Advertisement
Published: December 13th 2007
Oeioei. Hier dan eindelijk het verhaal van Kraków, dat zich ondertussen afspeelt in een ver ver verleden.
In het weekend van vrijdag 23 november werd er door het ESN (Erasmus Student Network) van mijn universiteit een uitstap naar Kraków georganiseerd. We namen vrijdagochtend de trein en zes uur later, na een reis doorheen witgesneeuwde landschappen, kwamen we aan in Kraków. Hebben we onze bagage in het Orange Hostel gedropt en daarna gaan eten in het centrum.
Diezelfde avond zijn we naar een vrij coole club gegaan. Ik heb mij daar rot geamuseerd, maar op een bepaald moment is het plezier voor mij blijkbaar over en dan bekruipt mij een heel intens gevoel van 'how! nu moet ik verder'. Het was trouwens ook wel zo'n club waar het vol loopt met alpha mannetjes die je bekijken met een blik van 'jij moet hier niets proberen te versieren hoor'. Geen nood, ik heb het mooiste meisje ter wereld al enkele jaren geleden versierd en bovendien ben ik gemiddeld dertig koppen kleiner en enkele kilonewton minder sterk dan de heren van de danstempel.
Zaterdag vertrokken we al vroeg naar Auschwitz. We kregen er een rondleiding van een professionele gids en een
Victor Hugo
Toen we hadden ontdekt dat er gratis cake was in de club?!keer heb ik een inimini traan moeten laten, toen ik me inbeeldde dat er twee gigantische groene Samsonite koffers op de berg met valiezen lagen. Dan wordt het allemaal wat meer werkelijk. Doordat we met zulk een grote groep waren moest er hier en daar wel wat op elkaar gewacht worden, zodat we achterliepen op ons schema en Birkenau achterwege moesten laten. Jammer, men zegt dat juist die plek het meest aangrijpende is. Anderzijds heb ik na enkele maanden Polen wel begrepen dat de oorlog vreselijk moet geweest zijn. Zoveel staat er hier in het teken van een nog niet verwerkt verleden. Terwijl je aan de andere kant sterk voelt dat de Polen heel graag verder willen.
Zaterdag in de late namiddag bezochten we de zoutmijnen in Wieliczka. Prachtig! De mijn heeft enkele honderden jaren dienst gedaan want zout is lange tijd veel waard geweest dat het zelfs als betaalmiddel werd gebruikt. De mijnwerkers waren elke dag opnieuw onzeker of ze 's avonds weer bovengronds zouden komen, en zich sterkend door hun geloof bouwden ze kapellen in de vele kamers die uitgehouwen waren. Er waren beelden van patroonheiligen, altaars, zelfs "schilderijen" in 3D en een kerk waar nu nog
elke zondagochtend om 8u de mis wordt gedaan. Tweehonderd meter onder de grond.
Vrijdagavond ben ik met Fabio, David, Agi, Sophia en Llorena pizza gaan eten en daarna was iedereen in de hostel te vinden. Terwijl we ons klaar maakten, wat rustten, iets dronken, haalde ik mijn nieuwe spel boven; Prawo Dżungli, Jungle Speed. Op een gegeven moment speelden we met wel vijftien man rond een set van bijeengeschoven tafels en leek het wel alsof er niets meer in huis ging komen van het geplande clubben van die avond. Om half een, enthousiast als we waren, vertrokken we dan toch naar de stad. Daar hebben we in een club gedanst tot de barman zijn kassa opborg, de DJ To Już Jest Koniec (Dit is alvast het einde) draaide en de portier ons ongeduldig naar de deur loodste. Sommigen zijn nog gaan verder doen in een andere club en ik ben met David, Sophia en Agi een kebab gaan eten en naar huis gegaan.
Zondag kregen we een standaard rondleiding door een stadsgids in het Wawel (de heuvel met het koninklijk paleis, Kraków was lange tijd de hoofdstad van Polen) en rondom de centrale grote markt. Ik ben wat
De schoenen in Auschwitz
en mijn schoenen zie je vaag, kwestie van het effect. te lang in de Onze-Lieve-Vrouwekerk achtergebleven want dat vond ik nu eens prachtige kitsch, zodat ik de groep kwijtraakte. Gidsen zijn altijd gehaast. Of ik ben misschien wel traag.
Na een diner dat ons moest sterken voor de lange treinrit huiswaarts vond ik het toch maar spijtig dat we niet eens de Joods wijk Kazimierz hadden gezien. In mijn overtuiging dat het vast super zou zijn sleurde ik Agi en David mee tijdens onze twee uren vrije tijd en daar dronken we dan een goddelijke koffie en wandelden wat rond.
Een vijf uur lange treinrit bracht ons weer thuis. Niet veel speciaals daarover te vertellen natuurlijk. Iedereen sliep of las een boek of luisterde muziek of babbelde. Wat wel heel gezellig is natuurlijk.
Het was een weekend dat er stond omwille van de sfeer. Super.
Advertisement
Tot: 0.132s; Tpl: 0.011s; cc: 6; qc: 56; dbt: 0.0719s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Brecht
non-member comment
zkradzjny spubollek frotseklots nog aan toe zeg! ik kan niet wachten om jungle speed te komen spelen en me helemaal Pools te zuipen