At the Copa, Copacabana

---

Music and fashion are always the passion at the Copa; we fell in love...
Nee hoor, niet die Copacabana, in Rio de Janeiro, daar waren we al geweest, maar die andere in Bolivia aan het Titicacameer. Ook leuk maar héél anders.
Vanuit Puno hadden we een bus, gevuld met mede-gringo´s, die ons naar de Boliviaanse grens bracht waar wij onze stempels van land numero 3 deze reis mochten gaan ophalen. Vervolgens was het slechts een kwartiertje verder naar Copacabana. Ons hotel lag aan de rand van het dorp en lag hoog, waardoor wij een prachtig uitzicht hadden over het dorp en het meer. Het hotel, La Cúpula geheten, had 2 kamers met een grote koepel erin waarvan wij er een kregen toegewezen. Super! Met een hoogslaper bovendien, ook wel weer eens leuk.
Copacabana zelf stelde eigenlijk niet zoveel voor; ze hadden er zelfs geen (internationale) pinautomaat, waardoor wij nog op zoek moesten naar een plek waar we onze euro´s voordelig konden omwisselen.
Wel lag het schitterend aan het meer en konden we elke avond genieten van een prachtige zonsondergang. Vlak achter ons hotel lag een heuvel, de Cerro Calvario, van waaraf we de zon ook nog in de zee hebben zien zakken. Met daarbij een welverdiend biertje, want de beklimming, pfoe... Omdat het hier zo hoog was, zo´n 3800 meter, was lichamelijke inspanning veel zwaarder dan normaal en was trapjes op- en aflopen een zeer vermoeiende aangelegenheid.
Op de tweede dag hebben we een eiland in het meer bezocht, Isla del Sol. Hier hebben we de Incaruïne Pilko Kaina bekeken en hadden we slechts 3 kwartier om op het eiland rond te lopen alvorens de boot weer terugging. We hebben het geheim van het eiland, waar de Lonely Planet heel enthousiast over was, helaas niet kunnen ontrafelen. Niet alleen omdat 3 kwartier te kort was maar ook vanwege de alomtegenwoordige Inca-trapjes die moesten worden bestegen om het eiland op te komen. Wel hadden we een prachtig uitzicht op besneeuwde bergtoppen en op het Titicacameer.

---