Advertisement
Published: February 5th 2008
Strak in het pak
dat was even geleden!Sorry mensen, ik heb de smaak echt te pakken en tijd zat, dus hier het verslag van het vervolg van mijn reis, die vanaf nu beter het predikaat 'vakantie' verdient. Je snapt straks wel waarom.
Na een vroege (4u45), maar schitterende busrit, waarin ik telkens wel een aantal vulkanen in het vizier had en ook Lago Atitlan nog zag liggen, kwam ik aan in
El Capital; Guatemala City. Ik zou daar eigenlijk een paar uur moeten wachten totdat de bus naar El Salvador vertrok, maar de taxichauffeur wist een andere busmaatschappij die waarschijnlijk eerder ging. Wat heet; ik kon direct een kaartje kopen en erin springen, terwijl mijn tas uit mijn handen werd gerukt door een uh, bagagejongen!
Weer een paar uur later werd ik door mijn oom en tante opgehaald van een busstation in San Salvador en reden we naar hun huis. Even een cultuurschok! Situatieschets van de tuin: verwarmd zwembad, palmbomen, bloeiende orchideeën, bananen-, sinaasappel- en mangobomen, er vliegen kolibries rond... Ik heb hier mijn eigen slaapkamer met kingsize bed en eigen badkamer... En gezellig bij familie; dit is bepaald geen straf!
Even wennen Toen ik de volgende ochtend wakker werd, hoorde ik
mijn tante "Hallo!" roepen, maar niet één keer, nee wel 50 keer! Ik dacht dat ze haar verstand had verloren, maar het bleek later een van de papegaaien te zijn die haar precies na kunnen doen. Ze zingen onder andere ook 'Hannes loopt op klompen' en als je wat eet, dan zeggen ze: "Lekker he?!".
Later die dag viel ik in de volgende verbazing. 's Avonds kon ik mee naar een wat verlate nieuwjaarsborrel van de vertegenwoordiger van de Europese Unie in El Salvador, wat toevallig ook een Nederlander is. Maar in mijn rugtas zat niet echt (echt niet!) gepaste kleding voor deze gelegenheid. Geen punt! Gewoon een compleet nieuwe outfit aangeschaft in een winkelcentrum dat in Nederland absoluut niet zou misstaan! Je hebt er o.a. de Zara, die er nog beter uitziet dan in Nederland en ook nog goedkoper (jawel dames, komt allen!). Compleet wil overigens zeggen: een nieuw pak, riem, overhemd, schoenen én stropdas! Schoenen in maatje 46 was nog een aardige uitdaging kan ik je vertellen. Hoe ik dat allemaal weer mee naar huis neem is me een raadsel, maar dat komt wel goed.
Mijn tante had 's middags een lunch met zeven dames op de
golfclub, ik gewoon mee: goed voor mijn Spaans! Heerlijk Japans gegeten daar, prima sushi en sashimi! Die avond dronk ik een natje en prikte ik een vorkje tussen de diplomaten en andere voorname burgers. Als een echte Nederlander smaakte me dat extra goed, want het was van
me eige belastingcente (en die van jullie! Waarvan akte en waarvoor mijn dank)! Ik besprak er nog even de internationale politiek met de gastheer van die avond...
Nog even een blokje achtergrond informatie tussendoor (heb ik van Floortje, die doet dat ook altijd op teevee); El Salvador is zo'n 18 jaar geleden van een guerilla oorlog verlost en is sindsdien hard in ontwikkeling. Zelfs een aantal hele flinke aardbevingen hebben dat niet tegen gehouden, sterker nog; het lijkt wel of ze dankbaar gebruik hebben gemaakt van het gratis sloopwerk van Moeder Natuur. Dus je ziet best veel spiksplinternieuwe, mooie gebouwen. Allemaal geënt op Amerikaans model, want daar zijn ze hier dol op, op de
Estados Unidos! Het BNP van het land bedraagt zelfs voor zo'n 20%!u(MISSING)it geld dat Salvadorenen die in Amerika werken hierheen sturen! En... de officiële valuta is de US dollar!
De volgende ochtend (voor het eerst) gegolfd
met mijn tante op een schitterende 9 holes baan. Ik kon ook een paar keer slaan en wilde het balletje een enorme ram geven, maar dat viel nog niet mee! In het weekend met een kennis naar de kust gegaan, waar we met een bootje door een vrijwel verlaten mangrovebos voeren. Het was echter eb, dus soms moest de motor omhoog om verder te kunnen. We zagen veel vogels en een kudde pelikanen op het strand. Onderweg even wat verse kokosmelk (zie foto) en, niet doorvertellen, een schildpaddenei gegeten (wat net op een zachte pingpongbal lijkt (smaakt wel anders)).
Weer een dag later bevond ik me ineens boven op een van de paarden van mijn oom! Ook een nieuwe ervaring! Na drie rondjes sjokken wilde ik wel iets sneller, nou dat heb ik geweten! Gelijk in draf én galop, ik begon al te vrezen voor mijn potentiële nageslacht...
De binnenstad Een kleine middag heb ik besteed in het bruisende centrum van San Salvador, waar ik weer een andere kant van het land zag. Iets dat ik nog niet eerder had, maar ik voelde me er niet echt op mijn gemak. Als enige buitenlander in de wijde omtrek,
werd ik goed in de gaten gehouden. Dat had ik dan zelf wel weer in de smiezen! De straten zijn bezaaid met kleine stalletjes die gewoon voor de winkels staan. Ze verkopen er van alles, maar vooral veel CD's en DVD's. En voor weinig (zie filmpje)! In de krant was zelfs te lezen dat videotheken massaal de deuren sluiten, want het huren van een film kost meer geld en ook nog eens meer moeite! Ik besefte me daar ineens ook dat ik er helemaal niet meer van op kijk als er bewakers met grote geweren rondlopen of bij een winkeldeur staan. Dat is hier doodnormaal.
Mijn oom had me midden in deze heksenketel gedropt en voor de terugweg koos ik een betrouwbaar ogende taxi uit. De chauffeur vroeg me telkens in welke straat we waren, wat ik dan braaf oplas van de bordjes. Ik vroeg me af of deze beste man niet aan een bril toe was, maar niet veel later besefte ik me dat hij 'gewoon' analfabeet was! Daar zijn wij ook niet aan gewend!
To baldly go where no tourist has gone before... Inmiddels had ik ook besloten om in de laatste drie weken van
mijn reis niet meer te af te reizen naar Panama, Costa Rica en Nicaragua. De afstanden zijn toch behoorlijk groot en ik besteed mijn dagen liever aan andere dingen dan een aantal dagen in een bus zitten. In plaats daarvan besloot ik El Salvador en Guatemala nog beter te leren kennen. Maar waar je in Guatemala struikelt over de reisbureautjes, zo ontbreekt het er hier aan! Er zijn wel bureaus, maar omdat er geen andere toeristen zijn, worden de dingen die je wilt doen gelijk astronomisch duur en eenzaam. Tegelijkertijd kan het openbaar vervoer wat riskant zijn, zodat het toch best lastig is om dit land te verkennen.
Het handboek voor de jonge woudloper noemde het 'Bosque El Imposible' als één van de vijf highlights van het land met meer dan 400 soorten bomen en planten. Het onmogelijke bos trok mij, mede vanwege de naam, wel aan! Een mannetje van het natuurpark bracht me er heen en sprak honderduit over El Salvador en de historie. Daar aangekomen bleek ik de enige bezoeker en kreeg ik een privé-gids toegewezen. Het bos bleek toch niet zo heel bijzonder, maar wel zagen we een soort gordeldier en regelmatig een ander beest dat
lijkt op een kruising tussen een mini hert en een cavia. En ook nog tijgermieren, maar dit was geen kruising...
De uitzichten tot aan de zee waren om over naar huis te tikken (bij deze). Tijdens de lunch naast een beek vol met hongerige vissen, kwam de gids plotseling los en vertelde over de guerilla oorlog. Toen verschuilden terroristen zich in dit bos, maar (haastte hij zich te zeggen) nu was het er weer veilig hoor!
Op de terugweg reed mijn privéchauffeur en inmiddels goede vrind als extra service nog even langs de gestolde lava van een uitbarsting van de San Salvador vulkaan. Bij thuiskomst bleken mijn oom een tante nog wat trips geregeld te hebben, zodat ik de volgende dag met, warempel, een Zwitsers én een Salvadoreens stel naar Suchitoto ging. Ja, als je al dacht dat de plaatsnamen in Guatemala grappig klinken (Chichicastenango, Huehuetenango), hier kunnen ze er ook wat van! In dit plaatsje gebeurde werkelijk he-lemaal niets! Maar dat was juist de charme! Er waren wat ateliers en een vrouw rolde als een dolle sigaren. Ik kocht er 25 voor twee dollar, voor het geval mijn oom er van hield. Hij houdt er niet van.
Kortom, ik vermaak me hier kostelijk, niet in het minst omdat ik ineens niet meer hoef te zoeken naar een hotel of restaurant. Beter nog; gewoon Hollandsche pot zoals nasi, spaghetti en quiche Lorraine! 's Avonds volgen we de
Telenovelle 'Amar en tiempos revueltos' (Liefde in roerige tijden) en naar 'Saber y ganar' (Weten en winnen), maar dit is gewoon op de Spaanse teevee, dus wellicht in Nederland ook wel te zien. Ik kom hier niets te kort!
In de volgende aflevering lees je hoe Tonnie met 20 Salvadorenen op bedevaart gaat (onder het motto: de wonderen zijn de wereld nog niet uit)!
Advertisement
Tot: 0.136s; Tpl: 0.016s; cc: 12; qc: 57; dbt: 0.0721s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
ton en vic
non-member comment
Pamperen
Ja ja dat is weer echt vakantie en je wordt wel gepamperd door Kit en Dré!! Mooi Blog met prachtige foto's. Je schrijft heel wat weg. Bundel het en je hebt een boek. Je mag er wel een koffer bij kopen, maar is wel een blok aan je been! Geniet maar fijn en de groetjes!! .