Peru...

---

11/05/15 Peru/Mancora



Mancora, een verkeerde beslissing om deze tussenstop te maken na een gelijkaardige partytown zoals Montanita. Een surferstadje, er was op zich niets moois aan. We arriveerden rond 4h30 s'nachts, vroeger dan voorzien waardoor ik met twee backpackers van Denemarken in een overdreven "gringo" minded hostel belandde. Loki hostel, bleek achteraf een soort van keten te zijn met hostels in Quito en Arequipa!

Ik had even het gevoel in de states te zijn. Het was meer een hotel dan hostel, met zwembad en restaurant. Meer dan 200 slaapplaatsen. Enorm groot,totaal niet gezellig en iets duurder. Ook het maken van contacten zal er waarschijnlijk niet gemakkelijk worden.

Na enkele uren slapen wandelde ik rond 9 uur richting het op dit moment nog verlaten strand, de volle 10 meter van het hostel verwijderd om wat te zwemmen. Dit is hier al bakken vanaf 9 uur s'morgens. Toen ik terugkwam waren mijn kleren en sandalen helaas verdwenen. De golven namen die mee of eerder een leuke Perueaan die er dan hopelijk gebruik van zal maken. Miljaarde, dat begint hier al goed.



Ik ging s'middags een poging doen om samen met de twee Denen nog wat surfervaring op te doen. Die konden er duidelijk al goed weg mee..hm..jonge gasten 😉. Na een uur gaf ik het reeds op. Misschien toch niet voor mij..of misschien moet ik dan echt eens lessen nemen. Of misschien moet ik het op de golven of surfplank steken 😉?



s'Avonds had ik een prachtige zonsondergang vanaf het terras van het hotel. Een typisch beeld van vele bij elkaar drijvende surfers wachtend op de ideale golf, andere genietend van de ondergaande zon of een zwerm van een tien tal pelikanen die rakelings de opkomende golf voorbijzoefden. De surfers, niet enkel een sport maar duidelijk een "a way of life"...helaas had ik mijn camera niet bij de hand.



12/05/15 Op naar Chiclayo/kust.



Ik nam een ochtend bus richting de drie uur verder liggende stad Piura om vervolgens een nog iets langere busrit naar Chiclayo te nemen. Ik kon van daaruit diezelfde dag nog een nachtbus nemen naar Chachapoyas, een stad in de bergen regio Amazonas. Gekend voor hun ruïne, 'ciudad de Kuelap' en enorme cascade "Catarata de Gocta". Ik geraakte aan de praat met twee Engelse gasten, Wilson en Freddy. We kochten samen een ticket, gingen de stad wat verkennen en aten een spotgoedkope maaltijd in de 'mercado' voor 4 soles. Dit komt neer op een euro dertig, duidelijk goedkoper dan Ecuador.



Verder draaide onze wandeling richting strand tot niets uit. Na een uur en een half wandelen wist iemand ons te vertellen dat het strand nog een 12 km verder verwijderd was. Nog zoiets grappig, dat blijkt hier in Latijns - Amerika echt overal hetzelfde te zijn.. even de weg vragen? Verschrikkelijk, best altijd aan drie verschillende mensen vragen en gegarandeerd krijg je drie verschillende en totaal uiteenlopende antwoorden 😊.



De uiteindelijke nachtbus van de kust naar Chachapoyas werd één van de ergste ritten tot nu toe. We hadden de zitplaatsen op de eerste rij met als het gevolg zo goed als geen beenruimte en van de film konden we niet genieten. Verschrikkelijke wegen en een enorm rammelende bus die ons van slaap onthield. De kwaliteit van de wegen duidelijk niet zoals in Ecuador.



13-14-15-16/05/15 Chachapoyas/Amazonas.



We kwamen uiteindelijk 11 uur later aan, een dikke twee uur later dan voorzien. Ik hoorde achteraf dat er de voorbije weken problemen geweest waren met de busverbindingen tussen de kust en Chachapoyas. Vele wegversperringen wegens de aanhoudende regenval.

Ik kon s'morgens de slaap niet meer vatten en vertrok na de middag voor een 12 km lange wandeling richting een naburig dorp "Huancas" met zicht op 'Canon del Sonche'. Ik ging om 22u pompaf voldaan slapen, 'feliz' terug in de bergen te zijn.



Goeiemorgen, 'miljaarde ne mins wil ton ne kjè utsloapen mo kune ton niet'. Planning van vandaag, een hike naar de gekende cascade "Catarata de Gocta". We hadden wat regen maar het werd een leuke hike samen met een Deense blonde waar ik de naam van vergeten ben, Wilson en Ik. Freddy lag helaas ziek in zijn bed.

Tijdens de wandeling kwamen we ook een Slovaak tegen waar we samen een deel van de wandeling mee deden. Hij vertelde me de eerste Slovaak te zijn die ze in zijn hostel mochten ontvangen in 20 jaar, ik kwam er in ieder geval ook geen tegen. Vriendelijke kerel, dat wel.



De volgende dag boekten we samen via het hostel een tour naar Kuélap, de gekende ruïnes op twee uur van Chachapoyas, de reden van mijn bezoek.

Kuélap betekend " people of the clouds ". Een oude stad bovenop een bergtop op een 3000 meter hoogte, resten van de Chachapoyas cultuur. Deze ommuurde stad word wel eens vergeleken met Machu Picchu. Voor de liefhebbers een beknopte uitleg op het net:

http://en.m.wikipedia.org/wiki/Kuelap

In ieder geval indrukwekkend en vooral de ligging vond ik heel spectaculair. Je kon op het hoogste punt van de stad bijna 360 graden rondom kijken. Een stad van 600 op 110 meter, meer dan 400 gebouwen binnenin de omwalling.

Onze gids wist in ieder geval heel gepassioneerd te vertellen wat het des te interessanter maakte. Ook de bijna drie uur durende rit van en naar de ruïnes door een enorme canon en omliggende gebergte waren prachtig.



Het plan was om s'avonds nog een nachtbus terug te nemen naar de kust/Trujillo maar helaas waren de bussen volgeboekt. Uiteindelijk maakte ik de volgende dag alleen een kleine dagwandeling, een soort van lokale kleine 'Inca Trail' van Chachapoyas naar Levanto. Ik verloor helaas na enkele uren de weg en gelukkige kwam ik een eenzame boer tegen die duidelijk enkel gewoon was tegen zijn koeien te praten. Ik had het gevoel beter Spaans te spreken dan hij 😉. Een vriendelijk iet wat stinkende mompelende ' campesino ' die mij terug op het rechte pad hielp. Ter info, hij had 85 koeien en waarschijnlijk geen tandarts in de buurt 😉.

Ik kwam vijf uur later klets nat in Levanto aan waar ik nog een uur en een half mocht wachten op de eerst vertrekkende combi richting "Chacha". In dit bergdorpje was er echt niets behalve een kerkje en tja.. enkele verdwaalde op Coca bladeren sabbelende inwoners.

Na een zalige warme douche op richting de nachtbus die deze keer één van de de meest luxueuze en aangename ritten werd. Moviltours, pure klasse deze vijf sterren bus en niet eens overdreven duur!



17-18-19/05/15 Trujillo



Couchsurfen deze keer!

Mijn Engelse vrienden bleven een nacht langer in de bergen en gingen vandaar uit richting de Amazonas/jungle samen met de Deense. Na enkele dagen had ik precies genoeg van die 21 jarige overdreven felle madam die naar mijn inziens iets te veel 'Fuck' en dergelijke prachtige woordenschat wist te gebruiken.



Raphael, een vriendelijke 39 jarige, leraar Frans. Hij wist in ieder geval perfect Frans te spreken. Een bodybuilder, hij ging er duidelijk 100% voor. Hij had een klein appartement op een half uur wandelen van het centrum. Klein, basic en niet bepaald proper of eerder enorm vuil. In deze keuken durfde ik in ieder geval niets te koken :s..

Ik ging de volgende morgen een uurtje zwemmen in het prachtige olympische bad in de stad en erna nam ik een dagtour richting "Huaca del Sol y la Luna" en " Chanchan" met als afsluiter het strand van Huanchaco.

In het centrum waren er heel weinig toeristen te zien in tegenstelling tot Huanchaco. In de groep zat een vriendelijk Argentijns koppel, enkele Chilenen en een ander jong koppel uit Lima.

Tijdens de twee verschillende tours gingen we iets eten in het centrum. Het iets duurdere restaurant zag ik niet echt zitten en maar ze stonden er op mij te trakteren. Kon ik niet weigeren, lekker in ieder geval!



De gids was Spaanstalig en sprak enorm snel wat voor mij nogal moeilijk was maar het was desalniettemin een zeer boeiende dag. In het zwembad sprak een leraar mij aan met de vraag of ik waterpolo speelde. Hij wist mij te vertellen dat ze een nieuwe ploeg hadden hier in Trujillo en hij vroeg of ik het niet zag zitten te komen meetrainen. De hele dag al zat ik te verlangen om na al die tijd een balletje te gooien maar helaas kwam daar niets van in huis. Een echt nieuwe ploeg me dunkt! Het bleef s'avonds bij 2000 meter zwemmen en enkele krachttrainingen. Ik zag geen bal en geen goal. Blijkbaar zou er in Lima een iets degelijkere en meer ervaren ploeg zijn. Sowieso een relatief nieuwe sport hier blijkbaar. Het zwemniveau lag in ieder geval veel hoger dan in Ecuador.



De volgende dag werd eerder een praktische dag, wat schijven aan mijn blog wat ook moet gebeuren en verder wat rondslenteren in deze naar mijn inziens nogal " drukke overvolle lawaaierige stinkende overdreven aantal toerende taxi's en bussen"...stad... op zijn Latijns-Amerikaans in ieder geval!

s'Avonds ging ik nog eens een training meepikken en erna de nachtbus op richting Huaraz, Parque Nacional Huascaran.



20-21-22-23-24-25/05/15 Huaraz/Parque Nacional Huascaran.



Ik nam een nachtbus deze keer, terug met de firma Mobiltours. Dik in orde wat mij betreft. Ik kwam rond vijf uur aan en wachtte nog even tot de zon opkwam alvorens de stad in te duiken. In de bus terminal geraakte ik aan de praat met Steve, een 54 jarige backpacker uit Engeland die al de hele wereld gezien had. We spraken af contact te houden om binnen enkele uren een kleine hike te maken rond "Huaraz" om wat te aan de hoogte te wennen. Huaraz, gelegen op een 3052 meter met rondom de "glaciers and mountains of the Cordillera Blanca". Een stad omringd door een prachtig besneeuwde gebergte en iets verder de Cordillera Negro, zoals de naam omschrijft een zwart of onbesneeuwd gebergte.



Ik was nog maar een half uur in hostel Alquilpo en geraakte in de receptie aan de praat met een Hollander en een Canadees, Josh en Chris.

Een uur of twee later vertrokken we uiteindelijk met zijn vieren, Steve, Chris, josh en ik voor een korte hike naar 'Huascayan'. Een kleine laguna op een half uur van het centrum. Een uur of twee durende wandeling met stralende zon, uiteindelijk hadden we een prachtig zicht op het omliggende besneeuwde gebergte. Wat was ik blij na het iets koudere en regenachtige Chachapoyas gebergte hier van de zon te kunnen genieten.



De meeste mensen komen naar hier om de gekende 4 a 5 daagse georganiseerde "Santa cruz" trek met nodige "donkeys" te wandelen. Dit zagen wij duidelijk niet zitten.

We waren het met zijn allen eens de naar horens ongelooflijke mooie "Alpa Maya" route te doen, of toch een deel er van. De volledige wandeling duurt normaal acht dagen. De eigenaar van het Alquilpo hostel was enorm vriendelijk en gaf ons de nodige info. We kochten een kaart en deden de rest van de dag de nodige voorbereidingen. Eten, tenten, kleren, slaapgerief en het nodige andere ontbrekende kookmateriaal konden we bij hen voor een heel goedkope prijs huren.

De volgende dag deden we eerst een door het hostel georganiseerde dagtrip naar "Laguna 69". Goedkoop, de perfecte voorbereiding en ideaal om van daaruit verder te reizen naar het beginpunt van onze vijfdaagse. "Laguna 69" was reeds prachtig, dit beloofd.



We namen na de dagwandeling een combi busje van Yungay tot Caraz. Vervolgens een taxi, of toch iets dat er op geleek. Het werd een uur durende rit in een oude Toyota, een echt rammelend wrak richting Conay. Een afgelegen "gehucht" in de bergen met een 200 tal inwoners vlakbij "Cashapampa" waar we aan een onverwachte slaapplaats geraakten bij een heel vriendelijke inwoner. Ons avontuur was begonnen.

Een korte opsomming van de vierdaagse:



Dag 1,

De volgende morgen vertrokken we met dezelfde taxi rond vijf uur naar het dorpje "Hualcayan" en dit met de nodige problemen. Wegversperringen, rivieren die uit hun oevers treden met als gevolg een verdwenen weg, een defecte startbatterij wat resulteerde in het in gang duwen van dit topvoertuig, een kudde ezels die ons de doorgang tegenhielden..ons avontuur was echt begonnen.

Uiteindelijk konden we onze wandeling starten om 7u 30. We moesten de eerste dag een hoogteverschil van 1600 meter overbruggen wat enorm is. Bijna zonder stoppen en vele nodige snacks later kwamen we rond 15 uur reeds aan "Laguna Cullicocha". Wat was de eerste dag al ongelooflijk prachtig..wat een gebergte.

Ik voelde mij helaas al de hele dag maar half, alweer de buik en dergelijke toestanden. Ik ging vroeg slapen, ten minste een poging tot. Het werd een rot nacht.



Dag 2,

Mottig, afzien.. Zo goed als zonder eten en zware rugzak is het niet evident. We hadden verschillende pieken te overbruggen. "Osoruri" 4860 meter, "Vientunan" 4740 meter en uiteindelijk aangekomen in het dal vlakbij basecamp "Alpa maya" waar we onze tenten plaatsten. Man wat is deze berg indrukwekkend. We hadden gelukkig een heldere hemel wat heel mooie foto's.. toch in ieder geval die van Steve inclusief professionele camera 😉.

Ondertussen was ik gestopt met het nemen van de pillen tegen hoogteziekte.. Zou wel eens de boosdoener kunnen geweest zijn..



Dag 3,

Ik voel mij top. We vertrokken alweer heel vroeg richting "Garagara" 4830 meter en vervolgens naar "Huilca" waar we gingen overnachten aan de voet van de volgende pass. Dat wordt een zware op onze nuchter maag, "Yanacon" 4610 m.



Dag 4,

We vertrokken heel vroeg deze keer aangezien we om 13 uur een "collectivo" moesten proberen te halen. Het enige vervoer van "Janacampa" naar "Pompabamba", een op een uur verder liggend dorp. Als we dit niet haalden werd het een vijfde dag omdat het een uur of 6 wandelen was tussen de twee dorpen heen. Je moet weten dat er simpelweg geen wegen aanwezig zijn en met moeite enkele enorm kleine dorpen.

Gelukkig haalden we de deadline. We arriveerden rond 12u30 in "Janacampa".



De vierdaags was buitengewoon prachtig. We hebben meer dan 5000 foto's met ons vier, dit zegt genoeg 😊.

Ook de bende was heel leuk, wat een mix van personen. Steve is mijn held, ik hoop aan die leeftijd ook nog zo een conditie te hebben 😉. Deze hike is niet voor ongetrainde wandelaars..

En wat de streek betreft? Simpelweg het mooiste dat ik ooit al gezien heb. De vele lagunas met verschillende kleuren zijn buitengewoon en niet op foto vast te zetten. De besneeuwde bergtoppen en "glaciers" ongelooflijk "impresionante", de enkele dorpen zo origineel en onaangeraakt.



s'Avonds namen we de nachtbus van "Pompabamba" naar Huaraz. Een 8 uur durende verschrikkelijk busrit met vele bochten en uiteraard geen asfalt aanwezig. We zaten achteraan wat allemaal nog veel erger maakte. De busrit van de kust naar "Chachapoyas" was niets vergeleken met deze rit! En ja hoor..wagenziek de volle 100%.

We kwamen rond 3 uur s'morgens in Huaraz aan, volledig vermoeid zowel fysiek als mentaal. We gingen slapen en s'avonds namen Steve en ik de nachtbus naar Lima.

Wat is reizen soms vermoeiend maar tezelfdertijd al te prachtig, indrukwekkend en ervaringrijk.

Chris en Josh gingen richting Mancora/ Ecuador/Galapagos

Het was een vierdaags avontuur van het begin tot einde..😉.





26-27-28-29/ Lima



We kwamen rond 7 uur s'morgens toe in Lima. Het was gelukkig een vlotte en rustige rit. Slapen deed ik wel 😉. Ik ging een hostel zoeken wat geen gemakkelijke klus bleek te worden. Er waren weinig hostels aanwezig en de meeste behoorlijk duur. Ik belandde in "Hostel Espana". Het leek meer op een museum dan hostel, charme alom. Verder op de middag bezocht ik nog enkele centrale en bekende pleinen, Plaza de armas, Plaza san martin, Plaza grau..



De volgende dagen waren rustig. Ik bezocht "Museo del Banco central de reserva", speelde wat gitaar, wat rondslenteren en ging meetrainen met de lokale waterpolo ploeg in "Campo de marte". Een serieuze training inclusief bal en een wedstrijdje. Ik kon wonder boven wonder bijzonder goed mee 😉. Ik werkte aan mijn blog en ging naar een overdreven met actie gevulde Spaans sprekende film kijken in een lokale cinema.

In het hostel was er een Chileense rock band aanwezig. Ik geraakte aan de praat en kreeg een gratis toegangsticket. Ik ging samen met een Française waar ik de naam alweer van vergeten ben naar de band luisteren.

Het werd een leuke avond, al was het niet echt mijn genre.

Morgen op naar..







30-31/05/15 Paracas- Islas Balestas - Reserva Nacional De Paracas.



Ik vertrok na mijn uurtje zwemtraining in het olympisch bad, "Campo de marte", richting Paracas een kustdorpje vlakbij de stad Ica. Het werd een bijzondere rit tussen de vele zandbergen en omliggende woestijn. Een totaal anders en best wel indrukwekkend landschap. Ik dacht dat Ecuador een heel gevarieerd klimaat en vegetatie had maar Peru blijkt uiteindelijk de winnaar. Het land is uiteraard heel wat groter.



Paracas, gekend voor de " Islas Balestas", een eilandengroep een 40 minuten verwijderd van de kust. Ik had er nog niet van gehoord maar Chris, de Nederlander wist mij dit met vol lof aan te raden.



Wat ik tevens niet wist was dat deze eilandengroep en nationaal park de 2e meest populaire bezochte bestemming zijn op vlak van natuurreservaten hier in Peru. Het zijn eilanden met vele " rock formations", de woonplaats voor vele vogels zoals de Humboldt Penguin, Boobies, zeeleeuwen, Pelicanen.. Echt de moeite waard.



Ik arriveerde laat in het door de 'Française' aangeraden hostel en de volgende morgen stond ik rond 6 uur 30 op, opzoek naar een goedkope tour. Ik had reeds opgevangen dat de boot vertrok om acht uur s'morgens.

Voor een 35 soles, een kleine 10 euro wist ik een goeie deal te maken. Ik kocht nog snel een reispil om aan de golven te kunnen weerstaan, iets dat mij achteraf niet echt goed had gedaan. Die reispillen zijn halve slaappillen, serieus mottig tijdens de middag tour in het Nationaal park :s. Ik verloor enkele dagen geleden helaas de mijne die iets minder functioneel waren maar minder slaapverwekkend in ieder geval.



De Islas zijn indrukwekkend, de eerste maal echte wilde pinguïns en zeeleeuwen kunnen bewonderen. Op een flank van één van de vele zandbergen konden we de "Candelabra of the Andes", een prehistorisch "geoglyph" bewonderen. Gelijkaardig als de vele reeds onverklaarbare figuren die te bewonderen zijn rond Nasca, iets wat voor de volgende dagen op mijn programma staat. ( Nasca Lines)

Ook tijdens te boottrip kon ik enkele seconden genieten van 3 tal zwemmende dolfijnen, op een 40 meter van onze boot verwijderd. Ik was in ieder geval de enige die ze gezien had 😊. Jammer dat onze speedboot iets te snel vaarde.



De middag tour naar het "Reserva Nacional de Paracas" was al even interessant. Een korte stop aan het museum en verder verschillende stops aan vele stranden waaronder "Playa Roja" met het rode strand en de deels door de aardbeving vernielde "La Catedral Arch".

In 2007 had hier blijkbaar een serieuze aardbeving voorgedaan waarbij een duizendtal doden vielen rondom Pisco. Het woestijnlandschap is indrukwekkend en totaal anders dan de vele bergen en stranden die ik reeds gezien heb.



Rond 15 uur waren we reeds terug in het centrum van Paracas en ik ging zwemmen in een nog nooit gezien indrukwekkend zwembad van een al te sjiek hotel aan het strand gelegen. Het was volgens mij bijna 50 meter lang en ik was de enige zwemmer. Gelukkig kwamen ze niet achter mijn kamernummer vragen 😉. Later op de avond geraakte ik aan de praat met een Argentijnse backpackster wat resulteerde in een kort samenspel van gitaar en saxofoon. Niet het hoogste niveau maar best wel leuk. In het kleine kantoortje waar ik mij tour had geboekt kon ik uiteindelijk gratis blijven slapen. Het was al bij al een 3 vierkante kilometer groot en het was op de grond te doen, een avontuur in ieder geval 😉.

Ik had de bedoeling s'avonds nog een bus te nemen naar Ica/Huacachina maar de heel vriendelijke eigenaar gaf mij deze optie. Ik hielp hem bij toeval aan een 4 tal extra personen voor zijn tour van de volgende dag, twee Nederlanders en twee Belgen om precies te zijn. Dit kon hem precies wel bekoren.

Morgen op naar Huacachina.





01/06/15 Huacachina/Ica, sandboarden en buggyride 😊.



Ik ging vroeg in de morgen een vijftig tal minuten lopen. Het ging bijzonder goed na de vele op een 4500 meter hoogte gelegen wandelingen van de laatste week. Ik kwam in contact met een zelfstandige chauffeur - touroperator, een typisch manusje van alles. Zo iemand zoals er hier zo veel zijn, ze weten alles te regelen en verdienen er altijd wel iets aan. Zo had ik vervoer rechtstreeks naar Huacachina, een dik uur verder gelegen oase vlakbij Ica.



Met een auto samen met twee Brazilianen, het ging mij niet meer kosten dan een bus, een mototaxi en collectivo van en naar het busstation. Het mag ook eens gemakkelijk niet? Het leuke eraan was dat deze Brazilianen in hun 'tour' een rondleiding hadden in een artisanale lokale "Pisco" brouwerij, de nationale drank van Peru.

Niet echt mijn ding maar zo kon ik een tien tal verschillende soorten proeven en kregen we de nodige uitleg hoe deze lokale drank word gemaakt. Best wel interessant. Ik had reeds dit drankje geproefd in Lima maar dit was toch iets lekkerder. Er zijn heel veel verschillende soorten, ze hebben ook enkele wijnen.



Eens aangekomen in de oase boekte ik mijn tour via onze gids en gingen we met zijn allen een typisch Almuerzo eten in de 'mercado' in Ica, dit op vraag van mij Braziliaanse vrienden, een vader en dochter uit Rio de Janero. Bij deze heb ik ondertussen ook wat contacten gelegd voor mijn toekomstige bezoek aan Rio 😉.

In de toeristische oase was het peperduur en dit had in ieder geval veel meer charme. Het blijft mijn ding, super toch die 'mercados' waar je serieus veel, vers, goedkoop en uiteraard lokaal kunt eten.



Om 16 uur vertrokken we met de 'buggy' naar de omliggende enorme zandbergen, een toch wel indrukwekkend stukje woestijn wat mij betreft. De 'buggy', een chassis en V6 motor van een Chevrolet bestelwagen waar men een rolkooi en dergelijke op gemonteerd had. Er vertrokken meer dan vijf verschillende buggy's, duidelijk het beste uur om deze tour te doen en eigenlijk ook bijna het enige wat hier verder te beleven valt in deze oase. De rit resulteerde in een zalige twee uur durende met adrenaline gevulde tour inclusief het 'sandboarden', iets wat niet zo gemakkelijk bleek te zijn. Ik slaagde er wonder boven wonder in toch te blijven rechtstaan. Misschien moet ik eens snowboarden bij één van mijn volgende skivakanties 😉. De zonsondergang was er prachtig en alweer totaal anders.



Om 19u40 nam ik nog de bus in het centrum van Ica richting Nasca. De Brazilianen en een Panamees gingen richting Lima. Toen we afscheid namen stal iemand de rugzak van mijn Braziliaanse kennes. Gelukkig kon hij hem nog net te pakken krijgen na het inzetten van een indrukwekkend spurtje, het blijft duidelijk opletten geblazen in en rond busterminals.

Uiteindelijk arriveerde ik in hostel "Loky's" waar ik voor een 19 soles een privé kamer kreeg met persoonlijke badkamer, een goed idee om niet te blijven overnachten in de "gringolandia" oase van Ica.



02/06/15 Nasca



De meeste toeristen die Nasca bezoeken komen nemen een klein sport vliegtuigje, de beste manier om de uiteenliggende en enorme figuren te bewonderen. Ik hoorde reeds dat er heel veel mensen ziek worden tijdens de half uur durende vlucht wegens de vele bochten dat het vliegtuigje maakt. Tevens behoorlijk duur blijkbaar. Ik had meer zin de toren of 'mirador' te bezichten die mij hopelijk ook een beeld zou geven van de figuren.



De Nasca lines, 'unesco world heritage' waarvan ze op heden nog geen 100% zekere verklaring hebben hoe deze figuren er kwamen. Ik schreef s'morgens wat aan mijn blog en nam rond de middag een lokale bus naar het 30 kilometer verder verwijderde uitzichtpunt. De route er naar toe was voor mij persoonlijk al indrukwekkend. Door de nachtbus die nam had ik geen beeld over het landschap waar de Nasca lijnen zich in bevonden.

Een soort van maanlandschap omringd door een ruw rotsgebergte, volle bak zon een een stralende blauwe hemel. Vanaf de toren kon ik een tweetal figuren bewonderen en door een iets verder gelegen natuurlijke heuvel had ik een idee van de lijnen. Meer moest dit niet zijn voor mij. Best wel indrukwekkend! Ik lifte terug met een vrachtwagen, twee vriendelijke Peruanen onderweg van Lima naar Arequipa.

Als ik wilde had ik had eigenlijk een directe lift naar Arequipa maar aangezien ik mijn backpack niet bij de hand had en anders midden in de nacht ging toekomen in de derde grootste stad van Peru leek mij dit geen goed idee. Na een kort bezoekje aan het centrum nam ik vervolgens de nachtbus naar mijn op 11 uur verwijderde volgende bestemming.





03-04/06/15 Arequipa



Ik had een slaapplaats kunnen regelen vanuit Nasca om te couchsurfen bij een studente, Salem uit Lima. Ik ging trainen in het 25 meter bad van een lokale school en we bezochten samen het centrum. De volgende dag ging ik de straatmuzikant gaan afhangen wat behoorlijk goed bleek te werken. Ik speelde een degelijke maaltijd samen en slenterde nog wat rond in deze al te mooie en best wel interessante stad. Overduidelijk één van de mooiste steden van Peru. Uiteraard heb ik Cusco nog niet gezien. Voor de meeste inwoners hier stukken mooier.

De enorme vulkaan "El Misty" is indrukwekkend vanuit het centrum gezien.



05-06-07/06/15 Colca canyon/ Cabanaconde



Ik vertrok rond 4u30 vanuit het kleine appartement van Salem in de buitenwijk van Arequipa richting het busstation! De toeristische minibusjes vertrokken reeds om 3 uur en ik was gisteren te laat om nog een reservering te maken! Vlakbij de terminal wist ik aansluitend een gelijkaardige maar dan lokale busje te nemen richting Chivay! Een nieuwe renault master dan nog! Ik kwam rond 7uur 30 aan en had geluk nog net op de vertrekkende bus te kunnen springen richting "Cabanaconde", het gemakkelijkst bereikbare en grootste dorp in de Canyon op een 3287 m gelegen!



Ik had het geluk in de "Master" vooraan te mogen zitten waardoor ik ten volle van de opkomende zon en vele prachtige landschappen kon genieten! Een ongelooflijke rit door het Andes gebergte die eigenlijk nog meer duidelijk werd tijdens mijn terugrit na de de driedaagse hike in de Canyon. Een rit waarbij je een zicht had op de enorme vulkaan El Misti van 5822 meter en de "Chachani" van 6075 meter. De nog steeds met sneeuw bedekte "El Misty" is de bekendste vulkaan van Peru en tevens ene die ik graag zou beklimmen. De meeste koloniale gebouwen van de stad zijn gebouwd met het vulkanisch gesteente van de vulkaan.

Vervolgens tussen een 4000 en 5000 meter gelegen National reserve of salinas and Aguada Blanca waar je heel wat Alpacas en Lamas kon bewonderen.

Uiteindelijk ook het hoogste punt, Patapampa een Andes Viewpoint op net geen 5000 meter gelegen. Daar had je zicht op een verder gelegen actieve vulkaan wat best wel indrukwekkend was. Als slot het gekende Condor uitzichtpunt waar ik helaas maar heel snel een foto kon maken aangezien de bus niet wilde wachten. 'The place to be' om de enorme condors van dichtbij te kunnen bewonderen. Er was in ieder geval heel veel volk aanwezig.



Ik kwam uiteindelijk rond 10 uur aan in "Cabanaconde" waarna ik na enkel kleine inkopen zoals water en nodige snacks mijn wandeling starte richting het het dorpje Llahuar beneden in de Canyon gelegen. Een 3 a 4 uur durende wandeling in de prachtige Canyon. Ik bleef hangen in het enige aanwezige Hostel 'LLuar lodge' waar tevens 'Therminal baths' aanwezig waren. Het water had een natuurlijke temperatuur van 38 graden wat best wel eens relaxend is na een dergelijke wandeling 😊.



Verder waren er zo goed als geen huizen aanwezig in dit piepkleine dorpje. We waren met een 12 tal wandelaars wat best wel gezellig was. Wat ik mij weet te herinneren waren volgende landen alvast vertegenwoordigd: België, Nederland, Frankrijk, Israel, Zwitserland, Chili, Duitsland, Polen, Peru, Canada, Engeland, Italië...

Ik vertrok de volgende morgen alleen richting het hoger gelegen spookdorpje "Fure", vervolgens naar Malata waar ik uiteindelijk na 6 uur een deel van de andere wandelaars tegenkwam. Ze hadden een kortere route genomen en waren later vertrokken. Uiteindelijk wandelde ik nog naar het mooiste dorpje van de canyon "Tapay" samen met de Italiaanse Sara.

Het eindpunt was de prachtige Oase "Sangalle" waar een drie tal hostels aanwezig waren.



De derde dag werd een korte maar terug heel vroege hike samen met de Fransen en Zwitserse richting "Cabanaconde" waar ik uiteindelijk de bus terug nam richting "Chivay". Tijdens het vervangen van een lekke band hadden we tijd wat rond te lopen in het mooie dorpje en tevens alweer een deels andere typische maaltijd te mogen proberen in de lokale markt. Iets wat zo interessant is aan Peru, iedere streek heeft wel zijn specialiteiten waarvan het ene uiteraard lekkerder dan het andere. Ik probeerde de lokale ijscream, "Helado de queso". Niet bepaald mijn ding..



Rond vijf uur s'middags kwam ik terug in Arequipa aan waar ik nog snel wat info probeerde te vergaren om een eventuele trek naar de de top van de enorme vulkaan "El Misty" hier vlakbij. Helaas waren er geen voldoende liefhebbers aanwezig om morgen een tour te kunnen organiseren.

Duidelijk niet zo veel mensen die de naar horens behoorlijk zware trek aandurven.





08/06/15 Dan nog maar een dagje in Arequipa..



Aangezien jammergenoeg mijn tweedaagse 'hike' naar de top van de "El Misty" niet doorging werd het een iets rustiger dagje waarvan ik gebruik maakte nog een degelijke zwemtraining te maken in het vlakbij liggende 25 meter bad van de school. Het complex was trouwens met moeite een jaar oud en tijdens de lesuren had ik het bad voor mij alleen. Pure luxe 😊.

Verder ging ik nog maar eens enkele uren de straatmuzikant afhangen in de drukke winkelstraat en las ik nog wat over de vele plaatsen die ik kon bezoeken in Bolivia.

s'Avonds de nachtbus op richting...



09-10/06/15 Cusco.



De busrit van Arequipa naar Cusco werd helaas geen succes. Rond 3 uur s'nachts stonden we plots vast voor de ingang van een dorp, Ayauiri genaamd. We waren nog een dikke vier uur van Cusco verwijderd.

De lokale inwoners hadden de hoofdweg, tevens de enige verbindingsweg tussen Arequipa-Cusco, Puno-Cusco geblokkeerd.

De echte reden van de protesten begrijp ik nog steeds niet maar het had met een gebrek aan zuiver drinkbaar water te maken, iets wat inderdaad behoorlijk belangrijk is.

Meer dan 50 bussen en heel wat vrachtwagens, een enorme rij langs beide zijden van het dorp. Rond 6 uur s'morgens begon ik uiteindelijk te wandelen naar de andere kant van het dorp, een 6 tal kilometer samen met heel wat andere reizigers van de vele bussen! Opzoek naar een oplossing of ander transport. Het bleek een blokkade te worden van 24 uur. Een zeer vervelend iets maar tegelijkertijd al te interessant.

Ik had het geluk op een bus te kunnen springen afkomstig van Cusco die direct ommekeer maakte. Rond 13 u 30 kwamen we in Cusco aan. Ik bezocht s'middags nog een stuk van het historisch deel van de stad en ging s'avonds een stapje zetten. Een leuke live cover band met degelijke afterparty 😉.



De volgende dag werd een voorbereidingsdag voor de komende 'hike' en ik nam deel aan een "free walking tour" van de stad. Een heel interessante rondleiding inclusief bezoek aan het chocolade museum en een "Pisco tasting". Mij ondertussen niet heel onbekend. Verder ging ik de lokale markt bezoeken.



11-12-13-14/06/15 Eindelijk op naar machu picchu..



Ik was al een hele tijd van plan de gekende "Salkantay" trek met als slot "Machu picchu" te wandelen. Josh, de Canadees waar ik samen in "Huaraz" onze vijfdaagse mee had gedaan wist met heel veel lof over deze 'hike' te praten. Ik hoorde tevens heel positieve reacties van andere reizigers. De officiële 'Inca Trail' was volgeboekt en onbetaalbaar.

Gelukkig vond ik nog net op tijd liefhebbers om samen deze vierdaagse zwaardere trek zonder gids te wandelen. Gemakkelijk is anders maar perfect haalbaar volgens de info die ik kreeg in het officiële toeristenkantoor van de stad. Meer avontuur verzekerd 😉!



We deden de nodige voorbereidingen en inkopen voor de komende vier dagen, huurden een tent, matras en warmere slaapzak. Drie broers waarvan ik de oudste, tevens een backpacker, reeds had tegengekomen tijdens mijn wandeling "Laguna 69" in "Huaraz". Een Amerikaan die heel wat dezelfde zaken had gedaan en bezocht in het afgelopen half jaar, best wel grappig. De vijfde man, een andere jonge sportieve Amerikaan die net vijf weken vrijwilligerswerk had gedaan in Trujillo. We hadden een leuke bende.



We vertrokken om 5 uur s'morgens met een kleine bomvolle 'combi' richting het drie uur verder gelegen kleine dorpje "Mollepatta", het vertrekpunt van onze vierdaagse. Volgens mijn info ging het een dikke 8 uur durende wandeling worden met als slot de eerste kampplaats "Sorypampa" op een 3450 meter gelegen.

Aangezien we vlot hadden gewandeld eindigden we onze eerste dag in het verdere "Salkantaypampa" aan de voet van de enorme maar prachtige besneeuwde meer dan 6000 meter hoge "Salkantay". Wat een muur was dat..indrukwekkend.

We sliepen op een 4154 meter hoogte met als gevolg een serieus koude nacht.

De volgende dag vertrokken we rond 7 uur met als eerste doel de Salkantay pas met een hoogte van 4637 meter. Het was echt afzien met die zware rugzakken vol met eten, tenten en nodige andere zaken.

Verder richting "Collpapampa" waar we ons middagmaal namen en vervolgens doorwandelden tot in "Sahuayaca/playa" waar we nog net voor het donker wisten onze tenten op te slaan. Een lange dag van 11 uur wandelen. Het voordeel van kamperen in een dorpje was dat we een heerlijk 'rijst met kip' maaltijd konden eten in een klein restaurant vlakbij onze kampplaats en dus niet meer hoefden te koken.



De derde dag liepen we naar "Llactapata", een officieel maar momenteel niet meer gebruikte stukje 'Inca Trail'. We hadden vandaaruit een prachtig zicht op "Machu Picchu" maar dan van een andere kant gezien. Meer dan de moeite.

Uiteindelijk verder tot in "Hydro Electrica" en vervolgens langs de gekende spoorlijn een tien kilometer verder tot in "Machu Picchu dorp/ Aquas Calientes. We vonden een goedkoop hostel, een camping was er beneden het dorp maar mijn mede wandelaars zagen dit echter niet zitten. Ik moet zeggen, die warme douche na een drie dagen wandelen was fantastisch 😉. We slaagden er in de trek in drie dagen te beëindigen in plaats van vier. Een extra voldoening en opnieuw een prachtige "hike".



We gingen vroeg slapen en vertrokken de volgende morgen om vier uur dertig richting de brug, het uiteindelijke vertrekpunt van het wandelpad richting ingang van de Machu Picchu site. Deze ging open om vijf uur. De deuren van de citadel gingen pas om 6 uur open en het doel was bij de eersten aan de ingang te staan, in ieder geval voor de bussen toekwamen. Ik slaagde er in de meer dan 1200 trappen te overbruggen in 27 minuten, mijn Amerikaanse vriend in 24 minuten... miljaarde 😉.



We hadden het geluk met de eerste 30 mensen de indrukwekkende 'citadel' te mogen bewonderen.

Verder hadden we een ticket gekocht met ingang van "Machu Picchu Mountain", nog eens meer dan 1200 trappen die ik dit maal in 37 minuten afhandelde. 'Miljaarde', hij wist mij weeral te kloppen met 35 minuten. Vele toeristen verklaarden ons zot 😉. Het zicht op de site was ronduit prachtig, net als de zonsopgang enkele uren terug. Het heeft iets magisch..iets indrukwekkend..persoonlijk een nog nooit gezien stukje cultuur, natuur en architectuur.

Machu Picchu, het is dan misschien wel enorm toeristisch maar het blijft een aanrader.

Om 13 uur waren we terug in "Aquas Calientes" waar we na een vlugge warme maaltijd in de lokale 'mercado' onze ondertussen minder zware rugzakken namen en vertrokken langs de spoorlijn richting "Hydro Electrica". We namen vervolgens een 'collectivo' richting Santa Maria. Van daaruit waren er bussen naar Cusco, een heel wat goedkopere oplossing dan de helaas peperdure rechtstreekse trein.

Aangezien de rit toch in het donker te doen was en we niet van de mooie landschappen gingen kunnen genieten was het mij en mijn kompanen niet waard de 70 dollar te betalen.

We kwamen moe maar voldaan in Cusco aan rond 23u30.





15/06/15 Nog een dagje in het al te mooie Cusco.



Het voordeel van de vele nachtbussen? Een gewonnen dag om een aantal zaken in het centrum of rondom de stad te gaan bezoeken. Ik hoorde reeds dat je tussen 6 uur en 9 uur s'morgens in de meeste kerken en in de kathedraal gratis binnen kon, iets waar ik uiteraard gebruik van maakte. Erna vertrok ik richting "Salinera De Maras" vlakbij Moray in de "Valle de sagrado" of "Sacred Valley".



Een kleine twee uur durende rit met een splinternieuwe Renault Master. Ik zat naast de vriendelijke bestuurder wat resulteerde in een autotechniek gevuld gesprek wat de eigenaar van dit, uiteraard topvoertuig, duidelijk wist te smaken. Ik gaf mijn email adres wat leidde tot een gratis rit 😉!

Ik wandelde een uurtje tot aan de ingang. De Salineras is een natuurlijk zoutontginningsplaats. Het zicht van bovenaan gezien was heel mooi, de vallei op zich al de moeite waard en opnieuw anders dan de rotsachtige streek van Machu Picchu! Honderden verschillende 'pozes' gevuld met het gezouten water! Het duurde een dikke maand tegen dat al het water is verdampt! Uiteindelijk blijft puur zout over!

Het water was afkomstig van een bron onderaan de vele rotsen! Vandaar ook de ligging, net daar, van "Salineras"!

Er waren nog heel wat andere historische ruïnes en zaken te bezoeken in de "Sacred Valley" maar wegens tijdsgebrek maar één iets bezocht.

Op de terugweg wist ik een lift te versieren! Een bomvolle met feest materiaal gevulde pick-up die nog net een plaatsje vrijhad! Niet volledig bomvol m.a.w. 😉, hier in Bolivia interpreteren ze "vol" totaal anders dan wij gewend zijn!

Rond 21h vertrok ik richting busterminal, klaar voor de nachtrit naar..

---