Advertisement
Published: August 11th 2008
Edit Blog Post
Buenos dias!
Na ons Machu Picchu avontuur weer een nieuwe update!
Vanuit Cusco hebben we de nachtbus naar Arequipa genomen. De busmaatschappij had ons daarbij nog eens redelijk opgelicht, dus ons vehikel zag er enigszins teleurstellend uit voor de prijs.. Een Peruaanse student wist het goed te maken door te vertellen dat hij de helft van onze prijs had betaald.. Ach, we waren toch al niet zo enthousiast over die Peruanen. Mooi land hoor, maar niet het vriendelijkste volkje. Je wordt constant belaagd en opgelicht waar je bij staat. Maar goed de chauffeur zette er flink de vaart in, en dat in combinatie met de haarspeldbochten en opdoemende bergen en afgronden zorgde ervoor dat mijn (Christi) langvergeten reisziekte weer opspeelde. Nadat mijn maaginhoud de buitenlucht had bereikt ging het wel weer iets beter, en na een dubieuze tablet die Sander (die inmiddels ook groen zag) uit de bodem van een sigarettenverkoopster onderweg had gekocht zijn we de nacht verder doorgekomen.
Arequipa Vroeg in de ochtend (lees: 5 uur) kwamen we aan in Arequipa. Nadat we eerst in een hostel gecrasht waren (fijn zo´n DVD-room!) zijn we de stad gaan verkennen. Het is een koloniale stad in het zuiden van
Peru, waar die gekke oude Spanjaarden flink wat mooie gebouwen hebben opgetrokken. Het bijzondere eraan is dat overal vulkaansteen voor is gebruikt, dat geeft wel een mooi effect.
Het oorspronkelijke plan was om te gaan trekken in de Canyon del Colca met een Franse en een Braziliaan, maar na enige orientatie hebben we hier toch maar vanaf gezien. De canyon is wel ontzettend diep, de Grand Canyon is peanuts vergeleken bij deze, en die is al vrij indrukwekkend. Heel lang is gedacht dat het zelfs de diepste ter wereld was, tot ze er een aantal jaren geleden achterkwamen dat de canyon even verderop 163 meter dieper is. Dan is de lol er eigenlijk al wel een beetje vanaf. Het was eigenlijk vooral het feit dat we weeeeeer 12 uur in een bus moesten zitten om uberhaupt een blik in de diepte te kunnen werpen dat ons tegenhield.
Dus toen zijn we maar gaan rieleksen in de buurt van de stad, wat erg goed bevallen is. Te paard hebben we het platteland in de omgeving verkend, met op de achtergrond de vulkaan Misti en de berg Pichu Pichu. Het uitzicht vanaf een nabije heuvel was ontzettend mooi.
Ook hebben we de
Chili rivier (die heet zo omdat het water zo koud is ja) per raft bedwongen. Ik moet toegeven dat het idee van zo´n opblaasgeval in stroomversnellingen en koude voeten me niet zo aanstond, maar het was ontzettend gaaf!
Uiteraard ben je verplicht om ook wat cultureels te bezoeken op z´n tijd. Daar leende het Santa Catharina convent zich uitstekend voor. Het is eigenlijk een stadje op zich, waar verschillende groepen nonnen 391 jaar in afzondering woonden tot het in de jaren ´70 werd opengesteld voor het publiek. Door de verschillende aardbevingen die de regio hebben getroffen in de loop der jaren, zijn er veel verschillende bouwstijlen terug te vinden tussen alle kleine kleurige straatjes, kapelletjes en woningen.
Verder hebben we veel koffie gedronken, chocoladetaart gegeten (daar zijn ze heel goed in, taarten bakken!), en films gekeken in het hostel onder het genot van een zelfgekookt maaltje (dat was lang geleden!) en een biertje en wijntje.
Máncora Vanuit Arequipa hebben we een soort busmarathon gehouden naar Máncora, een badplaats aan de noordkust van Peru, het surferswalhalla. Bovendien een van die mooie plekjes op de wereld waar het altijd mooi weer is! Vanwege onze vorige buservaring en het feit dat we
2 nachtbussen achter elkaar nodig hadden met een tussenstop van 2,5 uur, besloten we te boeken bij het duurste en meest prestigieuze busbedrijf in Peru: Cruz del Sur. Dat is een stuk beter bevallen, met maaltijden aan boord tot een bingo waarbij je je terugreis kon winnen. Het deed Sander zelfs even denken aan de degelijke Argentijnse bussen. Na 36 uur stapten we de bus weer uit, en kwamen we erachter dat ik nogal oedemateuze varkenspootjes had ontwikkeld.. Na een tijdje hoogliggen en rondlopen was dat gelukkig ook weer weg (pfieuw).
Ons hotel lag aan het strand, het waren een paar huisjes van daken met palmbladeren en hangmatten rond een zwembad. Het dorpje had een fijne sfeer met veel palmbomen, tuktuks, surfers en strandtenten. We zijn hier 5 dagen gebleven maar, zoals het hier hoort, hebben eigenlijk vrij weinig uitgevoerd behalve slapen, eten, zwemmen, strandhangen, eten, strandhangen, zwembadhangen, douchen, eten, drankje, en een dansje. Een avond werden we nog getrakteerd op ruim een uur onvervalste Spaanse smartlappen karaoke, door een chica die onze Maikel (ja ook KoKo) daar graag op wilde trakteren. Verder willen we natuurlijk wel even stilstaan bij het feit dat Sander hier zowaar verticaal op een surfplank
heeft gestaan! En ja die bevond zich op een golf, we hebben bewijzend beeldmateriaal van deze fantastische prestaties.
Ecuador Omdat de tijd een beetje begint te dringen nu, zijn we snel doorgegaan naar Ecuador. Na weer flink wat busuren zijn we vanmiddag aangekomen in Baños. Na de warmte van Máncora is het wel weer even omschakelen naar de (koude) hoogte. Voor de zoveelste keer deze reis hadden we last van ploppende deorollers en erg enthousiaste shampooflessen. In Baños zijn nogal wat thermale baden te vinden nabij een waterval en dat soort idyllische omstandigheden. Daar gaan we de komende tijd nog even flink van genieten, voor we doorgaan naar Quito om aan onze Galapagoscruise te beginnen! Sander heeft hier in ieder geval al fans gevonden, een oude vrouwelijk autochtoon zonder tanden bekneep hem eens flink in z´n achterwerk haha.
Hasta luego! Toedels!
Advertisement
Tot: 0.083s; Tpl: 0.011s; cc: 8; qc: 53; dbt: 0.0345s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Buijs
non-member comment
goed verhaal
Prachtig om te lezen hoe jullie tripje is gegaan...maar wat ik nog leuker en opvallender vond is dat nu Christi dit verhaal schreef er ineens een stuk meer geneeskundig-gerelateerd materiaal in verwerkt wordt (maaginhoud, koude voetjes, oedemateuze varkenspootjes, etc). Voortaan mag van mij Christi alle updates schrijven! (nah...ok, herpie ook een paar) Hoop dat jullie er goed van blijven genieten, paarden, dorpjes, etc...het klinkt als een droom!