer een poosje geleden sinds we wat van ons hebben laten horen. We hebben een aantal weken er flink rond getourd en gewandeld. Nu zijn we in Ushuaia op vuurland (Tierra del Fuego), de zuidelijkste stad van enige grote ter wereld, waar we de komende weken ons Spaans bijspijkeren en even op adem komen. Zal niet makkelijk zijn aangezien het hier adembenemend mooi is. Het weer is erg wisselvallig hier. Zo heb ik al een keer tot verbazing van velen hier met m'n slippers door een sneeuwbui gewandeld (flink wat haren op m'n tenen gelukkig). Maar goed voor ik me verder uitwijdt over wat er hier allemaal gaande is zal ik eerst een flink eind terug gaan in de tijd naar 6 januari in El Bolson.

Vanuit El Bolson (een plaatsje zo'n 220km ten zuiden van Bariloche) ging het met een busje vol Argentijnse touristen naar het verderop gelegen El Maiten van waaruit de beroemde stoomtrein 'La Trochita' zou vertrekken, welke in de jaren '90 nog honderden kilometers over een smal spoorlijntje door de pampa en bergen aflegde. Echter een crisis bij de spoorlijnmaatschappij zorgde ervoor dat je vandaag de dag slechts zo'n 40km aflegd. Na een rondleiding door de werkplaats was het de hoogste tijd om in te stappen om vervolgens 200m achteruit naar de brug te rijden voor de foto. Oordeel zelf of de brug iets elementairs toevoegd.

Daarna ging het volle kracht vooruit en raasden we met een gangetje van 40km door de pampas. Achtervolgd door een klein wagentje met 3 brandweermannen met een rugzak vol water en een paar scheppen, mocht de berm in de hens vliegen. Niet onwaarschijnlijk in een gebied waar slechts 35mm per jaar valt. Elke wagon was voorzien van een kacheltje om het ook in de winter comfortabel warm te hebben en een toilet. Verder was er een restauratiewagen waar we ons de special van de dag 'koffie met gebak' (geen gevulde koek hier) goed lieten smaken. Al was het een hele tour om de koffie in het kopje te houden met al dat geschud. De wiebelende stoelen hielpen daar niet echt bij mee. Helemaal achteraan was een wagon voorzien van een keuken met op de stoel naast 't fornuisje een slapende hond.

In the middle of nowwhere stopten we om via een zijspoortje een voor een de wagonnetjes in volgorde om te draaien, zodat uiteindelijk de locomotief weer vooraan stond. Dit hield een hoop heen-en-weer gemanoevre van de locomotief in. Daarna ging 't treintje in volle vaard weer terug.
Ondanks dat we slechts 80km hadden afgelegd en weer op 't zelfde punt waren aanbeland als waar we eerder vertrokken waren i.p.v een paar honderd kilometer naar het volgende station, was het toch erg de moeite waard. Er zijn plannen om de lijn naar Esquel weer te openen, wellicht komen we dan nog eens terug.... Wie weet.

Groeten, Joost & Gill

---

Comments

[Thomas]

Lijkt wel een cowboy film jo...