Gletsjers, Vulkanen en Bergen

Coneshape
Als goed katholiek dacht ik meer aan zoutpilaar?

Roddel en achterklap
Hugo onze vriend Raadj heeft een vaste baan aangenomen bij Getronics. Wat een mens in zo'n situatie kan glimmen is ongelofelijk leuk om te zien. Kan hij zijn vriendin uit Suriname, is dat niet bij jullie in de buurt, over laten komen. Om alvast te wennen aan de terugkeer in het bedrijfsleven de vraag of je al hebt nagedacht over het volgen van een cursus portretfotografie? Door de foto's laat je zien dat je de wereld ook anders kunt zien namelijk door een zonnebril (bedankt).

'tuurlijk joh
Gewoon zomaar even een avond-impressie'tje; beetje internetten, verwarming aan, lekker slordig huisje. Biertje. Morgen weer vroeg op om jezelf heelhuids langs je collega's te manouvreren. Een volgebouwd uitzicht. One-liners onthouden. Vlak,vlak,vlak, bruine veensloten. Rollade of kipschnitzel? Wie is er het weekend weer jarig? Niet vergeten sigaretten te halen. "PSV lachende derde na puntenverlies Ajax en AZ". Zuchten. Rekeningen, bekeuringen en zuchten. SMS dat stukje rusteloosheid dan maar uit je donder. Je verlangt er naar terug he! Jullie staan gewoon te popelen om weer toe te treden tot onze overbevolkte gemeenschap, met haar groene, keiharde supermarktmango's en vriendelijk-lachende afhaalchinezen. Een fiets die aanloopt en koffiefilterzakjes die op zijn en glimmende paasei-papiertjes en de reuetemeteut van onderzoeken naar het wel of niet geslaagde belang van het onderzoek op zich en kut waar heb ik m'n sleutels ook al weer gelaten. Als ik jullie was, zou ik me vastketenen aan de eerste de beste berg die ik tegenkwam, of er een cirkel om heen trekken met de woorden: " zo, die is van mij", Citaatje gejat, speciaal voor Margeaux, want die mis ik dan misschien nog wel het meest. En als een klein bewijs dat zo'n huiselijk avondje toch nog wel iets opleveren kan, naast die plotselinge herinnering aan dat ik ooit eens kennis had aan een meisje dat door mijn vrienden gekscherend cone-head genoemd werd (mispunten). Nou ja, goed, misschien was ze ook niet opgevallen tussen die bergen. Komt 'ie: "Ze is fris, gebruind, haar lichaam soepel en begeerlijk ondanks haar kuise blauwe kleding, ze heeft de heldere, beheerste blik van de mythische rebelse meid uit de provincie die op het juiste moment tot bedaren is gekomen en erin is geslaagd zich om te vormen tot een vrouw die in alle opzichten subtieler en intenser en gevoeliger en bewuster en geliefder en aantrekkelijker is dan toen ze jonger was, maar klaarblijkelijk nog niet volledig helder beheerst. Ze kijkt naar me en ik voel me verloren, zoals altijd, in de bron van haar ogen: ik weet dat ik meer voor haar beteken dan mijn kwijnende trots mij nu zegt, maar ook veel minder dan ik in mijn naiviteit tot gisteren geloofde. Ook zij is een mysterieus schepsel, onkenbaar, ondanks de vijftien jaar dat we elkaars leven hebben gedeeld. Ze heeft geheime verlangens, nog steeds brandende hartstochten, mij totaal onbekende zwakheden, en ook hier is het zinloos om verbeten te willen ontdekken, weten, onderzoeken, er bestaat alleen de keuze tussen alles of niets. Alles of Niets. En dat is al een buitenkans. (deze prachtige zin komt uit: In de ban van mijn vader, van Sandro Veronesi. Koop, leen of steel 'em !). Het moest er uit, zo mooi vond ik het! En laten we eerlijk zijn, een beetje literatuur kon even geen kwaad; al die analfabeten daar. Nou, dag hoor!