Advertisement
Published: February 26th 2007
Edit Blog Post
Een kadootje
Onderweg naar Refugio ´Otto Meiling´ op de laatste trekking, vlieg er zo een condor voor je neus voorbij. Gaat iets verder zitten broeden ofzo. Lelijke beesten van dichtbij, maar in de lucht zien ze er zo enorm gratieus uit. Hier vliegt ie net weg! Hi Darlings,
Jaja dat duurde lang hè. Jullie zitten natuurlijk allemaal al een tijd te wachten en smachten op nieuws van ons! Zouden we het nog goed maken of zijn we berooid, beroofd en beroerd. Komen we uberhaupt nog wel eens terug of zijn jullie ons voorgoed kwijt. Welnu, maak je niet langer zorgen. We doen het uitstekend.
Op dit moment zitten we op Ilha Grande, vlak voor de kust van Brazilie, bij Rio de Janeiro in de buurt. Soms stellen we ons wel eens voor hoe jullie er bij zitten nu. Achter een krant, een TV of zoals nu achter de computer. Als je dat nu omdraait en je denkt aan hoe wij er bij zitten, denk dan aan een paradijs of een hemel. Hagelwitte stranden, palmbomen, kolibries om je oren, vrouwen met enorme cleavage (bah)en dikke konten. Zelfs het zand op het strand dat tussen je tenen gaat zitten, irriteert niet meer. Ooh ooh, het kan rotter allemaal.
Het laatste blog dat verscheen kwam ruim een maand geleden uit Pucon, Chili. Tjemug wat is er in die tussen tijd veel gedaan en gezien. Bar en Boos. Zoals de titel van die blog al weggeeft heeft het
On the road...
al is er van een road geen sprake. Hard werk, zeg. Samen met Rob, Kate, baard en nog lang haar! te maken met watervallen, steden en eiland. En stiekum zaten daar ook nog bergen bij.
Na Pucon zijn we de grens overgestoken naar Argentinie. Bariloche om precies te zijn. Een maand eerder waren we daar al geweest voor een fraaie trekking die om meer vroeg. Ook betekende Bariloche weer een hereniging met de Kate en Rob. Met zijn vieren hebben we een enorme toffe trekking gelopen. De eerste nacht toch nog even op één van de fraaiste campingplaatsen ooit gestaan aan de voet van Monte Tronador tussen gletsjers, condors en andere bergen.
Deze laatste trekking betekende ook het einde van het tijdelijke bestaan tussen bergen. Van tevoren wisten we dat we bergen en wandeltochten daardoorheen tof vonden, maar van meerdaagse trekkings wisten we eigenlijk niets. Uiteindelijk bleek het een goede inschatting van ons te zijn geweest dat dit wel eens iets voor ons zou kunnen zijn. Man man onbeschrijfelijk fraai en spannend. Absolute en letterlijke hoogtepunten.
Wat we ook wisten was dat grote steden eigenlijk maar kut zijn. Dat zeiden we al na Azie. Al die steden hebben twee dingen gemeen. Ze zijn groot en vies. Al snel vergelijk je die steden met steden in Europa en die zijn
toch net wat interresanter. Behalve Buenos Aires dan. Dat is dan wel weer een toffe stad en na Bariloche ons volgende bestemming. Een paar dagen tango-les, goed bronwater en lekker koel weer. Nee geintje natuurlijk. Ik dans nog steeds niet en zeker niet in de hitte van de stad. En afkoelen doe je natuurlijk met bier. Dombo.
Goed, een aardige stad dus met leuke wijkjes en veel muziek.
Dan maar door naar Uruguay. Eigenlijk niet in de planning. Maar ja waarom ook niet, we waren toch in de buurt. Helaas viel de week in 'het zwitserland van Zuid Amerika´ (echt niet) wat tegen. Colonia was een leuk plaatsje. Het strand van Puente del Diablo viel tegen en Montevideo was nou weer typisch zo´n gore grote stad waar echt niets te halen viel. Behalve de bus die naar Rosario in Argentinie. Als je weet dat Rosario 3 miljoen inwoners heeft, dan weet je ook wel waarom ik er geen woord meer aan vuil wil maken.
Van Rosario door naar de Iguazu Falls (met onderweg een stop in Posadas om wat Jezuiten Ruines te zien). Naar de Iguazu Falls keken we eigenlijk al uit sinds Bariloche. En niet onterecht: Halleluja
On top of the...
Bizar...maar echt! Bij die refugio kreeg je echt het idee van dat liedje zeg. Alle andere watervallen die we eerder ooit gezien hadden, leek kraanwater vergeleken bij dit geweld. De ene dag aan de Argentijnse kant (de Falls liggen op de grens) kan je bijna douche nemen onder de Falls, zo dichtbij kan je komen. De andere dag van de Braziliaanse kant krijg je een beter idee van hoe groot de watervallen zijn. Over een afstand van (ik schat) twee kilometer pleurt het water 80 meter omlaag. De derde dag bleek tijdens een tocht door het regenwoud, waarom het regenwoud heet. Alleen maar regen dus, gadver.
21 uur in een bus verderop ligt Rio de Janeiro, tussenstop op weg naar Ilha Grande, waar ik inmiddels een biertje er bij heb gepakt.
Qua taal zijn we weer volkomen hulpeloos. Het portugees in Brazilie is klinkklare onzin in onze oren. Echt zin om voor een laatste week ons nog in een taal te verdiepen hebben we niet. Heb je net het spaans een beetje onder de knie, krijg je dit. Bekijk het maar.
Morgen gaan we terug naar Rio. De laatste bestemming van 6 maanden vrijheid, goddelijke natuur, fraaie culturen en leuke medereizigers (zelfs Israeli´s ben ik op een gekke manier gaan waarderen).
In Rio hebben we een halve week voor de Copacabana (meer dikke billen), wellicht een wedstrijdje knotsgek voetbal, Christ the Reedeemer (dat beeld) en de ravage van Carnaval opruimen (mooi gemist haha, teringherrie). En dan, tja dan.....vliegen we vrijdag naar Europa. Dan zit het erop en is het mooi geweest.
En dan, tja dan.....we zien wel. In ieder geval praatjes met maatjes, Rock ´n´ Rollen, de banenmarkt (heeft iemand nog een baantje voor ons), squashen, huizenjacht, huts- en stampot, Marktzicht, Balkenende IV, Marco van Basten en Idols. Kom maar op allemaal, zelfs daar hebben we weer zin in. In ieder geval hebben wij weer voer voor dagdromen en van die plotseling opkomende herinneringen.
Dussss, zaterdag zijn er weer en hopelijk ´s avonds in de kroeg in Amersfoort. Dus kom even bij-ouwe-hoeren, we hebben er nu al zin in!!!
Houdoe en bedankt en tot snel!
Margaux en Hugo
Oh ja, ik ben mijn telefoon kwijtgeraakt. Niet erg (lekker rustig wel, eigenlijk), maar ik ben dus ook jouw telefoonnummer kwijt. Als je zin hebt, mail dat en al je andere leuke verhalen, dan even door!!
Advertisement
Tot: 0.129s; Tpl: 0.013s; cc: 18; qc: 81; dbt: 0.0692s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Bert
non-member comment
welkom terug
Geweldig dat je de ervaringen van jullie beide op deze manier hebt gedeeld. In Amersfoort zijn er inmiddels ook een paar inwoners bij geomen maar halen ze de 3 miljoen nog net niet. Ik las iets over werk zoeken en het kwijt zijn van telefoonnummers, aan dat laatste kan ik je per direct helpen mijn numer is net als ik zelf niet veranderd 020-4843273. Er i met een achterstand van >20.000 klachten werk in het internet wereldje bij KPN genoeg. Maar als ik jullie was zou ik daar blijven. Stel je voor hier in dit zeer platte land, met treinen die nog steeds niet op tijd rijden en uiteraard Amersfoort dat de hele binnenstad plat gooit om daar kantoren en nieuwe flats te bouwen.