Advertisement
Published: January 12th 2008
America del Sur. Explore. Such Great Heights. No more Jungle. Peru. What is it all good for? Where is my cat? Awe-inspiring. No time. Thrill-seeking. Buenos Aires. Navidad. Eat. Drink. Big Cities. What is wrong with you? You have an ass-face. Bolivia. Stop. No, continue. Everything looks perfect from far away. Uruguay. People. Those incredibly dual beings. Consuming and being consumed. But the things we have accomplished! And whether there is more beauty or fun in the world, I really don´t know. I don´t know, but I think - I do. And I travel.
The Best is Yet to Come
Welkom bij weer een aflevering van Mickalicous´ Traveliciousness! Het was weer zo´n doldwaze maand en aangezien ik me eindelijk uit de greep van het park verlost had, konden er weer wat kilometers gemaakt worden en grenzen verlegd worden. We zijn Kerstmis en Oud & Nieuw gepasseerd en hebben weer een kans om ´bigger, bolder and better´ te worden. Hopelijk hebben de feestdagen gebracht wat werd verwacht en ben je niet belast met teveel goede voornemens.
Buenos Aires: The Good, The Bad and The Ugly
Montevideo, Uruguay, de nacht nadert. De hitte wordt getempert door een bries die
in Buenos Aires ontbrak. Uruguay, het minderwaardige stukje grond dat verzwelgd wordt door het massieve Brazil en geintimideerd door Buenos Aires. Waar het wel hele interessante geschiedenis en prachtige smokkelstadjes zoals Colonia del Sacramento biedt en voedingsbodem is voor Ibiza-taferelen in Punta del Este en surf biedt in Punta del Diablo, heeft het land niet de spectaculaire natuur van Patagonia of de krachtige cultuur van Argentina.
De tango is een goed symbool voor Buenos Aires. De stad zelf is een tango-show op XTC. Gehuld in een sluier van Europese makelij maar met Zuid-Amerikaanse opdrukken, doet de stad er alles aan om op die grote hoogten terecht te komen. Wie is dat dan, die stad? Dat zijn meer dan 13 miljoen porteños en een shitload aan toeristen. En daar ligt de paradox van deze stad. "All the people that are not from here wanna stay and all the people that are from here just wanna get away." De stad beweegt, is dynamisch, bruist. Feesten kan je hier 24/7, bewezen door het hostel in het Microcenter waar ik verbleef. Altijd gebeurde er wel wat. Zo kwam ik na de jaarswisseling terecht op een gratis rave in een bospark ergens in de
stad. Ouderwets goede muziek en een sfeer waar menig club niet aan kan tippen. Wat betreft prijzen ook een genot, want uitgaan en drinken in Buenos Aires is tegenwoordig niet veel goedkoper meer dan in Amsterdam. Of je je nou in een bar in Palermo Viejo bevindt, wegsmelt op de dansvloer in Crobar of de salsa danst en je weer bewust wordt van je Gringo-zijn, het is allemaal even mooi wanneer je met een delegatie bent waar je de Verenigde Naties het nakijken mee geeft.
Buenos Aires heeft
stijl. Dit zie je terug in de schitterende architectuur, in de wijze hoe gebouwen zijn gedecoreerd, de mate van stijlvolle en dure restaurants, in hoe de stad zich kleedt en de oogverblindende vrouwen. En er is zoveel te doen! Van tango-shows op straat tijdens de antiekmarkt op zondag in San Telmo tot een show in het klassieke Cafe Tortoni, waar de mensen in de rij staan op slechts te mogen eten. Hetzelfde is het geval bij La Brigada, dat bekend staat als de beste parrilla (steak-restaurant) van Buenos Aires. Na minstens een half uur wachten wordt je geduld beloond met een stuk vlees dat je tussen je tanden door naar binnen
Una de las hermanas
3 zusjes kwamen het bos uitrennen, vragend om caramelos. Ze waren de koeien aan het uitlaten. Schattig. kan zuigen. (Ze staan er bekend om dat ze het vlees aan tafel aansnijden met een lepel (!) en dat is inderdaad een keiharde waarheid.) De arbeiderswijk La Boca met de getoeristificeerde kleurrijke straat Caminito, het stijlvolle Recoleta met haar Cementerio vol mausoleums dat een historisch en architectonisch morbide pareltje is, het zakelijke en upmarket Puerto Madero en het rustieke en groene Palermo dat meer goedkope mode biedt dan je backpack aankan en meer bars en restaurants heeft dan je gastronomische vermogen ooit kan bevatten.
Ik heb een geweldige tijd gehad in BA en genoten van de stad en al mijn vrienden daar, maar er was iets dat me maar niets losliet... Dat verrotte... dat intrinsieke ongeluk dat heerst... dat van zoveel willen en zoveel moeten, maar het niet kunnen. Het is het lijden van de mensen onder de nog steeds corrupte en incompetente overheid, zodat ze nog steeds geen vertrouwen hebben in banken (ING heeft daardoor 4 of 5 jaar terug de markt verlaten) en ze zich kapot moeten werken voor een schamel salaris. Ook de bloedmooie vrouwen, die daardoor allemaal met een gezicht rondlopen alsof ze moeten schijten. Tegelijkertijd is er het kapitalistische monster van de commercie:
Tango in San Telmo
Het verschil met die dwerg op het Rembrandtsplein die ´I Will Survive´ blehrt is schokkend. "Must... buy... this set of screwdrivers..." South Park wist het allang. Het is om gek van te worden, al die gestresste en chagrijnige mensen temidden van een storm aan taxi´s en bussen in een stad die een oven is in de zomer. De thermometer ging over de 40 graden met de jaarwisseling. Daarom vlucht iedereen die het zich kan veroorloven de stad uit: naar Mar del Plata of naar Tigre. Tigre bestaat volkomen uit vakantiehuisjes aan het water van de rivier, waar roeiers worden geterroriseerd door gemotoriseerde boten vol toeristen en er hard geprobeerd wordt te ontstressen. Dit is ook wat wij deden: met een blikje Quilmes op het gras mensen kijken. Leventje. Maar dan na de vakantie die gezichten van iedereen in de metro... gadverdamme. Dit is het Taxi Driver verhaal dat elke taxichauffeur je zal vertellen. Koyaanisqatsi all over again.
South America, but different
Het verschil met Peru en Bolivia is ook bijna niet uit te leggen. Na het park ben ik naar La Paz gegaan. De hoofdstad van Bolivia ligt bijna 4 kilometer boven zeeniveau en dus is niet alleen het uitzicht adembenemend. De stad is gelegen in een kom tussen besneeuwde bergtoppen en de
Buenos Aires
Er loopt een 13-baans weg door de stad heen. Oversteken in 2 keer dus. Verkeersopstoppingen heb ik ok niet gezien. kleine, goedkope, verwaarloosde huisjes lijken zo de kom uit te kruipen. Bolivia ten voeten uit: chaotisch met veel traditie (en uitgemolken souvenir-niches) en oneindig fascinerend. Prachtig om te zien hoe supermarkten hier geen voet aan de grond krijgen; markten domineren nog en over elk object dat je koopt zal onderhandeld worden. Af en toe is het om stapelgek van te worden, maar uiteindelijk is het veel sfeervoller winkelen dan in een georganiseerde supermarkt. De vrouwtjes met de grote gekleurde rokken en bowler hats verkopen allemaal hetzelfde als hun buurvrouw. Je zal nooit zien dat er eentje fruitsappen verkoopt, daarnaast iemand brood en de volgende weer kersttulbanden. Nee, er staan er 8 op een rij sap te verkopen in
exact hetzelfde ingerichte karretjes. Gedroogde baby-lama´s (soort van meiboom, moet begraven worden onder de hoek van een muur als je een nieuw huis bouwt. Alleen als je arm bent, anders moet je een lama slachten.), allerhande vage kruiden en ocelothuiden worden verkocht op de Witches Market, aan alpaca-materiaal geen tekort en ik geloof niet dat er ook maar een enkele legale CD wordt verkocht. En dit alles tegen droomprijzen. Een verse jus op de markt kost 15 eurocent en een empanada niet
Caminito, BA. Daniel, Colombia.
1 van de Colombianen waarmee ik reisde. Muzikanten en kenden dus de tango band van de andere foto. veel meer. Het piepkleine coca-museum geeft veel en goede informatie over de coca-cultuur in Bolivia.
Release
La Paz is gezegend met haar ligging: verschillende bergruggen trekken er langs, waaronder de Cordillera Real en de groene Yungas op lagere hoogte. Dit vormt een nagenoeg oneindige bron aan mogelijkheden voor klimmen, hiken, trekken en fietsen. Fietsen doe je over The World´s Most Dangerous Road oftewel The Death Road. De weg kreeg zijn naam omdat er gemiddeld zo´n 26 voertuigen per jaar naar beneden stortten, waaronder publieke bussen. Uiteindelijk is er een nieuwe weg aangelegd en nu sterven er jaarlijks nog slechts een aantal backpackers die met hun mountainbike de ravijn in fietsen. In 74 kilometer daal je met je fiets af van 4700 meter tot 1200 meter. De adrenaline-rush is waanzinnig wanneer je met volle snelheid naar beneden vliegt over een weg van 3 meter breed met afgronden van honderden meters. Het eerste deel is geasfalteerd, maar later is het zand, grind en rotsen (daar moet je even goed op letten) en nee, een vangrail is er niet. Beginnend in de wolken waar de rotsen nog zonder vegetatie zijn, stort je langs indrukwekkende uitzichten over valleien en bergen naar de
lush green Yungas, waar je onder watervallen doortrilt. Insane. En zo lekker. Only in Bolivia.
Een vrij letterlijk Boliviaans hoogtepunt had plaats toen we een klein bergbeklimgroepje bij elkaar hadden gezocht in onze dorm. Onder leiding van een compleet gestoorde, maar ervaren, Mexicaan zouden we de top van Chacaltaya gaan bereiken: 5395 meter. Het hoogste ontwikkelde (en tevens onderontwikkelde) skigebied ter wereld ligt op deze berg. Hoewel ze bergen nog veel hoger maken, speelt toch de zuurstof-kwestie ook hier. Met sneeuwkettingen om je schoenen jezelf door die sneeuw heen omhoog sleuren wordt een stuk lastiger wanneer de lucht ijl is en je niet voldoende zuurstof binnen krijgt.
Maar het avontuur begon al een stuk eerder: de reis er naar toe. Hoewel totaal ongeschikt voor 2WDs hadden we toch een taxi geregeld die ons voor 10 euro in anderhalf uur naar een refugio zou brengen. Na nog geen tien minuten onderweg te zijn, prijkt er een enorme truck die vastzit in de modder en de weg volkomen blokkeert. Probleem? Niet voor onze rally-driver. Hij stapt uit, schat de situatie in en voor we het weten beginnen we een downhill off-road avontuur in een totaal ongeschikt voertuig. Onze beschermengel trekt
La Rocca in BA
Hier hoef je niet te vechten voor je recht om te feesten. Komt vanzelf. ons er doorheen en we zetten onze reis over Death Road II voort. De taxi sleept zich door de sneeuw en zet ons af wanneer hij echt niet meer verder kan. De schemering schakelt over in de duisternis van de nacht en waar achter ons de city lights van La Paz schitteren, is het verdacht duister in de refugio. Rond een uur of 8 in slechts het licht van de maan komen we met ons 3en aan bij een verlaten refugio. Niemand doet open en we proberen een klein huisje nabij. Na een discussie vertrekken we weer naar de refugio waar uiteindelijk toch wordt open gedaan. Sweet bliss! We overnachten daar en de volgende dag beklimmen we in enkele uren onze berg. Onvergetelijk, maar geef mij toch maar rotsen op een wat lagere hoogte, waar ik gewoon kan ademen. Je lichaam zwoegt echt op deze hoogtes. De terugreis met een taxi werd een beetje ongemakkelijk toen we niet zomaar 5 extra passagiers accepteerden die niet meebetaalden aan onze prijs. Reizen is ongetwijfeld het vermakelijkst wanneer je het allemaal zelf doet en niet de makkelijkste weg kiest.
Lake Titicaca & Isla del Sol
Daarna ben ik nog iets langer
Black or White
Bij de New Year´s Rave. De maskers en hoeden werden nog stukken vreemder... in hogere sferen gebleven. Via Copacabana ben ik naar Isla del Sol in Lake Titicaca getrokken en geroeid. De schoonheid van het het gigantische en hoogst navigeerbare meer ter wereld (meer dan 230 km lang en 97 km breed op 3820 meter hoogte) is verbluffend. Ik ben twee nachten verbleven op Isla del Sol en hiken daar was werelds. Je kan heel makkelijk van het gebaande pad afwijken en in de langste dag van het jaar ben ik bergen en heuvels overgetrokken, over akkers en stranden gelopen, door bossen en dorpjes gepasseerd en heb ik een duik genomen in het ijskoude water. Volgens de legende zijn de zon en de eerste Inca hier geboren. De Inca-legacy begint hier te ademen en het meer en eiland zijn gehuld in mysterieuze aesthetiek.
Tijd om de volledige Inca-geschiedenis te ontdekken had ik niet, maar Kerst heb ik doorgebracht in Cuzco, wat de Inca´s de navel van de wereld noemden en tot het hart van hun rijk hebben gemaakt. Dit hart klopt tevens van de toeristendollars, maar met alle overblijfselen van de Inca´s (ruines, muren, gebouwen) is het een schitterende en fascinerende stad. Cuzco is gebouwd als het hoofd van een puma en
Heerlijk Helder Corona
Na uren door de stad slenteren met 40 graden was deze Corona bij Asia de Cuba in Puerto Madero niets minder dan goddelijk. de vorm van de tanden is nog steeds gedeeltelijk intact bij Sacsayhuaman. De conquistadores hebben grote gedeeltes gesloopt en de stenen genomen om hun eigen huizen te bouwen, maar de grootste stenen liggen er nog steeds. Het formaat is verbluffend: tot aan 300 ton wegen ze. Daarnaast is alles wat de Inca´s bouwden gedaan zonder een vorm van cement en toch passen alle stenen perfect en is het zo solide als het maar zijn kan. Hoe ze het precies gedaan hebben is nog steeds een raadsel.
Machu Picchu
Wat de Spanjaarden nooit ontdekt en dus nooit aangeraakt hebben is de verloren stad van Machu Picchu (Old Peak). De bekendste en meest spectaculaire archeologische plaats in Zuid-Amerika vormt voor velen het hoogtepunt van hun reis. Inmiddels heb ik een techniek vervormen die inhoudt dat ik geen verwachtingen meer heb van de plaatsen die ik bezoek. Of het daar aan ligt weet ik niet, maar het was een verbluffende ervaring. Ontroerend mooi. De beste manier om te gaan is de vierdaagse Inca Trail te lopen, maar gezien van tijdsnood en de prijs van de trek ben ik een gedeeltelijk met de trein gegaan. Tweede Kerstdag ben ik om 04.00 uur
Souvenirs in La Paz
Het is zo onweerstaanbaar... al die kleuren... en al die lama´s... ´s nachts opgestaan en in anderhalf uur naar boven gehiked. Als een van de eerste binnen en het was adembenemed... Zo mysterieus hoe en waarom ze deze stad daar hebben gebouwd. De locatie tussen groene bergen is waanzinnig en de ruines in lichte mist geniaal om te zien. De kenmerkende berg die je ziet op de achtergrond is Huayna Picchu (Young Peak) en de klim van bijna een uur naar de top geeft je een uitzicht dat simpelweg niet te beschrijven is. Machu Picchu is door miljoenen verkozen tot 1 van de 7 nieuwe wereldwonderen en zo heb ik het ervaren: als een wonder van de natuur en de mens. Daar zit je dan, met tranen in je ogen de verdwenen stad van de Inca´s te bewonderen, op Tweede Kerstdag.
Na mezelf een paar dagen erg goed vermaakt te hebben in de lelijke stad Lima, ben ik naar Buenos Aires gevlogen en vanaf daar ken je het verhaal.
I travel, therefore I am
Zuid-Amerika, hoe langer ik er ben en hoe meer ik erover leer, hoe meer het me fascineert. De geschiedenis, de natuur, de cultuur en de huidige politieke, economische en sociale situatie van ieder land
Living on the Edge
Daar aan de rand sta ik. Waanzin dat bussen en zwaar beladen vrachtwagens elkaar hier passeerden. afzondelijk en het continent at large zijn zo intrigerend en het voelt zo goed om er deel van uit te mogen maken. Het reizen is nooit saai, altijd anders and so much fun. Het niveau van leven is zo hoog wanneer je reist. Het hangt allemaal van jezelf af, maar de mogelijkheden zijn eindeloos en de schoonheid en rijkheid van het leven vind ik nog steeds ontstellend.
Echter, deze reis loopt op zijn einde. De laatste anderhalve maand zal ik slijten in Brasil en mezelf onderwerpen aan de stranden, Carnaval en de Braziliaanse levenslust. Hoewel mijn plannen voor nieuwe reizen talloos zijn en ik heel graag naar Colombia wil, is het hierna ook wel even goed. Heb wel weer zin om naar huis te gaan... :-)
All the very best,
Mick
Advertisement
Tot: 0.336s; Tpl: 0.042s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0237s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
joost
non-member comment
ENJOY THE LAST MONTH!
Yo Gabber, Heerlijk om weer eens te lezen hoe het staat met je leven als reiziger / hippie / avonturier....! nog steeds een beetje jaloers, maar gelukkig heb ik vanaf volgende week ook weer wat latina spirit in mijn leven als mijn mexicaanse schoonheid bij me komt wonen...... wildje je even nog een SUPER LAATSTE MAAND TOEWENSEN! reken erop dat we binnenkort een corona'tje drinken in ons kekke kikkerlandje... dik kusje from the amsterdam connection..; joost